Καλή μου Λίνα. Εγώ όταν έμεινα έγκυος στη δεύτερη κορούλα μου η μεγάλη μου ήταν 2 και κάτι μηνών όπως και η δική σου! Κι εγώ μόνη σαν την ανεμώνη είμαι! Κι εγώ τη δεύτερη τη γέννησα Σεπτέμβρη (του 2012). Τότε είχαμε πει να στελναμε τη μεγάλη στον παιδικό που θα ήταν 3 παρά 2 μήνες αλλά από τη στιγμή που μάθαμε για την εγκυμοσύνη αποφασίσαμε να την πάμε τον επόμενο χρόνο. Και ο κύριος λόγος ήταν οι ιώσεις!! Πέρυσι τη γλυτώσαμε! Φέτος που η μεγάλη είναι σχεδόν 4.5 και η μικρή 18 μηνών πάμε 5 μέρες στον παιδικό 4 μέρες στο σπίτι, κολλάει και η μικρή κολλάει και ο μεγάλος (ο μπαμπάς μας) και εγώ που γενικά είμαι "σκυλί¨ έχω αρρωστήσει αυτό το χειμώνα 3 φορές!!! 'Οσο μπορείς κράτα τη στο σπίτι! Το ξέρω ότι θα είναι δύσκολο γιατί και εγώ τα πέρασα και σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ!! Ζύγισέ τα και είμαι σίγουρη πως θα αποφασίσετε το σωστό! Με το καλό να έρθει το μωράκι σου!!! Φιλιά!

Να μην την στείλεις καθόλου! Συμφων'ω απόλυτα με τη μαμά που είπε πιο πάνω ότι πριν τα 3 καλά είναι να μένουν στο σπίτι, και πριν τα 4 θα συμπληρώσω εγώ. Στη μοντέρνα κοινωνία που έχουμε φτιάξει έχουμε ξεχάσει κάτι το πολύ βασικό. Ο παιδικός σταθμός δημιουργήθηκε για να καλύψει τις ανάγκες των μαμάδεων που δουλεύουν. Δεν είναι για τις μαμάδες που θέλουν να κάνουν τις δουλειές τους με την ησυχία τους, ούτε για να πιούν καφέ... Ναι, να το στείλω το παιδί μου απο τη στιγμή που δουλεύω κ δεν έχω κανέναν να το κρατήσει, η αξία του παιδικού μεγάλη, αλλά όμως όταν δεν δουλεύω γτ? Τα παιδιά γτ τα κάνουμε για να τα μεγαλώσουν άλλοι ή για να τα μεγαλώσουμε εμείς. Δεν υπάρχει για εμένα καλύτερο πράγμα να έχω το παιδάκι μου στο σπίτι. Ναι, θα κουραστώ, αλλά τα οφέλη είναι μεγάλα κ για τη μάνα κ για το παιδί. Η μικρή μου είναι 3. Δουλεύω τα καλοκαίρια κ την κρατάει πότε ο άντρας μου, πότε η μαμά μου. Στο σπίτι χαμός, τρέχω σαν τρελή, αλλά κ τι πειράζει. Για να καλύψω τους μήνες του καλοκαιριού θα πρέπει να την πάω κ το χειμώνα κ το θεωρώ άδικο κ γι αυτήν κ για τη θέση που θα καταλάβει απο κάποιο άλλο παιδάκι που η μαμά του μπορεί να δουλεύει όλο το χρόνο κ χρειάζεται να το βάλει παιδικό. Όσα παιδάκια έχω συναντήσει απο τις φίλες μου που τα έχουν παιδικό είναι συνεχώς άρρωστα με καταπονημένο το ανοσοποιητικό τους σύστημα κ τις περισσότερες φορές η συμπεριφορα τους αγγίζει τα όρια της αντικοινωνικής καθώς παραμένουν περισσότερο προσκολλημένα στη φούστα της μαμάς τους μια που τους λείπει. Με τη μικρή μου είμαστε αυτοκόλλητες κανουμε μαζί τις δουλειές, πηγαίνουμε παντού μαζί, φτιάχνουμε κεκάκια, μαθαίνουμε τραγουδάκια κτλ. Και όταν βγούμε έξω σε παιδότοπους κτλ παίζει μια χαρά με τα παιδάκια, μοιράζεται τα πράγματά της κ συμμετέχει σε όλα, είτε είναι αποκριάτικοι χοροί, είτε είναι κάθε είδους ομαδικές δραστηριότητες. Αντίθετα έχω δει πολλά παιδάκια απο τις γνωστές μου που παρόλου που πανε παιδικό αρνιούνται να συμμετέχουν κ μένουν δίπλα στη μαμά τους, προφανώς γτ τους λειπει. Με 2 παιδιά στο σπιτι σαφώς κ θα είναι πιο δύσκολα, αλλά θα γίνετε μαζί μια ομάδα, θα μάθει ο ένας να "ανέχεται" τον άλλον. Στον παιδικό αν την πας θα σου αρρωσταίνει συνέχεια κ μετά θα κολλάει το μωρό. Στο 99% των περιπτώσεων αυτό θα γίνει, οπότε ποιος ο λόγος να τα ταλαιπωρήσεις κ τα δύο. Προσωπικά είμαι πολύ εναντίων του παιδικού χωρίς λόγο, απλά για να "αλαφρώσουμε" λίγο απο τα παιδιά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία να έχεις τα παιδάκια γύρω σου, σαφώς κ είναι δύσκολα, αλλά εγώ δεν θα το άλλαζα με τπτ! Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα που το μόνο που σου μένει είναι οι αναμνήσεις απο την παιδική τους ηλικία. Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας κ καλής ψυχολογίας. Με το καλό κ το δεύτερο!

Με το καλό να έρθει το μωράκι σου!Εγώ γέννησα τον Οκτώβριο το δεύτερο παιδάκι μου ενώ το πρώτο ήταν 3 ετών.Πέρυσι στα 2 δηλαδή τον είχα στείλει στον παιδικό και αν θέλεις τη γνώμη μου εκτός από ιώσεις , που κι αυτό εξαρτάται από το παιδί γιατί ο δικός μου δεν αρρώστησε πάρα πολύ, ένας καλός παιδικός με ανθρώπους που θα σου εμπνεύσουν εμπιστοσύνη μόνο καλό μπορεί να κάνει στο παιδί σου.Δεν πρόκειται να πάθει κανένα ψυχολογικό το παιδί σου συναναστρεφόμενο με παιδάκια της ηλικίας του και με ανθρώπους που θα το προσέχουν.Πέρυσι έμαθε πάρα πολλά πράγματα αν και μικρούλης και όλα κυλούσαν απολύτως ομαλά.Φέτος που γέννησα αποφάσισα κι εγώ να μην το στείλω γιατί φοβήθηκα μην μου φέρνει ιώσεις στο μωρό.Ήταν πάρα πολύ δύσκολο και για μένα και για το παιδί. Δεν συζητάω για κούραση!Το μωρό μου ξυπνάει αρκετές φορές το βράδυ , κάθε μέρα είμαι άυπνη, κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν μπορείς να κοιμηθείς γιατί έχεις το μεγάλο παιδάκι και χωρίς καθόλου βοήθεια είναι δύσκολα.Το μεγάλο παιδάκι έχει πολύ ενέργεια και είναι φυσιολογικό , θέλει παιχνίδια κι εσύ είσαι κομμάτια .Θηλάζω κάθε δυο ώρες οπότε αναγκαστικά είμαι με το μωρό και ο μεγάλος είναι "αδικημένος" πάντα με αποτέλεσμα να κάνει συνεχώς ζαβολιές για να του δώσουμε σημασία .Βλέπει αρκετή τηλεόραση γιατί πόσο να απασχοληθεί μονο του ένα παιδάκι 3 ετών μέσα σε ένα διαμέρισμα και λόγω χειμώνα που νύχτωνε από τις 5 και λόγω του μωρού που οι μετακινήσεις δυσκολεύουν.Και όλα αυτά με όλες τις δουλειές του σπιιού, μαγειρέματα κτλ.Σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό παίζει η συνδρομή του συζύγου καιη στήριξή του σε σένα τόσο ψυχολογική όσο και ουσιαστική , να αναλαμβάνει δηλαδή τις ώρες που δεν εργάζεται το μεγάλο παιδί.Δυστυχώς ο δικός μου είναι στον κόσμο του οπότε ούτε κι αυτό έχω.Θα σου πρότεινα λοιπόν αν με το σύζυγο συνεργάζεσαι , σε νοιάζεται ουσιαστικά και νομίζεις ότι θα βοηθήσει, να μη το στείλεις ακόμη παιδικό γιατί και οι ιώσεις για ένα νεογέννητο είναι σοβαρή υπόθεση.Αν όμως ο σύζυγος είναι σε άλλο κόσμο , τότε πάρε το ρίσκο και στείλτο στο σχολείο γιατία αλλιώς και μετά από τον 3ο μήνα θα είσαι μια μαμά ράκος που δεν θα μπορείς να ανταπεξέλθεις στις ανάγκες του πρώτου σου παιδιού το οποίο θα περιφέρεται άσκοπα στο σπίτι και ίσα ίσα θα έχεις κουράγιο για το μωρό.Εύχομαι να γενήσεις ένα γερό παιδάκι και όλα τα υπόλοιπα παλεύονται είτε έτσι είτε αλλιώς γιατί οι μαμάδες πάντα βρίσκουν δύναμη.

Όταν γέννησα(στην καρδιά του χειμώνα Δεκέμβριο μήνα) ο μεγάλος μου γιος ήταν 32 μηνών και μόλις το μωρό είχε γίνει 16 ημερών φύγαμε από την πόλη μας λόγω του ότι ο σύζυγος ήταν εκπαιδευτικός για κάποιο νησί του Αιγαίου(φανταστείτε ούτε νοσοκομείο ούτε τίποτα, μόνο ένας παιδίατρος στο κέντρο υγείας και αυτός..)Επειδή λοιπόν ήμουν εντελώς μόνη με δύο μωρά καθώς ο σύζυγος 4 ημέρες την εβδομάδα έλειπε σε άλλο νησί για να καλύψει τις ώρες του,αποφάσισα να στείλω τον μεγάλο στον παιδικό του νησιού μιας και το μωρό κόντευε πια 2 μηνών.Ο παιδίατρος όμως ήταν κατηγορηματικός αφού μου απάντησε ένα μεγάλο "ΟΧΙ".Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο με δύο μωρά γιατί το έχω ζήσει σκεφτείτε όμως και το καλό των μικρών σας..είναι πολύ δύσκολο γι΄αυτά ακόμα και ένα μικρό μπουκωμτάκι.

Πρόταση δεν μπορώ να κάνω ούτε να σου πω τι να κάνεις. Μόνη σου θα αποφασίσεις τι είναι πιο σωστό για σένα και τα παιδιά σου. Θα σου πω όμως τι έκανα εγώ. Έμεινα έγκυος όταν η κόρη μου έκλεινε τα 2 τον Ιούνιο του 2007. Προβλεπόμενη μέσα στον Φεβρουάριο του '08. Είχα σκοπό να την στείλω στον παιδικό τον Σεπτεμβρή και έτσι έκανα. Ποτέ δε φοβήθηκα τις αρρώστιες που έρχονταν στο σπίτι από τη μικρή ακόμα και όταν αρρώστησε τη μέρα που μπήκα στο νοσοκομείο να γεννήσω. Λάμβανα τα μέτρα μου και φυσικά όταν η μεγάλη ήταν άρρωστη δεν έρχονταν σε άμεση επαφή με το μωρό. Ήμασταν τυχεροί που δεν περάσαμε πολλές ζήλιες από μέρους της. Αν ήμουν στη θέση σου θα την έστελνα από την Άνοιξη που είναι και καλύτερη περίοδος για προσαρμογή γιατί τα βγάζουν έξω για να παίξουν και χαίρονται περισσότερο τα παιδάκια. Θα της μείνει μια ευχάριστη ανάμνηση από τον παιδικό. Τώρα περιμένω το τρίτο και γεννάω τον Σεπτέμβρη. Έχω άλλα δύο παιδιά στο σπίτι που πλέον η μεγάλη πηγαίνει δημοτικο και ο μικρός θα πάει προνήπια. Και φυσικά (δεν μπορώ να κάνω κάτι) θα τα στείλω. Απλά θα λαμβάνω τα μέτρα μου για το θέμα αρρώστιες έτσι ώστε όσο είναι δυνατόν να αρρωστήσει λιγότερο το μωρό.

Πρώτα με το καλό.!!!!!!!Δεν θέλω να σε τρομάξω αλλά πρέπει να σε ενημερώσω ότι ένα βρέφος μέχρι να σαραντήσει δεν έχει καθόλου μα καθόλου ανοσοποιτικό σύστημα!!!!!!!!!!Μετά αρχίζει να δυναμώνει το ανοσοποιτικό του σύστημα.Γι' αυτό να το ξανσκεφτείς.

γέννησα ακριβώς πριν από 3 μήνες λίγο πριν τα Χριστούγεννα, όταν η κόρη μου ήταν ήδη 2,5 χρονών. Στο ερώτημα αν θα την πήγαινα σταθμό το Σεπτέμβρη η παιδίατρος μου απάντησε ότι αφού δεν την είχα πάει μέχρι τότε καλύτερα να το καθυστερούσα τουλάχιστον μέχρι την Ανοιξη να προλάβει να ξεπεταχτεί λίγο το μωρό. Ετσι την κράτησα στο σπίτι προσέχοντας ειδικά όσο πλησίαζε η γέννα μην μου κολλήσει καμία ίωση. Παρόλαυτα γυρνώντας με το μωρό στο σπίτι το απλό συναχάκι που δεν ξέρω πως εμφανίσθηκε σε κείνη, έγινε μπούκωμα για το μωρό που με ανάγκαζε για περίπου 1,5 μήνα μπορεί και παραπάνω να τον βομβαρδίζω με ορούς για να μπορεί να αναπνέει. Ναι μεν τελικά δεν προέκυψε τίποτα παραπάνω βροχιολίτιδα για παράδειγμα αλλά το λυπόμουν τόσο το καημένο! Εγώ κράτησα τη γυναίκα που την πρόσεχε μεχρι τώρα παρά το γεγονός ότι είμαι και εγω στο σπίτι μόνο και μόνο για να μπορώ να προλαβαίνω τόσο το μωρό με το θηλασμό όσο και τη μεγάλη που θέλει να παίξει μαζί μου ή το μαγείρεμα και όλα τα υπόλοιπα. Το κλειδί είναι να προσπαθείς να βρίσκεις χρόνο και για τα δυο πχ θηλάζεις αλλά παράλληλα διαβάζεις παραμύθι. Αν δεν νευριάζεις το μεγάλο παιδί καταλαβαίνει και σίγουρα για τη δική μου περίπτωση βοήθησε το γεγονός ότι από κει που δεν με έβλεπε γιατί δούλευα και γυρνούσα το απόγευμα αργά, τώρα είμαι συνέχεια στο σπίτι και αυτό για κείνη είναι τρελή χαρά. Πάντως αν μπορείς να τρενάρεις το σταθμό μέχρι να ξεπεταχτεί το μωρό είναι καλύτερα για όλους , και το μωρό δεν αρρωσταίνει τόσο μικρό και το μεγάλο δε θα νιώσει ότι το έδιωξε το αδελφάκι του και συ θα γλυτώσεις το τρέξιμο του να τα έχεις και τα δυο μαζί άρρωστα. Λίγη θέληση και γερή δόση υπομονής χρειάζεται. Διάβασα κάπου ότι πριν αντιδράσεις μπροστά στα παιδιά μετράς πρώτα ως το δέκα. Πιστέψτε με βοηθάει.

Η δική μου παιδίατρος όταν τέθηκε το ζήτημα πιστεύω ότι έδωσε μια σωστή απάντηση : ξεκινήστε και αν βλέπετε οτι αρρωσταίνει ο μεγάλος σταματάτε τον παιδικό, σαφώς θεωρούσε ότι είναι επικίνδυνο για το μωρό αλλά κατάλαβε ότι μια γυναίκα είναι πολύ ευκολο να σαλτάρει με δύο μωρά στο σπίτι. Εμένα ο μεγάλος ήταν 23 μηνών και το μωρό 4 μηνών όταν ξεκίνησε παιδικό. Θήλαζα (και θηλάζω) αποκλειστικά το μωρό και ίσως αυτό να βοήθησε. Δεν θα σου πω ψεματα ότι δεν αρρώστησε το μωρό αλλά τουλάχιστον τις 2 φορές που αρρώστησε δεν εξελίχτηκε σε κάτι σοβαρό. Επίσης όσον αφορά το μεγαλύτερο παιδί, βοήθησε πολύ να αποδεχθεί το μωρό (σπίτι με έβλεπε όλη την ώρα να το θηλάζω και συνεχώς του πετούσε πράγμτα και το χτυπούσε), να μάθει πραγματάκια,να μην βαριεται σπίτι, να τρωει φαγητά (σήμερα έφαγε σπανακόρυζο!), να κάνει φίλους. Εγώ προσωπικά και με τους δυο στο σπίτι δυσκολευομουν, κατέληγα να κάθομαι να κλαίω στον καναπέ με δυο μωρά που ουρλιαζαν και στην πράξη δεν μπορούσα να πάω ούτε στην τουαλέτα. Κανένας απο τους δυο δεν είχε την απόλυτη προσοχή μου, έπαιζα πλαστελίνες με τον ''μεγάλο'' και τον παρατούσα επειδή έκλαιγε το μωρό. Τώρα τα απογευματα δίνω βαρος στον μεγάλο και το πρωι ασχολουμαι παραπανω με το μωρο. θήλαζα το μωρό και το παρατούσα επειδή ο μεγάλος έκλαιγε με λυγμους. Ουφ σε ζάλισα.Αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία όμως και δυσκολευτηκα επειδή έχουν 1,5 χρόνο διαφορά. Αν μπορείς να την κρατήσεις κοντά σου και είναι συνεργάσιμο παιδί κράτησε την και την πας παιδικό μόλις ξεπεταχτεί λίγο το μωρό.

Καλησπέρα, με το καλό το μωρό σου! Η αδελφή θα γεννήσει σε 1 μήνα περίπου τη δεύτερη κόρη. Η μεγάλη της είναι τώρα 30 μηνών. Δεν την έχει στείλει ακόμα παιδικό (την κρατάει μια κοπέλα σπίτι) αλλά το πλάνο ήταν να πάει τον ερχόμενο Σεπτέμβρη που θα κλείσει τα 3. Όμως τότε το μωρό θα είναι 5 μηνών. Ρωτήσαμε λοιπόν τον παιδίατρο και μας είπε ότι καλό είναι μέχρι το μωρό να γίνει 6 μηνών, το μεγάλο να μην πάει παιδικό! Να δυναμώσει πρώτα το ανοσοποιητικό του μωρού και μετά να εκτεθεί σε μικρόβια. Επιπλέον και για την αδελφή μου που θα θηλάζει και θα χρειάζεται και τα κουράγια της (με τα δυο μωρά στο σπίτι μόνη) να μην αρρωστήσει κι από πάνω! Γιατί ο παιδικός είναι δύσκολη υπόθεση με τις ιώσεις, ειδικά τον πρώτο χρόνο! Εμένα η μικρή μου που είναι 21 μηνών, και δεν την έχω στείλει ακόμα παιδικό. Φέτος έχει αρρωστήσει 6 φορές (κι εγώ μαζί) μόνο και μόνο από την επαφή με παιδάκια στους παιδότοπους (και δεν πηγαίνουμε συχνά) και στο μάθημα μουσικοκινητικής που κάνουμε μια φορά την εβδομάδα! Φαντάσου ο παιδικός πως θα είναι! Καλό θα είναι να ρωτήσεις τον παιδίατρο σου!