Δεν έχω πια καμία σεξουαλική έλξη απέναντι του. Και τώρα τι;
Κοντεύω τα 30 και με αφορμή αυτήν την ηλικία ορόσημο στη ζωή μιας γυναίκας ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις που με «ταλαιπωρούν» αρκετό καιρό.
Στη δεκαετία 20-30 κατάφερα ότι οι κοινωνικές συμβάσεις με υποχρεώνουν να καταφέρω. Πέρασα στο πανεπιστήμιο –πρώτη επιλογή με πολύ καλό βαθμο- , δημιούργησα την δουλειά μου και γνώρισα πολύ γρήγορα ένα σπουδαίο παλικάρι (σωστή ηλικία, μορφωμένος, με περιουσία, πολύ καλή δουλειά και κυρίως εξαιρετικός άνθρωπος που με κοιτάει στα μάτια). Ερωτευτήκαμε, περάσαμε όμορφα, περάσαμε δύσκολα, ταξιδέψαμε, ζήσαμε στο εξωτερικό, έφυγα και μόνη μου για σπουδές έξω.. Γενικά δοκιμαστήκαμε επανειλλημένως σε δύσκολες καταστάσεις, ζήσαμε πολύ έντονα και όταν δημιουργήσαμε τη δική μας οικογένεια όλα ήταν ιδανικά. Τί να σας λέω.. Μια ζωή και μια οικογένεια φτου φτου φτου..
Και η ερώτηση του ενός εκατομυρίου είναι η εξής: Μέσα σε όλο αυτό που σας περιγράφω είναι δυνατόν απλά να μου τελείωσε; Γιατί εγώ έτσι νιώθω. Συγκεκριμένα νιώθω πως ένας σπουδαίος κύκλος στη ζωή μας έκλεισε και είναι ώρα να ξεκινήσουμε τον επόμενο! Ήρθε ξαφνικό; Μάλλον όχι.. Όταν είσαι 20 χρονών και ξαφνικά έρχεται ο πρίγκηπας του παραμυθιού, ο οποίος έχει τα πάντα και για κάποιο περίεργο λόγο θέλει να τα μοιραστεί μαζί σου, τον ακολουθείς παντού! Τώρα όμως που κοντεύω τα 30 δεν μπορώ να χωνέψω οτι η σεξουαλική μου ζωή είναι φτιαγμένη για έναν και σίγουρα όχι εμένα! Και όχι γιατί δεν προσπαθεί.. Αλλά εγώ δεν.. Απλά δεν.. Και το κυριότερο είναι οτι δεν έχω διάθεση ούτε να το προσπαθήσω. Το συζητήσαμε και το αποτέλεσμα ήταν να τον πληγώσω σε επίπεδα που δεν ήθελα και ούτε του αξίζουν.
Με όσους το συζήτησα οι απαντήσεις ήταν οι γνωστές και αυτές που φαντάζομαι οτι και εγω θα έδινα σε κάποιον σε αντίστοιχη περίπτωση. Σέξυ εσώρουχα, ραντεβού σε ξενοδοχεία, ταξιδάκια.. Ε και; Το βασικό πρόβλημα δεν λύνεται. Και γιατί στο 99% των περιπτώσεων να πρέπει εγω να κάνω κάτι; Μα γιατί εγώ είμαι η γυναίκα.. Αυτή που κρατάει το σπίτι, αυτή που στηρίζει την οικογένεια, τον άντρα της και τα παιδιά της. Η πλάκα είναι πως 20 χρόνια πριν δεν θα τολμούσα να πω ούτε στον εαυτό μου οτι υπάρχει πρόβλημα τέτοιου είδους. Γιατί και ποιά είναι η απάντηση; Να φύγω; Και να έχω παιδιά χωρίσμενων γονιών; Δεν θα έχω τύψεις; Και τί θα πει ο κόσμος; Οτι έφυγα γιατί δεν την έβρισκα μαζί του στο κρεβάτι;
Όλα αυτά εισέπραξα απο τους ανθρώπους στους οποίους εμπιστεύθηκα το πρόβλημά μου πάνω κάτω. Χμμμ…. Αν φύγω θα είμαι η π.!#@ν@ που χάλασε το σπίτι της. Αν μείνω τι θα είμαι;
Νεύρα, νεύρα, νευρα και ένταση επικρατούν στο σπίτι μας αυτό το τελευταίο διάστημα. Σύμφωνα με τον άντρα μου μεταφέρω την πίεση της δουλειάς στο σπίτι μας. Μάλιστα… Δεν τολμάω να πω οτι άνθρωπος που δεν κάνει σεξ έχει νεύρα.. Γιατί αλλο να το κάνεις και άλλο να το κάνεις με επιτυχία.
Κοιτάω τριγύρω μου.. Ξέρετε τί βλέπω; Ό,τι σίγουρα βλέπετε και εσείς αλλά όλες αρνούμαστε να παραδεχτούμε! Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Αφημένες, θαμπές, κρυμένες πίσω απο τις υποχρεώσεις και τα πρέπει που τους έχει επιβάλλει η κοινωνία!
Να σας παω στον κοινωνικό μου περίγυρο; Πάμε στην μάνα μου. Φλας μπακ ν1: η μαμά τηγανίζει αυγά στην κουζίνα και κλαίει. Γύρω στα οχτώ ήμουν τότε και γυρνάει και μου λέει «αν δεν ήσασταν εσείς θα είχα φύγει» Δεν της απάντησα τότε και ούτε το συζητήσαμε έκτοτε αλλά τώρα της γράφω «με ρώτησες εμένα αν ήθελα να μείνεις;» ( ο μπαμπάς μου εξαιρετικός άνθρωπος στα δικά μου μάτια, για να προλαβω τυχόν αντιδράσεις σας)
Κανένα παιδί δεν αξίζει τέτοιο βάρος. Γιατί και να μην μου το έλεγε τότε με λέξεις εγω το είχα καταλάβει. Απο τα παιδιά δεν κρύφτηκε ποτέ κανείς. Χίλιες φορές να έφευγε και να είχα δύο ήρεμους γονείς.
Φλας μπακ ν2 πάλι απο την οικογένεια (γιατί αν σας πάω σε φίλες και γνωστές θα γράψω μυθιστόρημα): η γιαγιά μου δεν γουστάρει καθόλου τον μπαμπά μου. Κλασσική ιστορία πεθεράς- γαμπρού, μην φανταστείτε τίποτα πιο σοβαρό.. Μια φορά όμως δεν άντεξα και την ρώτησα τί στο καλό της έχει κάνει και δεν τον θέλει. Η απάντηση με αποστώμοσε. «δεν ήθελα να την πάρει στο νησί του» (ο μπαμπάς Κρητικός) «αλλά δε βαριέσαι, καλός είναι.. Δεν πίνει, έχει τη δουλίτσα του, δεν ξενοκοιτάει» Ακούσατε; Άλλες γενιές, άλλες νοοτροπίες.. Για τη γιαγιά αν δεν πίνει και δεν ξενοκοιτάει είναι καλός. Έχουν αλλάξει τα πράγματα.. Ή μάλλον για να το θέσω πιο σωστά, έχουν αλλάξει τα πράγματα;;
Τα παιδιά μου αν χωρίσω θα είναι παιδιά χωρισμένων γονιών. Εγώ θα προτιμούσα βέβαια να λέω οτι θα είναι παιδιά ευτυχισμένων γονιών.
Όλα καλά.. Δεν ξέρω τί θα κάνω. Το πιθανότερο; Τίποτα! Γιατί πρεπει να στηρίξω την οικογένεια μου. Θες οργασμό μανδάμ; Κάντο μόνη σου.
Θα ήθελα όμως μέσα στα πλαίσια της ανωνυμίας, να παραδεχτούμε οτι μόνο η αγάπη για τα παιδιά μας είναι παντοτινή και αδιαπραγμάτευτη.
Τί ωραία που θα ήταν αν οι αποφάσεις δύο ανθρώπων δεν θα ήταν πρόβλημα τριακοσίων άλλων άσχετων.
Τί ωραία που θα ήταν αν δεν μας ένοιαζε το τί θα πει ο κόσμος, αλλά τί μας κάνει εμάς ευτυχισμένους
Η ζωή κυλάει. Ξέρετε τί με φοβίζει περισσότερο; Να μετανιώσω για κάτι που δεν έκανα!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σκέψου μόνο ότι και με τον επόμενο κάποια στιγμή θα σου τελειώσει. Έτσι θα γίνει και με όσους ακολουθήσουν τον επόμενο γιατί έτσι δυστυχώς συμβαίνει πάντα! Είναι η φύση μας έτσι. Θυμήσου ότι και με τον άντρα σου υπήρξες ερωτευμένη. Από έρωτα τον πήρες, έτσι δεν είναι? Και όμως τελείωσε, όπως τελειώνει πάντα το πάθος μετά από ένα χρονικό διάστημα. Έτσι ακριβώς θα γίνει και με τον επόμενο και τον μεθεπόμενο. Μόνο που κανένας από αυτούς δεν θα είναι πατέρας των παιδιών σου και ίσως κανένας από τους επόμενους δεν θα σαγαπαει τόσο πολύ ώστε να σε κοιτάει στα μάτια. Προσπάθησε να καταλάβεις όσο είναι καιρός ότι η ηδονή δεν έρχεται μόνο από τον έρωτα αλλά και από την αγάπη! Την εκτίμηση, τον σεβασμό και τον θαυμασμό που έχεις στον πατέρα των παιδιών σου. Αυτά είναι πιο σημαντικά. Προσπάθησε λοιπόν να δεις τα πράγματα από άλλη οπτική και πιο ώριμη γωνία.
Δεν συνηθίζω να σχολιάζω αλλά διαβάζοντας το κείμενο ένιωσα πως η περιγραφή της κατάστασης θύμιζε κακής ποιότητας σαπουνόπερα. Η ζωή της θεματέτριας ήταν ένα όνειρο μέχρι τα 30: έκανε τις σπουδές που ήθελε, παντρεύτηκε το τέλειο άντρα, έκανε τα τέλεια παιδιά, έζησε και στο εξωτερικό και τώρα ήρθε η καταστροφή εξαιτίας των σεξουαλικών προβλημάτων. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Πιθανόν να περίμενες την τέλεια ερωτική ζωή αλλά όταν αυτή σταμάτησε να είναι έτσι αισθάνθηκες ότι ήρθε το τέλος της σχέσης. Η τελειότητα με τη οποία προσδιορίζεις ό,τι σε περιβάλλει είναι η καταστροφή σου. Εαν δεν κυλάνε όλα τέλεια, όπως εσύ τα έχεις στο κεφάλι σου τότε δεν ξέρεις πως να διαχειριστείς μία κατάσταση. Κατά τη γνώμη μου όλα ξεκινάνε απ' τον τρόπο που βλέπεις εσύ τα πράγματα, μέσα δηλαδή απ' το πρίσμα της τελειότητας. Ένας ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να δεις τα πράγματα πιο ρεαλιστικά, πιο γήινα, πιο ανθρώπινα. Ακόμη και αύριο το πρωϊ να χώριζες, να εύρισκες τον επόμενο τέλειο σύντροφο(με το τέλειο σεξ, δουλειά, λεφτά, που θα αγαπούσε και τα παιδιά σου κλπ)πάλι κάτι θα γινόταν, η τέλεια εικόνα θα χαλούσε και πάλι θα έψαχνες κάτι καινούριο για να ξαναζήσεις το τέλειο.
Οπωσδήποτε να πας σε ψυχολόγο / ψυχίατρο και μετά σε σύμβουλο γάμου. Για καταθλιψάρα το κόβω. Έχεις όλα τα καλά, άντρα υπέροχο που σε αγαπάει όπως λες, τα παιδάκια σου, είσαι νέα, έχεις δουλειά. Μην τα διαλύσεις όλα έτσι εύκολα. Κάνε πρώτα όλες τις προσπάθειες. Κρίμα τα παιδάκια σου, μην τα πληγώνεις.
Κοριτσάκι πόσο είναι το δεύτερο παιδάκι σας; Αν έχεις γεννήσει σχετικά πρόσφατα μήπως φταίνε οι ορμόνες; Συζήτησέ το με τον γιατρό σου, ίσως είναι ιατρικό το θέμα σου. Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά
Δηλαδη παλια υπηρχε ελξη και ησασταν πολυ ταιριασμενοι και τωρα αυτο εχει αλλαξει; Και απο την πλευρα του νιωθει το ιδιο; Ειναι τρυφερος και ενδιαφερεται για σενα; Μονο στο σεξ υπαρχει προβλημα; Αν ναι, τοτε ειναι θεμα προτεραιοτητων στη ζωη. Τι ειναι πιο σημαντικο για εσενα; Κατα τη δικη μου προσωπικη γνωμη η ευτυχια ειναι κατι πολυ βαθυτερο απο το καλο σεξ. Ενας συμβουλος γαμου και ενας πνευματικος θα βοηθουσαν πιστευω. Καλη συνεχεια!!