Αχ αχ αχ! Ανήκα λοιπόν και εγώ στις γυναίκες που μέχρι τα 28 -όπου κι έγινα μαμά- ποτέ δεν είχα φανταστεί τον εαυτό μου σε αυτή τη φάση… ; Hθελα να έρθει, αλλά το έβλεπα σαν κάτι μακρινό…
Όπως και πολλά άλλα κορίτσια, από το Δημοτικό ειχα προγραμματιστεί για την τέλεια επαγγελματία ή μάλλον για να το θέσω καλύτερα για την τέλεια υπάλληλο!
Γενικότερα είχα μια συνέπεια στις υποχρεώσεις μου… σπoύδασα, έκανα το μεταπτυχιακό μου, δούλεψα για λίγα χρόνια… και μετά… εκεί που νόμιζα ότι κάπως έχουν τακτοποιηθεί τα πράγματα έκλεισε η εταιρία στην οποία ήμουν…
Μετά από αυτό πήραμε την απόφαση με τον άντρα μου να προσπσθήσουμε για ένα μωράκι. Έτσι θα περνούσα μια ήρεμη εγκυμοσύνη, θα ξεπεταγόταν λίγο το ζουζουνέλι και μετά να έβρισκα εκ νέου μια δουλειά.
Έτσι κι έγινε, εκτός από το τελευταίο part, αυτό της δουλειάς!
Κι εδώ ξεκινάει ο δικός μου προβληματισμός… Εννοείται ότι αυτό το πλασματάκι έχει γεμίσει πολύ τη ζωή μου (είναι ξεκάθαρα το σημαντικότερο κατόρθωμα μου!!!) και ότι είναι ότι καλύτερο για τη μικρούλα μου που έχει τη μαμά της εδώ και 2 χρόνια πάντα μαζί της. Εχουμε γίνει αυτοκολλητάκια!
Αλλά από την άλλη κορίτσια, νιώθω ότι χάνω τα ενδιαφέροντα μου, ότι μένω κάπως πίσω κι αυτή η κλεισούρα ώρες ώρες μου βαράει στον εγκέφαλο! Μπορεί να αποκτώ άλλες δεξιότητες αλλά το μυαλό μου λίγο σαφρακιάζει (αν υπάρχει κι αυτή η έκφραση, αλλά αυτή μου κολλάει τώρα)
Είναι και που είχα προγραμματιστεί να δουλεύω στη ζωή μου… Δεν ξέρω… Εσείς πώς αισθάνεστε;
μαμά Φλώρα
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Τα είπες όλα και για μένα!
Γειά σας κορίτσια κ από εμένα. Έχει και τα καλά του όλο αυτό, αλλά βέβαια και αρνητικά. Εγώ είμαι παντρεμένη, και χωρίς δουλειά. Δε παλεύεται ώρες ώρες. Εκτός αυτού είναι και το οικονομικό στη μέση. Εσάς σας στηρίζει ο σύζυγος; γιατί εμένα έχει αρχίσει τις γκρίνιες και τους περιορισμούς που που κ αυτό δε παλεύεται. Πως το αντιμετωπιζεις αυτό ; γι αυτό κορίτσια μου, καλύτερα ο άνθρωπος να είναι ανεξάρτητος.