Γράφω την ιστορία μου για να τα πω κάπου χωρίς επικρίσεις, χωρίς συμβουλές ξερολίστικες, χωρίς υπεραισιόδοξες συστάσεις.
Έχω ένα υπέροχο πλάσμα 4,5 ετών, το οποίο προήλθε φυσιολογικά, αμέσως μετά τη λήψη της απόφασης να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες. Ήμουν πολύ τυχερή, είχα μια τέλεια εγκυμοσύνη, όλα στο περιβάλλον ήταν υποστηρικτικά... γενικά, η πιο όμορφη περίοδος της ζωής μου.
Όταν το αγόρι μου έκλεισε τους πρώτους 6 μήνες ζωής, λόγω της ηλικίας μου, αλλά και λόγω του ότι πάντα είχα την επιθυμία για μεγάλη οικογένεια, βάλαμε μπρος και για το δεύτερο…. Πέρασαν 6 μήνες, αλλά επειδή θήλαζα τον μικρό, ο γιατρός μου είπε πως μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες. Οκ, το δέχθηκα… Περνάνε άλλοι 6 μήνες, μου δίνει πολυβιταμίνες που υποτίθεται πως λειτουργούν βοηθητικά… τίποτα… Εντωμεταξύ, το άγχος αρχίζει και συσσωρεύεται…. οι προτροπές από τις οικογένειες για δεύτερο παιδάκι να λειτουργούν κι αυτές πιεστικά…. και φυσικά, όλοι να σου λένε βγάλτο από το μυαλό σου…. μη το σκέφτεσαι…. (Αυτό το βγάλτο από το μυαλό σου και ότι όλοι έχουν μια ιστορία για μία που με το που σταμάτησε να το σκέφτεται έμεινε έγκυος, δεν το αντέχω άλλο!!!! Έλεος!!!!)
Προχωράμε σε κλομιφαίνη… τίποτα…. Μετά η πρώτη σπερματέγχυση… αποτυχία… η δεύτερη…. έγκυος!!! Το έλεγα και δεν το πίστευα!! Έκλαιγα πόση ώρα στην αγκαλιά του γιατρού μου!!!
Διαφορετική εγκυμοσύνη, πολλά νεύρα, στομαχικές διαταραχές, αλλά κατά τα άλλα ήμουν λειτουργική. Κάνουμε την αυχενική και μας λέει πως είναι το τέλειο μωρό! Οι δείκτες βγήκαν λες και ήμουν 20 χρονών… Προχωράμε λοιπόν κανονικά και μέσα στην τρελή χαρά… Κλείνοντας την 16η εβδομάδα και μετά από μια έντονη σωματικά μέρα, βλέπω μια σταγόνα ροζ και παίρνω απευθείας τον γιατρό. Μου λέει «Πάρε προγεστερόνη και ξάπλωσε δυο μέρες, αλλά μην ανησυχείς αφού δεν πονάς… Παρόλα αυτά, επειδή κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική, έλα να σε δω μεθαύριο…» Αίμα δεν ξαναείδα, ούτε είχα καμία ενόχληση, οπότε ησύχασα…
Πάμε λοιπόν για υπέρηχο, μέσα στην χαρά που θα βλέπαμε το μπεμπεδάκι μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ύφος του γιατρού όταν έβαλε την κεφαλή στην κοιλιά μου… Δεν χρειαζόταν να πει τίποτα… Η καρδιά είχε σταματήσει δυο μέρες πριν…. Χάνω τη γη… Κλαίω ακατάπαυστα…
Πάμε απευθείας για απόξεση… μέθη…. και λίγο πριν ξυπνήσω ακούω τον γιατρό να λέει «Πάρτε γρήγορα το μωρό…«
Άκουγα… άκουγα γαμώτο!!!
Μετά από δέκα μέρες συνεχόμενου κλάματος και αφαγίας, αποφασίζω να συνέλθω… για το αγόρι μου και για τον άντρα μου, ο οποίος ήταν το στήριγμά μου. Μέσα μου όμως αιμορραγούσα και δεν το ήξερα….
Περνά ένας χρόνος με επιλόχειο… με ομοιοπαθητικές, πρακτικά, βότανα, διατροφή, ρεφλεξολογία, βελονισμό, γιόγκα, ψυχοφάρμακα (ναι, ψυχοφάρμακα), σαλπιγγογραφίες, ορμονικούς ελέγχους, σπερμοδιαγράμματα, κατακόρυφα και κάθε άλλη μ@@@κία που άκουγα πως μπορεί να βοηθήσει… Τίποτα στον ορίζοντα.
Αποφασίζουμε να κάνουμε εξωσωματική…. αποτυγχάνει ή πρώτη…. στα πατώματα εγώ….. ο άντρας μου μετά από ένα διάστημα επιμένει να κάνουμε εμβρυομεταφορά….. αποτυγχάνει κι αυτή…. άντε ξανά τα ίδια!!!
Και η πλάκα είναι πως όλοι οι γιατροί λένε «Είστε μια χαρά, δεν έχετε απολύτως τίποτα!!«
Ανεξήγητη υπογονιμότητα σου λένε…
Και φυσικά «Βγάλτο από το μυαλό σου«. Η κλασική ατάκα που ακούς συνέχεια!! Ο επόμενος που θα μου το πει θα την πληρώσει για όλους μου φαίνεται!!!
Κάποια στιγμή είχα διαβάσει πως το άγχος δεν προκαλεί υπογονιμότητα, αλλά η υπογονιμότητα προκαλεί άγχος… Άντε να το καταλάβουν όλοι αυτοί οι συμβουλάτορες και ειδικά αυτοί που δεν το έχουν περάσει!!! Ειδικά αυτοί!!!!
Εγώ ένα πράγμα ξέρω…. Η ψυχή μου κρύωσε εκείνο το βράδυ ακριβώς πριν δύο χρόνια…. σαν σήμερα…. κι ακόμη να ζεσταθεί….
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Γλυκιά μου, το σώμα σου και η ψυχή σου πονούν! Είναι άρρωστα! Πως να μεγαλώσουν ένα μωρο? Καμιά φορά όλα αυτά τα κάνει ο Θεός.... Ξέρει αυτός γιατί δεν επιτρέπει να ρθει το δεύτερο παιδάκι.... Όσο και να καιγεται η καρδούλα σου να κάνεις τον σταυρό σου και να αφοσιωθείς στο μωράκι σου.... Σκέψου μόνο ότι άλλες κοπέλλες προσπαθόυν και δεν είναι καν μανούλες.... Μάζεψε τα κομμάτια σου και προχώρα... και που ξέρεις.... κάποια στιγμή ίσως γίνει το θαύμα που περιμένεις....
Σκέψεις μετά την ανάγνωση, μιας: Γυναίκας χωρίς παιδί μετά από πολλές προσπάθειες: Τουλάχιστον αυτή έχει και ένα... Ενώ εγώ? Γυναίκας με ένα παιδί (από επιλογή): Μια χαρά είναι και το ένα. Τι το θέλει το δεύτερο? Γυναίκας με ένα παιδί και πολλές αποτυχημένες προσπάθειες για δεύτερο: Τα ίδια περνάμε... Γυναίκας με δύο παιδιά και πάνω: Καλά κάνει και προσπαθεί... Τα δύο, τρία... παιδιά σε ολοκληρώνουν... κλπ. Σκέψεις δικές μου (μητέρα ενός παιδιού και τριών στον ουρανό... τέσσερις εγκυμοσύνες): Πολλά πράγματα στη ζωή έρχονται όπως τα θέλουμε, άλλα πάλι όχι. Το σημαντικό είναι να δεχόμαστε και τα καλά και τα άσχημα. Αν δεν είχες παιδί θα σου έλεγα να το προσπαθήσεις έως το τέλος. Όσο αντέχεις. Μην ξέχνας όμως ότι έχεις ένα παιδί. Ένα παιδί που από τη στιγμή που θυμάται... σε θυμάται μέσα στο άγχος... ένα χρόνο με επιλόχειο… με ομοιοπαθητικές, πρακτικά, βότανα, διατροφή, ρεφλεξολογία, βελονισμό, γιόγκα, ψυχοφάρμακα (ναι, ψυχοφάρμακα), σαλπιγγογραφίες, ορμονικούς ελέγχους, σπερμοδιαγράμματα, και ότι άλλο άκουγες πως μπορεί να βοηθήσει… (δικά σου τα λόγια...) Είμαι σίγουρη πως δεν χαμογελάς πια. Όχι γιατί δεν το θέλεις, αλλά γιατί δεν μπορείς, δεν σου βγαίνει... Χαμογέλα στο παιδί σου κάθε μέρα, αγκάλιασέ το κάθε μέρα, πες του πόσο το αγαπάς κάθε μέρα, πες του πόσο περήφανη είσαι για κάθε μικρό ή μεγάλο του κατόρθωμα κάθε μέρα. Μην αναλώνεσαι σε σκέψεις κάθε μέρα. Μετρίασε την ενέργεια που διαθέτεις σε σκέψεις, ψάξιμο, συζητήσεις κάθε μέρα. Άλλωστε το σήμερα δεν θα υπάρχει αύριο... Θα υπάρχει όμως η θύμηση μιας μαμάς με χαμόγελο... Για μια ζωή... Γιατί μαμά είσαι.... Ήδη.... Την καλημέρα μου...
Πόσο σε νιώθω κοριτσάκι μου γλυκό!!!
Κοπέλα μου, γιατί δεν αφοσιώνεσαι με χαρά στο παιδάκι που ήδη έχεις; Τι κι αν δεν έρθει άλλο παιδάκι στη ζωή σας; Ούτε η πρώτη είσαι ούτε η τελευταία που έχει μόνο ένα παιδί κι ούτε είναι κάτι κακό ή σε κάνει λιγότερο μαμά. Απόλαυσε την κάθε στιγμή με το αγοράκι σου. Εκείνο θέλει να σε βλέπει χαρούμενη, ρωτάς πως νιώθει η ψυχούλα του που σε βλέπει έτσι; Γιατί έφτασες στο σημείο να πάρεις ψυχοφάρμακα; Δηλαδή αν δεν είχες κανένα παιδάκι και το πάθαινες αυτό τι θα γινόταν; Και για να μη νομίζεις ότι μιλάω εκ του ασφαλούς, στην πρώτη μου εγκυμοσύνη έχασα το παιδάκι μου και γύρισα σ' ένα άδειο σπίτι. Δεν έδειξα τίποτα σε κανέναν όμως απ'όσα ένιωθα. Ξαναέμεινα έγκυος λίγους μήνες αργότερα και δόξα το Θεό μου χάρισε ένα υπέροχο κοριτσάκι. Στην τρίτη εγκυμοσύνη μου όμως έχασα ξανά το μωράκι μου. Και πάλι δεν έδειξα τίποτα από τη φουρτούνα της ψυχής μου γιατί το κοριτσάκι μου δεν έφταιγε σε τίποτα να με βλέπει χάλια. Και τώρα αν όλα πάνε καλά, περιμένουμε ξανά μωράκι. Προσπάθησε να είσαι δυνατή για το παιδάκι σου και μόνο. Χάρισέ του όση περισσότερη αγάπη μπορείς. Μη πιέζεις τόσο τις καταστάσεις. Ζήσε τη ζωή σου με τον άντρα σου και το αγοράκι σας. Δείξ'τους πόσο τους αγαπάς. Μη τους βάζεις στη διαδικασία να σε βλέπουν θλιμμένη. Κι ίσως κάποια στιγμή να έρθει και το επόμενο παιδάκι που τόσο επιθυμείς. Μη το βάζεις κάτω αλλά μην το πιέζεις τόσο πολύ. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να γίνουν όλα όπως τα επιθυμείς και να ξαναβρείς τις ισορροπίες σου. Φιλικά.
Είναι βάσανο να θες παιδί και να μην έρχεται. Όμως έχεις παιδί. Όπως σου είπαν και οι άλλες κοπέλες ... ξέχνα το δεύτερο. Σταμάτα να προσπαθείς. Μια χαρά είσαι. Ευχαριστήσου αυτά που έχεις. Αν είναι να έρθει θα έρθει μόνο του. Στα λέω αυτά για να τα ακούω και εγώ!!! Σε καταλαβαίνω, ξέρω τί εμμονή μπορεί να γίνει.
Περνάς πολλα γρήγορα και μαζεμένα.βαραινεις την ψυχή σου προσπαθώντας για ενα δεύτερο παιδί το οποίο για κάποιο λόγο σωματικό,ψυχολογικό δεν έρχεται.βασανιζεσαι απο οταν το παιδι σου ηταν έξι μηνών.μηπως να σκεφτείς οτι έχει φτάσει τέσσεραμιση ετών και χάνεις σημαντικές στιγμές απο τη ζωή του και απο την αγαπη που θα έπρεπε να μοιράζεστε και οι τρεις σας;με συγχωρείς αν ακούγομαι σκληρή και στόχος μου δεν ειναι ουτε να σε κρίνω,ουτε να σε προσβάλλω,ουτε να σε πληγωσω.μη χάνεις άλλο το μεγάλωμα του παιδιού σου,μη φθειρεις τη σχέση σου με τον άντρα σου και πάνω απο ολα μη χάνεις τον εαυτό σου δημιουργώντας εμμονές.ευχομαι πραγματικά να αποκτήσεις όσα παιδιά θέλεις αλλα μέχρι τότε ζήσε και δώσε αγαπη.ολα έρχονται οταν το θελουμε ίσως πιο αργά κάποιες φορές,ίσως με κάποιες παραπάνω δυσκολίες.μην κοιτάς συνέχεια το δέντρο γιατί χάνεις το δάσος.
Σκεψου οτι θα μηνεις με ενα παιδι και τελος .Ολο αυτο το μονο που σου κανει ειναι να σου χαλαει την ψυχολογια δωσε που ειμαι σιγουρη οτι το κανεις ολο σου το ειναι στο παιδι σου και στον αντρα σου
Εχεις ηδη ενα καλο και υγειες παιδακι !εναν αντρα που σε αγαπαει ενα μωρο στον ουρανο και μια ζωη μπροστα σου !Απλα σταματατα ολα ...ασε το επομενο παιδι να σε διαλεξει να ερθει σε εσενα οταν ειναι η ωρα αν ερθει ισως να γινει ενα απιαστο ονειρο ισως να γινει πραγματικοτητα !μεχρι τοτε μη χανεις τξς μερες τις νυχτες τα λεπτα !απολαυεσε το παιδι σου απολαυσε τον ερωτα με τον αντρα σου απολαυσε την καθε μερα σου !μη βασανιζεσαι αστα ολα πισω και δες αυτα που εχεις ειναι πολλα ...!δεν ξερω αν ειναι αυτο που θες να ακουσεις !αλλα σκεψου το για χαρη του αντρα σου του παιδιου σου αλλα και του εαυτου σου !
τι να πω οτι δεν σε νιωθω ακριβως τα ιδια με τη μονη διαφορα οτι εγω ξερω τον λογο πολυκυστικες και πολυποδας και τον Αυγουστο θα κανω την πρωτη εξωσωματικη