Και όμως VBAC! Τα καταφέραμε!

Είμαι η Σοφία και θα ήθελα να σας περιγράψω τη δική μου γεννα, την οποία δεν περίμενα ετσι η αλήθεια είναι, αλλά ευτυχώς τέλος καλά όλα καλά….

Λοιπόν το πρώτο μου παιδάκι το γέννησα με καισαρική και είχαμε πει με τον γυναικολόγο μου ότι αυτή τη φορά θα ήθελα να προσπαθήσουμε για φυσιολογικό τοκετό και μου είπε ας πάνε όλα καλά στην εγκυμοσύνη και να έχουμε περιθώρια να πάμε για vbac. Δεν μου το απέκλεισε, γι’αυτό και ενθουσιάστηκα γιατί με άλλους γιατρούς που είχα μιλήσει, δεν αναλαμβαναν. Αν και φοβόμουν μήπως κάτι πάει στραβά την ώρα εκείνη και πάλι δίσταζα…

Λοιπόν αφού πια φτάνω αισίως στις 39+6 και έχω ραντεβού με το γιατρο να δει αν έχω ανοιξει αρκετά, αφού με βλέπει όλα καλά και κανονίζουμε σε 2 μέρες να πάω για γενναξ, ελα που μόλις γύρισα σπίτι είχα αίμα (από την εξέταση… τι πράγμα και αυτό με τα χέρια) και έντονα πονακια τα οποία γινόντουσαν και πιο συχνά και πιο έντονα… Αφού μιλάω με τη μαία μου είπε εφόσον συνεχίσουν για καμιά ώρα να πάω από το νοσοκομείο και ετσι και έγινε! Δεν σταματούσαν τα πονακια.

Πάμε λοιπόν στο νοσοκομείο κατά τις 7 το απόγευμα, αφού γύρισε ο συζυγος από τη δουλειά άρον αρον φτάνουμε, με εξετάζουν, μου βάζουν καρδιογράφημα, το οποίο ήταν και χαλασμένο και νόμιζαν ότι τους κοροϊδεύω κ όλας οι πόνοι εκεί ολοένα και πιο έντονοι, όχι τόσο δυνατοί όσο θα θέλανε μάλλον..

Μου κάνουν εισαγωγή εφόσον ήρθε ο γιατρός μου να με δει και με κρεβατωνουν και μου βάζουν πάλι καρδιογράφημα και ορο και πάλι χαλασμένο καρδιογράφημα και να βλέπουν τι διαστολή έχω

«3» λέει η μαία «πάμε καλά» και εγώ να ψιλοβογκαω ακούγοντας ταυτόχρονα άλλες να ουρλιάζουν.. Τι ωραίο συναισθημα (not)

Και αρχίζουν τα όργανα! Υποτίθεται επειδή είχα κάνει καισαρική δεν επρεπε να βιώσω όλους τους πονους λόγω πίεσης της μήτρας.. έλα που τους έφαγα όλους… 5 διαστολή, χαλασμένο μηχάνημα, να αρχίζω να μην αντέχω, να ζητάω παυσίπονα και να μου λένε κάνε υπομονή θα έρθει, θέλανε να φτάσω 7 ξερω γω…

Ε φτάνω και εκεί και έρχονται για την επισκληριδιο… Που να ήξερα ότι θα βελαζα και εκεί και λέω τώρα ουφ θα ηρεμήσω επιτέλους λίγο… Και ομως, δεν ηρεμουσα και όσο πήγαινε οι πόνοι χειρότεροι και να λέω δεν μπορεί και αρχίζω και εγώ να βογκαω και κλάματα και να έρχονται και να μου λένε «Τι; Ακόμη δεν σε έπιασε;» (ήθελα να τους πω με έπιασε, αλλά κλαίω από συγκίνηση) τι οινοπνεύματα μου βάζανε να δουν αν έχω μουδιασει, τίποτα… Μετά από λίγη ώρα, αφού δεν θυμάμαι καν σε ποια διαστολή ήμουν, ξανά έρχεται ο καημένος ο αναισθησιολογος, ξανά επισκληριδιο, τίποτα εγώ, πάλι δεν με έπιασε και εκεί τα είδα όλα… Λέω δεν γίνεται! Ολοι απορούσαν πως γίνεται δύο φορές και να μη με πιάνουν.

Και εκεί ήταν που λέω τώρα πάμε για καισαρική μάλλον, αφού δεν με έπιανε.. είχα φτάσει είδη πολύ κοντά και έλεγα από μέσα μου δεν μπορεί να έφαγα τόσους πόνους και να καταλήξω σε καισαρική πάλι!

Ρώτησα τη μαία τι θα κάνουμε και μου είπε ότι θα μου έβαζαν ένα φάρμακο ως τελευταία λύση και μόλις το βάλανε μετά από 5 λεπτά όντως είχα ηρεμήσει κάπως… Βασικά κοιμήθηκα και μετά από αλλά 5 λεπτά τσουπ να σου κατέβηκε το μωρό και μπήκαμε στην αίθουσα και με 2 καλές σπρωξιες ώρα 23:40 βγήκε η πριγκίπισσα μου…

Και Ναι τα κατάφερα! Πάρα τους πόνους, πάρα του όταν μου σπάσανε τα νερά είδαν ότι είχε κάνει κακά μέσα, πάρα του ότι δεν με πιάσανε τα φάρμακα, τα κατάφερα! Βασικά τα καταφέραμε μαζί με το γιατρό μου και αυτήν την καταπληκτική μαία που αν μπορούσα θα την έπαιρνα σπίτι μου…

Εύχομαι σε όλες να έχετε υπέροχες γέννες!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com