Υπερπροστατευτική μαμά!
Εχω ενα αγορακι 15 μηνων και μπορω να πω οτι πολλες φορες ειμαι υπερπροστατευτικη μαζι του. Μου βγαινει αυθορμητα και δεν το κανω εσκεμενα. Δεν με καταλαβαινει κανεις, ουτε καν ο συζυγος μου.
Το μεγαλυτερο προβλημα το εχω με ενα συγγενικο προσωπο απο τη μερια του αντρα μου, η οποια εχει ενα αγορακι 3 1/2 χρονων και με το που βλεπει τον δικο μου πεφτει επανω του, το ζουλαει, ειναι ολη την ωρα μεσα στην μουρη του και εγω δεν θελω… Τοσο κακο ειναι; Υστερα ερχεται σπιτι, πεταει ολα τα παιχνιδια οπου να ‘ναι, τα δαγκωνει, τα γλυφει και επειδη στραβωνω, «ειμαι υπερβολικη και αδικη απεναντι στο παιδι«
Μα τα εχω με τους γονεις που δεν παιρνουν θεση και απο μακρια λενε απλα ενα μη και συνεχιζουν το καφεδακι τους σαν να μην τρεχει τιποτα.
Ετσι λοιπον αρχισα να αποφευγω τις συναντησεις μας. Οταν πας μια βολτα δεν μπορεις να εισαι στην τσιτα ολη την ωρα και ειδικα οταν εργαζεσαι 12 ωρες την ημερα, θες να χαλαρωσεις. Εχω αδικο; Μαλλον ειμαι τρελη, δεν ξερω… Και φυσικα πλεον δεν πατανε σπιτι μας γιατι δειχνω οτι δεν θελω το παιδι τους.
Δεν ξερω τι να κανω, παντως δεν ειναι η μοναδικη οικογενεια που ερχεται σπιτι μας με παιδακι. Με τα αλλα γιατι δεν εχω αγχος και με αυτο κοντευω να πεθανω;
Περιμενω να μου πειτε και αλλες μανουλες καμια παρομοια ιστορια, αλλιως θα παω να κοιταχτω, τι να πω…
μαμά Μ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
θα σταθώ στο γεγονός ότι ο άντρας σου σε βρίσκει υπερβολική και όχι μόνο αυτός όπως αναφέρεις στο άρθρο σου....Για μένα επίσης ναι είσαι υπερβολική. 3.5 χρονών είναι το παιδάκι ...πολύ μικρό...Για το ότι πετάει τα παιχνίδια ε ναι είναι φυσιολογικό σ αυτήν την ηλικία. Αυτό που δεν μας λες είναι αν ο δικός σου δυσανασχετεί από τις αγκαλιές του μπόμπιρα. Αν κλαίει και οδύρεται τότε έχεις δίκιο να θυμώνεις με τους γονείς του που δεν κάνουν τίποτα.
Εγώ πάντως αντιμετωπίζω το ίδιο και δεν σε βρίσκω καθόλου υπερβολική, Ο γιος μου είναι 13 μηνών και όταν έρχεται σε επαφή με ένα κοριτσάκι 5 ετών από το κοντινό οικογενειακό μας περιβάλλον περνάει δύσκολες ώρες. Και τι δεν του κάνει...από την αγάπη της βέβαια αλλά στο τέλος ο δικός μου γκρινιάζει συνέχεια και βρίσκεται σε τρομερή υπερένταση...μετά από συνάντηση μαζί της ή παλεύω να τον κοιμίσω για βράδυ με τις ώρες ή αποκοιμιέται πάνω στο μπιμπερό πριν τον βραδινό ύπνο(κάτι που δεν το κάνει ΠΟΤΕ)!! Οι γονείς της δεν ασχολούνται καθόλου...δεν της λένε καν ένα αδιάφορο "μη" μόνη μου προσπαθώ και μιλάμε για 5 ετών παιδί όχι για νήπιο. Τον σπρώχνει, τον τραβάει, τον σηκώνει, τον πετάει κάτω, κολλάει το πρόσωπο της στο δικό του, τον ζουλάει, θέλει να τον ταίσει, να τον πλύνει, να τον ντύσει, να τον γδύσει κτλ κτλ. Δεν παλεύεται η κατάσταση...άλλα (διάβαζοντας τα σχόλια) μάλλον και εγώ πρέπει να κοιταχτώ χαχαχα Υπομονή!!
οι "χαλαρες" μανουλες ειναι η νεα μοδα!!! χαχαχα!! ειναι αυτες που στην ουσια βαριουνται να ασχοληθουν!! ειναι αυτες που το παιδι τους θα δαγκωσει το δικο σου,θα του παρει το παιχνιδι,θα το σπρωξει κ στο τσακιρ κεφι θα του βρισει κ τη μανα κτλ κτλ (εμπρος χυμηξτε ορε,αντεχω!!!) μια χαρα εισαι!! με μια μεμονομενη περιπτωση εχεις το θεμα σου κ οχι με ολους!! το λαθος σου ηταν να αναρτησεις την ανησυχια σου εδω..
ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΕΒΑΛΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΛΛΑ!!!ΦΥΣΙΚΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ ΔΕΚΤΕΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ!!
η μητέρα μου λέει ότι: με το να κάθεσαι και να πίνεις το καφεδάκι σου χαλάρα και να λές έλα μωρέ παιδί είναι και θα χτυπήσει και θα μαλώσει και με άλλα παιδάκια και τι έγινε...... έτσι δεν μεγαλώνεις παιδιά αλλά τον κώλο σου! τα μικρά παιδιά θέλουν τρέξιμο, να προνοείς και να προλαμβάνεις.
Νομίζω ότι το θέμα είναι άλλο και όχι τα μικρόβια. Είναι θέμα εξουσίας και επιβολής, εξ ού και το γλείψιμο των παιχνιδιών... Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι επί τη ευκαιρία... Γιατί ορισμένες μαμάδες (και μπαμπάδες) θεωρούν φυσιολογικό το παιδί τους να μην ακούει το "μη" και το "όχι"; Δεν είναι ότι το λένε αδιάφορα, είναι ότι δεν έχουν μάθει το παιδί τους να ακούει... Γιατί είναι φυσιολογικό το παιδί να μην σέβεται τους ίδιους τους γονείς του; Γιατί από εκεί ξεκινάνε όλα. Όταν μιλάς στο παιδί και δεν σε ακούει για τον α ή β λόγο που η καθεμιά ξέρει καλύτερα, πώς να περιμένεις να ακούσει το αδιάφορο "μη" στο ξένο σπίτι ή στην καφετέρια; Τι πάει να πεί "Δεν θέλω να το καταπιέσω" και γι' αυτό το αφήνω π.χ. να κάνει όλο το σπίτι μπάχαλο, να μην σέβεται τον κόπο σου που έκανες 2 ώρες να σιδερώσεις και τα πέταξε όλα κάτω ανάκατα; Γιατί ενώ όλοι οι γιατροί και οι έρευνες λένε να μην τους φερόμαστε σαν "μωράκια", παρά το ότι είναι μωράκια στην ηλικία και το μέγεθος, να μην τους μιλάμε μωρουδίστικα, να τους μιλάμε σαν σε μεγάλους ανθρώπους γιατί αυτό βοηθάει την ανάπτυξή τους, χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι είναι παιδάκια και ότι θέλουν να παίξουν (είναι μια χρυσή τομή που η κάθε μία πρέπει να βρει μόνη της), τους δίνουμε όλα τα άλλοθι του κόσμου λέγοντας: "μωρό είναι, δεν καταλαβαίνει"!!! Μια χαρά καταλαβαίνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ και το τραβάει για να δει πόσο το παίρνει σ' αυτή τη ζωή να κάνει το δικό του, ξεκινώντας από την μικρή κοινωνία της οικογένειας. Κι εμάς θα μας βόλευε να μας έδιναν άλλοθι για τη γαϊδουριά μας (γιατί έτσι λέγεται όταν είσαι μεγάλος), αλλά στην καλύτερη θα βγείς ηλίθιος. Γιατί δεν σκεφτόμαστε ότι τα μωρά - παιδιά που μεγαλώνουν κάνοντας Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ, θα μεγαλώσουν και θα γίνουν ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ!!!;;; Τέλος, αν μια μανούλα που είναι απολύτως "χαλαρή" και δεν λέει τίποτα στα παιδιά της ούτε στο σπίτι της, ούτε βεβαίως σε ξένα σπίτια και της την έλεγαν και ρωτούσε εδω πέρα αν πρέπει να πάει να κοιταχτεί, πάλι τα ίδια θα της έλεγαν κοπέλα μου, απλώς άλλοι άνθρωποι... Η αγένεια θεωρείται φυσιολογική για κάποιον λόγο... Μάλλον για τους παραπάνω λόγους...
ΕΓΩ ΔΕΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΤΑΠΙΕΖΩ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΘΑ ΣΕΒΑΣΤΩ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΝΧΩΜΕΝΗ ΝΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΩ ΟΧΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΩ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΩ ΤΡΕΛΗ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΜΟΛΙΣ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΝΑ ΣΤΥΡΙΧΤΕΙ ΘΕΛΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΧΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΣΒΑΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΚΤΟΞΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΠΟΥ ΔΥΣΑΝΑΣΧΕΤΗ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΣΦΥΓΓΕΙ ΚΑΙ ΤΣΙΡΙΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΟΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΣΑ ΠΟΛΛΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΑΡΕΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΥΘΗΝΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΚΑΙΡΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΣ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕ ΚΟΠΟ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΟΤΙ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΞΕΡΑΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΕΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΛΛΑ ΑΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΥΤΟ 3 ΜΕ 4 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΕ ΟΣΟ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ.
Ψυχραιμία κοπέλα μου... Θα το ξεπεράσεις κι αυτό. Θα το ξεπεράσετε μαζί. Θα μάθει και το παιδί, όπως έμαθες κι εσύ να αντιμετωπίζεις την αγένεια, την απολίτιστη συμπεριφορά, την κρυμένη αδιαφορία για το ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι στον πλανήτη, πίσω από το: "εγώ είμαι αυθεντικός"... Δεν θα μπορείς να το προστατεύεις για πάντα, μίλα του από νωρίς για να μη βγει γυμνό στη κοινωνία που θα αποτελείται από τα παιδιά που μεγαλώνουν όπως θέλουν... Κουράγιο. Κράτα δυνάμεις.
κοριτσια ο γιος μου ειναι 4 ετων κ ειναι πολυ ζωηρος ......τοσο ζωηρος που ολα τα αλλα παιδακια μου φαινονται αγγελουδια μπροστα του .....ΘΕΩΡΩ υπερβολη να περιορισεις ενα παιδι κ να καθορισεις τις φιλιες του απο τετοια ηλικια ΕΛΕΟΣ!!!!!......ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΜΩΣ ΚΡΑΤΑΩ Κ ΤΗΝ ΦΡΑΣΗ------Υστερα ερχεται σπιτι, πεταει ολα τα παιχνιδια οπου να “ναι, τα δαγκωνει, τα γλυφει------ΙΣΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΕΠΙΡΕΑΖΕΤΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ σε καταλαβαινω αλλα ειναι παιδι .....καταλαβαινω οτι σε κουραζει ΑΛΛΑ SORRY EXEIΣ ΠΑΙΔΙ ...ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ....Κ ΠΕΚΙΝΟΥΑ ΝΑ ΕΙΧΕΣ ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ ΘΑ ΤΟ ΚΛΕΙΔΩΝΕΣ ΣΕ ΚΛΟΥΒΙ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ????......τρισιμιση ετων ειναι μωρο ακομα κ θα το καταλαβεις οταν κ το μωρο σου φτασει σε αυτη την ηλικα ΟΣΟ για τους γονεις του ...τι να πουνε οι ανθρωποι να το μαλωσουν η να του απαγορευσουν να αγαπαει το παιδακι σου ????.......εισαι υπερβολικη οσο κουρασμενη κ να σαι ασε το παιδακι σου να χαρει με τα αλλα παιδακια.......τα σχολια μου παντα γραμμενα με αγαπη!!!!!!!
Αρχικά να σου πω ότι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς. Αν δεν υπάρχει βία προς το παιδάκι σου ή αν εκείνο διασκεδάζει με τα ζουλήγματα και τις αγκαλιές, απλά απόλαυσέ το...Πήγαινε κι εσύ κοντά τους και γαργάλα και τα δυό τους! Σίγουρα δεν θα μου άρεσε κι εμένα να "στριμώχνουν" το μικράκι μου (με την έννοια της καταπάτησης του προσωπικού χώρου) αλλά είναι μια τσαούσα αυτή, που αν κάνεις να την περιορίσεις γκαρίζει. Βεβαιώσουν πρώτα ότι το παιδάκι σου δεν δυσανασχετεί λοιπόν ή τουλάχιστον -ακόμα και αν δεν το δείχνει- ότι έχει πρόβλημα με το άλλο παιδάκι. Κρύβεται/γκρινιάζει/φοβάται όταν έρχεται το άλλο παιδάκι; Τώρα όσο για το αν είσαι τρελή...Τι να σου πω...; Μαμαδοκατάσταση από τις συνηθισμένες είσαι...:). Μου κάνει όμως τρομερά άσχημη εντύπωση το πόσο γρήγορα και με φοβερό τακτ έσπευσαν κάποιες άλλες να σε κρίνουν...Μήπως να πάμε όλες μαζί μια βόλτα από τα έκτακτα του Δρομοκαϊτειου;...
αχαχαχα σωστή................ γενικά όλες την τρέλα μας την έχουμε...
Δεν θα σου πω να κοιταχτείς(αν και θα έπρεπε) αλλά να το συνηθίσεις.. Έμενα ο μικρός μου είναι 19 μηνών τώρα και του αρέσουν τόσο πολύ τα παιδιά-μωρά που θέλει να τα έχει όλη την ώρα αγκαλιά και να τα φιλάει.. Να φανταστείς στον παιδότοπο στριμώχνει όλα τα κοριτσάκια. Από την μια γελάω (γιατί σαν εικόνα είναι πολύ ωραίο θέαμα να βλέπεις μικρά ανθρωπάκια να αγκαλιάζονται) και από την άλλη δεν θέλω για τον λόγο που λες. Ότι δυσανασχετείς με κάτι τέτοιο. Δεν θα ήθελα να γυρίσει να μου πει καμία μαμά με στραβωμένο ύφος τπτ, ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΓΥΑΛΑ.. Και δεν είμαι από τις μαμάδες που μόνο λένε μη και δεν κάνουν τπτ. (όχι δεν επεμβαίνω αμέσως για να καταλαβαίνει από μόνος του όταν ένα άλλο παιδάκι ενοχλείται από την αγκαλιά του δικού μου).. Δεν θα μπορείς να είσαι συνέχεια από πίσω του..Άσε που όλο αυτό κάνει κακό στο παιδί.. Ελπίζω να συνέρθεις γρήγορα!!!! Υ.Γ Να εύχεσαι να μην πέσεις σε καμιά παλαβή μάνα αν σε δει να δυσανασχετείς... (έχω δει περιστατικό στις κούνιες και έμεινα κάγκελο).. Όταν χαλαρώσεις και δεν εισαι υπερπροστατευτική πες μας...Φιλια
Ρε κορίτσια μήπως διαβάζω λάθος κείμενο?Τι σχόλια είναι αυτά απο κάτω?ειλικρινά νομίζω πως έχω μπερδευτεί...σιγά την υπερβολή που θα πάει να κοιταχτεί και η κοπέλα...(και δεν έιμαι υστερική...ΚΑΘΟΛΟΥ)αλλα είναι δλδ παράλογο να την ενοχλεί η αδιάφορη συμπεριφορά γονέων?το παιδάκι που αναφέρει είναι 3 1/2 ετών..δεν είναι μωρό που δεν μπορείς να του πεις κάτι...Ελεος την φάγατε την κοπέλα...
Μια ερωτηση εχω να κανω: Γιατι πρεπει να επιβαλουμε στα παιδια συμπεριφορες που εμεις δε θα ανεχομασταν λεπτο? Δηλαδη πως θα σας αρεσε εσας να ερθει καποιος και να αρχισει να σας αγκαλιαζει και να σας ζουλαει και να μη σας αφηνει προσωπικο χωρο και να χτυπαει κιολας ενδιαμεσα? Γιατι πρεπει το παιδι να υποκυπτει σε αυτο το πραγμα? Δεν ειναι φυσιολογικο. Το φυσιολογικο ειναι να προσπαθει η καθε μαμα να μαθαινει την εννοια "προσωπικος χωρος". Η κορη μου εχει εναν φιλο, τον Νικο, ο οποιος ειναι πολυ καλοβολο παιδακι και ηρεμο. Η κορη μου τον κανει "οτι θελει". Οταν αρχισα να βλεπω οτι τον αγκαλιαζε πολυ σφιχτα ενω δεν ηθελε ο μικρος και προσπαθουσε να την σπρωξει και αυτο εγινε οχι μια αλλα πολλες φορες, καθησα και της μιλησα και της ειπα οτι τα παιδακια τα ρωταμε πρωτα αν θελουνε να τα αγκαλιασουμε ή να τα φιλησουμε, οπως ρωτας τα καινουργια παιδακια στην παιδικη χαρα αν θελουν να παιξετε και να γινετε φιλοι. Το καταλαβε αμεσως και οντως, αρχισε να τον ρωταει. Φυσικα, με υπενθυμιση απο μενα ορισμενες φορες -ειναι παιδακι οπως και να το κανουμε- αλλα το εκανε. Ορισμενες μαμαδες ειναι λιγο στον κοσμο τους. Για να σου απαντησω, εγω προσωπικα δε φοβαμαι να μιλησω ανοιχτα σε περιπτωσεις που αφορα το παιδι μου και αν δε θελουν να ξανακανουμε παρεα, δε με πολυνοιαζει. Αν κατι σε ενοχλει, το λες, χωρις φοβο παρεξηγησης. Ενας λογικος ανθρωπος, θα συζητησει και θα καταλαβει. Αν δε καταλαβει, καλυτερα απο μακρια.
Eτσι ακριβώς.....!!!!!
έτσι!!!
Συμφωνώ απόλυτα.
Θα συμφωνησω και εγώ με τα κορίτσια που λενε οτι εισαι υπερβολικη. εγω δεν θα σου πω να κοιταχτεις αλλά να χαλαρωσεις.. ενα παιδάκι 3,5 ετων χαίρεται με το δικο σου που ειναι πιο μικρό και θέλει να παίξει αυτό δεν είναι κακό.. χαλαρωσε λίγο και δες τα πράγματα πιο ψυχραιμα. μην γινεις σαν της μανες που "μπουκωνουν" το παιδι με την αγαπη τους και δεν το αφηνουν να πάρει πρωτοβουλιες και να χαρει το κάθε στάδιο της κάθε ηλικιας.. το εχω δει να συμβαινει και πιστεψε με δεν είναι ωραίο.. συνηθως αυτά τα παιδια καταλήγουν μαμακιδες και η μαμάδες κακιες πεθερες (ξεφυγα πολύ το ξέρω) για αυτο be cool οσο για την αλλη μαμα αν το παιδί της δεν χτυπάει το δικό σου δεν υπάρχει κάποιος λόγος να επέμβει ουτε θα πει στο παιδί της μην παίζεις με τα παιχνίδια.. τι θα κάνει το παιδάκι θα κάτσει στην γωνία δεν γίνεται.... τωρα οσο για τους γονεις που απλά καθονται αμέριμνοι και πίνουν το καφέ τους οταν το παιδί τους χτυπάει δαγκωνει το δικό σου τοτε ναι εκεί εκνευρίζομαι....
Θεωρω οτι τα ορια μας τα γνωριζουμε αποκλειστικα κ μονο εμεις... εμενα μπορει να μην με ενοχλησει κατι κ εσενα να σε ενοχλει..οπως με εμας τους μεγαλους ετσι κ τα παιδακια δεν ταιριαζουν ολα μεταξυ τους.. κ εμενα η κορη μου μπορει να παιξει πολυ ησυχα με καποιο παιδακι κ με καποιο αλλο να τα γυρισουν ολα τουμπα... Σαν προσωπικη μου αποψη θεωρω οτι θα ηταν καλο να ειμαστε λιγο χαλαροι με το θεμα των μικροβιων..τα παιδια σιγουρα θα γλυψουν παιχνιδια καγκελα θα πιασουν χωματα κ θα βαλουν τα χερια στο στομα θα λερωσουν ρουχα... μα ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ.. Κ εμεις οταν ειμασταν παιδια δεν καναμε κατι αναλογο αραγες? Εγω παντως ναι... Εαν χαλαρωσεις ισως τα δεις με αλλο ματι... ισως χαρεις κ εσυ το καφεδακι σου τελικα αν δεν εισαι στην τσιτα συνεχως με το τι εγλυψε..Ναι προσεχουμε τα παιδακια μας με δεκατεσσσερα ματια αν ειναι δυνατον γιατι κινδυνοι υπαρχουν παντου..αλλα ας μην υπερβαλλουμε... Απλα μπορεις να επιλεξεις παρεες που το παιδακι σου θα παιζει οπως εσυ θα θεωρεις σωστα..αν κ για εμενα δεν υπαρχει σωστο η λαθος... Γονεις ειμαστε ολοι απλα εχουμε διαφορετικες αντιληψεις για το μεγαλωμα των παιδιων κ για αυτο μεγαλωνουμε κ διαφορετικα παιδια.. Απλα χαλαρωσε... Εντελως φιλικα!!!
Μου έτυχε το καλοκαίρι στις διακοπές, η κόρη μου είναι 2 χρονών, γνωρίσαμε μια οικογένεια που είχε κοριτσάκι 3 χρονών αντιστοιχα, την Μαρία. Το κοριτσάκι άρπαζε συνέχεια την κόρη μου απο τα μουτρα να την φιλήσει, είχε συνέχεια τα χέρια της επάνω στην δικιά μου, την αγκάλιαζε επίμονα και η δική μου δεν ήθελε. Κάποια στιγμή κατάλαβα οτι μέσα στην αγάπη της η Μαρία έδινε και κανένα χαστουκάκι στην δικιά μου. Τελος πάντων, δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία, βέβαια πάντα προσπαθούσα να εξηγώ στην μαρία οτι η Αναστασία (κόρη μου) δεν θέλει να την πηράζουν, απλά η Μαρία δεν το καταλάβαινε αυτό. Βέβαια λυπόμουν και την μαμά της Μαρίας η οποία πάσχιζε και αυτή απο την μεριά της να δώσει στην μαρία να καταλάβει οτι δεν θέλει η Αναστασία να την πηράζουν. Εν τέλει όλα καλά, το είδα απο την αστεια του πλευρά, παιδιά είναι και θα μαλώσουν και θα μπατσαριστούν. Η αλήθεια να πω πως όλα τα δεχόμουν, μόνο που θύμωσα όταν άκουσα τους γονείς τους να λένε οτι η Αναστασία αντιδράει υπερβολικά όταν την πηράζει η Μαρία για να την μαλώνουν οι γονείς της. Έβλεπα δηλαδή το παιδί μου να προσπαθεί με όποιο τρόπο μπορούσε να γλυτώσει απο τις μπατσούλες και τα ζουλίγματα της Μαρίας και φυσικά επειδή το παιδί μου δεν μπορούσε να σηκώσει χέρι (πιο μικρή) αναγκαστικά νευρίαζε και φώναζε. Και αυτό οι γονείς του άλλου του παιδιού το έπαιρναν σαν εσκεμμένη αντίδραση απο την πλευρά της δίχρονης κόρης μου για να μαλώσουν την Μαρία. Ε, μετά απο αυτό τους απέφευγα κι εγώ εκτός απο την κόρη μου.
αυτό το αδιάφορο "μη" από μακριά πάντα μου έδινε στα νεύρα..τώρα δε που είμαι κι εγώ μαμά ακόμα πιο πολύ!!! και δε χρειάζεται να κοιταχτείς...έχεις κάθε δίκιο να μη θέλεις ανθρώπους που σε κουράζουν επιπλέον και κάθε δικαίωμα να μην ανέχεσαι το καθετί...όσο για τις "σωστές" μανούλες που στάνταρ θα σπεύσουν να σε πουν υπερβολική και άλλα τέτοια (έχω δει πολλά αντίστοιχα σχόλια σε άλλες αναρτήσεις) μη σκας...προφανώς ανήκουν στις χαλαρές και προχωρημένες του "μη" που θεωρούν ότι όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να τις ανεχόμαστε...
ΕΤΣΙ ΠΕΣ ΤΑ.
εισαι αδικη με το αλλο παιδακι ειδικα εαν δεν ειναι επιθετικο μαζι με το δικο σου κι απλα με τον ατσουμπαλο τροπο των παιδιων της ηλικιας του δειχνει την συμπαθεια του στο δικο σου. Οσο για τα παιχνιδια... ο δικος σου τα εχει μαζεμενα? δεν τα τρωει? Ποτε δεν καταλαβα αυτη την 'αντιπαθεια/εχθροτητα' καποιων μεγαλων σε παιδια επειδη δεν τους αρεσει η συμπεριφορα απεναντι στα βλασταρια τους κ την οποια ονομαζουν ΄υπερπροστασια προς το παιδι τους'. Κι εμενα μου στριμωχνουν τα παιδια μου συγγενικα παιδακια και τα εχουν κοπανισει, αλλα ποτε δεν θυχτηκα οπως πολλες μαναδες! Να τα βαλω δηλαδη με τον ανηψιο μου 22μηνων επειδη δαγκωσε στο μαγουλο τον γιο μου 3ων? ή να πιασω την αδερφη μου να κανω τσαμπουκα?? ειμαστε σοβαροι? Ειναι μωρα/παιδια... κατσε να παει κ το δικο σου βλασταρι 3,5 και να δω τι θα κανει απεναντι σε μικροτερα κ πως θα παιζει με τα παιχνιδια! Αυτο που δεν μας ειπες ειναι το μωρο σου εαν το ενοχλει το αλλο παιδακι?! εαν μονο εσυ ενοχλησε κ οχι το παιδακι σου απο την παρουσια του αλλου... σορρυ αλλα πρεπει σιγουρα να ψαξεις για ποιον λογο ενοχλείσαι τοσο πολυ απο το αλλο παιδακι... κοιταξε το κ απο εμενα λοιπον !
"Να τα βάλω μωρέ με την αδελφή μου επειδή του έμπηξε ένα παιχνίδι στο μάτι? Σιγά...Είναι λόγος αυτός? " Μωρά παιδιά είναι... Πω πω μάλλον εσύ πρέπει να πας να κοιταχτείς κοπέλα μου γιατί αυτά τα παιδιά που δεν ακούνε το όχι από κανένα μαθαίνουν ότι μπορούν να κάνουν ότι γουστάρουν. Και αυτό δεν είναι αποδεκτό...Εσείς σαν οικογένεια μπορείτε να αφήσετε τα παιδιά σας να βγάλουν τα μάτια τους και δικαίωμά σας! Τα παιδάκια τα καημένα όμως του άλλου κόσμου που θα βρεθούν με τα δικά σας δε φταίνε τίποτα!
ασε μας κοπελα μου που εσυ καταλαβες οτι το παιδι μου κανει ο,τι γουσταρει επειδη δεν ειμαι υστέρο σαν ολες τις αλλες μαμαδες να τρεχουν να ζητανε τα ρεστα με το παραμικρο-αν τολμησει κανεις να πλησιασει ή να αγγιξει τα παιδια τους. ρε ουστ! για ελα να δουμε πιανεις το παιδι ειναι πιο σωστο!
Είναι δυνατόν να θυμώνεις τόσο πολύ και να κοντεύεις να πεθάνεις όπως λες με ένα μωρό παιδί;;; Σε βρίσκω άκρως υπερβολική.
Καλησπέρα, δεν θα σε έλεγα υπέρπροστατευτική απλα φυσιολογική μανούλα που φρικαρει όχι τόσο με το παιδι αλλα με την αδιάφορη συμπεριφορά των γονιών του! Δυστυχώς καλη μου θα βρεθείς και εσυ σε παρομοια θέση σύντομα.... Ο γιος μου όταν ήταν μωρο ήταν απο τα πιο βολικά παιδάκια δεν ενοχλούσε τα αλλα παιδάκια σε παιδική χαρα και πάρτυ μοιραζόταν παιχνιδακια ποτε δεν μαλωνε στον παιδικο σταθμο και παει απο 11 μηνών. Απο το καλοκαίρι όμως που κλεισαμε τα 3 έχει μεταμορφωθεί... Το παιδάκι μου ειναι εντελώς το αντίθετο απο ότι ήταν, πειράζει ολα τα παιδια σε παιδικη χαρα και πάρτυ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δώσει παιχνίδι του χωρις Μαχη πρώτα και φυσικα απο όταν ξεκίνησε η σχολική χρονια έχουμε τσιμπιες δαγκωματιες κλπ. Δεδομένου ότι δεν έχει κάποια αλλαγή στο περιβάλλον του ( νέο μέλος, απώλεια, μετακόμιση κλπ) είπα να το ψάξω και το συζήτησα με τον παιδοψυχολογο και μου είπε ότι τα περισσότερα παιδάκια σε αυτήν την ηλικία περνάνε την πρώτη εφηβεία πραγματικα μάχονται με το ειναι τους να περάσουν απο το στάδιο του βρέφους στο νήπιο... Σκέψου τι αλλαγές έχει υποστεί σε ένα χρόνο έφυγε απο την κούνια και πήγε σε κρεβάτι, έβγαλε την αγαπημένη του Πανα, έχασε την Ασφαλεια του την πιπιλιτσα του.... Απο τότε που ξεκίνησα να του μιλάω για τον θυμό και τι πρέπει να κάνουμε όταν θυμωνουμε και τον τροπο που πρέπει να συμπεριφέρεται στα αλλα παιδια ή στα παιχνίδια του έχω δει βελτίωση. Υπομονη λοιπόν θα σου έλεγα να προσπαθήσεις με ήρεμο τροπο να εξηγήσεις στο παιδι και όχι στην Μαμα του ότι υπάρχει άλλος τρόπος για να παίξει με τα παιχνίδια του μωρού και να του δείξεις! Να του εξηγήσεις για ποιον λόγο το στόμα του δεν πρέπει να δαγκωνει τα παιχνίδια του μωρου παίζει μεγάλο ρόλο να μην κατηγορουμε άμεσα το παιδι όσο το σημείο του σώματος που δημιουργεί το πρόβλημα ( τα παιδια δεν ειναι κακα οι πράξεις τους την δεδομένη στιγμη ειναι άσχημες ) θα σου πρότεινα να του δώσεις μια ακόμη ευκαιρία αρκεί να ειναι και η Μαμα του δεκτικη διαφορετικά δεν λέει να προσπαθείς εσυ και εκείνη πέρα βρέχει..... Καλη επιτυχία!
Το οτι αναγνωριζεις το προβλημα σου ειναι πολυ θετικο, καλα θα κανεις κοριτσι μου να πας να κοιταχτεις. Τετοιου ειδους προβληματα δεν πρεπει να ειναι ταμπου, να πας να δεις εναν ειδικο γιατι αργα η γρηγορα αυτες τις παρανοιες θα τις μεταδωσεις και στο παιδι σου και ειναι κριμα. Δεν ειναι καθολου λογικο να σε ενοχει που γλυφει τα παιχνιδια του δικου σου, δεν ειναι νεογεννητο αλλωστε, 15 μηνων ειναι που μπουσουλησε περπαταει κ βαζει τα παντα στο στομα του, ετσι δεν ειναι? Τωρα για το μενος σου ως προς το παιδακι τι να πω? Μπας κ εχεις καποιο θεμα με τους δικους του κ το βγαζεις πανω στο παιδι. Το μονο σιγουρο ειναι πως ενα θεματακι το εχεις. Καλο βραδυ!
Με αυτή την έννοια, αν το παιδάκι των φίλων τους περνάει μια παιδική ασθένεια ή άλλη αρρώστια να πηγαίνει κι από το σπίτι τους να περνάει μια δόση τα παιχνίδια...Έτσι για το καλό!
του ξαδέρφου μου τα παιδιά όποτε έρχονται σπίτι μας,όλο και κάποιο παιχνίδι σπάνε,αλλά αυτά έχουν γενικά ένα θεματάκι.δεν τους λένε τίποτα οι δικοί τους και το ίδιο κάνουν και στο σπίτι τους,δεν αφήνουν τίποτα όρθιο...η μάνα τους μαγειρεύει και ανοίγουν το φούρνο και πετάνε το φαγητό,αν τους δώσεις να ζωγραφίσουν σκίζουν τα χαρτιά και σπάνε τα χρώματα,αν τους δώσεις να φάνε πασαλίβουν το ένα το άλλο και τους τοίχους...όλοι τους αποφεύγουν πλέον...και οι γονείς στον κόσμο τους....τα κοιτάνε σαν τους χαζούς,δεν θέλουν λένε να τα καταπιέσουν.όταν έρχονται σπίτι μας τους δίνω πατατάκια που τα τρώνε(ότι φάνε δηλαδή) και δεν αφήνουν λεκέδες και μπαλόνια που τα σκάνε συνέχεια και δεν με νοιάζει γιατί η αξία τους (χρηματική και συναισθηματική για τα παιδιά μου) είναι μηδαμινή. δεν φταίνε σίγουρα τα παιδιά,οι γονείς φταίνε που δεν τους λένε δυο κουβέντες να τους εξηγήσουν πέντε πράγματα,δε σου λέω να γίνουν τέλεια (ούτε τα δικά μου παιδιά λέω ότι είναι τέλεια)αλλά να μάθουν λίγο να σέβονται πράγματα και καταστάσεις
Αχ. αυτή την κατάσταση ακριβώς αντιμετωπίζω και εγώ με συγγενείς και έχω πια μπουχτίσει! ότι ζημιές έχω στο σπίτι μου, δεν τις έχουν κάνει τα παιδιά μου αλλά τα παιδιά τους. Την τελευταία φορά που ήρθαν έσπασαν 3 μεγάλα παιχνίδια του γιου μου, αξίας άνω των 100 ευρώ, και παραλίγο να σπάσουν γωνίες στο φρεσκοβαμμένο σπίτι μας. Οι γονείς όπως λες στον κόσμο τους. Μα καθόλου σεβασμός ρε γαμώτο??? Η περιουσία του άλλου είναι, και όχι οποιουδήποτε άλλου, του στενού συγγενή σου....Εμείς δηλαδή μαλάκες είμαστε που όταν πάμε κάπου είτε σε φιλικό σπίτι είτε σε εστιατόριο τα προσέχουμε πως φέρονται??? Γιατί δε θέλουμε να κάνουν ζημιά σε ξένη περιουσία? Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα παραδώσουμε στην κοινωνία αύριο και δυστυχώς από ότι βλέπω έρχονται πολλά γαιδούρια!
Τι να κοιταχτείς βρε? Φυσιολογικά είναι αυτά για πρώτο παιδί. Στο πρώτο παιδί δεν είχα καταλάβει πόσο χαζή είναι η έννοια της αποστείρωσης στα μωρά. Τι ακριβώς να αποστειρώσεις? Τα πάντα? Δε γίνεται. Στην αρχη λοιπόν είχα το φοβο του μη αποστειρωμένου. Μετά τον 6ο μήνα που μας τελείωσε η αποστείρωση, όλο ακουγα να προσέχω να μη βάζει βρώμικα χέρια στο στόμα, τόσο πολύ που μου έγινε φοβία. Όταν ένα χρόνο μετά γεννήθηκε το 2ο παιδί το βρήκα 20 ημερών να γλύφει τη σόλα παπουτσιού που του είχε πετάξει η μεγάλη μέσα στο καλαθάκι του. Επίσης 2 χρόνια ασταμάτητα έχει ένα χέρι μονίμως στο στόμα. Πιάνει χώματα στις κούνιες, πιάνει βρώμικα αντικείμενα και μετά το χέρι στο στόμα. Στο σταθμό που τα έστειλα από μικρά είδα μια μέρα ότι χαλαρά όλα τα παιδιά γλυφανε τα παιχνίδια, ειδικά τα κουζινικά. Λοιπόν το μικρό προς το παρόν δεν έχει πάθει τίποτα από όλα αυτά. Στο δεύτερο παιδί χαλάρωσα από πολύ νωρίς γιατί είδα ότι δεν μπορούσα να το ελέγχω όλο αυτό. Δεν μπορώ να είμαι από πίσω με ένα ντετόλ επειδή δε λέει να βγάλει το χέρι απο το στόμα. Δεν είναι υγιεινά όλα αυτά, αλλά είναι στο πρόγραμμα. Δεν μπορείς να τα αποφύγεις. Χαλάρωσε, όσο μπορείς, αν και το ξέρω ότι είναι δύσκολο. Όταν θα το στείλεις και σχολείο θα ηρεμήσεις περισσότερο, γιατί θα δεις ότι παρόλο που δεν καταλαβαίνουν από κανόνες υγιεινής, είναι γερές κράσεις. Εγώ γενικά δεν πιάνω άλλα μωρά και δε φιλάω μικρά παιδιά, γιατι σκέφτομαι πως μπορεί να φέρω μια μαμά σε δυσκολη θέση. Δεν υπάρχει λόγος να γίνεται αυτό, μπορείς να τους χαϊδέψεις τα μαλλάκια.
Τώρα κατάλαβα. Το μικρό πέφτει επάνω στο παιδάκι σου, όχι η μαμά του παιδιού. Και να λέτε εσείς μη, αυτά δεν καταλαβαίνουν. Μερικά πολύ διαχυτικά παιδάκια έτσι είναι. Δες τη χαριτωμένη πλευρά και προσπάθησε να μη βλέπεις το άλλο παιδάκι σαν πηγή μικροβίων. Θα σου είναι δύσκολο στην αρχή, αλλά θα συνηθίσεις. Εγώ θα επεδίωκα την επαφή μόνο και μόνο για να το ξεπεράσω.
δεν ειναι κακο να κοιταχτεις πάντως...