Θέλω-να-ανοίξουν-τα-σχολεία-ΧΘΕΣ
Μπορεί να μιλάνε ακατάπαυστα.
Μπορεί να ρωτούν 1.948.585.939.273 «Γιατί;» την ημέρα.
Μπορεί να τραγουδούν πασχαλινά τραγούδια Αυγουστιάτικα και να με ζαλίζουν για το τι γλυκό θα φτιάξουμε για τον Άγιο Βασίλη που θα φέρει τα δώρα (τα οποία εννοείται ότι έχουν αποφασίσει από τώρα και μαντέψτε ποια έχει αρχίσει ήδη να μαζεύει λεφτά)
Μπορεί να μαλώνουν και μετά να τα ξαναβρίσκουν 24 ώρες το 24ωρο -με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Μπορεί να μην κάθονται λεπτό στον πισινό τους.
Μπορεί να ρίχνουμε αγώνα με τον έναν από τους δυο ή και με τους δυο για το φαγητό.
Μπορεί να μετράω τις μέρες αντίστροφα για να ξεκινήσει το σχολείο, όμως ξέρω ότι είναι ζήτημα μιας εβδομάδας για να αρχίσω να μελαγχολώ (λιγουλάκι μόνο, μην φανταστείτε, χιχι) τα πρωινά που θα λείπουν και θα είμαι μόνη στο σπίτι με το μωρό.
Μπορεί τα μωράκια να τραβούν περισσότερο τα βλέμματα και την προσοχή όλων, όμως είναι τέλειο να βλέπεις τα παιδάκια σου να μεγαλώνουν και να γίνονται ανθρωπάκια με άποψη και χαρακτήρα! Και ας ξεφεύγει λίγο η κατάσταση προς το τέλος του καλοκαιριού…
Αγαπημένα μου «μεγάλα» παιδιά, σας λατρεύω και ας μου βγάζετε την ψυχή ώρες ώρες (και λίγα λέω)
Αν έχετε την ευγενή καλοσύνη, δείξτε λίγο mercy προς την έρμη τη μανουλίτσα που τόσο αγαπάτε και σας αγαπά!
Σας υπεραγαπώ όπως και να ‘χει!
Καλως όρισες στο club. Αυτες οι μέρες που έχουμε κάνει 60 μπάνια και έχουμε φάει 200 παγωτά και έχουμε πάει σινεμά και βόλτες και εκδρομες και έχουν διαβασει όλα τα βιβλία-κομιξ στο σπίτι και έχουν δει όλες τις καλοκαιρινές ταινίες-σειρες και το σχολείο δεν αρχισε ακόμα. Που σέρνονται στο σπίτι και γκρινιαζουν γιατί δεν έχουμε "Υλικά για τηγανίτες" (έχουμε) και "Πραγματικό φαι" (Τα φασολάκια δεν ειναι πραγματικό φαί) Και Φωνάζουν "βαριέεεεμαιαιαι". Ναι τα δικά μου ειναι 16 και 14 και το σενάριο συνεχίζεται. Υπομονή δέκα μέρες ακόμα.