Για σένα, μανούλα, που ανησυχείς!

Πρώτη μέρα στο σχολείο, πρώτη μέρα για τη νέα αυτή εμπειρία! Αυτό το άρθρο, το γράφω με μεγάλη συγκίνηση και αγάπη με την ιδιότητα της μαμάς,  αλλα και της λογοθεραπεύτριας.

Όταν τα παιδιά είναι μικρά, σου φαίνεται τόσο μακρινό ότι θα έρθει αυτή η ημέρα με τα ανάμεικτα συναισθήματα. Αυτή η στιγμή που ξεκινάει ο πρώτος συναισθηματικός απογαλακτισμός.

Έτσι λοιπόν έφτασε η 11η Σεπτεμβρίου, η ημέρα που και φέτος ξεκινάνε τα δημόσια σχολεία.

Αυτή η ημέρα, μαμάδες, μπορεί να είναι δύσκολη στο χειρισμό της, καθώς θα συναντήσετε ποικίλες αντιδράσεις, αντιδράσεις που ίσως να μην τις έχετε ξαναδεί. Μπορεί το παιδί να κλαίει, να γίνει απρόσμενα χαρούμενο, να εμφανίσει διαταραχές ύπνου και σίτισης, να γίνει επιθετικό αλλα και να παλινδρομήσει συμπεριφορικά.

Να ξέρετε  πως το παιδί θα χρειαστεί σίγουρα τη στήριξη σας, την εμπιστοσύνη σας και να αφουγκραστρείτε τις τυχούσες  δυσκολίες που θα εμφανιστούν.

Να βάλετε στην άκρη τις δικές σας φοβίες  και να προετοιμαστείτε ψυχολογικά για κάτι που προμηνύεται δύσκολο και απαιτητικό.

Την πρώτη μέρα η αγωνία είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των περισσότερων μαμάδων, καθώς υπάρχει άγχος και ανησυχία.

Θα σας δώσω κάποιες συμβουλές που θα σας προφυλάξουν απο δύσκολες καταστάσεις και θα σας βοηθήσουν να καθοδηγήσετε το παιδί σας στο να εξοικειωθεί με το καινούργιο περιβάλλον.

Το σχολείο απαιτεί πρόγραμμα και χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι με την έναρξη του σχολείου θα πρέπει να μπείτε όλοι σε ένα πρόγραμμα. Το πρόγραμμα θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένο στις δραστηριότητες και στους ρυθμούς του παιδιού.

Βάλτε το ρολόι στη ζωή σας. Το χρονόμετρο ή το ρολόι  μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά , στη κατανόηση του χρόνου, της προσμονής και του προγραμματός του.

Θα πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή. Η υπομονή είναι αρετή και θα πρέπει εσείς οι μαμάδες να εφοδιαστείτε από αυτήν ακόμα και σε καταστάσεις που αισθάνεστε εξαντλημένες. Τα παιδιά, παρακολουθούν και μαθαίνουν τη σημασία της και την αξία της.

Βοηθήστε το παιδί να αναζητήσει την αυτονομία του. Η αυτονομία του κάθε παιδιού έχει ως αφετηρία το σπίτι και το οικογενειακό περιβάλλον. Με την αυτονομία, θα καταφέρει να ακολουθεί τους κανόνες της τάξης και να συνεργάζεται  με την ομάδα χωρίς να χρειάζεται πάντα καθοδήγηση.

Αφήστε το παιδί να φτιάξει μόνο του την τσάντα και να οργανωθεί για την επόμενη ημέρα (βιβλία, μαρκαδόροι,  κτλ)

Τέλος, μην ξεχνάτε να επαινείτε το παιδί σας  και στις επιτυχίες του και στις αποτυχίες του. Ο ρόλος σας είναι να δώσετε τα κατάλληλα εφόδια για να βιώσουν την πραγματικότητα της ζωής.

Να αγαπήσουν τους εαυτούς τους και να χειριστούν καλύτερα τις σχέσεις τους. Ο ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Μόνο με ουσιαστική αγάπη , μπορούμε να βάλουμε” ίσια θεμέλια” στα παιδιά μας, για να αποκτήσουν σεβασμό και αυτοπεποίθηση.

Εν κατακλείδι, θα ήθελα να ζητήσω ένα πολύ μεγάλο συγνώμη στον γιό μου για να διώξω τις Ερινύες. Τις τύψεις  μου που πολλές φορές δεν είχα καν το χρόνο να σε κοιτάξω. Ξέχασα σήμερα, να σε ρωτήσω πότε μεγάλωσες. Οι σκοτούρες και το άγχος, αυτά τα δύο τέρατα που δυναστεύουν εμάς τους μεγάλους.. Συγνώμη που δεν ήμουν πάντα εκεί να απαντήσω στα γιατί σου. Τόσες ώρες δουλειάς και τελικά κοιτάω πίσω και βλέπω ότι δεν πρόλαβα τίποτα. Πότε έμαθες να βάζεις τα παπούτσια μόνος σου και να γράφεις το όνομά σου;  Το ξέρω, το βλέπω στα μάτια σου ότι είσαι πολύ ευτυχισμένος που θα πας στα μεγάλα νήπια, αλλά συγνώμη ρε μωρό μου, εγώ έχω ένα κόμπο στο λαιμό. Και ξέρω γιατί. Γιατί σιγά σιγά φεύγεις από τα φτερά μου και δεν πρόλαβα να ξεζουμίσω τις στιγμές μας όλα αυτά τα χρόνια. Δεν άφησα την μαγεία σου και την ανεμελιά σου να με συνεπάρει. Και ο χρόνος τρέχει τόσο γρήγορα…. Και τρέχεις για να προλάβεις τη ζωή και δεν καταλαβαίνεις ότι η ζωή μένει πίσω. Μεγάλωσες, αλλά για μένα θα είσαι πάντα το μωρό μου.

Καλή σχολική χρονιά, λοιπόν, σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδάκια μου που βήμα βήμα αγωνιστήκαμε, ξεπεράσατε τις δυσκολίες, και τώρα είστε έξω από τη πόρτα του σχολείου σας με το κεφάλι ψήλα!!!

Σωτηροπούλου Ροδάνθη