Νυχτερινός τρόμος ή όχι;
Ονομάζομαι Μαρία και είμαι 32 χρόνων. Έχω μια κόρη 5,5 χρόνων και ένα μπόμπιρα 2,5 χρόνων…
Ο λόγος που σας γράφω είναι ο μικρός μου και ο ύπνος του. Γενικά από 3 μηνών δεν ξέρουμε τι σημαίνει συνεχόμενος ύπνος. Στην αρχή κάθε 2 ώρες σηκωνόταν κλαίγοντας και ζήταγε γάλα. Επειδή τον θήλαζα για 11 μήνες νόμιζα ότι δεν τον χορταίνει το γάλα και είπα στην παιδίατρο να του δίνω συμπλήρωμα αλλά τίποτα. Μετα σταμάτησε να ζητάει γάλα και ηρεμούσε όταν τον έπαιρνα αγκαλιά. Έφτασα σε σημείο να κοιμόμαστε μαζί για να κοιμάμαι έστω λίγο καλύτερα χωρίς βεβαια αυτο να σημαίνει ότι άλλαξε κάτι (συνέχιζε να ξυπνάει και πάλι απλό ήταν λίγο καλύτερα). Όλο αυτό όπως καταλαβαίνετε μου ήταν και είναι ψυχοφθόρο λόγο του ότι δουλεύω και έπρεπε να σηκώνομαι από τις 06:00. Όμως το έχω πάρει απόφαση.
Τον τελευταίο καιρό και ενώ ήταν κάπως καλύτερα τα πράγματα (δηλαδή ξύπναγε 1 με 2 φορες το βράδυ) παρατήρησα ότι όταν ξυπνάει, κάθεται στα πόδια, ουρλιάζει και όταν πάω να τον ηρεμήσω με σπρώχνει και χτυπιέται. Έχει ανοιχτά τα μάτια του αλλά δείχνει να μην μας αναγνωρίζει. Γίνεται για λίγα λεπτά και μετά πέφτει και κοιμάται. Συνήθως το κάνει μια φορά αλλά υπάρχουν και φορές που το κάνει και 2 φορές το ίδιο βράδυ. Η παιδίατρος μου λέει ότι δεν είναι κάτι αυτό και ότι απλα είναι ένα παιδί με ανήσυχο ύπνο.
Έψαξα στο internet και είδα για τον νυχτερινό τρόμο και κατάλαβα ότι μάλλον (δεν είμαι και γιατρός) αυτό μας συμβαίνει. Λέει ότι δεν χρειάζεται να κάνω κάτι και πως θα περάσει μόνο του. Μίλησα και με μια παιδοψυχολογο η οποια μου ειπε οτι τα συμπτωματα που εχει ειναι νυχτερινός τρόμος και οτι αυτο οφείλεται απο πολλούς παράγοντες (πχ να μην έχει ‘δέσει’ καλά με την οικογένεια μας, να περνάει αγχος και στρες το παιδί, να κάνουμε κάτι λάθος, μπορεί και τίποτα απο ολα αυτα), πως πρέπει να πάρει ιστορικό και να δει και το παιδί. Ο άνδρας μου όμως δεν θέλει.
Αρχίζω και αγχώνομαι και δεν ξέρω τι να κάνω…..
Πηγαίνει παιδικό σταθμό από 9 μηνών, κοιμάται κάθε μεσημέρι 2 ώρες και είναι πολύ δραστήριο παιδί.
Υπάρχει κάποια μανούλα που να έχει περάσει κάτι αντίστοιχο και να μου πει τον τρόπο που το αντιμετώπισε;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Και το δικο μου αγορακι τα ειχε παθει ενα βραδυ. Την επομενη μερα τον πηγα εκκλησια και τον κοινωνισα και απο τοτε δεν το ξανα επαθε. Ηταν 2.5 χρονων και τωρα ειναι 5.5. Η κοινωνια ειναι διωχνει ολους τους φοβους. Δοκιμασε να πας το παιδακι σου την κυριακη να δεις πως θα ειναι μετα. Εγω τα πηγενω τα παιδακια μου συχνα στην εκκλησια και δεν μου εχει ξανατυχει να γινει αυτο ουτε στον μεγαλο ουτε στον μικρο μου γιο.
Όχι η θεία κοινωνία δε βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις. Σοβαρευτειτε
Προσπάθησε να του μειώσεις τον μεσημεριανό ύπνο. Τα ίδια είχα κι εγώ. Το βιολογικό ρολόι τους δείχνει ότι είναι νύχτα αλλά επειδή έχει ξεκουραστεί αρκετά δεν μπορεί να κοιμηθεί και μπλοκάρει. Εγώ είχα πει κ στον παιδικό να μην τον βάζουν για ύπνο και όλα άλλαξαν τώρα πέφτει σαν τούβλο για υπνο και κοιμάται μόνο 40 λεπτά το μεσημέρι αν χρειαστεί. Θα του δώσεις έτσι την δυνατότητα να κοιμάται νωρίς σχεδόν από τις 9 και θα χορταινει τον ύπνο που θα είναι βαθύς και φυσικά πολύ καλύτερος για την ανάπτυξη του. Καλή σου μέρα κορίτσι και υπομονή.
Και εμένα ο γιος μου το πάθαινε πολύ συχνά στην ηλικία των 2,5 με 3 και απλά προσπαθούσα με ήρεμο τρόπο να τον ηρεμήσω. Τώρα ειμαστε 4,5 κ έχουμε πάνω από 6 μήνες να το πάθουμε. Κατάλαβα ότι έπαιζε ρόλο πολύ η καθημερινότητα του. Αλλάξαμε μερικά πράγματα κ ηρεμησε και ο ιδιος. Πάντως είναι πολύ τρομαχτικό όταν συμβαίνει. Υπομονή κ ηρεμία. Προσπάθησε να βρεις τι είναι αυτό που τον ενοχλεί κ διόρθωσε το.
Οι νυχτερινοί τρόμοι έχουν άμεση σύνδεση με την ωρίμανση του νευρικού συστήματος και τα στάδια του ύπνου.Είναι κάτι σύνηθες στις ηλικίες 2,5-5,και δυστυχώς δεν παίρνουν καμία παρέμβαση.Το μόνο που μπορεί να κάνει ο γονιός είναι να επιβλέπει το παιδί στη διάρκεια της κρίσης για την σωματική του ακεραιότητα,και σε καμιά περίπτωση να μην παρεμβαίνει ξυπνώντας,ταρακουνώντας κτλ.Δεν έχει κανένα νόημα η συζήτηση την επόμενη μέρα γιατί το παιδί δεν θυμάται τίποτα,και περισσότερο το αναστατώνουμε ,παρά το βοηθάμε.Όλα τα παραπάνω είναι συμβουλές από τον παιδοψυχίατρο που συμβουλευτήκαμε για το γιό μου,στην αντίστοιχη περίπτωση.Από άποψη εμπειρίας είχα δει κάποια μείωση όταν η διαδικασία του ύπνου ήταν χαλαρή και ομαλή και χωρίς έκθεση σε οθόνες,και αντίστοιχα πιο έντονες κρίσεις μετά από γεμάτες μέρες με πολλά ερεθίσματα. Υπομονή και ψυχραιμία χρειάζεται.Εμάς στα 5 περίπου σταμάτησε εντελώς.
Η μικρή μου 13 μηνών εμφάνισε παρόμοια συμπτώματα αυτό το καλοκαίρι ,μόνο που κρατούσε κανένα μισάωρο . Μίλησα με τον παιδίατρο κ μου ειπε ότι βλέπει όνειρα . Δεν το κάνει συχνά ευτυχώς
Κι εμένα το πάθαινε η κόρη μου από μηνών μέχρι 4-5 χρονών περίπου. Είναι τρομακτικό. Εμείς την πέρναμε αγκαλιά αλλά χτυπιόταν κ δεν καταλάβαινε τίποτα. Μετά από 10-15 λεπτά πέρναγε και κοιμόταν κανονικά. Το πρωί δεν θυμοταν τίποτα... Μεγαλώνοντας γινόταν όλο και πιο αραιά ώσπου σταμάτησε εντελώς κοντά στα 5. Τώρα στα 7 μπορεί να σηκωθεί στο κρεβάτι και να παραμιλαει αλλά όχι πια νυχτερινοί τρόμοι, ευτυχώς. Λένε ότι έχει να κάνει με την μη ομαλή μετάβαση από το ενα στάδιο ύπνου στο άλλο κ πράγματι είχαμε παρατηρήσει ότι συνέβαινε περίπου την ίδια ώρα κάθε φορά. Όσο τρομακτικό κι αν είναι, συμβαίνει σε κάποια παιδάκια και δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς. Θα περάσει μόνο του.
Η μεγάλη μου κόρη το πάθαινε από 15 μηνών μέχρι 5 χρόνων κάθε βράδυ.ξυπνουσε μια ωρα αφού είχε κοιμηθεί τσιρίζει για 2 λεπτά με τα μάτια ανοιχτά χωρις να μας αναγνωρίζει και μετά κοιμόταν σαν πουλάκι ως το πρωί.εγω την είχα τραβήξει βίντεο ,το έδειξα στον παιδίατρο και σε έναν παιδονευρολόγο και εκείνοι μου είπαν ότι πρόκειται για νυχτερινό τρόμο και δεν μας απασχολεί καθόλου περνάει μόνο του όπως και έγινε.τωρα είναι 6.5 και είναι μια χαρά.ο νυχτερινός τρόμος οφείλεται στις φάσεις του ύπνου που δεν επεξεργάζεται σωστά ο παιδικός εγκέφαλος.εγω δεν την ακουμπούσα και περνούσε μόνο του σε λίγα λεπτάκια.απλα θέλει ψυχραιμία και υπομονή.
Οι νυχτερινοι τρομοι ειναι υποτιμημενοι κ τους περνανε στο ντουκου και μαλιστα οι παιδιατροι δεν ασχολουνται καν. Ειναι δυνατον να μη σημαινει τιποτα?? Το παιδι που εχει τετοιους τρομους κατι εκφραζει μεσα απο αυτο. Εμενα η κορη μου υπεφερε απο τα 2 ως τα 4 περιπου και τωρα που ειναι σχεδον 7 καμια φορα ακομα παραμιλαει. Καναμε ομοιοπαθητικη που βοηθησε αισθητα αλλα καλο ειναι σε τετοια πραγματα να μην εχουμε συμπεριφορικη αντιμετωπιση. Δε λυνονται ως δια μαγειας ουτε με το να μη δωσεις σημασια κ να κανεις υπομονη περνανε. Δλδ περνανε αλλα ετσι εχεις αφησει να περασει κ να μην ακουμπησει μια αναγκη του παιδια κ πιθανον καποιο θεμα που δεν ειδωθηκε.
Εμενα ο γιος μου ειχε ακριβως τα ιδια συμπτωματα αλλα οχι το βραδυ, μοναχα στους ενδιαμεσους υπνους. Μαλιστα οταν ηταν ακομη πολυ μικρούλης τεντωνε το σωματακι του σαν "μπανανα". Το ειχα πει και εγω στο γιατρό(βρισκόμαστε στο εξωτερικο βεβαια)και μου ειπε πως πιθανοτατα ειναι εφιάλτες. Καθως μεγαλωνε γινοταν ολο και πιο σπανια ομως καποιες φορες με το ξυπνημα εκλαιγε και μας εδιωχνε, προφανως δεν μας αναγνώριζε!! Με το περασμα του χρόνου έφυγαν οι εφιάλτες. Τωρα ειναι 6,5 χρόνων και ειναι μια χαρά!!! Μην αγχώνεσαι θα περάσει κι αυτό! Υπομονή!!!