To κοινό κρυολόγημα στα παιδιά

02/11/2017

γράφει ο Ιωάννης Κυριακίδης

Διευθυντής Παιδιατρικής 404 ΓΣΝ Λάρισας

Το κοινό κρυολόγημα είναι μια πιο light εκδοχή της γρίπης και συνήθως περιγράφεται ως «μύτη που τρέχει» ή «μπούκωμα».

Το συχνότερο αίτιο του κοινού κρυολογήματος είναι οι ρινοϊοί (ιοί της μύτης) και παρουσιάζεται με κόκκινη μύτη και καταρροή συνήθως διαυγών και υδαρών εκκρίσεων, ενώ δεν είναι σπάνιες και οι βλεννοπυώδεις εκκρίσεις (κίτρινες ή πράσινες μύξες). Ο πυρετός (38-39 οC -σε λιγότερο από τις μισές περιπτώσεις) είναι αναμενόμενος και εκτιμάται για λήψη αντιβίωσης μόνο όταν υποψιαζόμαστε επέκταση της λοίμωξης, όταν επιμένει ο πυρετός ή όταν η καταρροή επιμένει για πάνω από 10 ημέρες.

Τα παιδιά σε ηλικία παιδικού σταθμού «δικαιούνται» κατά μέσο όρο 6-8 επεισόδια κοινού κρυολογήματος στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς (12 επεισόδια την 1η χρονιά στον παιδικό). Η αλλεργική (και όχι ιογενής) αιτιολογία της ρινίτιδας δεν αποκλείεται, ιδιαίτερα κατά την άνοιξη ή την αρχή του φθινοπώρου.

Μερικά σημαντικά σημεία:

[1] Το κοινό κρυολόγημα «κολλάει» τις πρώτες 3 μέρες από παιδί σε παιδί, ενώ το παιδί που «κόλλησε» θα εμφανίσει καταρροή 12-72 ώρες μετά την επαφή με το άρρωστο παιδί. Οπότε δεν υπάρχει νόημα να απομονώνουμε για μεγάλες περιόδους τα παιδιά με κοινό κρυολόγημα (ίσα ίσα που τα βοηθά ο καθαρός αέρας και η δραστηριοποίηση).

[2] Οι αντιβιώσεις πρέπει να δίνονται με φειδώ και μόνο σε επιπλοκές. Ξανατονίζεται ότι οι κίτρινες ή πράσινες μυξούλες δε σημαίνουν απαραίτητα την ανάγκη αντιβιοτικής αγωγής. Τα δε ρινικά σπρέι θα πρέπει να αποφεύγονται και οπωσδήποτε όχι πάνω από 3 ημέρες. Οι πλύσεις με φυσιολογικό ορό ή συσκευές αναρρόφησης, όσο βάρβαρες κι αν είναι, είναι η καλύτερη λύση. Προτιμάμε να καθαρίζουμε το παιδί πριν τα γεύματα και τον ύπνο, ώστε να μη νοιώθει τόσο μπουκωμένο και να κοιμάται πιο ήσυχα. Ο εμετός δεν είναι σπάνιος, γιατί το παιδί δεν καταλαβαίνει -όπως ο ενήλικας- να καταπιεί τις μυξούλες ή να τις φυσήξει με δύναμη. Τέλος, τα αντιισταμινικά μπορούν να βοηθήσουν, καθώς μειώνουν την παραγωγή μύξας, ενώ ενθαρρύνουμε το παιδί να πίνει πολλά υγρά.

[3] Το παθητικό κάπνισμα είναι σημαντικός επιβαρυντικός παράγοντας και δεν αφήνει τα συμπτώματα να υποχωρήσουν.