Ο πατέρας μου λέει πως του κατέστρεψα τη ζωή!

Θα ήθελα κι εγώ τη γνώμη σας για ένα οικογενειακό πρόβλημα!

Είμαι 34 ετών κι έχω χάσει τη μητέρα μου από τότε που ήμουνα βρέφος. Μεγάλωσα με τη γιαγιά και τον πατέρα μου.

Οι γονείς της μητέρας μου γύρισαν στο νησί τους, όταν πέθανε η κόρη τους και ποτέ δεν είχαμε καλή επικοινωνία. Δεν είχαν άλλα παιδιά και η σχέση με τον πατέρα μου ήταν άθλια. Όταν πέθαναν μου άφησαν ένα διόροφο σπίτι στην Αθήνα.

Στα 18 μου έχασα και την άλλη μου γιαγιά, η οποία είχε φροντίσει να μη μου λείψει καθόλου η μητρική αγάπη. Από τότε αισθάνομαι πως δεν έχω κανένα δικό μου άνθρωπο.

Όταν μείναμε μόνοι με τον πατέρα μου θεώρησε πως έπρεπε εγώ να αναλάβω το σπίτι, επειδή ήμουν γυναίκα. Ενώ σπούδαζα είχα αναλάβει να κάνω όλες τις δουλειές π.χ. μαγείρεμα, πλύσιμο, ψώνια. Εκείνος ερχόταν από τη δουλειά, έτρωγε και κοιμότανε. Συναναστροφές δεν είχαμε ποτέ με κανένα. Με τον αδερφό του έχουνε να μιλήσουνε χρόνια.

Όταν παντρεύτηκα, απαίτησε να ξενοικιάσω τον κάτω όροφο για να μείνει εκείνος και από τότε συνεχίζει τον ίδιο τρόπο ζωής. Παρόλο που παίρνει 2 συντάξεις δημιουργεί συνέχεια πρόβλημα με τα έξοδα του σπιτιού στο οποίο μένει και για τα χρήματα που πρέπει να δίνει για να του μαγειρεύω. Επίσης, πριν το γάμο ξεκαθάρισε στον άντρα μου πως δε θα δώσει ούτε 1 ευρώ. Από τότε που έμεινα έγκυος και δε μπορώ να καθαρίζω 2 σπίτια, το σπίτι του είναι μέσα στη βρώμα. Έρχεται στις γιορτές της μικρής, η οποία έκλεισε τα 2 με άδεια χέρια. Δε μπορεί να την κρατήσει ούτε 10 λεπτά για να πάω στο φούρνο. Ούτε με τα πεθερικά μου ήθελε συναναστροφές, με αποτέλεσμα να με κοιτάνε με μισό μάτι. Ούτε εκείνοι με συμπαθούν. Είναι αδιάφοροι απέναντι μου.

Κάθε φορά που προσπαθώ να του μιλήσω λογικά, μου χτυπάει πως του κατέστρεψα τη ζωή. Νιώθω πως με τιμωρεί, γιατί δε ξαναπαντρεύτηκε.

Τι με συμβουλεύετε να κάνω; Έχουν σπάσει τα νεύρα μου πλέον.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com