Οι φίλες μου δεν είναι ποτέ διαθέσιμες! Είμαι η μόνη που το περνάω;
Είμαι η μαμά Α. Μένω στον Βόλο και νιώθω πολύ μόνη καθως όλοι μας οι φιλοι (δεν έχουμε και πολλούς) έχουν χαθεί λόγω παιδιών και υποχρεώσεων. Δεν υπάρχει πλέον ένας άνθρωπος να πιεις ένα καφέ πέρα απο τις γιορτές και αυτόν με τον ζόρι και αν υπάρχει χρόνος.
Στην αρχή δε με πείραζε, άλλωστε και εγώ παιδιά έχω και καταλαβαίνω, αλλά μετά όταν βλέπεις ότι πλέον σε γενέθλια/γιορτές δε βρισκόμαστε, κάπου άρχισε να με πνίγει.
Θέλω να βγω, βρε αδερφέ, να πιω εναν καφέ, να πω μια κουβέντα με μια φίλη, να ξεφύγω λίγο απο τις υποχρεώσεις, αλλά δεν υπάρχει κανείς πλέον διαθέσιμος.
Το έχετε περάσει και εσείς αυτο;; Γιατί εμένα μου κακοφαινεται παρα πολύ, είναι και η δουλειά τέτοια του συζύγου μου που μένω πολλές ώρες μόνη και δεν έχω να πω μια κουβέντα ή να βγω να πάω για έναν καφέ να ξεσκάσω λίγο εκτός σπιτιού.
Εδώ στις γιορτές σπάνια θα κάνουμε με άλλους μαζί.
Ευχαριστώ που με ακούσατε, όσες μανούλες το περνάτε, σίγουρα με καταλαβαίνετε απόλυτα…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
μμμ ναι εχω περασει και απο αυτο που περιγραφεις... εχω δυο παιδακια αλλα πριν κανω αυτα τα δυο παιδακια εχασα δυο παιδακια (σε εγκυμοσυνες...) και αυτο μου ειχε στοιχισει πολυ ψυχολογικα , ειχα παθει καταθλιψη για κανα χρονο και εκεινο το χρονο εχασα ολες τις φιλιες που ειχα... και ετσι κι αλλιως δε θα ταιριαζα γιατι λγοω παιδιων η ζωη μου ειχε αλλαξει πολυ και ο χρονος απειροελαχιστος. πριν λιγους μηνες ελυσα αυτο το θεμα, της μαμαδομαναξιας με δυο τροπους: συμμετειχα σε ομαδς γονεων και εκει γνωρισα μαμαδες και με μια εχουμε ταιριαξει και καθε βδομαδα σχεδον παμε για καφε. πηγαινα τωρα που λιγο εχουν μεγαλωσει σε παιδικα παρτυ (τα παιδια παιρναν προσκλησεις απο συμμαθητες στον παιδικο σταθμο) και γνωρισα μαμαδες συμμαθητων . με κανα δυο κανουμε λιγο παρεα, συναντιομαστε για να παιξουν τα παιδακια μας.