Μαμά στα 37
Περιγραφικά σας έχω πει εδώ πως ήρθε η κόρη μου στην ζωή μας.
Αναλυτικά όμως, δεν έχω μοιραστεί μαζί σας το μεγαλύτερο μου άγχος! Η ηλικία μου!
Είμαι μια γυναίκα που ποτέ μα ποτέ δεν φοβήθηκε τον χρόνο. Ποτέ δεν είχα (και δεν έχω) πρόβλημα να αποκαλύψω πόσο χρονών είμαι (για όσους δεν πρόλαβα να ενημερώσω, σπεύδω να πω πως τον Απρίλιο κλείνω τα σαράντα). Δεν με φόβισαν ποτέ οι ρυτίδες, οι άσπρες τρίχες και οι αρρώστιες. Φύση και θέση αισιόδοξος χαρακτήρας, πάντα βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο.
Πάντα!!!!!… Mέχρι τις 28 Απριλίου 2010, που γεννήθηκε η κόρη μου!
Από τις πρώτες που σκέψεις στο μαιευτήριο ακόμα, ήταν πως όταν εγώ θα είμαι 50 εκείνη θα είναι 13! Τι «ντροπή»! Θα έχει μαμά μια παρολίγον-γριά! Μην παρεξηγειθήτε οι 50άρες! Καταλαβαίνετε πως το εννοώ… ελπίζω!
Σκέφτομαι πολύ συχνά.. άραγε θα ζήσω να την δω να γίνεται κι εκείνη μανούλα; Και πολλά άλλα τέτοια χαριτωμένα και δακρύβρεχτα!
Όχι, δεν είμαι πεσιμίστρια… απλώς φοβάμαι! Θα ήθελα να είμαι μαζί με το παιδί μου όσο περισσότερα χρόνια είναι δυνατόν, να είμαι δίπλα της να την προσέχω και να την αγαπώ, αλλά δυστυχώς αυτό είναι κάτι που δεν το ξέρουμε από πριν! Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσέχω την «Σοφία» για να μπορεί να είναι «μαμά» όσα περισσότερα χρόνια γίνεται!
Βασικός λόγος να νιώθω έτσι είναι πως εγώ με την μαμά μου έχουμε ακριβώς 17 χρόνια διαφορά. Την μέρα που έκλεινε τα 17 με γέννησε. Έτσι μεγαλώσαμε μαζί και η εξωτερική μας εμφάνιση επουδενεί πρόδιδε πως είμασταν μαμά και κόρη, παρά αδερφές.
Σημειώστε επίσης πως στα 39 της η μαμά μου είχε ήδη γίνει και γιαγιά!
Ο καθένας βαδίζει τον δρόμο του, θα μου πείτε και δεν έχει σημασία τι έκανε η μαμά σου ή κάποια άλλη γυναίκα που έγινε πιο νέα μαμά!
Ναι έχετε δίκιο, σας απαντώ…. αλλά….. ο φόβος είναι εκεί!
Ευτυχώς δεν με καταβάλει και τον κοντρολάρω ακόμη πολύ καλά!
Ουφ….. άργησα! Αλλά δεν φταίω εγώ… ο μπαμπάς μας φταίει που ήρθε λίιιιιγο καθυστερημένα στη ζωή μου !!! (κλασσική γυναίκα χαχα)
Εσείς; Πότε γίνατε μανούλες; Υπάρχει καμιά άλλη «συμπάσχουσα» μαμά εκεί έξω που να συμμερίζετε τον φόβο μου;
Σας φιλώ γλυκά στην μούρη
μαμά Σοφία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγώ εγεινα μαμά πρώτη φορά στα 34.Η αλήθεια είναι ότι είχα και ένα εξωμητριο στα 26 περίπου από τον πρώτο μου γάμο στον οποίο περνούσα φοβερά άσχημα. Με τον αντρουλη μου γνωριστηκαμε στα 30. Τώρα έχω τρία παιδιά. Το δεύτερο ήρθε στα 36 και το τρίτο στα 40.Στο τρίτο ήταν που ανανεωθηκα τελείως. Ένιωθα το πολύ 30. Τώρα είμαι 56 και βλέπω τα βλασταρια μου να μεγαλώνουν και το μόνο που ευχαριστώ τον Θεό που είναι σε μια οικογένεια που τους δίνει αγάπη και ηρεμία. Αυτό είναι το ποιο σημαντικό πιστεύω και αν θέλει ο Θεός να δω και εγγονακια (εννοείται πως το περιμενω) θα τρελαίνομαι.
Και εγω έγινα μαμά στα 41 μου. Τώρα το παλικάρι μου ειναι στα 9 (Αύγουστο του 2010 γεννήθηκε) μου πέρασαν και μου περνούν ακόμα απο το μυαλό αυτές οι σκέψεις αλλά θεωρώ οτι η μητρότητα ειναι θείο δώρο οποτε κι αν έρχεται και πιστεύω ορι ο Θεος μου δίνει δύναμη και υγεία να μεγαλώσω το αγγελούδι μου και να συμμετέχω ενεργά στην ομαλή ζωη του
Εμένα πάντως μου φαίνεται ποιο φυσιολογικό να κάνεις παιδί στα 37 παρά στα 17. Έλεος βρε κορίτσια....αν ήταν έτσι, ας κάναμε παιδιά όλες από τα 11 που μας έρχεται περίοδος. Μα τι σκέψεις είναι αυτές? ....και οι Ρομά στα 30 τους έχουν εγγόνια...χαχαχα έλεος... απολαύστε την μητρότητα ?