Στο άκουσμα του Δενδροποτάμου οι περισσότεροι ταξιτζήδες κουνούσαν αρνητικά το κεφάλι τους, επιταχύνοντας τα οχήματά τους προτού καταφέρω να ολοκληρώσω την πρότασή μου. Ύστερα από 25 λεπτά αναμονής στην περιοχή των τρένων, ένας οδηγός γύρω στα 60 δέχτηκε να με πάει στην πιο κακόφημη περιοχή της πόλης. «Μέχρι ενός σημείου«, όπως μου τόνισε τρεις φορές.
Έφτασα μετά από περίπου δέκα λεπτά. Στην είσοδο με περίμενε ο πατέρας Αθηναγόρας Λουκατάρης. Χαιρέτισε τον οδηγό και μου έσφιξε σφιχτά το χέρι. Όσο σφιχτά έσφιγγαν το χέρι του οι κάτοικοι του Δενδροποτάμου στην πορεία μας προς τον ‘Φάρο του Κόσμου’ της Ιεράς Μητρόπολης Νεαπόλεως – Σταυρουπόλεως, ένα Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων που διευθύνει με τεράστια επιτυχία και που έχει πετύχει μικρά και μεγάλα θαύματα. Όπως το να μειώσει αισθητά την τεράστια σχολική διαρροή και να στείλει στο Πανεπιστήμιο για να σπουδάσουν Ρομά φοιτητές! Κατόρθωμα που πριν από μερικά χρόνια φάνταζε σενάριο επιστημονικής ταινίας.
Ακόμα και σήμερα στην αυγή του 21ου αιώνα, που κεφαλαιοποιεί όσα του κληροδότησαν οι προηγούμενες δεκαετίες στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Δενδροπόταμος παραμένει γκέτο για τους περίπου 4.000 Ρομά κατοίκους του, αφού οι θεμελιώδεις αυτές κατακτήσεις δεν βρίσκουν το πέρασμα για εκεί. Και πώς να το βρούνε, άλλωστε, αφού είναι από παντού περιχαρακωμένος από ανυπέρβλητα εμπόδια. Στα βόρεια οι σιδηροδρομικές γραμμές και οι αερογέφυρες, στα ανατολικά το Κ.Τ.Ε.Λ., νότια η έξοδος προς την εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Αθηνών και δυτικά ο κόμβος της Λαχαναγοράς δυσκολεύουν τις προσβάσεις στον συνοικισμό και εμποδίζουν την επικοινωνία των κατοίκων του με τον υπόλοιπο κόσμο. Πέρα, όμως, από τα υπαρκτά αυτά τείχη που περιζώνουν τον συνοικισμό, υπάρχουν και τα άυλα, όπως ο υψηλός αναλφαβητισμός που αποκλείει την είσοδο των Ρομά στη νόμιμη αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα η φτώχεια, οι ασθένειες και η έλλειψη προοπτικών να μαστίζουν τους κατοίκους, οι οποίοι συχνά διολισθαίνουν σε παραβατικές επιλογές για την ανάγκη της επιβίωσης.
Η πώληση φτηνών απομιμήσεων επώνυμων προϊόντων στη γύρα αποτελεί την πιο ελαφριά μορφή, ενώ η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, το εμπόριο όπλων, βρεφών και γυναικών συνιστούν τη βαριά παραβατικότητα. Στην πρώτη περίπτωση φορτώνουν στις πλάτες τους δυσβάσταχτα χρηματικά πρόστιμα στην Εφορία, στη δεύτερη διακυβεύουν την ελευθερία τους, την οικογένειά τους, ακόμα και τη ζωή τους, αφήνοντας πίσω τους έρημα και απροστάτευτα τα μικρά παιδιά τους. Αυτά τα παιδιά φροντίζει εδώ και 14 χρόνια ο ‘Φάρος του Κόσμου‘, παρέχοντάς τους μέσα από το Οικοτροφείο και το Κέντρο Ημέρας σπίτι, φαγητό, ζεστή αγκαλιά, τρυφερότητα, ασφάλεια, κοινωνικότητα, ενισχυτική διδασκαλία, επιμόρφωση, δημιουργική απασχόληση καθώς και επαγγελματική κατάρτιση, ψυχαγωγία και διασκέδαση. Έναν καινούριο κόσμο, αν το καλοσκεφτείς», αναφέρει ο πατέρας Αθηναγόρας και διηγείται πώς κατάφερε να γεφυρώσει το σχίσμα της περιοχής.
«Πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια, όταν ντόπιοι και Ρομά ήταν ακόμα μισοί και μισοί, οι ντόπιοι θεωρούσαν ότι ο παπάς της ενορίας τους ήταν δική τους υπόθεση και ‘δεν τη χαρίζουμε στους τσιγγάνους, που δεν ξέρουν πώς να ντύνονται και πώς να φέρονται μέσα στην εκκλησία, χώρια που δεν πληρώνουν τα μυστήρια’. Η παρουσία των Ρομά στον χώρο της εκκλησίας χαλούσε την αισθητική τους, χαλούσε την ομοιομορφία τους. Ο παπάς τελούσε υπό την ομηρία τους. Βέβαια, γρήγορα κατάλαβαν ότι δεν θα τους έκανα το χατίρι και δεν θα έπαιζα το παιχνίδι τους.
Από την άλλη μεριά, οι Ρομά εκδήλωναν έντονα την ανάγκη τους για έναν παπά που να ασχολείται μαζί τους και ζητούσαν επίμονα να τους εξηγήσουμε το Ευαγγέλιο. Το συγκινητικό στην υπόθεση αυτή είναι ότι οι ντόπιοι, αυτοί που δεν χαρίζανε την εκκλησία τους στους Ρομά, μεταμορφωμένοι και με διάθεση προσφοράς στάθηκαν δίπλα μου με την κουτάλα στο χέρι, για να ανακατεύουν το φαγητό για το κοινό τραπέζι της αγάπης που στρώνεται στη γειτονιά μας για τους Ρομά και μη Ρομά που το έχουν ανάγκη. Ένα μεγάλο στοίχημα της Ιεράς Μητρόπολης Νεαπόλεως – Σταυρουπόλεως και του Μητροπολίτη μας κ. Βαρνάβα, που κερδήθηκε«
Στο δρόμο μία νεαρή μητέρα φωνάζει δυνατά το όνομά του από την ταράτσα. «Οι περισσότεροι γονείς έρχονται και μου λένε, πάτερ, κοίτα να σώσεις τα παιδιά μας. Εμείς τραβήξαμε τον δρόμο μας τώρα. Αυτό ξέρουμε, αυτό κάνουμε’. Συγκλονιστικές κουβέντες από γονείς που δε θέλουν τα παιδιά τους να έχουν τη μοίρα τους. Δε θέλουν να ακολουθήσουν τα βήματά τους και να εγκλωβιστούν πίσω από φράχτες και μέσα σε προκαταλήψεις. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε στον Φάρο. Για να διασφαλίσουμε το δικαίωμα των παιδιών τους στο όνειρο και μαζί τους να το κάνουμε πραγματικότητα. Και το πετυχαίνουμε κάθε μέρα. Βήμα βήμα. Όταν συγκεντρωνόμαστε γύρω από το μεσημεριανό τραπέζι και συζητάμε για το σχολείο τους, για τους δασκάλους τους, για τις σχέσεις με τους συμμαθητές τους, όταν κάνουν προπονήσεις, αθλήματα, ρομποτική, ενισχυτική διδασκαλία, όταν καταλήγουμε όλοι μαζί να βλέπουμε αγαπημένες ταινίες και να σχολιάζουμε με εύθυμους τόνους«.
Σε κάθε του κουβέντα αναφέρει το σχολείο. Του ζητώ να μου περιγράψει πόσο έχει αλλάξει η εκπαιδευτική πραγματικότητα σε μία περιοχή με τεράστια ποσοστά αναλφαβητισμού.
Όταν ξεκινήσαμε, το 30-40% των παιδιών σχολικής ηλικίας του Δενδροποτάμου πήγαιναν τους τρεις πρώτους μήνες στο δημοτικό, που στεγαζόταν τότε σε ένα ετοιμόρροπο κτίριο, πέντε πήγαιναν στο γυμνάσιο και κανένα στο λύκειο. Σήμερα, το ποσοστό της σχολικής διαρροής έχει μειωθεί αισθητά. Πώς; Με κίνητρα! Στα μικρότερα παιδιά λέμε πως αν πηγαίνουν στο σχολείο θα μπορούν να συμμετέχουν και σε αγώνες ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, καθώς και στις προπονήσεις της ρομποτικής που μπορεί να τους φτάσει και στην Αμερική, ενώ στα μεγαλύτερα παιδιά μπορούμε να εξασφαλίσουμε υποτροφίες σε Ι.Ι.Ε.Κ. που ονειρεύονται. Ο ιδανικός λόγος για τελειώσει κάποιος το λύκειο, δεν νομίζεις;
Ιδιαίτερα σημαντική προς την κατεύθυνση αυτή είναι και η συμβολή των εξαιρετικών εκπαιδευτικών μας, οι οποίοι βρίσκονται από προσωπική επιλογή στα σχολεία αυτά. Θέλεις να σου πω τα αποτελέσματα; Από το 2013 τα πρώτα μας παιδιά φοιτούν ήδη στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας μας! Σε μια περιοχή που λίγα μόλις χρόνια πριν δεν τελείωναν ούτε το δημοτικό σχολείο, τώρα φθάνουν μέχρι το Πανεπιστήμιο«, τονίζει με περηφάνια.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο