Επελεξα να ειμαι με εναν ανθρωπο που οχι μονο αγαπησα και ερωτευτηκα αλλα και λάτρεψα…. στην αρχη ολο γελουσαμε… δεν τσακωνομασταν… Mετα απο λιγα χρονια εχουμε φτασει στο σημειο να τρωγομαστε λογω του εγωιστικου του κοσμου…
Δεν τολμαμε να κανουμε κινηση, η πεθερα μου τα ξερει απο πρωτο χερι… κατα τα αλλα δεν ειναι μαμακιας! Κι απορω… γιατι δεν μου τα εβγαλε εξ αρχης αυτα; Επρεπε να παντρευτουμε για να αλλαξουν ολα;
Ηθελα το παιδι μου να το βγαλω Αγαπη… Φυσικα δεν ειχα παρει χαμπαρι ακομα το τι επαιζε… Μπηκε λοιπον σφηνα και κολαουζος η πεθερα μου να βγαλουμε το ονομα της… κι ετσι εγινε…
Προσφατα οχι μονο τον ξεφτυλισα, αλλα εθεσα και καποια ορια… πως μολις το παιδι μπει σε σχολειο, θα παω για δουλεια ωστε να μπορεσουμε να παμε σε ενα λιγο μεγαλυτερο σπιτι να εχει το παιδι δωματιο αφου μεγαλωσε και πρεπει… Μαντεψτε λοιπον ποιος αρνηθηκε να δουλεψω και του τα ‘πε και καλα πως πρεπει να κανουμε γρηγορα δευτερο παιδι και πως η δουλεια θα ‘ρθει στα 30… Μου ανεβηκε η πιεση…
Εσκυψε το κεφαλι λεγοντας μου πως εγω φταιω, χτυπησε το τραπεζι, εβριζε μπροστα στο παιδι και εφυγε σαν μανιανιακος…
Αν ειναι δυνατον… Φταιω που ειμαι στο πλαι του και ποτε δε παραπονεθηκα και μολις εμαθε οτι η μανα του με προσβαλε ουκ ολιγες φορες χωρις να φταιω και εκανα παντα πισω για χατηρι του, ειπε πως μονο εκεινη εχει δικιο…
Τωρα σωνει και καλα ο κυριος θελει δευτερο παιδι για να δωσω το ονομα του πατερα του, γιατι ετσι πρεπει..
Μα θελω να το πω Σταυρο… και παλι μολις το ακουσε εγινε εξω φρενων…
Οχι μονο δεν εχω σκοπο για δευτερο παιδι, αλλα δεν εχω και τη διαθεση να μεγαλωνει το παιδι μου με ενα πατερα τοσο καθετο σε κουβεντες (της μανας του)…
Παντρευτηκα για να ειμαι ευτυχισμενη… οχι για να φτασω σε ψυχιατρο… Βγαλτε με ψευτρα…
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Όλοι οι άνθρωποι είναι ακριβώς όπως τους παντρευόμαστε και πριν και μετά. Εμείς τους επιλέγουμε. Τα σημάδια τα είδες απλά τα προσπερασες. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας ορίσει πως θα ζήσουμε. Δώσε χρόνο χωρίς φωνές. Την οικογένεια σας ή την μητέρα του χωρίς εσάς. Δεν μπορεί να τα έχει και τα δύο όπως θέλει. Δώσε πολύ χρόνο χωρίς φωνές. Όχι δεύτερο παιδί χωρίς να είσαι οικονομικά ανεξάρτητη. Τα παιδιά μας θέλουν να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, όχι προβληματικοι. Μια μικρή συμβουλή από μια μαμά, εργαζόμενη, γυναίκα, άνθρωπος, τριών υπέροχων αγοριών εδώ και 18 ολόκληρα χρόνια κοινής πορείας με τον άνθρωπο που επέλεξα.
Ειναι σκληρο αλλα μια ζωη τετοιες απογοητευσεις θαχεις,ολα θα γινονται για να ευχαριστησει τη μανουλα του. Ξεκαθαρα πεστου οτι δεν θα περασεις ολη τη ζωη σου ακολουθωντας τα θελω της μητερας του, εσεις σαν ζευγαρι θα αποφασιζεται για οτι αφορα την κοινη ζωη σας. Δωστου χρονο να το επεξεργαστει κ να σου ξεκαθαρισει την αποφαση του. Μεινε μονο αν σε σεβεται ,διαφορετικα τολμησε να ορισεις εσυ τη ζωη σου.
Να ξέρες πόσο σε καταλαβαίνω....φύγε τώρα που είναι νωρίς...δεν πρόκειται να αλλαξει..δεν παντρευτηκαμε για να χωρίσουμε αλλά δυστυχώς για το καλό όλων μας αυτή ίσως είναι η μοναδική κ λυτρωτική λύση...πάντα έτσι θα είναι μην κάνεις το λάθος να κάνεις δεύτερο παιδάκι γιατί στο τέλος στα παιδιά μας ξεσπάμε κ πιστέψεις με μας θέλουν υγιής κ ευτυχισμένες κ όχι να μας βλέπουν να κλαίμε κ να γινόμαστε υστερικές Μέγα Λάθος!!!!Κοπέλα μου δεν αλλάζει κ εμένα ο άντρας μου ήταν αλλιώς πριν το γάμο κ τώρα σκέφτεσαι να του μιλήσεις κ έχω μάθει πλέον να κάνω υπομονή για τα παιδιά μου....Κάτσε κ σκέψου λογικά μπορεί να περνάει κάποια περίεργη φάση κ αυτος..δεν ξέρω τι να πω το μόνο σίγουρο είναι ότι οι πεθερές πρέπει να είναι μακριά από τα παιδιά τους γιατί συνήθως αυτές είναι η αιτία του κακού!!!!