Είναι σαν να μην υπάρχει στη ζωή μας…!
Κορίτσια, θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποια πράγματα και να με συμβουλεψετε! Δυστυχώς είμαι σε μια ξένη χώρα με τον άντρα μου και με την 3 χρονη κόρη μας! Δεν γνωρίζω την γλώσσα και δεν έχω και τον χρόνο για να την μάθω κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είμαι όλη την ημέρα κλεισμένη μέσα στο σπίτι με την μικρή μας…
Είμαι μόνη μου χωρίς παρέες και δεν μπορώ να γνωρίσω ανθρώπους λόγω γλώσσας! Δεν μπορώ να δουλέψω και λόγω γλώσσας αλλά και επειδή δεν έχω κάποιον να μου προσέχει το κοριτσάκι μου!
Δεν αντέχω την μοναξιά! Ο άντρας μου φεύγει το πρωί για την δουλειά και γυρίζει το απόγευμα, τρώμε, κάνει μπάνιο και κοιμάται μέχρι την άλλη μέρα το πρωί! Δεν βλέπει καθόλου το παιδί και αυτό με ενοχλεί πολύ γιατί η μικρή στεναχωριέται και μου λέει ότι ο μπαμπάς δεν την θέλει και δεν την αγαπάει!
Δεν κάνουμε ποτέ πράγματα μαζί σαν οικογένεια… Εγώ ξυπνάω από τις 7:00 να ετοιμάσω φαγητό, να κάνω δουλειές στο σπίτι, να φροντίσω την μικρή, να φροντίσω να έχει μια δημιουργική και ευχάριστη μέρα! Όταν έρχεται όμως ο άντρας μου όλοι είμαστε μέσα στα νεύρα! Η μικρή είναι μόνιμα σε υπερένταση γιατί θέλει να τον βλέπει και αυτός λέει ότι είναι κουρασμένος! Αυτό που με ενοχλεί επίσης είναι ότι δεν με σέβεται που όλη μέρα καθαρίζω και με το που έρχεται επικρατεί ένα χάος. Ρούχα πεταμένα παντού, παπούτσια, εσώρουχα! Ένα χάος!
Μόνιμα τσακωνόμαστε για το παραμικρό! Έχω αρχίσει να γίνομαι υστερική με όλα! Για το μόνο που χαίρομαι είναι που η μικρή αρχίζει σχολείο το Σεπτέμβρη και θα κάνει παρέες! Θέλω το παιδί μου να είναι ευτυχισμένο! Εγώ μεγάλωσα χωρίς πατέρα επειδή πέθανε… Και τώρα σκέφτομαι ότι ο πατέρας της κόρης μου ζει αλλά δεν μπορεί να μεγαλώνει με αυτόν! Δεν θέλω να ζήσω άλλο μαζί του! Όσο ερωτευμένη ήμουν μαζί του, τόσο τώρα δεν νιώθω κάτι για αυτόν! Είναι σαν να μην υπάρχει στη ζωή μας!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!
Όταν έφυγα για το εξωτερικό με το άντρα μου και 1,5 χρόνων γιο μου, πέρασα και γω ακριβως το ίδιο, με τον άντρα μου να ταξιδεύει και να είμαστε μόνο οι δυο μας... Έψαξα στο Facebook και βρήκα group για οικογένειες στην πόλη που εμένα και για ομάδες δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά και γονείς. Να επικοινωνήσεις με τη πρεσβεία να σε φέρει σε επαφή με άλλους Έλληνες για να έχει το παιδάκι σου παρέα και να ρωτήσεις που μπορείς να κανείς μαθήματα για τη γλώσσα ίσως και μαζί με το παιδί σου... και όταν θα ξεκινήσει σχολείο θα γίνει πιο ευκολο
Δεν ειμαστε αθανατοι!Ζησε λοιπον αυτη τη ζωη οπως αξιζει σε σενα και στο παιδι σου!Διαφορά στην καθημερινοτητα δεν θα καταλαβετε, ειστε ηδη μονες!Ας μην αγνοουμε τα σημαδια...οι ανθρωποι δεν αλλαζουν...
Το σημαντικότερο είναι να μάθεις την γλώσσα! Κ είστε δυο που δεν την γνωρίζετε ξεκινά να μαθαίνεις μαζί με την κόρη σου μέσα από κινούμενα σχέδια κ απλές εικόνες με λέξεις. Πάρε την μικρή κ κατεβείτε στο πλησιέστερο πάρκο να παίξει, πηγαίνετε κάθε μέρα μια βολτίτσα για να μην είναι σε υπερένταση το παιδί να εκτονώνεται. Δεν νομίζω να είναι τόσο εύκολα τα πράγματα για τον άντρα σου ούτε είναι ωραίο ν τον κατηγορείς μπροστά στο παιδί ότι δεν ασχολείται μαζί της γι αυτό μετά του λέει πως δεν την αγαπάει γίνεται φαύλος κύκλος. Βάλτου μικρές δραστηριότητες αρχικά να της διαβάσει πχ το βραδινό της παραμυθάκι η να παίξετε μισή ώρα κομμωτήριο όλοι μαζί απλά πραγματάκια που θ σας χαλαρώσουν. Αλλά σταματά να σκέφτεσαι κ να εξαρτάται η διασκέδαση σου από αυτόν γίνε όσο πιο αυτόνομη μπορείς κ θα δεις θα χαλαρώσεις κ θα τα δεις αλλιώς τα πράγματα.
Ειναι φυσιολογικο να νιωθεις ετσι.. Το πιο πιθανον να δυσκοευεται και ο αμτρας σου αφου δουλευει και κουραζεται τοσο πολυ αλλα δεν δικαιολογω την αδιαφορια του προς το παιδι.. Αρχικα,πιστευω θα επρεπε να πιασεις με ηρεμια τον αντρα σου και να τον βαλεις στη δικη σου θεση και του παιδιου σας. Η οικογενεια χρειαζεται να περναει χρονο μαζι για να δενεται και να δυναμωνει. Επισης, θα μπορουσες οταν παει το μωρο σχολειο να πηγαινεις μαθηματα να μαθεις τη γλωσσα.. Ετσι ανοιγονται δρομοι κ ασχολιες κ γ εσενα.. Θα ξεσκαζεις λιγο απο το σπιτι, μπορει να βρεις σιγα σιγα κ μια δουλιτσα αν θες.. Αλλα ειναι σημαντικο να κατσεις να μιλησεις του αντρα σου με επιχειρηματα και να καταλαβει τη θεση σας. Εγω κατεληξα οτι πολλα πργματα οι αντρες δεν εχουν τη λεπτοτητανα τα καταλαβουν απο μονοι τους..