Α. Καππάτου: Όταν το παιδί δεν σας μιλά γι’ αυτά που το απασχολούν

O πατέρας της οχτάχρονης Ευανθίας μου ανέφερε ότι η κόρη του δεν συζητά μαζί τους θέματα που την απασχολούν. Συχνά παρατηρούν ότι κάτι σκέφτεται, ωστόσο δεν μιλάει… «Γιατί συμβαίνει αυτό; Πώς να το χειριστούμε; Υπάρχει τρόπος να τη βοηθήσουμε να μας εμπιστεύεται;»

Aντίστοιχους προβληματισμούς έχουν πολλοί γονείς. Iδιαίτερα στην εποχή μας, που, κατά γενική ομολογία, οι ανθρώπινες σχέσεις χαρακτηρίζονται από δυσκολία, οι γονείς νιώθουν μεγάλη ευθύνη για την επικοινωνία που αναπτύσσουν με το παιδί τους. Στην προσπάθειά τους να μαθαίνουν ό,τι το απασχολεί, πολλές φορές συναντούν την άρνηση ή την αντίδρασή του να μοιραστεί τους προβληματισμούς του. Oι γονείς καταλαβαίνουν συνήθως μόνο από το ύφος του ότι κάτι δυσάρεστο του έχει συμβεί, καθώς δεν δίνει απαντήσεις στις ερωτήσεις τους.

Ωστόσο, η στάση του παιδιού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τη συμπεριφορά των ίδιων των γονιών. O διάλογος δεν ευνοείται όταν οι γονείς είναι αυστηροί και θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, όταν είναι υπερπροστατευτικοί, αγχώδεις ή πιεστικοί, όταν δεν ασχολούνται με το παιδί ή υποβαθμίζουν τα συναισθήματά του κ.λπ. Tο να σας μιλήσει το παιδί για κάτι που το απασχολεί προϋποθέτει ότι σας εμπιστεύεται.

Τι μπορείτε να κάνετε…
• H καλύτερη στιγμή για να προσεγγίζετε το παιδί και να μιλάτε για θέματα που το απασχολούν είναι η ώρα που χαλαρώνει, αφού έχει ολοκληρώσει τις δραστηριότητές του.
• Κάνετε εσείς την αρχή, συζητώντας πώς περάσατε τη μέρα σας.
• Αντί να το ρωτήσετε «τι έκανες σήμερα στο σχολείο», είναι καλύτερα να του πείτε: «Tι θυμάσαι περισσότερο από τη σημερινή ημέρα;»
• Eνθαρρύνετε το παιδί να εκφράζει τα συναισθήματά του ζωγραφίζοντας. Με αυτό τον τρόπο θα μπορείτε κι εσείς να το προσεγγίζετε πιο εύκολα.
• Αν υπάρχει κάτι που το απασχολεί και δεν ξέρει τι να κάνει, φτιάξτε έναν κατάλογο, γράφοντας το θέμα, από τη μια πλευρά, και τις πιθανές λύσεις που θα σκεφτείτε μαζί, από την άλλη, πείθοντάς το μ’ αυτό τον τρόπο ότι σε κάθε πρόβλημα υπάρχει λύση.
• Tο πιο σημαντικό για το παιδί είναι να νιώθει ότι έχετε ανοιχτά τα αυτιά σας τη στιγμή που σας μιλά, ότι σέβεστε τα συναισθήματά του και ότι το υπολογίζετε.
• Αν δεν σας «ανοίγεται», είναι σημαντικό να αναλογιστείτε τη συμπεριφορά σας. Ενθαρρύνετε το διάλογο ή, αντίθετα, «βομβαρδίζετε» το παιδί με ερωτήσεις, χωρίς να το αφήνετε ελεύθερο να εκφραστεί;
• Αν διαπιστώσετε ότι ανήκετε στη δεύτερη ομάδα, τότε είναι ευκαιρία να αλλάξετε τη συμπεριφορά σας.

πηγή http://www.akappatou.gr