Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Μια παράσταση – γιορτή είναι «Ο μάγος του Οζ» που παίζεται στο Θέατρο Ράδιο Σίτυ (Παρασκευοπούλου 9 & Βασ.Όλγας) από την Παιδική Σκηνή Θεσσαλονίκης σε σκηνοθεσία Θωμά Βελισσάρη.
«Επί σκηνής στήνεται ένα καρναβάλι ή ένα λούνα παρκ, ή ένα τσίρκο ή μια αυτοσχέδια φάρσα ή όπως το πάρει ο καθένας! Πολλή μουσική, χορός, κλόουν, αρλεκίνοι, ζογκλέρ, ταχυδακτυλουργοί, ακροβάτες, μάγισσες, μάγοι, η Δωροθέα παρέα με το Λιοντάρι, το Σκιάχτρο και τον Τενεκεδένιο. Πολλά θα συμβούν και άλλα θα είναι σαν να ονειρεύτηκε κανείς ότι συνέβησαν. Είναι μια μαγική ατμόσφαιρα που συμπαρασύρει πλατεία και σκηνή σε ένα παραμυθένιο πανηγύρι», μάς είπε η Μάρω Καραγεώργου που υποδύεται «την “κακιά” της υπόθεσης». «Είμαι μια μάγισσα που έχει βαλθεί να δυσκολέψει το ταξίδι της Δωροθέας και των φίλων της με απώτερο σκοπό να κάνει δικά της τα πολυπόθητα κόκκινα παπούτσια που φοράει η μικρή Δωροθέα. Βάζω σε εισαγωγικά τον όρο “κακιά” γιατί στην παράσταση (όπως και στη ζωή) το κακό και το καλό χωρίζει μια πολύ λεπτή γραμμή. Για να αποκαταστήσω τη φήμη μου, θα πω ότι αντιπροσωπεύω εκείνη την περίπτωση μοναχικής φιγούρας που τίθεται στο περιθώριο αλλά στην πραγματικότητα επιζητεί λίγη αγάπη και αποδοχή για να μεταλλαχθεί σε αυτό που βαθιά ποθεί να είναι: κομμάτι ενός συνόλου» σημείωσε η ηθοποιός.
Την ρωτήσαμε τι είναι αυτό που κάνει τον «Μάγο του Οζ» να ξεχωρίζει ως παραμύθι. «Στο έργο ξεδιπλώνεται μια τρυφερή ενήλικη ματιά σε έναν κόσμο όπως τον ονειρευτήκαμε όλοι ως παιδιά. Ο συγγραφέας αντιστρέφει την όψη μιας γκρίζας πραγματικότητας και τη μετατρέπει σε ένα μαγικό ταξίδι. Το κάνει μάλιστα με όλη την ειλικρίνεια και την αγνότητα με την οποία αντικρίζει ένα παιδί το περιβάλλον στο οποίο ζει, ανεξάρτητα αν αυτό είναι μια απομονωμένη επαρχία, το αστικό περιβάλλον μιας μεγαλούπολης ή ενδεχομένως μια εμπόλεμη ζώνη. Υπό αυτή την έννοια και αν αναλογιστεί κανείς την κρισιμότητα των καιρών που διανύουμε, η σημασία του έργου είναι φοβερά διαχρονική, επίκαιρη και οικουμενική. Είναι μια μικρή προτροπή για μια παιδική ψυχή να πιστέψει πως ό,τι ονειρευτεί μπορεί να συμβεί και μια ύστατη προειδοποίηση προς τους ενήλικες να μην ξεχνάνε να αγωνίζονται για εκείνον τον κόσμο στον οποίο θα θέλανε να ζούνε ως παιδιά», ανέφερε η κ. Καραγεώργου και συμπλήρωσε: «Η παράσταση εξυμνεί τη δύναμη της φαντασίας και όλα όσα αυτή μπορεί να ξεκλειδώσει σε μια παιδική (ή γιατί όχι και ενήλικη) ψυχή. Η φαντασία της μικρής Δωροθέας ανοίγει τις θύρες για την μαγική χώρα του Οζ και το ταξίδι ξεκινά. Σε αυτό το οδοιπορικό η Δωροθέα θα ανακαλύψει τη δύναμη της φιλίας, θα μάθει λίγα περισσότερα πράγματα για τον εαυτό της και θα αρχίσει να πιστεύει στις δυνάμεις της, θα έρθει αντιμέτωπη με την έννοια της διαφορετικότητας και την ομορφιά που προκύπτει από το γεγονός ότι, για καλή μας τύχη, είμαστε όλοι τόσο μοναδικοί, θα γνωρίσει το “κακό” μόνο ως μια άλλη όψη του καλού, θα συγχωρήσει, θα νοσταλγήσει, θα παίξει και τέλος θα επιστρέψει σπίτι. Μόνο που πια το σπίτι, η οικογένεια και οι φίλοι, λαμβάνουν στην παιδική της συνείδηση τις διαστάσεις όλων όσων ακριβώς ονειρεύτηκε».
Walt Disney και Πήτερ Παν
Ποιο είναι το δικό της αγαπημένο παραμύθι; «Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να διακρίνω κάποιο!», μας είπε η ηθοποιός, και πρόσθεσε: «Σαν παιδί έχω διαβάσει αμέτρητα παραμύθια και κόμικ, ενώ βασική επιρροή στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνομαι την ίδια την έννοια του παραμυθιού υπήρξε για μένα το σύμπαν του Walt Disney και όλες αυτές οι ευφάνταστες μεταφορές κλασικών παραμυθιών σε ταινίες κινουμένων σχεδίων. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάτι, θα πω ότι είχα μια ιδιαίτερη προτίμηση σε ιστορίες ηρώων και ιπποτών. Αναφέρω ενδεικτικά την Ωραία Κοιμωμένη, τον Ρομπέν των δασών, τον μύθο του Βασιλιά Αρθούρου. Εκείνη η ιστορία στην οποία οι ήρωες ανακαλύπτουν σταδιακά την πραγματική εσωτερική τους δύναμη και υπερνικούν τελικά όλα τα εμπόδια στο όνομα ενός ανώτερου σκοπού, υπήρξε για μένα πάντα η πιο γοητευτική με κάποιο τρόπο».
Αν μπορούσε να γίνει για λίγο ηρωίδα ενός παραμυθιού θα επέλεγε έναν ήρωα σαν τον Πήτερ Παν. «Το να είσαι ένα αιώνιο παιδί που μπορεί και πετάει, με όλους τους συμβολισμούς που αυτό φέρει σε μια ενήλικη πραγματικότητα, μοιάζει αυτή τη στιγμή εξαιρετικά απελευθερωτικό!», μας είπε.
Της ζητήσαμε να κάνει ένα σχόλιο και για τα σημερινά παιδιά που ίσως μεγαλώνουν πιο γρήγορα και ενδεχομένως η ώρα που έχουν για παιχνίδι, για ξενοιασιά να μειώνεται. «Δεν θεωρώ ότι το βασικό εμπόδιο είναι ο λιγοστός “κενός” χρόνος, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά εκτίθενται σε πληροφορίες είτε σε ώρες σχολικές, είτε όταν δοκιμάζουν ένα χόμπι, είτε στον ελεύθερο χρόνο που περνάνε εντός και εκτός σπιτιού. Είναι σημαντικό η έννοια του παιχνιδιού, της ξενοιασιάς, της φαντασίας να είναι συνυφασμένη με την έννοια της γνώσης, της συγκέντρωσης σε έναν στόχο, της ομαδικής προσπάθειας. Σε μια ιδεατή συνθήκη, δεν θα έπρεπε στην παιδική ηλικία να υπάρχουν σαφή όρια μεταξύ σχολικών ωρών και δημιουργικής απασχόλησης. Αν ένα παιδί εντός του σχολικού περιβάλλοντος βρίσκει το κίνητρο και την ελευθερία να εκφραστεί δημιουργικά, παράλληλα με τη γνώση που κατακτά κάθε μέρα, είναι μάλλον πιο απίθανο να γυρίσει στο σπίτι με την ανάγκη να απορροφηθεί σε ένα tablet για να εκτονωθεί ή για να ξεφύγει από μια “στεγνή” πραγματικότητα σε μια ψηφιακή που του μοιάζει πιο ελκυστική».
Μετά τον Οζ
Τι θα κάνει η ίδια μετά τον Οζ; «Εύχομαι να έχω πάντα την ευκαιρία να συμμετέχω σε τόσο όμορφες δουλειές, είτε απευθύνονται στο ενήλικό είτε στο παιδικό κοινό της πόλης. Για την ώρα θα αναφέρω μόνο ότι έχω την τύχη να είμαι μέρος μιας ομάδας νέων ηθοποιών που ετοιμάζεται να κάνει μέσα στο χειμώνα τα πρώτα της θεατρικά βήματα. Είναι για μένα μια εξαιρετικά ευτυχής συγκυρία καθώς θεωρώ σπάνιο και ταυτόχρονα πολύτιμο στις μέρες μας να καταφέρει κανείς να μοιράζεται, μέσα σε ένα σύνολο, όνειρα, αισθητική και ηθικές αξίες με όρους δημιουργικούς και επαγγελματικούς».
Χρήσιμα
Η Δωροθέα εξαιτίας ενός κυκλώνα βρίσκεται στη χώρα του Οζ, Η καρδιά της όμως νοσταλγεί το αγρόκτημα της θείας Αιμιλίας που άφησε πίσω της. Για να επιστρέψει πρέπει να ζητήσει τη βοήθεια του μεγάλου μάγου Οζ. Η περιπέτειά της αρχίζει… Συντροφιά της, ένα σκιάχτρο χωρίς μυαλό ,ένας τενεκεδένιος ξυλοκόπος χωρίς καρδιά και ένα δειλό λιοντάρι. Είναι όμως πράγματι έτσι; Και πως θα βοηθήσουν την Δωροθεα;
Συντελεστές
Διασκευή- στίχοι: Αλεξάνδρα Γιαννοπούλου
Σκηνοθεσία: Θωμάς Βελισσάρης
Σκηνογραφία: Κατερίνα Παπαγεωργίου
Μουσική: Μανώλης Σταματιάδης
Ενδυματολογία: Ιφιγένεια Μανώλα
Μάσκες: Anna Wassiac
Κατασκευή κοστουμιών: Γαλήνη Ζουμπούλη
Ήχος- Φώτα: Μιχάλης Καραμιχάλης
Φωτογραφίες- Βίντεο: Καρέν Γκιουνασιάν
Διεύθυνση Παραγωγής: Ιφιγένεια Μανώλα
Παραγωγή: Παιδική Σκηνή Θεσσαλονίκης, www.paidikiskini.gr
ΠΑΙΖΟΥΝ: Αλέξανδρος Καλτσίδης, Αμαλία Ζαγοριανού, Ανδρέας Παπαϊωάννου, Δημήτρης Κουστολίδης, Δημήτρης Βαχτανίδης, Έλενα Παντελίδου, Θεοδώρα Καμπόσου, Μαρκέλα Κυριαζή, Μάρω Καραγιώργου και Περικλής Σταύρου.
πηγή www.typosthes.gr
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο