Πώς περνάει το χρόνο της μία μαμά (για γέλια ή για κλάματα – όπως το βλέπει κανείς!)

1.  Ξυπνάνε τα παιδιά. Σηκώνεσαι με τα χίλια ζόρια από το κρεββάτι απλά και μόνο για να ανοίξεις την τηλεόραση, να βάλεις παιδικά και να χουζουρέψεις για λίγο ακόμα στο κρεββάτι. Ξέρεις ότι είναι λάθος, αλλά ο ύπνος είναι τόσο γλυκός. Και σου χρειάζεται!
2. Μετά από 3 λεπτά ακούς: «Μαμά θέλω γάλα!» (ως γνωστόν αν θέλει κάτι το ένα, το θέλει και το άλλο! Αλλά όχι ταυτόχρονα. Με μια μικρή διαφορά δευτερολέπτων! Για να μην κάτσεις ούτε στιγμή). «Φτού, την πάτησα!» σκέφτεσαι και ξανά σηκώνεσαι με βαριά καρδιά. Βάζεις το γάλα, το πίνουν, τρώτε το πρωινό και κάθεστε μαζί στον καναπέ.
3. Ένα λεπτό αφού κάτσεις, ξεκινάνε να ζητάνε ένα σωρό άλλα πράγματα: «Μαμά, θέλω νερό/ τσίσα/ κακά/ να φάω παγωτό/ να μου βρεις το κόκκινο αυτοκινητάκι»… Οπότε συνειδητοποιείς ότι αυτό ήταν! Πρέπει να ξυπνήσεις!
4. «Μαμαααααα, θα παίξεις μαζί μας;; Εεεεεεεε;». Ωωω, τα γλυκούλια μου, σκέφτεσαι και κατευθύνεσαι προς το μέρος τους. Σκοντάφτεις στα παιχνίδια που έχουν ρίξει στο πάτωμα και προσγειώνεσαι άτσαλα! Δαγκώνεσαι για να μην βάλεις τις φωνές.. Τελικά, κάθεσαι να παίξεις για λίγο μαζί τους.
5. Ξεκινάς να κάνεις καμιά δουλειά, να μαγειρέψεις κλπ.. ώσπου ακούς το μωρό να κλαίει. Το παίρνεις, το αλλάζεις, το ταΐζεις, το κοιμίζεις. Μόλις πας να βγεις από το δωμάτιο ξανά κλαίει. Μένεις ακούνητη έξω από την πόρτα, κι εκείνο σταματάει. Σκέφτεσαι όλα τα χειρότερα ενδεχόμενα, «γιατί σταμάτησε έτσι μόνο του, έπαθε κάτι, σταμάτησε να αναπνέει»;  Πηγαίνεις να δεις και το μωρό έχει ξανά κοιμηθεί. Πας να βγεις έξω πατώντας προσεχτικά στις μύτες για να μην το ξυπνήσεις ώσπου έρχονται μέσα τρέχοντας τα παιδιά το ένα μετά το άλλο, για να σου πουν ενθουσιασμένα ότι θέλουν να πάτε βόλτα στην παιδική χαρά! Φυσικά φωνάζοντας!
6. Γουρλώνεις τα μάτια και κάνοντας παντομίμα προσπαθείς να τους πεις να κάνουν ησυχία για να μην ξυπνήσουν το μωρό. Εύχεσαι να καταλάβουν τι τους λες. Είναι όμως αργά..
7. Ξυπνάει το μωρό. Το παίρνεις παραμάσχαλα και πηγαίνεις πέρα δώθε προσπαθώντας να το κοιμήσεις. Ταυτόχρονα, με το άλλο χέρι προσπαθείς να ντύσεις το άλλο σου παιδί (ευτυχώς το μεγαλύτερο ντύνεται μόνο του!). Όπως κατάλαβες, η προσπάθειά σου να τακτοποιήσεις λίγο το σπίτι και να μαγειρέψεις έχει αποτύχει!
8. Μετά από καμιά ώρα είστε επιτέλους έτοιμοι για βόλτα. Πηγαίνετε τη βόλτα, κοιμάται και το μωρό! Όλα καλά!
9. Γυρνάτε στο σπίτι και το άγχος ξαναχτυπά: Πρέπει να βεβαιωθείς ότι θα βγάλουν τα βρώμικα ρούχα/παπούτσια και να πλύνουν χέρια πριν αρχίσουν να ακουμπάνε τα πάντα μέσα στο σπίτι και να ξαπλώνουν στους καναπέδες και στα κρεβάτια! Ταυτόχρονα το μωρό κλαίει γιατί πείνασε! Τι να κάνει κι αυτό – Μην το παραμελείς..
10. Ταΐζεις το μωρό και κοιμάται. Τα παιδιά παίζουν λίγο μεταξύ τους ώσπου αρχίζουν να διαμαρτύρονται ότι πεινάνε! Συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις προλάβει να μαγειρέψεις τίποτα ακόμη!
11. Τρέχεις στην κουζίνα και φτιάχνεις κάτι… Ανάμεσα στη γκρίνια (από την πείνα) και την εξάντληση (από την νύστα – κουράστηκαν στην παιδική χαρά – ευτυχώς), ετοιμάζεται το φαγητό, τρώνε και είναι όλοι ευχαριστημένοι.
12. Ώρα για τον μεσημεριανό ύπνο! Επιτέλους, να ξεκουραστείς λιγάκι. Μετά από 23 παρατηρήσεις κοιμούνται τελικά.. «Αχ, τι ωραία» λες, να ξαπλώσω κι εγώ… Κι εκεί που ισιώνεις λίγο το κορμάκι σου στο κρεββάτι και νιώθεις τα μάτια να κλείνουν… ΟΥΑΑΑΑ… Κλαίει το μωρό! Φτου κι απ’ την αρχή..
13. Μόλις λοιπόν ξανακοιμηθεί και το μικρό σου, το γλυκό σου, το αγγελούδι σου, έρχεται η ώρα να ξυπνήσουν τα άλλα! Τέλεια!
14. «Μαμά, φρούτο/παγωτό/μπισκότο/νερό…» , ξανάρχισαν τα όργανα! «Μαμά να παίξουμε σούπερ μάρκετ; Να κάνουμε χειροτεχνίες; Να ζωγραφίσουμε με δαχτυλομπογιές;» !!!!
15. Εσύ έχεις αρχίσει και φαντάζεσαι την παραλία, την ξαπλώστρα, το καφεδάκι σου… ΞΕ-ΧΑ-ΣΕ ΤΑ! Πάλι στην πραγματικότητα. Ανάμεσα σε όλα αυτά είναι πάλι ώρα για το γάλα του μωρού.
16. Τι να κάνεις.. το αλλάζεις, το ταΐζεις και ταυτόχρονα με το άλλο χέρι χαζοπαίζεις όσο μπορείς.
17. Συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις προλάβει ούτε στην τουαλέτα να πας η γυναίκα αλλά ακόμα και τότε, θα αναγκαστείς να συζητήσεις κάτι κι από εκεί μέσα! @!/$*@
18. Ξαφνικά, ανοίγει η πόρτα! Τα μάτια σου γυαλίζουν από χαρά! Το χαμόγελο φτάνει μέχρι τα αυτιά! Ο μπαμπάς!! Τα παιδιά τρέχουν κατά πάνω του ενθουσιασμένα! Επιτέλους, να πάρεις μια ανάσα.
19. Περιποιείσαι πρώτα τον αντρούλη σου (εννοείται), κι αφού παίζει για λίγο μαζί τους, σου ανακοινώνει… «Αγάπη, με πήραν τα παιδιά να πάμε για καφεδάκι σήμερα..» . Φα-ντα-στι-κά!
20. Το δέκαθλο συνεχίζεται. Για μια στιγμή πηγαίνεις στην κουζίνα να πιεις λίγο νερό (τρως και κάτι γλυκό στα κρυφά χωρίς να σε καταλάβουν) και συνειδητοποιείς ότι ακούγεται απόλυτη ησυχία! Η ησυχία είναι φανταστική. Όχι όμως όταν έχεις παιδιά. Τότε, είσαι σίγουρη πως κάτι ύποπτο συμβαίνει!
21. Πηγαίνεις σιγά σιγά – τρομαγμένη για το τι μπορεί να αντικρίσεις!- και τι να δεις! Έχουνε πάει στην τουαλέτα και έχουν ξετυλίξει όλο το ρολό από το χαρτί τουαλέτας και παίζουν (πάλι καλά – υπάρχουν και χειρότερα)! Να φωνάξεις ή να κλάψεις; Καλά-καλά δεν προλαβαίνεις να κάνεις τις βασικές δουλειές του σπιτιού και τα μικρά σου, σου «ανοίγουν» κι άλλες.. Κάνε υπομονή.
22. Ώρα για φαγητό! Τα παιδιά βοηθάνε να στρωθεί το τραπέζι αλλά τελικά η διαδικασία γίνεται χειρότερη! Μετά από αυτό πρέπει να μαζέψεις και τα φαγητά που έχουν πέσει στο πάτωμα..
23. Η ώρα περνάει, το σπίτι είναι ακατάστατο (αλλά ποιος νοιάζεται!), κι έχει έρθει η ώρα για παραμύθι. Κρατώντας το μωρό που πείνασε και θέλει να νανουριστεί για να κοιμηθεί κι αυτό, αρχίζεις να διαβάζεις ένα-δυο παραμυθάκια. Μόλις ξεκινάς να διαβάζεις, ξεκινάνε και οι απορίες. «Γιατί μαμά αυτό, γιατί μαμά το άλλο»; Στη μέση του παραμυθιού πιάνεις τον εαυτό σου να μισοκοιμάται. Κοντεύεις να κοιμηθείς από το παραμύθι που η ίδια διαβάζεις για τα παιδιά σου! Δεν είναι δυνατόν! Εσύ είσαι εξαντλημένη, κι αυτά που τρέχουν και χοροπηδούν όλη μέρα σαν τα κατσικάκια είναι ακόμα ξύπνια και έτοιμα  να σε βάλουν για ύπνο!
24. Μετά από πολλές προσπάθειες να κρατήσεις τα μάτια σου ανοιχτά και το μυαλό σου σε εγρήγορση, τελειώνεις τα παραμύθια. Βγαίνεις από το δωμάτιο κουτουλώντας  στο διάδρομο από τη νύστα και ελπίζεις ότι σήμερα θα καθίσουν ήσυχα στα κρεβατάκια τους και θα κοιμηθούν γρήγορα.
25. Σύντομα συνειδητοποιείς ότι κάνεις λάθος! Πιάνουν ψηλή κουβεντούλα και σηκώνονται από το κρεβάτι κάθε τρεις και λίγο με διάφορες δικαιολογίες (μαμά διψάω, μαμά θέλω τσίσα, μαμά να σου πω κάτι…).
26. Τους λες να κάνουν ησυχία και να κοιμηθούν.
27. Τους το ξαναλές.
28. Τους το ξαναλές.
29. Τους το ξαναλές άλλες 58 φορές.
30. Έχεις ακούσει τη λέξη «μαμά» τουλάχιστον 256 φορές μέσα στην ημέρα!
31. Τουλάχιστον κοιμήθηκε το μωρό.
32. Μετά από αρκετά πήγαινε-έλα είσαι έτοιμη να πανηγυρίσεις που κοιμήθηκαν, αλλά ούτε αυτό δεν έχεις κουράγιο να κάνεις!
33. Κάθεσαι για λίγο στον καναπέ να χαζέψεις τηλεόραση. Όλες οι σκέψεις περνάνε από το μυαλό σου: «Τι θα μαγειρέψω αύριο;», «ξέχασα να βγάλω τον κιμά από τον καταψύκτη», «πρέπει να πάω στο σούπερ μάρκετ»,  «άνοιξα την ενδοεπικοινωνία να ακούω το μωρό;»…
34. Όπως κατάλαβες ούτε το ίδιο σου το μυαλό δε σε αφήνει να ξεκουραστείς. Αφού σηκώνεσαι μια τελευταία φορά για να διώξεις όλες αυτές τις σκέψεις από το μυαλό σου, αποφασίζεις να ξαπλώσεις στο κρεβάτι σου.
35. Οι σκέψεις φυσικά συνεχίζονται κι εκεί, όμως είσαι πλέον πολύ κουρασμένη, τα μάτια κλείνουν και επιτέλους κοιμάσαι..
36. Αλλά σήμερα δεν είναι η μέρα σου.. Κάποιος κλαίει γιατί είδε εφιάλτη, τρέχεις κοντά του, του χαϊδεύεις το κεφαλάκι, του λες ότι η μανούλα είναι εδώ και ξανά πηγαίνεις να ξαπλώσεις…
37. …..
38. Καλημέρα!! Είμαι σίγουρη ότι ξεκουράστηκες και μπορείς να αδράξεις τη μέρα!!