Πεθερικά μεγάλης ηλικίας για ολιγοήμερη επίσκεψη και παιδί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης!

Γεια σε όλες τις μανούλες!

Κορίτσια είμαι σε απόγνωση!

Έχουν έρθει τα πεθερικά μου από το χωριό στην πόλη ( στην Αθήνα ). Σε γενικές γραμμές έχουμε ήρεμες σχέσεις. Έρχονται που και που να δουν το εγγόνι τους και καλά κάνουν οι άνθρωποι, αλλά έχουμε θέμα πια.

Η μικρή μου είναι στα προνήπια και είναι ένα παιδάκι ευγενικό και πολύ ευδιάθετο! Μιλάει λίγο δυνατά, αλλά έτσι είναι η φωνούλα της.

Τα πεθερικά μου μεγάλωσαν πια και ξέρετε τώρα. Τα θέλουν όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους. «Μη φωνάζεις Μαράκι, ο παππούς έχει πονοκέφαλο» «Μη παίζεις το μεσημέρι, Μαράκι, θέλουμε λίγο να κοιμηθούμε» «Παιδικά τέτοια ώρα Μαράκι; Έχει το σίριαλ που βλέπει η γιαγιά» .

Και επιπλέον » Άσε το παιδί ξυπόλητο, να μαθαίνει στο κρύο έτσι όπως άλλαξαν οι εποχές», «Ας μη φάει αν δε θέλει το φαγητό, αφού της αρέσουν τα μακαρόνια. Ας τρώει μακαρόνια από το να μείνει νηστικιά» «Κάνε της το χατήρι να μην κλαίει. Δε μπορούμε τις φωνές» «Αν θέλει αναψυκτικό, ας πιει. Εσείς πάθατε κάτι;»

Και άλλα τέτοια πολλά! Τα φαντάζεστε!

Η μικρή έχει αλλάξει χαρακτήρα εδώ και λίγες μέρες! Βγαίνει από το σχολικό κλαίγοντας ότι κουράστηκε με τους παππούδες και με ρωτάει πότε θα μείνουμε μόνοι.  Κλαίει άνευ λόγου την ώρα που παίζει, καταπιέζει τη φωνή της, ζητάει συνέχεια αγκαλιά από εμάς!

Δε θα πω άλλα, γιατί πιέστηκα ήδη! Τί να κάνω; Δώστε μου τη βοήθειά σας!

Σημειώνω πως ο μπαμπάς μας τις κάνει τις παρατηρήσεις του, όμως ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ!

Φιλικά,

μαμά Γιώτα