Πονούσα… έλεγα στον άντρα μου «φέρε μου το μωρό» και αυτή έλεγε «άστο λίγο να κλάψει, καλό του κάνει»

Καλησπέρα σας θα ήθελα κ. εγώ να γράψω την ιστορία μου..

Με λένε Ι. Ήθελα να σας πω ότι είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδί 3 μηνών κι έχω ήδη ένα κοριτσάκι 18 μηνών.

Στην πρώτη μου γέννα είχε έρθει η πεθερά μου, η μαμά μου και ο άντρας μου στο μαιευτήριο και μάλιστα εγώ η ίδια είπα στη πεθερά ότι αν θέλει να έρθει δεν θα είχα κάποιο θέμα, αν και έχουμε πολλά προβλήματα μαζί της.

Καταρχάς να σας πω ότι ζητάνε συνέχεια λεφτά από τον άντρα μου. Εγώ δε δουλεύω τώρα επειδή είμαι έγκυος και έχω ήδη και τη μικρή… Τέλος πάντων,  δεν μας έχουν προσφέρει ποτέ τίποτα και μόνο ζητάνε.  Ανακατεύονται παντού στην οικογένεια μου και στο παιδί μου.

Αυτό που ήθελα να σας πω είναι ότι στην πρώτη γέννα η μαμά μου έκατσε τη πρώτη μέρα μαζί μου και την άλλη έφυγε λόγω δουλειάς, επειδή δούλευε και είχε πάρει άδεια μια μέρα γιατί ήταν καλοκαίρι και δεν την άφηναν. Τέλος πάντων, γέννησα το μωράκι μου και η πεθερά γέλαγε και έλεγε κοροϊδευτικά πώς είναι έτσι το παιδί και δε ξέρω τι. Δεν άντεχα, με έπιαναν τα κλάματα.

Μετά το μωρό πόναγε και έκλαιγε κάθε 5 λεπτά, γιατί δεν είχα ακόμα καλά γάλα που θήλαζα τις πρώτες μέρες στο νοσοκομείο. Όταν έκλαιγε με σπαραγμούς εγώ πονούσα από τη καισαρική και δε μπορούσα να σηκωθώ και αυτή δεν κουνιόταν καν να μου το φέρει. Το έλεγα στον άντρα μου «φέρε μου το μωρό»  και αυτή έλεγε «άστο λίγο να κλάψει, καλό του κάνει» . Και της λέω «σιγά μην αφήσω να σκάσει από το κλάμα το μωρό.  Αφού πεινάει…» Αυτή να με κοροϊδεύει μπροστά μου και εγώ τίποτα.. δε μιλούσα.

Ώσπου την προ τελευταία μέρα είπα στον άντρα μου «πες της να φύγει δεν την αντέχω άλλο». Συνέχεια γέλαγε με το παιδί μου και μου έσπαγε τα νεύρα κάθε τρις και λίγο και μου έκανε κουμάντο τί να κάνω και βοήθεια καμία.Υποτίθεται  γι αυτό ήρθε στο νοσοκομείο. Είχα πολλά νεύρα. Δεν άντεχα δε χάρηκα καθόλου την εγκυμοσύνη μου στο πρώτο μου παιδάκι από αυτήν.

Τέλος πάντων πέρασε και αυτό. Μετά σπίτι καθημερινά έρχονταν χωρίς τηλέφωνα, χωρίς τίποτα, όποτε ήθελε και συνήθως το βράδυ που εγώ ήθελα να ξεκουραστώ λίγο. Αυτή δεν είχε άλλη δουλειά. Έρχονταν  και καθόταν μέχρι τις 11 το βράδυ. Και όλο τί θα κάνω ή πώς θα το κάνω,  μην το σκεπάζεις το παιδί,  μη το ντύνεις έτσι, κάνε αυτό, κάνε το άλλο. ΕΛΕΟΣ. Δεν άντεχα.

Το έχω συζητήσει με τον άντρα μου και με καταλαβαίνει, απλά δεν μιλάει πολύ.  Δεν θέλει μου έχει να μη δίνω σημασία, αλλά δεν αντέχω βρε κορίτσια, τί να κάνω;

Επίσης σε αυτή τη γέννα εγώ δεν την θέλω. Να ξανά τραβήξω πάλι τα ίδια; Πώς να κάνω να μην έρθει καθόλου; Τι να κάνω πείτε μου γιατί πάω να τρελαθώ…

Ευχαριστώ πολύ..