Άφησες.. εμένα.. Για ένα "γκομενο" της ηλικίας.. έφυγες ξαφνικά μια μέρα γιατί είπες δεν θες να ζεις άλλο μαζί μας.. Γιατί;

Άφησες.. εμένα.. Για ένα «γκομενο» της ηλικίας.. έφυγες ξαφνικά μια μέρα γιατί είπες δεν θες να ζεις άλλο μαζί μας.. Γιατί;

11/02/2019

Καθώς οι μέρες περνούσαν..συνειδητοποίησα πόσο πολύ μου κόστισε η απουσία σου..δεν έφυγες από τη ζωή..Όχι..Τουλάχιστον αυτό ίσως με παρηγορούσε περισσότερο.. με άφησες. Άφησες εμένα,τον μπαμπά,την μαμά και την μικρούλα μας..εμάς. Την οικογένειά σου. Που ήταν δίπλα σου σε όλα.

Σε κάθε αποτυχία σου ήμασταν δίπλα σου και πάντα κατέληγες με μια επιτυχία την οποία σου προσφερόταν χωρίς να κάνεις τίποτα. Δεν πέρασες τις πανελλήνιες για εκείνον.. τον..»έρωτα σου».. τον οποίο τρελαίνεσαι για πάρτη του..τον οποίο με άφησες.. ΜΑΣ άφησες για εκείνον.. εκείνον που αν ήθελε το καλό σου θα ήλπιζε για το μέλλον σου. Θα ήθελε να γίνεις ο καλύτερος άνθρωπος. Θα ήθελε να έχεις την οικογένεια σου δίπλα σου. Όχι να σε πάρει έτσι ξαφνικά μια μέρα μακριά μας. Λες και δεν υπήρξες ποτέ.

Τόσα που γνώριζες αγαπητή μου αδερφούλα..δεν σου έλειψε καμία γνώση,όλα ήταν στο χέρι σου. Ο «μπαμπάκας» που πλέον «μισείς» ήταν εκείνος που στέρησε τόσα πολλά σε εμάς τις αδερφές σου για να είσαι εσύ καλά. Για να είσαι η καλύτερη στο σχολείο. Για να έχεις ένα αξιοπρεπές μέλλον. Είναι εκείνος που σου πήρε δώρο ένα αμάξι στα 18, ένα σπίτι, που σου βρήκε την κατάλληλη δουλειά, που δεν τα παράτησε ακόμα και αν απέτυχες στις πανελλήνιες, αλλά αντιθέτως ήταν πρόθυμος να σε βοηθήσει σε όποιο κολέγιο επιθυμούσες να μπεις, όπως και άλλωστε έκανε.

Και εσύ; και εσύ έφυγες με την πρώτη ευκαιρία; Τέτοια αγάπη από γονιό δεν έχει δεχτεί κανένα παιδί. Τέτοια συμπαράσταση, τέτοια προσοχή, τόση υπομονή για όλα αυτά τα χρόνια που στη τελική ήθελε μόνο το καλό σου. Μόνο να έχεις την δουλειά που σου αρέσει,το σπίτι σου τη ζωή σου.

Και εσύ τι; Με το που έκλεισες τα 18 μας άφησες; με την πρώτη ευκαιρία; γιατί; πες μου μόνο….γιατί;… Τί σου έλειψε αδερφουλα;.. Τί ήθελες και δεν το είχες μπροστά σου αδερφούλα;.. Πες μου αλήθεια θέλω πολύ να μάθω,να ξέρω ότι υπάρχει έστω ένας λόγος. Ο «άνθρωπος σου» δεν είναι ο άνθρωπος σου αδερφουλα.. Εκείνος σε πήρε μακριά από την οικογένεια σου.. Δεν σε αγαπάει αδερφουλα.. Εκείνος ήθελε να κάνει μόνο κακό στην οικογένεια σου… Ήθελε μόνο να σε πάρει μακριά από τον πατέρα σου. Γιατί να θέλει ένα έξυπνο κορίτσι που τα έχει όλα; Ε βέβαια! Δεν σε θέλει έξυπνη,σε θέλει χαζή. Πιο χαζή από εκείνον. Και τελικά είσαι.. άφησες το μέλλον σου. Την οικογένεια σου. Την μητέρα σου και τον πατέρα σου. Που τέτοια αγάπη δεν θα πάρεις ποτέ από κανέναν άλλον στον κόσμο. Άφησες τους ανθρώπους τους οποίους σε μεγάλωναν 18 χρόνια με την μόνη ελπίδα να είσαι χαρούμενη και να κάνεις τη ζωή που ο κάθε γονιός θα ήθελε για το παιδί του χωρίς υπερβολική πίεση. Άφησες την μικρούλα μας.. Άφησες.. εμένα.. Για ένα «γκομενο» της ηλικίας.. έφυγες ξαφνικά μια μέρα γιατί είπες δεν θες να ζεις άλλο μαζί μας.. Γιατί;..

Και η μαμά; η μαμά τι φταίει; εγώ;..Η μικρή σου αδερφή; Που κάθε βράδυ με ρωτάει γιατί έφυγες; Αν την αγαπάς; Πότε θα σε δει; Και το πόσο της λείπεις; Τι φταίει; και ο μπαμπάς; ο μπαμπάς που έχει δώσει ό,τι έχει και δεν έχει για μας; τι φταίει; γιατί όλα αυτά; Γιατί μας άφησες τόσο απλά αδερφουλα;..

Γιατι με άφησες πίσω σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση αδερφουλα;..Εγω και η μαμά το ξέρεις ότι έχουμε προβλήματα υγείας. Το ξέρεις. Γιατί μας άφησες; Θέλεις το κακό μας; Δεν μπορώ να το χειριστώ όλο αυτό μόνη μου αδερφούλα.. Δεν θα σου ζητήσω να γυρίσεις πίσω.. ποτέ.. θυμάμαι την τελευταία φορά που σε είδα και σε ρώτησα.. «Εμάς αγαπάς πιο πολύ ή εκείνον;» και μου απάντησες…»και εσάς..,αλλά εκείνον πιο πολύ!».

Γιατί; Τί παραπάνω σου πρόσφερε εκείνος; τα της εφηβείας; Είναι δύσκολο να έκανες ό,τι ήθελες ενώ ήσουν ακόμα στην οικογένεια μας; ένα γιατί;.

Τόσο πολύ πόνεσες τους κακόμοιρους γονείς μας. Τόσο πολύ εμένα. Τόσο πολύ και στο μέλλον,την αδερφή σου την μικρή που υποτίθεται έχεις αδυναμία.. δεν σου ζητάω να επανορθώσεις, αν αυτό πιστεύεις ότι είναι το σωστό.. σου ζητάω μόνο.. το ΓΙΑΤΙ με άφησες έτσι αδερφουλα;..

Δεν λέω,αργά ή γρήγορα και εσύ θα έφτιαχνες την οικογένεια σου. Αλλά γιατί έφυγες χωρίς να πεις λέξη; Γιατί βιάστηκες τόσο πολύ; τι σε πείραξε τόσο πολύ; πες μου έναν λόγο να έχω να παρηγορώ τον εαυτό μου τις νύχτες που βλέπω πως καταστράφηκε η οικογένεια μου. Έναν λόγο να’χω να ξέρω αν αξίζει να βλέπω την μητέρα μου να αρρωσταίνει όλο και πιο πολύ. Έναν λόγο να βλέπω πως η ζωή μου καταστρέφεται εξαιτίας ενός ανθρώπου που ήθελε σκόπιμα να κάνει κακό στον πατέρα σου και εσύ, η «έξυπνη», έπεσες στην παγίδα του.

Πλέον,δεν έχεις τίποτα. Δεν έχεις μέλλον. Έχεις υποχρεώσεις, έχεις υποχρεώσεις για το παιδί που περιμένεις.. αναρωτιέμαι τι δεν σου άρεσε στην οικογένεια μας; Πιο αγαπημένη οικογένεια δεν θα έβρισκε κανείς.

Γιατί επέλεξες άλλη οικογένεια; Τί κάναμε λάθος; Γιατί μας άφησες;. Από εκει που ένιωθα πως όλα στη ζωή μου πάνε ρόδινα και ωραία..φεύγεις.. και αλλάζεις τα πάντα..

Να ξέρεις πόσο πολύ πονάνε οι γονείς μας μέσα τους. Δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Δεν δέχεσαι να τους μιλήσεις. Δεν μπορούν να το κάνουν εκείνοι με το ζόρι. Κάθε μέρα προσθέτουν ένα ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη τους για να κάνουν πως δεν τρέχει τίποτα. Για να «σιγά σιγά» να συνεχίσουμε τη ζωή μας όπως λένε.. «Μην αφήσεις τίποτα να επηρεάσει τη ζωή σου «… μου είπε ο μπαμπάς. Μόνο που αυτό δεν επηρέασε τη ζωή μου, επηρέασε όλη μας τη ζωή, τα πάντα όλα.. Για όλα φταις εσύ. Γιατί όμως;..δεν την πήρα ποτέ αυτήν την απάντηση.

Ή μάλλον την πήρα,αλλά δεν θέλω να την αποδεχτώ;