Πως έχασα το μωρό μου….

Μέσα από αυτήν ιστορία πέρα από το ότι νιώθω την ανάγκη να τη  μοιραστώ με όλες τις μανουλες κ μη,θα ήθελα επιπλέον να ενημερώσω για το τι σημαίνει κυτταρομεγαλοϊος…. Λίγο πολύ όλες έχουμε ακούσει αυτή τη λέξη..  Τι γίνεται όμως όταν περνάει την ίωση μια γυναίκα στο 1ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης;;;

Κ κάπου εδώ ξεκινάει η ιστορία μου…
Διαγνώστηκα με οξεία λοίμωξη του κυτταρομεγαλοϊου  με ποσοστό 26% στην 11η εβδομαδα… Άργησα να πάρω τα αποτελέσματα στα χέρια μου διότι ήταν Χριστούγεννα… Αρχές του χρόνου συναντήθηκα με το γιατρό μου όπου μου υπέδειξε τρεις περιπτώσεις…. Η πρώτη ήταν να γίνει αμνιοπαρακέντηση να είναι αρνητική, δηλαδή να μην έχει περάσει ο ιός στον πλακούντα οπότε συνεχίζαμε κ όλα οκ, η δεύτερη περίπτωση ήταν να έχουμε θετική αμνιοπαρακέντηση κ καλούς υπερήχους οπότε συνεχίζαμε με θεραπεία ανοσιοσφαιρινων κ βλέπαμε κ η τρίτη περίπτωση ήταν η θετική αμνιοπαρακέντηση με όχι καλούς υπερήχους οπότε μιλούσαμε για διακοπή κύησης…

Βγαίνοντας από το ιατρείο προσπαθήσαμε με τον άντρα μου να βάλουμε μια σειρά στις σκέψεις μας κ αποφασίσαμε να περιμένουμε την 21η εβδομάδα για να γίνει η αμνιοπαρακέντηση (στον κυτταρομεγαλοϊό τόσο χρειάζεται) κ κάνοντας τη β επιπέδου βλέπαμε πως θα πράξουμε…
Γύρω στη 15η εβδομάδα πάω για υπέρηχο κ είδαμε υπερηχογενες έντερο… Ο γιατρός με καθησύχασε διότι είναι πολύ συχνό φαινόμενο κ ίσως να μην σχετίζεται με τον ιό…  Κ γω ήμουν πολύ αισιόδοξη…. Φτάνοντας στην β’ επιπέδου κ αφού είχα ήδη ξεκίνησει θεραπεία ανοσιοσφαιρινων  από τη 16η εβδομάδα στο Αττικό με μια εκπληκτική λοιμωξιολόγο  το υπερηχογενές έντερο παρέμεινε αλλά κ η εμβρυολόγος μου είπε ότι πρέπει να περιμένουμε την αμνιοπαρακέντηση για να δούμε με σιγουριά τι γίνεται… Έφτασε η μέρα των αποτελεσμάτων κ ήμουν θετική άρα το υπερηχογενές έντερο ήταν από τον ιο…
Κλάμα κ σπαραγμός… Έκλαιγα μέρα νύχτα… Τι θα έκανα;; Μίλησα αμέσως με τη λοιμωξιολόγο όπου  πλεον μιλούσαμε με ποσοστα υπήρχε ένα 20% μη υγιούς μωρού κ ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό για ένα υγιές μωράκι, βλέπετε ο κυτταρομεγαλοϊος έχει μεγάλο φάσμα ασθενειών που μπορεί να προκαλέσει σε ένα βρέφος απ’ όταν γεννηθεί μέχρι κ να πάει σχολείο(κώφωση, διανοητική υστέρηση, προβλήματα όρασης κλπ). Άμεσα μου κλείνει ραντεβού με έναν τοπ εμβρυολογο στο Αττικόν…
Εδώ να σημειώσω πως εγώ ήμουν σε δίλημμα για το τι θα έκανα ενώ ο σύζυγός μου σκεπτόμενος πιο ορθολογικά συζητούσε περισσότερο για διακοπή… Με βλέπει κ ο εμβρυολογος κ πέρα από το υπερηχογενες έντερο βρήκε κάποια ευρήματα στο ήπαρ κ ίσως κ στο χοριοεδες πλεγμα του εγκεφάλου…. Η νόσος εξελισσόταν διότι στο β επιπέδου 2 βδομάδες πριν δεν υπήρχαν τα νέα ευρήματα…

Κάπου εκεί ήθελα να σωριαστώ, να ουρλιάξω με όλη μου τη δύναμη για την απόφαση που πλέον ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να πάρω…
Κλάμα…κλάμα… κλάμα….
Την  επομένη εισαγωγή για διακοπή…. Μπήκα στο νοσοκομείο  7/3 κ βγήκα 10/3 με άδεια αγκαλιά…. γέννησα την κόρη μου φυσιολογικά…. κ ο πόνος ανείπωτος…. Πονάει η ψυχή μου… την αντίκρισα κ πέθανα χίλιες φορές… Δε μπορώ να πλατιασω αυτή τη στιγμή με λεπτομέρειες μέσα στο νοσοκομείο γιατί ήδη τα σκέφτομαι και κλαίω..
Είχα δίπλα μου τους ανθρώπους μου και γυρνώντας σπίτι κοιτάζω τη 3χρονη κόρη μου και παίρνω δύναμη… Πρέπει να παλέψω για εκείνη περισσότερο… Ο πόνος μου είναι βαρύς κ προσπαθούμε οικογενειακώς να σταθούμε στα πόδια μας

Θα ήθελα όμως να παρακαλέσω όλες τις εγκυούλες με το ίδιο πρόβλημα να μην το παρατήσουν απ’ την αρχή,να βρουν τη δύναμη να παλέψουν κ οποία θέλει πληροφορίες κ ονόματα γιατρών στο Αττικό που είναι για αυτές τις περιπτώσεις ας μου στείλουν μήνυμα…. Σώζουν πολλά μωράκια… Απλά εγώ ήμουν άτυχη..

Κάπως έτσι έχασα την κόρη μου…..
Με συγχωρείτε αν σας κούρασα…