Η δίδυμη κύηση μου και η κατάληξη σε μονή κύηση

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι αρκετά μεγάλη και ξεκινά λίγους μήνες μετά τον γάμο μου τον Νοέμβριο του 2017 όταν με τον σύζυγο μου, που είμαστε 9 χρόνια μαζί,  αποφασίσαμε να μεγαλώσουμε την οικογένειά μας καθώς φτάναμε στα 34 και δεν θέλαμε να το καθυστερήσουμε άλλο.

Ξεκινήσαμε τις προσπάθειες και προς μεγάλη μας έκπληξη τον πρώτο μήνα των προσπαθειών είχαμε θετικό τεστ!Η χαρά μας ήταν τεράστια! Το ανακοινώσαμε σε φίλους και συγγενείς και το μόνο που περιμέναμε ήταν να πάμε στον γυναικολόγο να μας επιβεβαιώσει την κύηση. Πράγματι, στο πρώτο ραντεβού γύρω στην 6η εβδομάδα ο γιατρός μας έδειξε τον λεκιθικό σάκο και μια μικρή κουκίδα μέσα. Έπρεπε να περάσουν περίπου δυο εβδομάδες για να ακούσουμε καρδιακό παλμό. Οι βδομάδες πέρασαν και όλο χαρά πήγαμε στον γυναικολόγο να δούμε την πορεία της κύησης. Η χαρά μας κόπηκε απότομα όταν πληροφορηθήκαμε πως επρόκειτο για παλίνδρομη κύηση καθώς δεν είχαμε παλμό.Ο γιατρός μας το αντιμετώπισε πολύ χαλαρά λέγοντάς μας πως ήταν πολύ συχνό φαινόμενο και δεν έπρεπε να απογοητευόμαστε.Ακολούθησε η απόξεση που η αλήθεια είναι πως ήταν μια πολύ τραυματική εμπειρία για μένα.Το δυσκολότερο ήταν πως είχα να αντιμετωπίσω και το γεγονός πως το είχα ανακοινώσει παντού και έπρεπε να απολογούμαι σε όλους.

Μάζεψα λοιπόν τα κομμάτια μου και ο επόμενος στόχος ήταν να ξεκινήσω τις προσπάθειες για μια νέα εγκυμοσύνη. Πράγματι, ένα μήνα μετά την πρώτη μου περίοδο ο γιατρός μου έδωσε το πράσινο φως και ξεκίνησα τις προσπάθειες. Με μεγάλη μας χαρά για ακόμα μια φορά μετά την πρώτη μας προσπάθεια είχαμε άλλο ένα θετικό τεστ στα χέρια μας. Αυτή τη φορά μας κυρίευσε φόβος συγκράτηση και αγωνία για την έκβαση της νέας κύησης. Οι μέρες για να πάω στον γυναικολόγο περνούσαν και η αγωνία μου κορυφωνόταν. Σχεδόν κάθε μέρα έκανα β χοριακή να δω αν η κύηση προχωρούσε φυσιολογικά. Οι τιμές αυξάνονταν σε βαθμό παραπάνω από ικανοποιητικό. Γύρω στην 8η εβδομάδα πήγαμε στον γυναικολόγο όπου προς μεγάλη μας έκπληξη είδαμε δυο σάκους και δυο πλακούντες με δυο έμβρυα που είχαν φυσιολογικό παλμό! Το σοκ δεν ήταν τεράστιο  αφού εγώ είμαι δίδυμη.

Ο γιατρός στην συζήτηση που κάναμε μας τόνισε πως η δίδυμη κύηση είναι κύηση υψηλού κινδύνου και εγώ θα έπρεπε να διακόψω την εργασία μου καθώς είμαι δασκάλα τέννις και γυμνάστρια σε σχολείο και θα ήταν επίφοβο να συνεχίσω. Παρόλαυτά μου τόνισε πως ήμουν πολύ τυχερή που είχα δυο σάκους και δυο πλακούντες αφού είναι σαν να έχουμε ταυτόχρονα δυο διαφορετικές κυήσεις.Έτσι εννοείται πως διέκοψα την εργασία μου αφού προτεραιότητα μου ήταν τα μωρά μου.

Ο καιρός περνούσε και φτάναμε σιγά σιγά στην αυχενική διαφάνεια .Η χαρά μας ήταν τεράστια αλλά διακόπηκε απότομα καθώς εγώ έπαθα ξαφνικά την πρώτη μου αιμορραγία. Συνέβη ξημερώματα και τρέξαμε στο κοντινότερο μαιευτήριο για υπέρηχο. Εγω απογοητευμένη και σοκαρισμένη ένιωθα πως όλα τελείωσαν…Μπήκαμε στον υπέρηχο και προς μεγάλη μας έκπληξη είδαμε τα μωρά μας να είναι ζωηρά και σε φυσιολογική κατάσταση. Επίσης δεν υπήρχε κανένα σημάδι αποκόλλησης. Ο γιατρός μας είπε πως συμβαίνει αρκετά συχνά ειδικά στις αρχές της κύησης και δεν θα έπρεπε να ανησυχούμε.Έτσι φτάσαμε να κάνουμε την αυχενική διαφάνεια η οποία ήταν εξαιρετική και για τα δυο μωρά μας που ήταν αγοράκια!

Ο καιρός περνούσε, η κοιλιά μου μεγάλωνε με γρήγορους ρυθμούς και φτάναμε στη μέση της κύησης και στην β’ επιπέδου. Λίγο πριν την εξέταση έπαθα δυστυχώς την δεύτερη αιμορραγία η οποία κράτησε σχεδόν 24 ώρες. Εννοείται πως πήγα στο μαιευτήριο και ήμασταν σε συνεχή παρακολούθηση. Ο υπέρηχος για άλλη μια φορά δεν έδειξε απολύτως τίποτα. Οι γιατροί μου είπαν πως καμιά φορά έχουμε αναίτιες αιμορραγίες, ειδικά στις πολύδυμες κυήσεις, οι οποίες συνήθως οφείλονται σε έλλειψη χώρου,στις διάφορες τριβές κλπ. Φτάνοντας με δυσκολίες στην β’ επιπέδου η χαρά μας και η ανυπομονησία μας να δούμε τα μωράκια μας είναι τεράστια. Ξεκίνησε ο υπέρηχος και για ακόμα μια φορά η χαρά μας γρήγορα μετατράπηκε σε λύπη αφού ο γιατρός με βαριά καρδιά μας ανακοίνωσε πως το ένα μωρό είχε παλλινδρομήσει καθώς δεν είχε πλέον παλμό και είχε ήδη αρχίσει να συρρικνώνεται. Ο λόγος δεν ήταν σίγουρα η χρωμοσωμική ανωμαλία .Δεν θα μαθαίναμε ποτέ τον λόγο που συνέβη.Είναι περιττό να περιγράψω τις σκηνές που εκτιλύχθηκαν στον υπέρηχο .Εγω κ ο άντρας μου κλαίγαμε με λυγμούς ενώ ο γιατρός προσπαθούσε να με ηρεμήσει για να κάνουμε τις μετρήσεις στο άλλο μωράκι.

Για καλή μας τύχη το μωράκι μας ήταν μια χαρά. Μόλις τέλειωσε η εξέταση ο γιατρός ξεκίνησε να μας δίνει οδηγίες. Ακινησία, αντιπηκτικές ενέσεις, αντιβίωση και καλή ψυχολογία…το χειρότερο ήταν πως υπήρχε πιθανότητα για πρόωρο τοκετό καθώς ο οργανισμός θα μπορούσε να αναγνωρίσει ως ξένο σώμα το μωρό που παλλινδρόμησε και αν γινόταν αυτό θα παρασυρόταν και το υγιές μωράκι. Για να μην μακρυγορώ άλλο, πέρασαν 4 πολύ δύσκολοι μήνες καθώς ζούσα με τον φόβο του πρόωρου τοκετού. Ξυπνούσα το βράδυ και έκλαιγα, αγόρασα ντόπλερ να ακούω το μωρό, φοβόμουν κάθε στιγμή την αποβολή. Επίσης μέσα σε όλα ανέβασα ζάχαρο και έπρεπε να τρυπιέμαι κάθε μέρα για να το ελέγχω και να κάνω και σκληρή διατροφή. Η αλήθεια είναι πως μόλις έγινε το μωρό βιώσιμο την 32η εβδομάδα χαλάρωσα λίγο.

Έτσι έφτασε κ η στιγμή που συζήτησα και έκλεισα με τον γιατρό το ραντεβού για την καισαρική μου. Δυστυχώς έπρεπε να κάνω καισαρική για να διασφαλίσουμε πως θα αποβληθεί με σιγουριά το μωρό που παλλινδρόμησε. Θα γεννούσα 38 εβδομάδων και 1 ημέρα .Σ αυτό το σημείο η μοίρα μου έπαιξε το τελευταίο της παιχνίδι καθώς στην 37η εβδομάδα άρχισα να εχω κάποια περίεργα συμπτώματα. Ξεκίνησαν πολύ έντονες φαγούρες, είχα περίεργα ούρα και λευκές κενώσεις.Έτσι έτρεξα γρήγορα να κάνω εξετάσεις να δω αν συμβαίνει κάτι. Έκανα εξετάσεις και τα αποτελέσματα ήταν δραματικά. Είχα πολύ αυξημένες τιμές και η διάγνωση ήταν χολόσταση κύησης. Η χολόσταση κύησης μπορεί να σημαίνει απο πρόωρο τοκετό μέχρι και ενδομήτριο θάνατο…

Έντρομη μίλησα με τον γιατρό και που είπε να τρέξω στο μαιευτήριο να κάνουμε καισαρική για να μην ανέβουν κ άλλο οι τιμές.Σ’ αυτό το σημείο θέλω να πω πώς είμαι τυχερή για τον άντρα μου, για την οικογένειά μου και για τον γλυκύτατο γιατρό μου που μέχρι την τελευταία στιγμή μου έδιναν δύναμη και κουράγιο. 17.00 πήρα τις εξετάσεις και 20.00 η ώρα ήμουν στο χειρουργείο δυστυχώς με ολική νάρκωση καθώς λόγω της αντιπηκτικής που έκανα δεν μπορούσα να κάνω απλή καισαρική. 21.00 η ώρα ξύπνησα πολύ συγκινημένη και πήρα στην αγκαλιά μου το αγοράκι μου.

Αυτό που θα ήθελα να πω είναι πως αυτό το ταξίδι είναι πολύ μακρύ και καμιά φορά ίσως έχει πόνο και δυσκολίες .Εγώ μετά απο τρεις μήνες τα έχω ξεχάσει όλα και αυτή τη στιγμή που σας γράφω έχω το παιδάκι μου δίπλα μου και άλλα δυο αγγελάκια στον ουρανό να τον προσέχουν. Μην το βάζετε ποτέ κάτω !Αξίζει τον κόπο!