Επιστολή ενός παιδιού προς τη μητέρα του

22/11/2020

Ελευθερία-Έρη Κεχαγιά Σύμβουλος Οικογένειας – Ψυχοθεραπεύτρια

Μη ξεχνάς, πως δε θα μπορέσω να αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση αγάπη, τρυφερότητα, αλλά και όρια στη συμπεριφορά μου. Αυτό όμως δε χρειάζεται να στο πω…..έτσι δεν είναι;

Μη φοβάσαι να είσαι σταθερή μαζί μου. Αυτό θα με κάνει να νοιώθω περισσότερη σιγουριά και ασφάλεια.
Μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω πολύ καλά πως δε θα πρέπει να μου δίνεις οτιδήποτε σου ζητάω. Σε δοκιμάζω έτσι για να δω πόσο δυνατή είσαι..πόσο μπορώ να βασιστώ επάνω σου στις δυσκολίες μου…..
Μη με κάνεις να νοιώθω μικρότερος από ό,τι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά το «σπουδαίο»…
Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείς. Θα προσέξω περισσότερο αυτό που θα μου πεις, αν μου μιλήσεις ήρεμα και ξεκάθαρα, μία στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας.
Μη μου δημιουργείς το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα και ότι εγώ είμαι κακό παιδί… Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω και δε δίνω αξία στην σκληρή προσπάθειά μου που καμιά φορά δε φαίνεται… υποτιμώ τον εαυτό μου… δεν έχω αυτοεκτίμηση..

Μη με προστατεύεις από τις συνέπειες των πράξεών μου. Μη με παραχαϊδεύεις! Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω.
Μη δίνεις μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται.. έτσι! ίσα-ίσα για να κερδίσω την προσοχή που ζητούσα.
Μη μου κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειασθεί να προστατεύσω τον εαυτό μου κάνοντας τον…… κουφό.
Μη μου δίνεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νοιώθω πολύ περιφρονημένος, όταν δεν τις κρατάς.
Μη υπερτιμάς την τιμιότητά μου. Συχνά οι απειλές σου με σπρώχνουν στη ψευτιά.
Μην πέφτεις σε αντιφάσεις. Με μπερδεύεις έτσι αφάνταστα και με κάνεις να χάνω την πίστη μου σε εσένα.
Μη με αγνοείς όταν σου κάνω ερωτήσεις, γιατί θα ανακαλύψεις, πως θα αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.
Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστεύψω, πως είσαι τέλεια ή αλάνθαστη. Είναι μία δυσάρεστη έκπληξη για μένα, όταν ανακαλύπτω, πώς δε είσαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Μη διανοηθείς ποτέ, πως θα πέσει η υπόληψή σου, αν μου ζητήσεις συγγνώμη. Μία τίμια αναγνώριση ενός λάθους σου μου δημιουργεί συναισθήματα αγάπης απέναντι σου.
Μη ξεχνάς πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σου είναι δύσκολο να κρατήσεις το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπάθησε σε παρακαλώ….
Μη ξεχνάς, πως δε θα μπορέσω να αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση αγάπη, τρυφερότητα, αλλά και όρια στη συμπεριφορά μου. Αυτό όμως δε χρειάζεται να στο πω…..έτσι δεν είναι;