Ξεστόλισα και δε μου μιλάει…
Μανούλες, έχω θέμα με την 7χρονη κόρη μου. Μέχρι χθες δε με άφηνε με τίποτα να ξεστολίσω το δέντρο. Τόσο που 2 νύχτες τη βρήκα να κοιμάται στο χαλί με τα σκεπάσματά της, για να μην πλησιάσω και αρχίσω να ξεστολίζω.
Κλάματα κάθε μέρα και ψυχολογικοί εκβιασμοί ότι αυτό είναι η χαρά της αυτές τις μέρες που δεν είχε παρέα. Χαμός σας λέω.
Σήμερα που πήγε σχολείο, λοιπόν, σκέφτηκα ότι αφού βρήκε τις φίλες της θα ηρεμούσε λίγο κι έτσι βρήκα κι εγώ την ευκαιρία να ξεστολίσω και να μαζέψω.
Με το που γύρισε σπίτι και είδε να λείπει το δέντρο, ΤΗΝ ΕΠΙΑΣΕ ΚΡΙΣΗ!! Ούρλιαζε ότι δε τη σέβομαι ούτε αυτή ούτε αυτά που θέλει. Κλάμα και κακό… από εκείνη την ώρα δε μου μιλάει και κλαίει. Ούτε στον πατέρα της, γιατί λέει ότι με υπερασπίζεται.
Τί να κάνω; Δεν έχει ξανασυμβεί!
Με όλο το θάρρος αν και δεν είμαι μαμά. Μήπως η κόρη σας βρίσκεται στην προεφηβεία; Γιατί οι παρατηρήσεις της δείχνουν ένα άτομο ωριμότερο της ηλικίας της. Από πρακτικής άποψης θα πρότεινα κάτι που κάνουν οι Αμερικάνες. Την άλλη μερα των Χριστουγέννων στολίζουν για του Αγίου Βαλεντίνου , μετά για το Πάσχα και ούτω καθεξής , δηλαδή το σπίτι τους είναι συνέχεια στολισμένο για κάτι. Βέβαια έτσι ενισχύεται η κατανάλωση αλλά ίσως βοηθήσει.