Πώς η πανδημία έχει επηρεάσει την ψυχική υγεία των παιδιών

Η ανταπόκριση της κοινωνίας μας στην πανδημία είχε ως αποτέλεσμα μήνες κοινωνικής απομόνωσης και περιορισμένης κίνησης.

Αυτό έχει σαν συνέπεια τα προβλήματα ψυχικής υγείας όπως το άγχος και η κατάθλιψη, καθώς και η κατάχρηση ουσιών να έχουν αυξηθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Η αναγκαστική απομόνωση φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο για αυτές τις αυξήσεις. Όσοι αγωνίζονται ήδη με προβλήματα ψυχικής υγείας ή κατάχρηση ουσιών είναι πιθανό να παρουσιάσουν επιδείνωση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Αν και αυτές οι επιπτώσεις στους ενήλικες είναι αρκετά ανησυχητικές, οι επιπτώσεις στα παιδιά μπορεί να είναι καταστροφικές. Συγκεκριμένα, τα παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο δείχνουν επιδείνωση της ψυχικής τους υγείας, με αύξηση της κατάθλιψης και των προσπαθειών αυτοκτονίας.

Ο αντίκτυπος της COVID-19 στις οικογένειες είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της κακοποίησης παιδιών. Η ενδοοικογενειακή έχει επίσης αυξηθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Έτσι, οι ακούσιες αλλά προβλέψιμες συνέπειες από την πανδημία είναι προφανείς.

Επιπλέον η προσπάθεια ελέγχου της πανδημίας με την απομόνωση εκθέτουν εκατομμύρια παιδιά σε Δυσμενείς Εμπειρίες της Παιδικής Ηλικίας (ACEs), οι οποίες μελλοντικά μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένη πιθανότητα καπνίσματος έως αυτοκτονία και αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα γενικά. Η σχέση μεταξύ των ACEs και αυτών των αρνητικών αποτελεσμάτων είναι απολύτως άμεση: όσο περισσότερες Δυσμενείς Εμπειρίες της Παιδικής Ηλικίας βιώνει ένα παιδί, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να βιώσει προβλήματα στην ενηλικίωση.

Η κακομεταχείριση, η κατάχρηση ουσιών και οι γονικές ψυχικές ασθένειες είναι όλα ACEs που αυξάνονται μέσω της κοινωνικής απομόνωσης που επιβάλλεται στις οικογένειες για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Η ευημερία και η υγιής ανάπτυξη των παιδιών μας, κοινωνικά, γνωστικά, συναισθηματικά και σωματικά, εξαρτώνται από την υγιή λειτουργία των οικογενειών. Καθώς η πανδημία συνεχίζεται και η ανταπόκρισή μας σε αυτήν συνεχίζει να απομονώνει τις οικογένειες και να αυξάνει αυτά τα ανθυγιεινά αποτελέσματα, το μέλλον των παιδιών γίνεται πιο σκοτεινό. Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό; Υπάρχουν πολλές πηγές βοήθειας. Ο πιο ισχυρός πόρος, ωστόσο, μπορεί να είναι εντός των ίδιων των οικογενειών.

Οι υγιείς, υποστηρικτικές σχέσεις μπορεί να είναι η ισχυρότερη προστασία έναντι των αρνητικών αποτελεσμάτων και ένας από τους ισχυρότερους πόρους για ανάκαμψη.

Επομένως, παράλληλα με τις προσπάθειές μας για τον έλεγχο της πανδημίας, πρέπει να εξετάσουμε τρόπους ενίσχυσης της ανθεκτικότητας και προστασίας των οικογενειών από τις επιπτώσεις της απομόνωσης,  που γνωρίζουμε ότι αυξάνουν την πιθανότητα αρνητικών αποτελεσμάτων για τα παιδιά.

πηγή giatros-in.gr