Αποβολή πρώτου τριμήνου: Ένα υποτιμημένο βίωμα

Η συχνότητα στην αποβολή πρώτου τριμήνου στον γυναικείο πληθυσμό είναι αντιστρόφως ανάλογη της κοινωνικής αναγνωρισιμότητάς της. Οι γυναίκες που αποβάλλουν μέχρι τη 12η εβδομάδα κύησης συχνά δεν λαμβάνουν τη στήριξη και την αποδοχή που χρειάζονται από τους γύρω τους.

Τι ακούνε οι γυναίκες που έχουν υποστεί αποβολή πρώτου τριμήνου;

Παρακάτω θα σχολιάσουμε κάποιες φράσεις που ακούνε οι γυναίκες αυτές, καθώς και δικές τους σκέψεις, για να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί είναι σημαντικό να αλλάξει η ρητορική και ο τρόπος αντιμετώπισης γύρω από την αποβολή, αλλά και γύρω από την περιγεννητική απώλεια γενικότερα.

Τι σκέφτονται οι άλλοι για την αποβολή πρώτου τριμήνου

• Μου λένε ότι ήταν πολύ νωρίς, μόνο λίγων εβδομάδων, και πρέπει να το ξεχάσω.

Δεν υπάρχει νωρίς και αργά στις ανθρώπινες σχέσεις, υπάρχει μόνο αγάπη και σύνδεση, ανεξαρτήτως του χρόνου. Και δεν υπάρχουν “πρέπει” σε μια πορεία πένθους που είναι μοναδική και ξεχωριστή για τον κάθε άνθρωπο.

• Αν μιλήσω για την αποβολή μου μετά από καιρό, θεωρούμαι κολλημένη.

Η εμπειρία μιας αποβολής είναι κομμάτι της ιστορίας μιας γυναίκας, μιας οικογένειας, δεν σβήνει, δεν τελειώνει, υπάρχει για πάντα και είναι άξια χώρου, αναφοράς και τίμησης, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

• Ήμουν στην 7η εβδομάδα, δεν είχα κοινοποιήσει την εγκυμοσύνη μου και τώρα όλοι κάνουν σαν να μην συνέβη ποτέ.

Μια αποβολή στις αρχές του πρώτου τριμήνου συχνά δεν έχει ανακοινωθεί. Αν το ζευγάρι επιθυμεί να μιλήσει για αυτήν, ας είμαστε ανοιχτοί να τους ακούσουμε, και να τους δώσουμε τη δυνατότητα να εκφραστούν χωρίς να υποβιβάζουμε την εμπειρία και τα συναισθήματά τους

Δικές τους σκέψεις γύρω από την απώλεια

• Δεν είχαμε ακούσει καρδιακό παλμό, πώς γίνεται να πενθώ τόσο;

Χρόνια πριν μείνουν έγκυες, πολλές γυναίκες φαντασιώνονται για τα παιδιά που θα αποκτήσουν, πόσα θα είναι, βρίσκουν ακόμα και τα ονόματά τους. Η σύνδεση αυτή με τα αγέννητα παιδιά τους ενδυναμώνεται ακόμα περισσότερο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Σε περίπτωση απώλειας λοιπόν, μια γυναίκα πενθεί για την ύπαρξη που πέρασε από μέσα της και δεν ζει πια, ενώ πενθεί παράλληλα και τα όνειρα και τις προσδοκίες που τελείωσαν άδοξα

• Υπάρχουν μωρά που πεθαίνουν στον 9ο μήνα ή και μετά τη γέννηση, η δική μου απώλεια δεν ήταν τόσο σημαντική.

Δεν υπάρχουν ζυγαριές, ούτε μέτρα και σταθμά στο πόσο σημαντική είναι μια απώλεια. Είτε στην 9η εβδομάδα κύησης είτε στην 35η, κάθε τέτοια εμπειρία αξίζει να βιωθεί αυθεντικά, με ανοιχτωσιά, και με μια ζεστή αγκαλιά από τους ανθρώπους γύρω μας.

Τι συμβαίνει όταν μια μητέρα βιώνει αποβολή πρώτου τριμήνου;

Βιώνοντας μια αποβολή πρώτου τριμήνου πονάει το σώμα, πονάει και η καρδιά.  Είναι η “εκκωφαντική είσοδος του θανάτου τη στιγμή ακριβώς του αναβλύσματος της ζωής” που μας αφήνει άφωνους και άπραγους μέσα στο ανείπωτο και την οδύνη. Εκεί που περιμένεις τη ζωή, σου έρχεται ο θάνατος. Αυτή η ανατροπή είναι επώδυνη οποτεδήποτε και αν συμβαίνει στη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης. Και οι άνθρωποι που τη βιώνουν ζητούν αποδοχή, στήριξη, να μπορούν να μιλάνε ανοιχτά και να μην κρίνονται. Χρειάζονται χώρο, φροντίδα και ασφάλεια. Ας τους τα δώσουμε!

Το άρθρο γράφτηκε με αφορμή τον Οκτώβριο, που είναι μήνας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για την απώλεια εγκυμοσύνης και τη νεογνική απώλεια.

πηγή projectparenting.gr