Είχε βγάλει το βυζί της και το είχε βάλει στο στόμα του μωρού μπας και σταματήσει το κλάμα…

Καλησπέρα , θα ήθελα κάποιες γνώμες παρακαλώ .
Η πεθερά μου και η κουνιάδα μου συνέχεια καταφέρνουν να με ρίχνουν ψυχολογικά , εννοείται πως δεν ταιριάζουμε καθόλου, αλλά θα ήθελα βοήθεια στο να μην με ενοχλούν ψυχολογικά όσα λένε και όσα κάνουν.

Η πεθερά φαινόταν γλυκουλα μέχρι που ήρθε σπίτι μου για διακοπές. Μένουμε εξωτερικό και εκανα εγώ βίζα στα πεθερικά. Εκείνη την περίοδο ήμουν έγκυος , μου φάνηκε πολύ περίεργο το ότι είχαν φέρει μαζί τους όλα τους τα ρούχα. Ο άντρας μου ζήτησε να τους δώσουμε το μεγάλο το δωμάτιο το δικό μας γιατί η μάνα του είναι παχύσαρκη και είχε κάνει πρόσφατα και χειρουργείο και δεν θα χωρέσει στο μικρό κρεβάτι. Λέω οκ για λίγο θα είναι. Ήταν Σεπτέμβρης τότε όταν ήρθανε. Κάπου τον Οκτώβρη είχαμε πάει στο σπίτι της κουνιάδας μου, η οποία μενει στην ίδια πόλη κοντά μας. Εκεί άκουσα συζήτηση τους να κανονίζουνε για Χριστούγεννα και γιορτές . Ψυχοπλακωθηκα πολύ, γιατί ήταν να έρθουν και οι γονείς μου να κάνουν τις βίζες τους και εκείνοι τον Δεκέμβρη. Περιττό να πω πως στη κόρη δεν θελανε να μείνουνε από την αρχή ενώ πηγαίνανε εκεί τα πρωινά και μεσημέρια. Λέγανε πως το σπιτι τους είναι το σπίτι του γιου και ότι ο γιος κρατάει τα παιδιά. Εγώ κάθε μέρα στεναχωρημένη να παλεύω με τις ορμόνες μου , ήμουν πέντε μηνών έγκυος κ ζούσα με τα πεθερικά μου σε ένα παρά πολύ μικρό διαμέρισμα , σε ένα μικρό δωμάτιο , στο οποίο δεν μπορούσα να αναπνεύσω και σηκωνόμουν τα βραδιά ξάπλωσα στο σαλονι. Ήρθε η στιγμή τον Δεκέμβρη που ήρθανε οι γονείς μου και εκείνοι πήγανε να μείνουνε στην κόρη τους για δέκα μέρες. Τότε και πήρα ανάσα διότι δεν τους άντεχα άλλο. Ειδικά την πεθερά μου συνέχεια πετούσε δηλητήριο όταν καθόμασταν όλοι μαζί κ ο άντρας μετά μάλωνε μαζί της δεν χρειαζόταν να μαλώσω αν κ της απαντούσα όπως έπρεπε .Συνέχεια μου έλεγε ποσό τυχερή είμαι που παντρεύτηκα τον γιο της και ότι της πήρα τον γιο της. Ο γιος είχε φύγει από το σπίτι 15 χρόνια πριν μόνος του, έτσι. Μου έσπαγε τα νεύρα κάθε μέρα σε σημείο που δεν ήθελα να την βλέπω πλέον και εκανα υπομονή μονο για τον άντρα μου μην τον στεναχωρήσω .

Τελοσπάντων έφυγαν οι γονείς μου. Γύρισαν από το πρώτο βράδυ πίσω , όσο καιρό ήταν στη κόρη συζητούσαν πως θα γίνει να μείνουν σ εμάς κοντά να πάρουν σπίτι από το κράτος και βοηθήματα, συμπληρώνω πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου χρήματα τα βγάζουν πέρα με τη βοήθεια των παιδιών τους , αν μέναν και δίπλα θα έπρεπε να τους συντηρήσουμε ενώ εμείς ίσα ίσα τα βγάζαμε πέρα μόνοι μας . Μόλις είχαμε ξεκινήσει τη ζωή μας και θέλαμε να μαζέψουμε χρήματα να αγοράσουμε σπίτι δικό μας .

Ο δικηγόρος τους είπε ο μόνος τρόπος να πάρουν βοηθήματα είναι αν παίρνω εγώ κ τους βάλω σαν έξτρα άτομα στο σπίτι μου διότι εγώ είμαι ο σπόνσορας τους , είχα τα κατάλληλα χαρτιά για αυτό κ έβγαλα βίζες στις οικογένειες μας, μου λέει η πεθερά μας δεν μπορείς να το κανείς αυτό ; Της λέω όχι γιατί θα πρέπει να μένετε στο ίδιο σπίτι μαζί μου κ αν εσεις μένετε εκτός θα φάω πρόστιμο εγώ … μου λέει «ε τότε θα πηγαινοερχομαστε». Νευριασα τόσο πολύ που της είπα όχι γιατί αν είναι να βοηθήσω κάποιον θα είναι οι γονείς μου , γιατί να βοηθήσω εσάς οικονομικά και όχι εκείνους που με γέννησαν ; Τότε νευρίασε αυτή πολύ Αρχίσανε να μαλώνουν με τον άντρα μου ,εκεί έμαθα ότι είχανε μαλώσει και πιο πριν στο σπίτι της κόρης της με τον γαμπρό τους , διότι η κόρη μάλωνε συνέχεια με τον άντρα της και αυτοί αναγκαστήκανε να τους ακούνε. Γύρισε η πεθερά και είπε «εσεις φταίτε που μας πήγατε εκεί όταν ήρθανε οι γονείς της». Αυτό ήταν για τους δικούς μου γονείς. Ο άντρας μου χτύπησε το τραπέζι μπροστά της και της είπε ότι θα έπρεπε να ντρέπεται. Εγώ σηκώθηκα παρά πολύ αναστατωμένη τους είπα να σταματήσουν και η μάνα του σηκώνεται όρθια και μου λέει «φύγε από εδώ εσυ … εσυ φταις για όλα που έφερες τους γονείς σου εδώ». Της είπα σε ποιον μιλάτε έτσι ; Σε σένα μου λέει εσυ φταις γι όλους τους καυγάδες. Τέλος πάντων ένας χαμός γενικά , συγνώμη δεν μου ζήτησε ποτέ , μόνο ειπε στον άντρα μου ότι δεν έφταιγα απλά πάνω στα νεύρα της το είπε.

Τους είχα στο σπίτι μου ποσό καιρό με προσβολές και όλα και όταν ήρθε η ώρα να φύγουνε έκλεισαν λόγω κοβιντ τις απευθείας πτήσεις κ μείνανε εκεί κ ένα μήνα μετά τη γεννά μου. Με έπρηζε και εκεί, φιλούσε το παιδί μου στο πρόσωπο ενώ ήταν ημερών, σηκωνόταν το βράδυ όταν έκλαιγε το μωρό και έμπαινε στο δωμάτιο μας. Αργότερα έμαθα ότι μια φορά που είχα πάει σούπερ μάρκετ και έκλαιγε η μπεμπα, είχε βγαλει το βυζι της και το είχε βάλει στο στόμα του μωρού μπας και σταματήσει το κλάμα. Αυτό ήταν κάτι που ακόμα ψυχολογικά δεν έχω ξεπεράσει . Η μάνα μου ήταν να έρθει για βοήθεια στη γεννά μου και δεν ήρθε γιατί ήταν εκείνοι ακόμη εκεί. Πέρασα όλη μου την εγκυμοσύνη στο δωμάτιο μου κλεισμένη , φυσικά όλοι είχανε καταλάβει ότι δεν τους ήθελα εκεί αλλά δεν τους ένοιαζε. Δεν είχανε ντροπή μέσα τους καθόλου . Η κόρη στον κόσμο της και εκείνη , ειρωνική. Ενώ μόνη της έχει κόψει κάθε επαφές με τις αδερφές του άντρα της δεν μιλάνε. Σε στιγμές που ξεσπούσα στον άντρα μου με κλάματα ότι δεν αντέχω άλλο εκείνος φώναζε σαν τρελός μου έλεγε τι να κάνω να τους βγάλω στον δρόμο; Μαλωναμε σε σημείο που ούτε κ εκείνον ήθελα να τον βλέπω άλλο μπροστά μου …δεν άντεχα να ακούω τις φωνές κανενός τους, είχα αποκτήσει μίσος μέσα μου κάτι που ποτέ πριν δεν είχα νιώσει . Δεν είχα ησυχία στο σπίτι μου το ίδιο , η πεθερά έλεγε και συνέχεια πως οι σωστοί οι άντρες κρατάνε και τους γονείς στο σπίτι για να γεμίσει τύψεις τον άντρα μου …. φύγανε και ησύχασα… φοβάμαι μην ξανά έρθουν , πιστεύω θα φύγω εγώ αν έρθουν αυτή τη φορά . Ευτυχώς είναι μακρυά , έχω την κουνιάδα μόνο κοντά και εκείνη ώρες ώρες το παίζει η γλυκιά αθώα αδερφή και αλλες φορές με το ζόρι μου μιλάει και δεν με κοιτάει στα μάτια , μου πετάει κακίες σαν τη μάνα της χωρίς να της έχω κάνει τπτ παρα μόνο να μιλαω ευγενικά . Είμαι άνθρωπος που δεν του αρέσουν οι τσακωμοί και οι φωνές αλλα θέλω τον σωστό τρόπο να τους βάλω όλους τη θέση τους και να μην με ρίχνουν ψυχολογικά , να μπορώ να μην τους σκέφτομαι καν τι λένε ….και γενικά σαν να μην υπάρχουν.