Άσ’ το να πλαντάξει ή παρ’ το αγκαλιά;

Οι ίδιοι άνθρωποι που μόλις ερωτευτείς σου λένε να προσέχεις να μην πέσεις «τ’ ανάσκελα» και μείνεις έγκυος είναι αυτοί που όταν κάνεις παιδί σου δίνουν εκατομμύρια συμβουλές για να επιβληθείς στo βρέφος! Μην το παίρνεις αγκαλιά γιατί θα κακομάθει και το κυριότερο να το διδάξεις να κοιμάται μόνο του τώρα που είναι νωρίς. Με ποιο τρόπο; Με το γνωστό «άστο να πλαντάξει για να μάθει».

Για αυτή τη σύγχρονη μέθοδο ύπνου των βρεφών, το «Cry it out» έχουν γραφτεί βιβλία και πονήματα τα οποία έχουν αγοράσει εκατομμύρια άυπνες μάνες όλου του κόσμου . Η συγκεκριμένη εκπαίδευση ύπνου που λέγεται «ελεγχόμενο κλάμα»  είναι μια τεχνική που εφαρμόζεται ευρέως σαν ένας τρόπος για να αντιμετωπιστούν καταλυτικά τα μωρά και μικρά παιδιά που δεν κοιμούνται από μόνα τους ή που ξυπνούν τη νύχτα.

Με απλά λόγια οι γονείς καλούνται να αφήνουν το βρέφος να κλαίει για ολοένα αυξανόμενα χρονικά διαστήματα πριν του προσφέρουν αγκαλιά ή παρηγοριά. Έτσι, κάποια στιγμή το μωρό ίσως μάθει να αποκοιμιέται μόνο του ή να σταματήσει να ξυπνάει τη νύχτα.

Στο best seller βιβλίο που αναλύει τη μέθοδο, ο ειδικός συμβουλεύει τους γονείς, ακόμα και αν κάνει το παιδί εμετό από το πολύ κλάμα, εκείνοι να μην πτοηθούν και το πάρουν αγκαλιά. Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να το βγάλουν από την κούνια να το καθαρίσουν και να το βάλουν πάλι πίσω στον τόπο του μαρτυρίου.

Αυτό που δεν λένε τα βιβλία είναι πως το κλάμα του παιδιού συνήθως δεν είναι ελεγχόμενο, αντιθέτως γίνεται ανεξέλεγκτο, καθώς το βρέφος νομίζει ότι το εγκατέλειψαν και κλαίει ακόμα πιο δυνατά με όση δύναμη του έχει απομείνει.

Η ευρέως διαδεδομένη και προτεινόμενη ακόμα και από ορισμένους που δηλώνουν επαγγελματίες υγείας τεχνική έρχεται σε αντίθεση με τις ανάγκες των βρεφών για την καλύτερη δυνατή συναισθηματική και ψυχική υγεία, και είναι πιθανό να έχει αρνητικά – χωρίς βέβαια κακή πρόθεση από την πλευρά των γονιών – αποτελέσματα.

Ας το δούμε απλά. Το βρέφος καλείται να προσαρμοστεί σε ένα εντελώς νέο κόσμο και ακόμα και μικρές αλλαγές είναι πιθανό να προκαλούν άγχος. Αφήνοντας ένα μωρό να κλαίει χωρίς απόκριση και παρηγοριά, ακόμα κι αν γίνεται για μικρή χρονική περίοδο, μπορεί να είναι πολύ αγχωτικό και επώδυνο για αυτό.

Το κλάμα είναι σχεδιασμένο από τη φύση ως σινιάλο ανάγκης του βρέφους για απόκριση. Ένα μωρό μπορεί να κλαίει για διάφορους λόγους: κρυώνει, ζεσταίνεται, πεινάει, διψάει, έχει λερωθεί, πονάει, είναι άρρωστο ή απλώς θέλει παρέα. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να εκφράσει με λόγια και ποτέ δεν μπορεί ο γονιός να είναι σίγουρος.

Παράλληλα, από την ηλικία των έξι μηνών και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στη συνέχεια, έρχεται να προστεθεί και το άγχος αποχωρισμού από τους γονείς του. Αυτή η αγωνία του επαναλαμβάνεται έως ότου συνειδητοποιήσει ότι οι γονείς του θα επιστρέψουν κάθε φορά που φεύγουν, και ότι είναι ασφαλή ό,τι και να συμβαίνει. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι ένα στάδιο που μπορεί να έρθει και στα τρία χρόνια της ζωής.

Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως το βρέφος είναι πιο πιθανό να αναπτύξει καλύτερο σύνδεσμο με τους γονείς του όταν εκείνοι απαντούν έγκαιρα, κατάλληλα και με συνέπεια στις ανάγκες και το άγχος του. Οι ασφαλείς σύνδεσμοι στη βρεφική ηλικία (secure attachment) αποτελούν τη βάση για όλες τις σχέσεις του νέου ανθρώπου στο μέλλον, για μια καλή ψυχική υγεία στην ενήλικη ζωή.

Τα βρέφη των οποίων οι γονείς ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους και αντιδρούν έγκαιρα στο κλάμα τους, μαθαίνουν να «ησυχάζουν» πιο γρήγορα σε βάθος χρόνου, γιατί γίνονται πιο ασφαλή στην πεποίθησή τους ότι οι συναισθηματικές ανάγκες τους θα ικανοποιηθούν.

Ως μητέρα έχω περπατήσει και στους δύο δρόμους. Έμεινα πολλά βράδια άυπνη αγκαλιά με το μωρό μου, που είχε αϋπνίες, ανησυχίες, κολικούς ή έβγαζε δόντια. Ποτέ δεν ήμουν σίγουρη για ποιο λόγο δεν κοιμόταν με τίποτα παρόλες τις προσπάθειές μου.  Μπήκα όμως και στον πειρασμό και να το αφήσω να κλάψει για λίγο, μήπως και μάθει να κοιμάται μόνο του. Δεν άντεξα τελικά να το κάνω, καθώς ένιωθα πως είναι λάθος. Η ηλικία ενός παιδιού μέχρι να καταλαβαίνει τι του λες είναι πραγματικά δύσκολη για τους γονείς.

Είναι φορές που με την αϋπνία, τη δουλειά και την καθημερινότητα, θέλεις πραγματικά να βρεθεί κάποιος να σε σώσει. Η συγκεκριμένη περίοδος όμως είναι ίσως και η τρυφερότερη και είτε μας φαίνεται ή βουνό είτε όχι, δε διαρκεί πραγματικά τόσο πολύ. Η φύση γνωρίζει καλύτερα από εμάς και μας έχει δώσει τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να πάρουμε αγκαλιά το μωρό μας όταν κλαίει. Όταν θα μπορεί να καταλάβει τι του λέμε τότε θα είναι σίγουρα πιο εύκολο να μάθει να κοιμάται μόνο του

πηγή www.mindthetrap.gr