Κοπέλα μου νομίζω ότι είσαι λίγο υπερβολική. Και στο πρώτο παιδάκι πίστεψέ με πάντα είμαστε σχεδόν όλες μας. Όταν με το καλό έρθει το δεύτερο και καθίσεις και σκεφτείς λίγο περισσότερο ρεαλιστικά θα το καταλάβεις. Καταρχήν με την πεθερά λίγο ως πολύ όλες οι νύφες είμαστε προκατελλημένες. Δευτερον θα πρέπει να καταλάβεις ότι η γιαγιά είναι αλλιώς. Η γιαγιά δεν είναι μαμά για να κάνει αυτά που κάνεις εσύ. Γι αυτό κ οι γιαγιάδες δεν κάνουν και παιδιά. Και τι εννοώ. Εσύ έχεις όλη την καλή διάθεση να διαπαιδαγωγήσεις το παιδί σου και φυσικά κ το κουράγιο. Η γιαγιά όχι. Γτ αν είναι αυστηρή με το παιδί τότε το παιδί δεν θα θέλει να τη βλέπει μπροστά του. Θα το πηγαίνεις και θα κλαίει, δεν θα κάθεται με τπτ. Τα παιδάκια δεν είναι ρομποτάκια, έτσι τα θέλω, έτσι γίνονται. Άλλο να το μαλώσει η μάνα, άλλο να το μαλώσει η γιαγιά. Κ η δύστυχη η γιαγιά τι να κάνει; Να έχει το μωρό να μην την θέλει ούτε ζωγραφιστή; Ή να το ακούει να πλαντάζει στο κλάμα. Άλλη η υπομονή της γιαγιάς, άλλη η δικιά σου και άλλο κ το κουράγιο τους. Καθώς μεγαλώνουμε κ οι αντοχές μας είναι άλλες. Τα παιδιά μου έχουν αρκετή διαφορά μεταξύ τους και αυτό μου έδωσε το χρόνο να σκεφτώ και να αναθεωρήσω πολλά πράγματα. Στην αρχή ήμουν σαν εσένα κάθετη. Στην πορεία όμως κατάλαβα ότι έβλεπα το όλο θέμα λάθος. Ευτυχώς εγώ είχα τη μαμά μου να κρατάει το μικρό που λίγο πολύ όμως είχε τη συμπεριφορά της πεθεράς σου και μη νομίζεις ότι οι μανάδες μας δεν παρεξηγούνται με τις υποδείξεις μας, κάθε άλλο. Στην τελική όμως κατάλαβα κάποια πράγματα. 1. Η γιαγιά δεν είναι η μαμά. 2. Η γιαγιά έχει μειωμένη αντοχή στην γκρίνια. 3. Η γιαγιά για να καταφέρει το εγγόνι να μείνει μαζί της θα πρέπει να του κάνει τα χατήρια κ να παίζει/ασχολείτε μαζί του συνεχώς γτ διαφορετικά το παιδί θα βαρεθεί, θα μπήξει τα κλάματα κ θα θέλει να γυρίσει στο σπίτι του, στη μαμά του. 4. Στη ζωή δεν μπορούμε να τα έχουμε ολα όπως τα φανταζόμαστε. Και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Πρέπει να δεχτείς ότι κανείς, μα κανείς δεν θα κάνει ΠΟΤΕ τα πράγματα όπως τα κάνεις εσύ. Απο το τάισμα, μέχρι το άλλαγμα κτλ. Οπότε ή το δέχεσαι ή κάθεσαι σπιτάκι σου κ μεγαλώνεις το παιδάκι σου. 5. Κανένας γονιός δεν είναι αναγκασμένος να σου προσέχει το παιδί σου. Το κάνει γτ το θέλει. Το να έχουμε την απαίτηση να μας κρατάνε τα παιδιά δεν είναι καθόλου σωστό. Κάθεσαι κ στεναχωριέσαι και προφανώς θα μεταφέρεις κ ότι άσχημο αισθάνεσαι στον άντρα σου χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος. Σκέψου, ζυγισε και αποφάσισε. Εμένα τώρα τη μικρή μου την κρατάει η μαμά μου. Έχω αποδεχτεί ότι κ χατήρια θα της κάνει παραπάνω κ μπορεί να την πάρει ο ύπνος εκεί ενώ εγώ δεν θέλω γτ μετά με δυσκολεύει σπίτι, κ ο μπαμπάς μου θα της δώσει σοκολατίτσα, κ σίγουρα ίσως να μην την καθαρίσει αρκετά καλά γτ δεν βλέπει όπως πρώτα, κ μπορεί να κάνει διάφορα που δεν συμφωνά κ απόλυτα αλλά δεν τα θεωρώ κ τόσο άσχημα για να χαλάσουμε τις καρδιές μας. Μια φορά για παράδειγμα υποτίθεται ότι έπλυνε το μπιμπερό κ πάω να βάλω νερό κ άφρισε. Της το είπα όμορφα για να μην την στεναχωρήσω γτ προφανώς δεν το έκανε κ επίτηδες, αλλά αναρωτήθηκα, τώρα αν ήταν η πεθερά προφανώς θα είχα γίνει τούρμπο. Λοιπόν στην τελική το θέμα είναι ότι έχω αποφασίσει συνειδητά ότι για το παιδί μου είναι καλύτερα η γιαγιά απο τον παιδικό που θα αρπάζει ότι ίωση υπάρχει. Τρόπος για να μείνω εγώ σπίτι κ να δουλεύει μόνο ο άντρας μου δεν παίζει και να βάλω γυναίκα να το φροντίζει, δεν νομίζω ότι θα είναι καλύτερα απο τη γιαγιά. Είμαι υπερ-ευγνώμων για την βοήθειά της και τα στραβά κάνω ότι δεν τα βλέπω. Τώρα εσύ αν νομίζεις ότι είναι καλύτερα να έχεις γυναίκα και μπορείς να ανταπεξέλθεις οικονομικά κάντο. Αλλά προσωπικά δεν νομίζω ότι μια ξένη θα το αγαπήσει κ θα το προσέξει περισσότερο απο τη γιαγιά. Κ επίσης μην ξεχνάς ότι μετά μπορεί να δεθεί με την νταντά όπως κάνουν πολλά παιδάκια κ να δυσανασχετει με εσένα, μετά να σε δω... Σου εύχομαι να βρεις τη χρυσή τομή και να ηρεμήσεις.

η δικη μου κατασταση ειναι πιο τραγικη. εδω καιενα χρονο δεν μιλαω με τη μανα μου καθολου εξ αιτιας του παιδιου!!! (6 χρονων το παιδι).μενει απο κατω μας, αν ακουσει και μαλωνω τη μικρη ,πχ πλυνε τα χερια σου, μαζεψε τα παιχνιδια σου, ανεβαινει η μανα μου με τα κλειδια που της εχω δωσει, ξεκλειδωνει και μπαινει μεσα.δεν την νοιαζει αν ειμαι με τον αντρα μου, αρκει να μην μαλωνουμε το παιδι. της δινει για πρωινο σοκολατες, μερεντες και τις αγοραζει συνεχεια παιχνιδια.πριν εναμιση χρονο μαλωσαμε επειδη της αγορασε nitedo 250 e για 1 ωρα που τις αφησα να απω λαικη. η μικρη δεν ειχε γεννεθλια, δεν ειχε γιορτη, δεν ηταν χριστουγεννα και το πιο σημαντικο???? δεν το ζητησε η μικρη!!!!! η γιαγια το ειδε απο τα γειτονακια.τσακωθηκαμε αλλα δεν την εννοιαζε.μετα απο 10 ημερερς της πηρε κινητο και της ειπε να μου το κρυψει. 3 μερες ειχε το παιδι το κινητο (κλειστο) δεν αντεχε και μου ειπε την αληθεια..δεν ξαναμιλησα στη μανα μου απο τοτε...

κλασσικη περιπτωση.μια μερα μαλωσα την κορη μου και της απαγορευσα να κανει κατι που εγω δεν εκρινα οτι ειναι σωστο και τι δεν ακουσα απο την πεθερα μου!!!της ειπα να αρκεστει στον ρολο της γιαγιας και η ανατροφη ειναι θεμα δικο μου και του αντρα μου.κι οταν μεγαλωσουν τα παιδια μου,ας με κρινουν αν ημουν καλη μανα.στο σπιτι που μεγαλωσα εγω,ζουσαν και οι γονεις της μητερας μου,η μητερα μου ηθελε να δουλεψει,αλλα η μαμα της, της ειπε οχι.θα τα μεγαλωσεις εσυ,εγω θα στα προσεχω αν θες να βγεις με τον αντρα σου,αν θες να κανεις μια βολτα αλλα ως εκει.η ανατροφη τους ειναι δικη σου υποθεση.κι πραματι δε θυμαμαι μια φορα,να ετυχε να μας μαλωσει ο πατερας μου,και να ανακατευτει η πεθερα του.ηταν οι παππουδες μας,διαβαζαν παραμυθια,που μας πηγαιναν βολτα,που μας φροντιζαν οταν ημασταν αρρωστες,αλλα ως εκει.το ιδιο μοτιβο ακολουθουν και οι γονεις μου.εχουν τον ρολο τους χωρις να επεμβαινουν στην ανατροφη τους,σεβονται τα ορια του σπιτιου μου και της οικογενειας μου,η πεθερα μου ομως περα βρεχει.οταν μαλιστα ημουν εγκυος στο πρωτο παιδακι μου,που δυστυχως εχασα,δεν ηθελε να ακουσει για εγγονια,και τωρα ξαφνικα τα λατρευει,και ειναι ολη της η ζωη.τα ταιζει αβερτα γλυκα,τα αφηνει να ανοιγουν ντουλαπια,τα ντυνει συμφωνα με τα δικα της γουστα και πολλες φορες βαζει και λογια....οσο για τους συζυγους......ειναι η μαμα τους και δεν αλλαζει αλλα απο την στιγμη που αποφασιζουν να κανουν δικη τους οικογενεια πρεπει να μαθουν να κοβουν τον λωρο απο την μανα τους!

Και εγω μπορω να πω πως βιωνω κατι παρομοιο!!Η μαμα μου ζει μακρια και ετσι οταν χρειαζομαι βοηθεια παω το μωρο στη πεθερα μου...και ολα τα κανει με το μωρο στην αγκαλια...αφου αναρωτιεμαι δεν κουραζεται??Σκεψου ομως πως ολα αυτα γινονται απο την αγαπη...ειναι του παιδιου της το παιδι...πως να το κανουμε??Βαλε κανονες στον υπνο του και στο φαγητο του και απο κει και περα ασε τα πραγματα να κυλισουν....αλλωστε η αγκαλια της μανουλας δν συγκρινεται με καμια αλλη...μη το βλεπεις τοσο τρομακτικα...παιδι ειναι και θα μεγαλωσει!!!!!!!!!! <3

Υπευθυνη και μονο για την ανατροφη του παιδιου ειναι μονο η μητερα! Ως αποκλειστικος τροφος λοιπον εχει δικαιωμα να επιβαλλει να τηρειται ο,τι η ιδια κρινει το καλυτερο για το βρεφος-παιδι! εννοειται πως πρεπει ο οποιοσδηποτε να σεβεται τις επιθυμιες της μητερας(ακομα και ο πατερας)! Η συμβουλη μου: κανε ο,τι κρινεις εχυ.Μην επιτρεπεις να σου διαβαλουν την ανατροφη του παιδιου σου. βρες τροπο!

Βίκυ, νομίζω ότι υπάρχουν δυο θέματα εδώ: Α) το ότι δεν εφαρμόζει τους στοιχειώδους κανόνες υγιεινής με παπούτσια κ κλειδιά είναι απαράδεκτο. Χρησιμοποίησε το κλασσικό επιχείρημα του παιδιάτρου λέγοντας ότι ο γιατρός μου είπε ότι τα μικρόβια στα κλειδιά ειδικά είναι πολύ επικίνδυνα κ ότι πολλά παιδιά παθαίνουν ένα θύματα κ μολύνσεις κτλ κ ξέκοψε της το όσο είναι νωρίς β) από την άλλη το θέμα της αγκαλιάσει μπορεί να είναι εξουθενωτικο για εσένα για λόγους πρακτικούς αλλά κ υγείας από την άλλη όμως είσαι πολύ τυχερή που στο κρατάει το παιδί ένας άνθρωπος που ασχολείται με το παιδί σου τόσο πολύ. Εσύ βέβαια ξέρεις το παιδί καλύτερα από όλους αλλά δεν νομίζω ότι κλαίει επειδή το καλομαθε η γιαγιά στις αγκαλιές αλλά επειδή ειναι κ η ηλικία τέτοια που δύσκολα κάθονται μονα τους τα παιδιά Μην αγχωνεσαι είναι άχαρη ηλικία αυτή θα φτιάξουν όλα .το παιδί σε αγαπάει πάνω από όλους κ θα ανεξαρτητοποιηθεί αρκετά αργότερα . Μέχρι τότε υπομονή κ σκέψου ότι είναι ίσως καλύτερα με τη γιαγιά που ασχολείται παρά με κάποια ενδεχομένως ψυχρή νταντα.

γεια κ απο εμενα.εγω αυτο που δεν βλεπω ειναι να γραφεις κατι για τον αντρα σου.πως τα βλεπει ολα αυτα?σιγουρα θα εχει καταλαβει την αλλαγη στην συμπεριφορα του παιδιου.πιαστε απο κοινου την πεθερα σου και πολυ ευγενικα πες της τι συμβαινει.δεν υπαρχει λογος να τσακωθεις απλα και ηρεμα να της τα πεις. ναι, οκ, δεν λεω εισαι τυχερη που η πεθερα σου σου κραταει το παιδι αλλα ενταξει, ειπαμε!δεν θα του χαλασει την σειρα που εσυ εβαλες τοσους μηνες τωρα. με την πεθερα μου εχω αριστες σχεσεις.καποια στιγμη το εκανε κ αυτη το ιδιο.της το ειπα ομορφα και μου ειπε εγω στον αντρα σου οταν ηταν μικρος ετσι εκανα. φυσικα της λεω καλα εκανες. Η ΚΑΘΕ ΜΑΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΟΠΩΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΙΟ ΣΩΣΤΑ.ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΩ! συζητησε το μαζι της και πιστευω οτι θα καταλαβει, αλλιως να το πηγαινεις στην μαμα σου αν αυτο ειναι δυνατον.φιλια

ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΜΕ ΤΗ.....ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΜΑ!!!!!ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ Ε;;;;ΦΥΣΙΚΑ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΧΑΛΑΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΧΑΤΗΡΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΕΓΩ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΒΑΛΩ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΜΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΕΣ ΜΕΡΕΣ!ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΣΟΥ Η ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΦΑΝΕΙΣ ΕΣΥ ΚΑΚΙΑ!ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΤΣΑΚΩΘΕΙΣ!ΣΟΥ ΤΟ ΛΕΕΙ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΓΙΝΕΙ "ΚΑΘΙΚΑΚΙ" ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΕΧΕΙ ΟΛΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ.

Αφού τις έχουμε ανάγκη,δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να φερθεί στο παιδί σου με τον τρόπο που φέρεσαι εσύ. Έπειτα ποιος σου λέει ότι ο τρόπος σου είναι και ο σωστός; Ακόμα και ανάμεσα σε μαμάδες υπάρχουν διαφωνίες ως προς τον τρόπο ανατροφής, πόσο μάλλον σε γυναίκες διαφορετικής γενιάς. Κι ας τα παραχαιδεύουν , κι ας τα καλομάθουν , κανένα παιδί δεν κακομαθαίνει απ'την πολλή αγάπη.Τώρα αν αλλάξουν τις συνήθειές του, αυτό είναι στο χέρι σου να τους βάλεις κάποιους μικρούς κανόνες που οφείλουν να τηρούν για ωράρια ύπνου, φαγητού.

Δεν έχω γίνει ακόμα μανούλα αλλά σαν παιδί θα σας πώ οτι είχα δύο παπούδες που με κακομαθαίνανε απίστευτα πολύ -εν οίγοις έκανα κυριολεκτικ΄λα ΟΤΙ ήθελα- και δύο που ήταν πιο αυστηροί. Οι γονείς μου ήταν αυστηροί σε γενικές γραμμές. Ε λοιπόν δεν τολμησα ποτέ την συμπεριφορά που είχα με τους παπούδες που με κακομάθαιναν να την έχω με κανέναν άλλον στην οικογένεια απλά γτ δεν με έπαιρνε. και πιστεύω οτι έτσι είναι τα παιδιά. εξοθούν τα πράγματα ώς εκεί που τα παίρνει. Τι αέρα θα τους αφήσετε εξαρτάται καθαρά απο εσάς τους γονείς. Είμαι μέλουσα μανούλα και έχω πολύ άγχος με όλα όσα διαβάζω. λέτε και οι δικοι μας γονις να βγουν ετσι περιεργοι παπουδες???

Είσαι τυχερή που έχεις κάπου να τον αφήσεις. Άλλες γυναίκες δεν έχουν κανέναν. Και πρέπει όλες να καταλάβουμε ότι κάθε άνθρωπος έχει την νοοτροπία του και τα πιστεύω του. Είμαι 30χρονών, θα αλλάξω εγώ τώρα ανθρώπους 60 και 70χρονών? Δεν γίνεται ρε κορίτσια. Για όλα τα παραπάνω που αναφέρονται στο άρθρο, επέλεξα να αφήσω το κορίτσι μου στον παιδικό. Τουλάχιστον εκεί μπορώ να κάνω υποδείξεις και παρατηρήσεις. Αλλά όταν τυχαίνει να την αφήσω στις γιαγιάδες, μ'αρέσει που την κακομαθαίνουν λίγο. Γι'αυτό είναι οι παππουδογιαγιάδες. Το σωστό και το λάθος στη συμπεριφορά, τη διατροφή...την ζωή εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τους τα μάθουμε. Δικά μας παιδιά είναι. Ίσως αυτό που θα γράψω είναι λίγο βαρύ, αλλά το πιστεύω. Το αν το παιδί μου γίνει σωστός άνθρωπος ή όχι το θεωρώ αποκλειστικά δική μου ευθύνη. Εγώ επέλεξα να το γεννήσω και εγώ θα του δείξω το δρόμο. Δεν περιμένω τπτ από κανέναν. Και όσο και αν διαφωνώ πολλές φορές με ό,τι κάνουν, πολύ ευγενικά κάνω παρατήρηση, γιατί στην τελική χάρη μου κάνουν όταν την κρατάνε.