Τα βιαστικά διδυμάκια μου!

12/08/2010

Η ιστορία της Τζένης

(Η Τζένη γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)

Είμαι η Τζένη και είμαι πλέον μανούλα δύο υπέροχων πλασμάτων! Να λοιπόν και η δική μου ιστορία τοκετού, το δικό μου ονειρεμένο παραμύθι! Μετά από 2,5 χρόνια προσπαθειών, δυσκολιών και στενοχώριας ήρθαν επιτέλους 2 σποράκια να κατοικίσουν μέσα μου για τους επόμενους 9 μήνες! Η εγκυμοσύνη μου ήταν σχεδόν τέλεια! Χωρίς εμετούς και πολλές ζαλάδες μόνο με καούρες προς το τέλος της εγκυμοσύνης.

Από τον 7ο μήνα όμως τα πιτσιρικάκια μου είχαν ξεκινήσει προς τον δρόμο για την μεγάλη μας συνάντηση! Στην 30η εβδομάδα μπήκα στο νοσοκομείο με τρίλεπτες συσπάσεις! Ευτυχώς όμως όλα καλά! Το σταματήσαμε εκεί και μετά από μία εβδομάδα πήγα στο σπιτάκι μου για τελειώνω σιγά σιγά με τις ετοιμασίες των μικρών μου!

Στην 33η εβδομάδα όμως ο γιόκας μου είχε αντίθετη άποψη! Μετά από άπειρες κλωτσιές και μπουνιές που έτρωγα όλο το βράδυ από τον κύριο σηκώνομαι το πρωί και είχα μερική ρήξη θυλακίου, κοινώς μου είχαν ψιλοσπάσει τα νερά αλλά ακόμα δεν ήμασταν βέβαιοι! Μετά την εισαγωγή μου για άλλη μια φορά στο μαιευτήριο περιμένω να γίνει καλλιέργεια μην τυχόν είχα κάποιο μικρόβιο.

Αλλά ούτε κι αυτό προλαβαμε να δούμε. Την επόμενη μέρα μετά τον υπέρηχο διαπιστώσαμε πως ο γιόκας μου είχε μειωμένο αμνιακό υγρό στο σάκο του.Όλα δείχνανε πως ξεκινούσε η αντίστροφη μέτρηση μόνο που εγώ δεν το είχα καταλάβει ακόμα. Νόμιζα πως θα αργούσα ακόμα να γεννήσω! Πήρα λοιπόν τον αντρούλη μου και καναμε μια βολτούλα στην αυλή του μαιευτηρίου για να τα πούμε!

Εφόσον γυρίσαμε, χαιρετηθήκαμε γιατί έπρεπε να φύγει, μπήκα κι εγώ να κάνω ένα ντουζάκι γιατί ήταν και ντάλα καλοκαίρι και είχα σκάσει με την κοιλάρα! Όσπου εκεί έγινε και το μεγάλο μπαμ! Σπάσαν τα νερά για τα καλά! Φώναξα τις μαίες κι εκείνες με την σειρά τους τον γιατρό μου! Σε λίγη ώρα ήταν δίπλα μου κι ο αντρούλης μου! Ευτυχώς γιατί δεν άντεχα να το περάσω μόνη μου όλο αυτό! Με ρώτησε ο γιατρός μου αν πονάω κι ότι είχαν ξεκινήσει οι συσπάσεις! «Ετοιμάσου«, μου λέει «γεννάς!»

Επαθα σοκ! Δεν το περίμενα! Έβαλα τα κλάματα μόνο και μόνο γιατί ανησυχούσα για την υγεία των μωρών μου γιατί ήταν προωρούλια! Με την βοήθεια τον γιατρών και των μαιών του μαιευτηρίου το ξεπέρασα γρήγορα!

Έβαλα το ρομπάκι μου, ήρθε και το κινητό κρεβατάκι μου και φύγαμε για το χειρουργείο! Όσο και να ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά η προωρότητα μου το ξέκοψε τελείως! Πηρα ένα ζεστό φιλί από τον αντρούλη μου που ήταν μέχρι εκείνη την ώρα και μου βαστούσε το χέρι και αποχωριστήκαμε!

Με ετοίμασαν κι ενώ ήμουν γυρισμένη για να γίνει επισκληρίδιος ακούω τον γιατρό μου να φωνάζει «Ακυρώστε την, έχουμε έκτακτο» και μένω μπουκάλα! Λέω δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό σε μένα.…. ήμουν μες την αγωνία να δω τα μωράκια μου και τώρα μου παρατείνουν το χρόνο….

Αφού πέρασε μία ώρα που παρεπιπτόντως μου φάνηκε σαν αιώνας, έρχεται ξανα όλο το team και ξανά από την αρχή!

Όλα γίνανε σε χρόνο απίστευτα ταχύ! Μέσα σε 5 λεπτά άκουσα το πρώτο μου μωράκι μου, τον γιόκα μου και να σου μου τον φέρνει κοντά ο γιατρός! Μου φαινόταν τόσο όμορφος…. μετά από 2 λεπτά ακούω και το δεύτερο μωράκι μου, το κοριτσάκι μου και να την κι αυτή δίπλα μου! Αν και θολά τα μάτια μου από το κλάμα μπορούσα να διακρίνω το προσωπάκι της! Ήθελα τόσο πολύ να τα σφίξω στην αγκαλιά μου, μα τόσο πολύ….

δυστυχώς όμως έπρεπε να φύγουν γρήγορα για την εντατική μονάδα. Όπου και τα είδα μετά από 4 μέρες και αγκαλιά κατάφερα να τα πάρω όταν πια ήταν 15 ημερών…. ήταν όμως τόσο γλυκιά η στιγμή αυτή. Αυτή που πρώτη φορά τα κράτησα στην αγκαλιά μου, που τους έδωσα το πρώτο φιλί, το πρώτο μας χάδι….

Έτσι λοιπόν καλωσόρισα στην ζωή τις ζωές μου, τις ανάσες μου και που για αυτά τα 2 παιδιά θα μπορούσα να φέρω τα πάνω κάτω, αρκεί να είναι καλά!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com

341shares

βικυ Νοέμβριος 27, 00:20

Και τα δικά μου διδυμ την 33η βδομάδα γεννήθηκαν!!! Καλη δυναμη να έχεις!!!
Απάντηση
ftsav Φεβρουάριος 05, 18:17

Κ μόνο που διαβάζω κλαίω! Μετά από 4 χρόνια προσπαθειών επιτέλους έμεινα κ εγώ έγκυος κ μάλιστα σε διδυμακια! Εχω μια δύσκολη εγκυμοσύνη όχι από αναγουλες κ ναυτιες, αλλά στο 1ο τρίμηνο είχα συχνά αίμα κ καφέ κ ήμουν στο κρεβάτι. Την 12η εβδομάδα μπήκα στο νοσοκομείο με μεγάλη αιμορραγία σίγουρη ότι τα έχασα... Αλλά τα ηρωακια μου ήταν εκεί! Τώρα είμαι στη 18η εβδομάδα κ δόξα το Θεό όλα είναι καλά στο κρεβάτι βέβαια. Με τον παραμικρό πόνο φαντάζομαι κ κλαίω! Διαβάζοντας όμως κ την ιστορία σου παίρνω κουράγιο κ αισιοδοξώ! Να σου ζήσουν τα αγγελούδια σου!
Απάντηση
Γαληνη Οκτώβριος 08, 22:47

>Τζενάκι να χαίρεσαι τα ζουζούνια!!!!
Απάντηση
Anonymous Οκτώβριος 08, 22:29

>ειναι πολυ γλυκεια η ιστορια σου να τα χαιρεσαι και να ειστε μια ευτυχισμενη οικογενεια
Απάντηση
Μαρία Αύγουστος 12, 17:41

>Άχ Τζένη...τι μου θύμισες τώρα!! Με γύρισες 7,5χρόνια πίσω,όταν κι εγω γέννησα τα δικά μου διδυμάκια (κοριτσάκια).Γεννήθηκαν 36εβδ. με προγραμματισμένη καισαρική. Όλα ευτηχώς πήγαν καλά!! ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ για την συνέχεια!!!!Γιατί όπως θα χεις καταλάβει πια,πρέπει να τρέχεις όλο το 24ωρο... φιλιά Μαρία Σέρρες
Απάντηση
Τζένη Αύγουστος 12, 13:24

>Σε ευχαριστώ πολυ Γεωργία μου!
Να χαίρεσαι κι εσύ τα παιδάκια σου!
Απάντηση
ΓΕΩΡΓΙΑ Αύγουστος 12, 10:34

>ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ????ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟΤΥΧΑ ΤΑ ΖΟΥΖΟΥΝΑΚΙΑ ΣΟυ!!!!
Απάντηση