Τελικά πόσο αντικειμενική μπορεί να είναι μια μάνα;

Η Βάσω μας εξιστορεί το… χρονικό της μεταμόρφωσης του γιου της: από ένα ατσούμπαλο νεογέννητο με πολλά σπυράκια έγινε το… πιο όμορφο μωρό του κόσμου! Μια ξεκαρδιστική μαμαδο-ιστορία που ίσως σας θυμίσει τα δικά σας!

Τελικά πόσο αντικειμενική μπορεί να είναι μια μάνα;

μαμά Βάσω

Όταν γέννησα, την πρώτη-πρώτη στιγμή που μου ακουμπήσανε τον γιο μου πάνω μου και τον κοίταξα για πρώτη φορά αυτό που σκέφτηκα ήταν «Το καημένο πώς είναι έτσι; Σαν πασαλειμένο με βούτυρο βιτάμ είναι!» (μετά σου λέει η μάνα βλέπει το παιδί της το πιο όμορφο!) Η αλήθεια είναι οτι το περίμενα πιο ‘όμορφο’, παρόλο που ειχα προετοιμαστεί διαβάζοντας βιβλία εγκυμοσύνης και σ’ ενα απ’ αυτά είχα διαβάσει που έλεγε «Μην παραπλανάστε απο τις διαφημίσεις και τις ταινίες που δείχνουν τα στρουμπουλά ξανθά γαλανομάτικα μωράκια που μόλις -‘και καλά!’- βγήκαν απο την κοιλιά της μάνας τους… Μη γελιέστε μανούλες.. Τα περισσότερα είναι τουλάχιστον 2 μηνών και ηθοποιοί!«

Θυμάμαι που όσοι ερχόντουσαν να μας ευχηθούν στο μαιευτήριο, μου έλεγαν «Ιδιο εσύ είναι! Να σας ζήσει!» και απο μέσα μου έλεγα: «Τώρα για κοπλιμέντο μου το λέει; Το καημένο ειναι κατσιασμένο/ πρησμένο/ ρυτιδιασμένο… έτσι είμαι και γω;;«

Περνούσαν οι μέρες και είχα τη μανα μου να λεει κάθε μέρα: «Εχουμε το πιο όμορφο μωρό του κόσμου», η πεθερά μου τα ίδια, εγω τους κοιτούσα όταν τα λέγανε, απορημένη, μετά κοιτούσα τον μικρό μου, εξίσου απορημένη και τους έλεγα: «ok guys, ειναι χαριτωμένο το μικρό μας, αλλα δε το λες και ‘κούκλο’!» (μα καλά, δεν ντρεπόμουν μάνα πράγμα; Αφου η μαμα μου με μάλωνε! Μου έλεγε «μη λες τέτοια πράγματα για το παιδί μας,ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ όμορφο!»)

Καταρχάς θέλω να πιστεύω οτι γενικά στη ζωή μου είμαι αντικειμενική στις απόψεις μου.. ε, πως να το κάνουμε, τα νεογεννητα κατα γενική -αντικειμενική όμως- ομολογία δεν είναι ομορφα…

Πρώτον το κεφαλάκι τους ειναι σαν μπαλα του ραγκμπυ συνήθως (όλο και ‘παίζει’ καμμια βεντουζίτσα στην ‘εξοδο’). Μετά τα περισσότερα έχουν μια κιτρινο-ικτερική απόχρωση (και οχι ροζουλί μαγουλάκια όπως στις διαφημίσεις), άλλα έχουν στα προσωπάκια τους birth marks, τα οποία ειναι κοκκινίλες συνήθως. Το δικό μου λοιπόν, μωρό, είχε απ’ ολα αυτά συν το οτι στις δυο βδομάδες εμφάνισε κάτι που λέγεται ‘νεογνική ακμή’, με λίγα λόγια γέμισε σπυνθουράκια το προσωπάκι του!! Αφου ο αντρας μου τον φώναζε ‘σπυραλόνγκα’ (τότε ήταν στα φόρτε του το ‘ΝΗΣΙ’). Και φυσικά πάντα ακουγόταν απο το βάθος η μαμα μου: «Καλε τι το λέτε το παιδί μας;;;!! Ακομα και με σπυράκια ειναι ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ!» (Καπου εκεί την ψιλιάστηκα οτι η μαμα μου ΔΕΝ συγκαταλέγεται στους αντικειμενικούς ανθρώπους και αρχισα λίγο να ανατρέχω στο παρελθόν που μου λέγε ‘εισαι κούκλα μ’αυτο το κούρεμα’, ‘σου πάει πολύ αυτο το φόρεμα’ και μάλλον δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα-καλά το έβλεπα εγώ απο τις φωτογραφίες!)

Μάταια προσπαθούσα να εξηγήσω στη μαμα μου οτι το να λέω πως ο γιος μας δεν ειναι το «πανεμορφο μωρό», δε σημαίνει οτι το αγάπαω any less, ουτε οτι με νοιάζει το αν θα εχει σπυράκια ή οβάλ κεφάλι ή πράσινη/κιτρινη/κόκκινη φάτσα…Παιδί μου είναι και το λατρεύω, αλλα μην τρελαθούμε! Δεν θέλω να είμαι απο τις μάνες που λένε: ‘εισαι ο καλύτερος απ’όλους/ο πιο όμορφος/ο πιο έξυπνος’ και να του ‘χτίσω’ έναν εγωισμό μέχρι το ταβάνι…Φυσικά και θα το ενθαρρύνω το παιδί μου, φυσικά και θα το παινέψω, και θα το κανακέψω, και θα του (παρα)πω γλυκόλογα αλλα θα προσπαθήσω να το κρατήσω πιο προσγειωμένο, τουλάχιστον σε ότι έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση, να ξέρει οτι δεν ειναι το παν η ομορφιά.. (Ξέρω προτρέχω λίγο αλλα δυστυχώς έτσι είμαι..θέλω να βλέπω πιο μακρυά..)

Κάπου εκεί στον τρίτο μήνα της ζωής (μας), ο μικρός ‘καθάρισε’ απο τα σπυράκια, το κεφάλι του στρογγύλεψε, έκανε σούπερ μαγουλάκια και άρχισε να ΓΕΛΑΕΙ… Μ’ενα φαφουτικο χαμόγελο, με ήχο, που μας έκανε να τον ερωτευτούμε ακόμα περισσότερο. Κάπου εκεί είπα και γω ‘τελικά μήπως είναι πολύ όμορφο το παιδί μας;;’ και φυσικά τότε ακούστηκε η φωνή της γιαγια μας: «Αφου στο λεγα εγώ!»

Τώρα πια στον 10ο μήνα της ζωής του, είμαι ΣΙΓΟΥΡΗ -εντελώς αντικειμενικά μιλώντας!- οτι έχω το πιο όμορφο παιδί (πού κ πού του το λέω κι όλας -αλλα όχι καθε μέρα! Μη το πάρει και πάνω του!) και πλέον με τις καθημερινές δεξιότητες που αποκτά ο μικρούλης μας όλοι στην οικογένεια έχουμε και νέο σλόγκαν: ‘έχουμε το πιο έξυπνο παιδί του κόσμου’!

Αντικειμενικά μιλώντας…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com