Η τσαπερδόνα!

Κάποτε είχα έναν γνωστό εντελώς ηλίθιο. Δεν νομίζω να ’χω συναντήσει πιο κουτό άνθρωπο στον κόσμο.

Ηταν φίλος ενός φίλου μου κι ετσι τον έτρωγα στη μάπα. Κάθε φορά που γύριζα σπίτι μου προσπαθούσα να καθαρίσω το μυαλό μου… γιατί άμα μπλέξεις με βλάκα κινδυνεύεις να αναρωτηθείς:

-Ρε μπας κι είναι έτσι;

Η βλακεία είναι ιδιατερως κολλητική… η εξυπνάδα από την άλλη δεν είναι…

Μια φορά λοιπόν μας μιλούσε για τον αντρικό οργασμό…

Του εξήγησα ευγενικά το ότι οι άνδρες δεν έχουν συνήθως οργασμό, αλλά εκσπερμάτωση (γι’ αυτό είμαστε και απλούστερα όντα)…. παρα μόνο σε κάτι σπάνιες περιπτώσεις , π.χ. στη εφηβεία ή σε κάποια φάση που…τέλος πάντων μπείτε στο Γουικιπίντιανα μάθετε… τέσπα… αυτος δεν εννοούσε την εξαίρεση, αλλά τον κανονικό οργασμό τύπου «Τι μου κάνεις λέβέντη μου! Τι μου κάνεις λεβέντη μου!»

Είτε το ‘πα στον τοίχο, είτε στον βλάκα το ίδιο και το αυτό.

Κάποια στιγμή που βαρεθηκα να του εξηγώ μου λέει (είχε δυο κόρες!)

– Όταν  πρωτοπιάσεις στην αγκαλιά σου την κόρη σου, τότε έλα να μου πεις αν έχεις οργασμό ή όχι!

Ωπα ο βλάξ!

Με προβλημάτισε… για πολλά χρόνια…

…κόρη όμως δεν είχα, οπότε δεν μπορούσα να το τσεκάρω… με τα ανήψια και τα βαφτιστίρια πάντως δεν μετρούσε… την κόρη σου, είχε πει.

Και ξαφνικά να ’μαι με την Αθηνά.

Όταν την πρωταγκάλιασα στο μαιευτήριο που μας την έφεραν για να τη δούμε η μαμά της Ολίβιας κι εγώ, ομολογώ ότι τον σκέφτηκα τον βλάκα.

Οργασμό πάντως δεν ενιωσα. Συγκίνηση και δέος ναι… οργασμό όμως not even close.

Eγινε η Αθηνούλα 3-4 μηνών… την ξαναπήρα στην αγκαλιά…την έσφιξα στ ην αγκαλιά μου… οργασμό δεν ένιωσα. Αυτή την φορά ένιωσα όμως άπλετη υπερηφάνεια.

Στα πρώτα της γενέθλια ντύθηκε πασχαλίτσα. Ηταν τρομερή, Την έσφιξα στην αγκαλιά μου… οργασμό πάντως δεν ένιωσα… ένιωσα όμως δημιουργικά, ένιωσα μεγάλη χαρά.

Το καλοκαίρι που έγινε ενάμιση την έσφιξα στην αγκαλιά μου μέσα στην θάλασσα. Για πρώτη φορά συνειδητά με έσφιξε και εκείνη. Οργασμό δεν ένιωσα… ένιωσα πάντως δυνατός, κυρίαρχος, ανίκητος.

Θα την ξανασφίξω όταν γίνει δυό, αλλά οργασμό δεν προβλέπω… ατέλειωτη αγάπη προβλέπω….

Δεν πιστεύω αυτό που λένε ότι οι μπαμπάδες είναι ερωτευμένοι με τις κόρες τους. Είναι απίστευτα ευτυχείς που έχουν το κοριτσάκι τους στην  αγκαλιά τους… νιώθουν αποτελεσματικοί, πιο γενναιοδωροι, πιο ολοκληρωμένοι και επειδή είναι κορίτσι νιώθουν πολύ έκπληκτοι.

Νομίζω ότι ανακαλύπτουν τις γυναίκες από την αρχη-αρχή, τους εξηγούνται πολλά πράγματα που δεν καταλάβαιναν… Ένα αγοράκι 3 ετών στέκεται μπροστά σε μια μπάλα…την στραβοκλωτσάει στα κουτουρού… τουλάχιστον 9 στους 10 μπαμπάδες θα πάνε να του εξηγήσουν, πώς να σουτάρει σωστά… Μπροστά στην μπάλα στέκεται ένα κοριτσάκι 2 ετών, την στραβοκλωτσάει στα κουτουρού… δέκα στους δέκα μπαμπάδες θα σκάσουν στα γέλια και στις ζητωκραυγές.

Ο μπαμπάς καλομαθαίνει την κόρη. Κάνει αυτό ακριβώς που τον προστάζει η φύση του, δλδ να  καλομαθαίνει το θηλυκό που του αρέσει, αγαπά… Αντιθέτως στο αγόρι του μαθαίνει σωστά τα πράγματα.

Ξέρετε γιατί; Επειδή απλούστατα γνωρίζει τι να του πεί, ενώ με το κορίτσι αγνοεί τα πάντα.

Λατρεύω που η Αθηνά είναι τσαπερδόνα.

Η Ολίβια είναι τσαπερδόνα.

Η μαμά μου είναι τσαπερδόνα.

Όχι δεν είναι οργασμός όταν κλείνεις στην αγκαλιά σου την κόρη σου. Είναι μια ΕΝΤΕΛΩΣ καινούργια σχέση που αποκτάς με τα θηλυκά. Όχι δεν είναι έρωτας. Είναι κάτι ακόμα πιο σπουδαίο…

Ηθικό δίδαγμα:

Οι βλάκες δεν έχουν ποτέ εκλάμψεις ευφυίας. 🙂

Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.

Είναι δημοσιογράφος.

Θα τον βρείτε εδώ στο eimaimama αλλά και στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr