Από το ΜΟΝΗ στο ΜΑΖΙ

Υπήρξαν κάποιες στιγμές στη ζωή μου που σήκωσα τα χέρια ψηλά και είπα «Αυτό ήταν! Οι επιλογές που έκανα με καταδίκασαν σε μια κατεστραμμένη ζωή»

Ευτυχώς ήταν μόνο στιγμές και δεν τις άφησα να με ορίσουν. Συνέχισα τη σκληρή δουλειά με τον εαυτό μου και επιτέλους πίστεψα πως καμία επιλογή δεν είναι ικανή να καταδικάσει καμία ζωή -εκτός αν ο ίδιος το επιτρέψεις.

Χαμογελάω όταν οι άνθρωποι που μας αγαπούν, μου λένε να μην δείχνω την ευτυχία μας γιατί ο κόσμος ζηλεύει και θα μας… ματιάσει. Ματιάζεσαι μόνο αν επιλέξεις να ματιαστείς.

Αν επιλέγω να δείχνω την ευτυχία, είναι γιατί είναι μια ευτυχία αποκτημένη με πολλή δουλειά και είναι μια ευτυχία που όλοι μπορούν να έχουν. Είναι μια ευτυχία που αποδεικνύει πως τίποτα δεν καταδικάζει μια ζωή για πάντα. Είναι μια ευτυχία θνητή και επίγεια που ήρθε μετά από κόπο, δάκρυα, πέσε-σήκω-πέσε και δουλειά, δουλειά, δουλειά. Και όχι, δεν είναι δεδομένη. Θέλει και αυτή δουλειά για να κρατηθεί.

Ξέρω πως η δική μου ευτυχία μπορεί να στεναχωρεί κάποιους ανθρώπους, όπως ίσως ζήλεψα ή στεναχωρήθηκα καμιά φορά κι εγώ σε δικές μου μαύρες στιγμές μοναξιάς από την ευτυχία άλλων. Όμως, πήρα και τεράστια δύναμη και έμπνευση από την ευτυχία που είδα να υπάρχει και αυτό με έκανε να μην χάνω την πίστη μου. 

Ήμουν κάποτε μια μαμά μόνη με τρία παιδάκια. Τώρα το μόνη έχει δώσει τη θέση του στο ΜΑΖΙ.

Επιλέγω να μοιράζομαι ένα μικρό κομμάτι της ζωής μας, όχι για να παινευτώ, ούτε για να διαβάσω όμορφα σχόλια. Δεν έχω ανάγκη τίποτα απ’ όλα αυτά (αν και νιώθω χαρά και ευγνωμοσύνη για τα όμορφα σχόλια που βγαίνουν από την καρδιά) Τα μοιράζομαι για να δώσω έμπνευση όπως πήρα και εγώ.

Η καρδιά μου έχει πάντα μια ιδιαίτερη θέση για τις μόνες μαμαδες. Όλες οι μαμαδες είναι υπέροχες υπερηρωίδες, όμως οι μόνες μαμάδες έχουν άγχη και αγωνίες που μόνο αν τα ζήσεις, μπορείς να τα νιώσεις. Σας νιώθω και σας το φωνάζω: φροντίστε την ψυχούλα σας και μην συμβιβάζεστε με οτιδήποτε δεν φωνάζει αγαπη. Δεν το έχετε ανάγκη! 🙏🏻❤️

Ολίβια