Μέσα από τα μάτια της «κυρίας» – Ένας ύμνος στη σπουδαία αυτή «δουλειά» (;)

Αν δουλειά θεωρείται να περνάς υπέροχα κάθε μέρα, να περιτριγυρίζεσαι από τα πιο αυθεντικά χαμόγελα και να παίρνεις τις αληθινότερες αγκαλιές του κόσμου, νιώθοντας ταυτόχρονα μαμά, τότε ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΟΛΗ ΜΕΡΑ!

Η συνάδελφος Χαρά Παναγιωτακοπούλου στο Nancy’s Blog, μέσα σε λίγες αράδες λέξεων, μεταφέρει όλο το συναίσθημα και τις σκέψεις που έχουμε οι τυχεροί του κόσμου.. αυτοί που εργαζόμαστε με παιδιά!

Συγκινήθηκα και ευχαριστώ πολύ για αυτό! Καλύτερα δε θα μπορούσε να περιγραφεί η καθημερινότητα μιας/ενός παιδαγωγού. Μιας «κυρίας» ή ενός «κυρίου» της τάξης.

Μανούλες και πατερούληδες, να μας αγαπάτε τις/τους εκπαιδευτικούς. Κοινός μας στόχος είναι η πολύπλευρη ανάπτυξη των θησαυρών που φέρατε στον κόσμο και να ξέρετε ότι προσπαθούμε για το καλύτερο με όλη μας την καρδιά!

Παρακάτω το εξαιρετικό κείμενο της συναδέλφου:

Είστε εργαζόμενοι γονείς και στέλνετε το παιδί σας στον παιδικό σταθμό; Μάθετε ποιά είναι η καθημερινότητα της δασκάλας με το παιδί σας!

Το ξυπνητήρι χτύπησε… η ώρα 7, ώρα για παιδικό σταθμό.

Σήκω, ντύσου, βάλε το ομορφότερο χαμόγελο σου, την υπομονή σου και εφοδιάσου με πολλή αγάπη! Πες καλημέρα, η μέρα σου άρχισε και είναι γεμάτη..

Μπαίνεις στην τάξη, αυτό θα είναι το σπίτι σου για 8 ώρες, είσαι η μαμά τους, όχι μόνο η δασκάλα τους!

Η μαμά τα αποχωρίζεται, δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά ..αφήνει στα χέρια σού το παιδί της, την ζωή της όλη και μαζί ένα μπουκέτο λουλούδια από αυτά τα μικροσκοπικά χεράκια. Πόσο πιο όμορφα να αρχίσει η μέρα σου;

Αναλαμβάνουμε δράση, είστε έτοιμοι;  Η δική μας περιπέτεια αρχίζει..

Μοιράζουμε παιχνίδια, παζλ, τουβλάκια, η κάθε λιλιπούτεια παρέα έχει το δικό της γούστο.. Οι αγκαλίτσες αρχίζουν, η «κυρία» δεν έχει έδρα, κάνει την πρωινή προσευχή και κάθεται στην μοκέτα μαζί με τα μικρά αγγελούδια, αυτά τα ξεχωριστά «λουλουδάκια». Μαθαίνουμε να ζωγραφίζουμε το πρώτο μας σπιτάκι, αυτό που η παιδαγωγός θα κρεμάσει στον τοίχο, γεμάτη υπερηφάνεια σαν να είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα. Τί χαρά είναι αυτή; Τί ενθουσιασμός; Τα προσωπάκια λάμπουν από χαρά, τότε ακούς δυνατά  τα πιο αληθινά «Σ’ αγαπώ»!

Η ώρα περνά και οι κοιλίτσες αρχίζουν να διαμαρτύρονται, τα τραπεζάκια περιμένουν, ο καθένας έχει την δική του θέση. «Κυρία, θα με ταΐσεις;» – Πώς να αρνηθείς; Πώς να χαλάσεις χατίρι, κοιτώντας αυτά τα ματάκια να λάμπουν ;

Αφού είσαι μία σούπερ ηρωίδα, κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα, απαντάς στην ίδια ερώτηση για είκοσι φορές, ξεχωρίζεις τα μπουκαλάκια με το νερό τους, τα μπουφάν μόνο και μόνο από την μυρωδιά! Μα πάνω από όλα και με γυρισμένη πλάτη, έχεις μάθει να ξεχωρίζεις τις φωνές.. Δένεις κορδόνια αμέτρητες φορές!

Η αγάπη που παίρνεις, όμως, είναι ανεκτίμητης αξίας, δεν πληρώνεται με χρήματα, είναι ανιδιοτελής, είναι αληθινή.. Αυτά τα χεράκια που θα σε αγκαλιάζουν σφιχτά μέσα στην μέρα, είναι αυτά που θέλουν την επιβράβευση από εσένα.

Τί επιβράβευση;

-Ένα μεγάλο χαμόγελο, ένα μπράβο και ένα φιλί!

Και στο τέλος της χρονιάς το πιο ακριβό δώρο που μπορείς να εισπράξεις είναι αυτό από το στόμα της μαμάς, της γυναίκας που δούλευε και σου έδινε την θέση της σε αυτές τις λίγες ώρες της καθημερινότητας : «Σε ευχαριστώ που το παιδί μου επέστρεφε σπίτι χαρούμενο και ευτυχισμένο» 

 

«Όλοι μπορούν να γίνουν σπουδαίοι, επειδή όλοι μπορούν να προσφέρουν. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις πτυχίο για να προσφέρεις. Δεν είναι απαραίτητο να ξέρεις να συνδέεις σωστά το υποκείμενο με το ρήμα για να προσφέρεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια καρδιά γεμάτη καλοσύνη, μία ψυχή που την κινεί η αγάπη ..»

-Martin Luther king