Ζώντας με έναν τζογαδόρο

Είμαι παντρεμένη και έχω δύο αξιολάτρευτα παιδιά. Θα μπορούσαμε να έχουμε μια καλή ζωή αν ο άντρας μου δεν ήταν τζογαδόρος.

Προσπαθούμε τα παιδιά μου και εγώ να τον πείσουμε ότι έχει πρόβλημα και πρέπει να ζητήσει βοήθεια. Δεν το καταλαβαίνει .Όταν δεν φτάνουν τα λεφτά θα φταίω εγώ που ξοδεύω πολλά στο σουπερμάρκετ ή τα παιδιά που χαλάνε πολλά λεφτά. Ποτέ όμως δεν φταίει αυτός.

Τσακωμοί  και κλάματα συχνά μπροστά στα παιδιά .Εδώ και ένα χρόνο σχεδόν πάω στο ΚΕΘΕΑ της περιοχής μου . Δυστυχώς όμως μόνο εγώ γιατί όπως λέει εκείνος δεν τζογαρει απλώς εγώ έχω πρόβλημα με τα λεφτά. Προσπάθειες, προσπάθειες, προσπάθειες αλλά μόνο από μέρους μου,  αυτός τίποτα. Έφτασα από όλη  αυτή  την κατάσταση να κάνω κακό στην υγεία μου και να πάρω αγχολυτικά.

Τώρα έχω σταματήσει  να προσπαθώ για εκείνον . Προσπαθώ να ξεπεράσω τα ψυχοσωματικά μου με ψυχοθεραπεία. Προσπαθώ για εμένα για εμένα , πρέπει να είμαι καλά .Το οφείλω στα παιδιά μου. Δεν ξέρω αν θα  ζητήσει κάποια στιγμή βοήθεια για το πρόβλημα του. Δεν ξέρω αν θα είμαι εκεί να τον βοηθήσω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχω άλλες αντοχές να παλέψω αλλά πρέπει όμως να παλέψω για την καθημερινότητα μου. Τρέχω όλη την ημέρα από την μια δουλειά στην άλλη για να μπορώ να ζω με αξιοπρέπεια. Θα ήθελα να είμαστε μαζί  αλλά δεν αντέχω αλλά ψέματα. Αυτα.