Από τον καθηγητή πολεμικών τεχνών Αλέξανδρο Παρασίδη.
Συμβουλές σε γονείς με παιδιά-μαθητές πολεμικών τεχνών
Πολλές φορές ο γονέας βάζοντας το παιδί του σε μια πολεμική τέχνη δε γνωρίζει τι ακριβώς κάνει. Θεωρεί ότι είναι μια αθλητική δραστηριότητα η οποία, εκ θαύματος θα δημιουργήσει ένα χαρακτήρα ακέραιο και πειθαρχημένο. Έτσι είναι αδύνατο να αντιληφθεί γιατί όλοι όσοι ασχολούνται με πολεμικές τέχνες και βρίσκονται μέσα στο χώρο τον κοιτούν σαν εξωγήινο.
Οι εκπαιδευτές με τη σειρά τους επειδή πολλές φορές δειλιάζουν να επαναλαμβάνονται και να επιπλήττουν γονείς, αποφεύγουν να μιλούν. Έτσι οι νοοτροπίες μεταφέρονται επιδημικά από γονιό σε γονιό με αποτέλεσμα τα προβλήματα να διαιωνίζονται. Τα πράγματα που μαθαίνουν τα παιδιά μέσα στο Τατάμι έρχονται αντιμέτωπα με ότι αντικρίζουν την ίδια στιγμή έξω από τους γονείς τους.
Οφέλη της πολεμικής τέχνης στην παιδική ηλικία
Σωματικά: Δύναμη, ευλυγισία, ευκαμψία, ισορροπία, νεύρο-μυικός συντονισμός, αντίληψη του σώματος μέσα στο χώρο, παρατηρητικότητα, ταχύτητα αντίδρασης.
Ψυχικά: εισαγωγή σε οργανωμένη ομάδα εκτός οικογένειας, σεβασμός σε όσους αποτελούν τη τάξη του και αργότερα τον αντίπαλο του σε κάποιο παιχνίδι, σεβασμός στους κανόνες της ομάδας και της πολεμικής τέχνης, σεβασμό στο δάσκαλο του και στους ανωτέρους του, σεβασμό στο χώρο προπόνησης, διαχείριση θυμού, διαχείριση ήττας, διαχείριση άγχους, ειλικρίνεια, υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, αυτοπεποίθηση.
Όλα αυτά πραγματοποιούνται σε ένα χώρο που στην Ιαπωνική γλώσσα ονομάζεται Ντότζο (dojo) και στη κυριολεξία σημαίνει χώρος φώτισης και ψυχικής ανάτασης. Οι λαοί από όπου προήλθαν οι πολεμικές τέχνες δίνουν σε αυτό το χώρο μια ιερή διάσταση. Ανεξαρτήτως του αν πιστεύεται εσείς ή όχι, ότι αυτό που επιτελείται μέσα στο Ντότζο είναι σοβαρό, θα πρέπει να ακολουθείται σαν γονείς ένα συγκεκριμένο εθιμοτυπικό. Είναι το εθιμοτυπικό των καλεσμένων. Αν δε μπορείτε να το ακολουθήσετε δεν υπάρχει λόγος να είστε παρών. Είναι προτιμότερο να περιμένετε έξω από το να καταλάβει το παιδί σας ότι δε μπορείτε να ενταχθείτε σε ένα χώρο και του ζητάτε να ενταχθεί εκείνο.
Στις πολεμικές τέχνες η έναρξη και η λήξη του μαθήματος είναι οι σοβαρότερες στιγμές, οφείλετε αν κάθεστε να σηκωθείτε μέχρι να τελειώσει το εκάστοτε εθιμοτυπικό. Ο χώρος του Ντότζο που γίνεται εξάσκηση ονομάζεται Τατάμι. Εκεί τα παιδιά κυκλοφορούν ξυπόλυτα για να είναι γειωμένα και να έχουν τη μέγιστη ισορροπία , φορούν καθαρές στολές ανάλογες με τη πολεμική τέχνη και έρχονται σε επαφή με το έδαφος με όλο τους το σώμα.
Προσοχή: Σε αυτό το χώρο δεν θα πατήσουμε ποτέ σαν γονείς. Είναι ο χώρος όπου το παιδί αφήνει την οικογένεια και έρχεται να κοινωνικοποιηθεί. Εκτός αυτού, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος μετάδοσης ασθενειών. Τα παπούτσια μεταφέρουν ότι έχετε πατήσει κατευθείαν στο δέρμα και το στόμα του παιδιού σας.
Γενικότερες οδηγίες
Τελευταίο και σημαντικότερο είναι να καταλάβετε πόσο σημαντική είναι η πολεμική τέχνη. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να πάρετε μέρος σαν μαθητής μαζί με άλλους γονείς, μερικές φορές, στην ίδια τάξη με τα παιδιά σας. Θα πρέπει να βιώσετε τη κούραση, τη μάθηση και το παιχνίδι. Γνωρίστε πόσο ωραία και σημαντικά για την υγεία του παιδιού σας πράγματα συμβαίνουν σε μια τάξη. Τότε θα διαπιστώσετε ότι αλλάζει η ματιά που βλέπετε τις πολεμικές τέχνες.
πηγή oloigiatopaidi.gr
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο