Μήπως παραείμαι χαλαρή;
Δεν ξέρω από που να αρχίσω. Έχω άγχος. Πολύ. Νιώθω συνεχώς ότι κάτι δεν έχω κάνει σωστά, ή ότι κάτι δεν έκανα καθόλου ενώ έπρεπε, ή ότι έκανα κάτι που δεν έπρεπε. Μπέρδεμα; Ναι. Αλλιώς το λένε και «ανατροφή παιδιού»!
Διαβάζω βιβλία σχετικά με την σωματική, ψυχική, συναισθηματική, κοινωνική ανάπτυξη και υγεία του παιδιού. Παρακολουθώ διαλέξεις ειδικών όποτε μπορώ. Ενημερώνομαι σερφάροντας στο internet στον ελεύθερο χρόνο μου (τη νύχτα). Προσπαθώ να βελτιώσω τον εαυτό μου (μέσα/έξω) για να αποτελέσω επιτέλους ένα καλό πρότυπο για την κόρη μου. Μιλάω πολύ με άλλους γονείς για να συλλέξω πληροφορίες και εμπειρίες. Ασχολούμαι πολύ με το παιδί μου. Παίζω μαζί της. Της διαβάζω βιβλία. Την βγάζω συνέχεια έξω και την φέρνω σε επαφή με άλλα παιδιά για παιχνίδι. Την πηγαίνω πολύ θέατρο και σινεμά και κυνηγάω μανιωδώς τις παιδικές εκδηλώσεις που έχουν εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Γενικώς προσπαθώ να της προσφέρω εικόνες και εμπειρίες που θα την βοηθήσουν να μάθει τη ζωή, όσο καλύτερα γίνεται.
Τα κάνω όλα αυτά, όπως τα κάνουν οι περισσότεροι σημερινοί – σύγχρονοι – γονείς (τους βλέπω άλλωστε να γεμίζουν τα θέατρα, τα παιδικά μουσεία και τους χώρους παιδικών εκδηλώσεων). Και όμως συνεχώς έχω την αίσθηση ότι αυτά δεν είναι αρκετά. Ενίοτε θα υπάρξει ένα άρθρο ή ένας ειδικός που θα διατυπώσει μια θεωρία που θα με ταρακουνήσει και θα με κάνει να νιώσω… ανεπαρκής (και μπερδεμένη).
Όσο για το θέμα του σχολείου και της εκπαίδευσης..; Μεγάλη συζήτηση! Μεγάλο άγχος!
Προσπαθώ να είμαι λογική στις «απαιτήσεις» μου από το παιδί μου, το οποίο είναι μόλις 4 παρά, και να μην το καταπιέζω. Φοβάμαι μην το υποχρεώσω να μεγαλώσει πριν την ώρα του, να φορτωθεί ευθύνες που δεν ταιριάζουν με την ηλικία του και να χάσει τα καλά της. Αλλά βλέπω γύρω μου άλλους (πολλούς) γονείς νηπίων που τους συμπεριφέρονται σαν να είναι λυκειόπαιδα και (πάλι) αμφισβητώ τον εαυτό μου.
Γιατί το δικό μου παιδί μπορεί στα 4 παρά του να μετράει παπαγαλία μέχρι το 20, να ξέρει καλά όλα τα χρώματα και λίγα από τα γράμματα. Αλλά το παιδί της φίλης μου, που είναι στα 4 και κάτι, ήδη γνωρίζει πολύ καλά τους όλους αριθμούς, όλα τα γράμματα, ξέρει να συλλαβίζει λέξεις, να γράφει το όνομά του και κάποιες εύκολες λέξεις και να κάνει εύκολες αριθμητικές πράξεις. Και δεν πρόκειται για κάποιο παιδί ιδιοφυΐα. Απλώς η μαμά του το βάζει να κάνει εντατικά homework από την πρώτη μέρα που πήγε παιδικό σταθμό! Με εργασία που δίνει η δασκάλα του παιδικού σταθμού για το σπίτι (!) συν την επίμονη και επίπονη προσπάθεια της φίλης μου να μάθει στο παιδί της όλα αυτά με καθημερινές ασκήσεις προγραφής και προανάγνωσης. Όπως λεει: «πρέπει να είναι προετοιμασμένα για την 1η Δημοτικού και δεν υπάρχει αρκετός χρόνος». Και διανύοντας την χρονιά του προνηπίου το παιδάκι αυτό έχει πια καθιερωμένη μέρα που «κάνει τα μαθήματά του» για ένα ολόκληρο απόγευμα!
Προσωπικά δεν εγκρίνω καθόλου όλα τα παραπάνω και δεν κάνω τίποτα από αυτά που κάνει η φίλη μου. Αφήνω την εξέλιξη να έρθει ομαλά και την εκπαιδευτική διαδικασία να κάνει τη δουλειά της. Δεν φορτώνω το παιδί με άσκοπες σκοτούρες ούτε με άσκοπες πιέσεις. Αυτή είναι η αποψή μου και έτσι λέει το ένστικτό μου
Όμως την ίδια στιγμή αμφισβητώ την κρίση μου. Μήπως εγώ είμαι χαλαρή και όχι η φίλη μου υπερβολική και καταπιεστική; Μήπως αυτή η στάση μου φέρει το παιδί μου τελικά σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τα υπόλοιπα της ηλικίας του; Είναι όντως τόσο απαιτητικό και δύσκολο το Δημοτικό Σχολείο των 2010s; Θα καταφέρει να ανταπεξέλθει;
Βλέπω τη φίλη μου να φουσκώνει σαν το παγώνι όταν η κόρη της συλλαβίζει τη λέξη ‘φάλαινα’ με το μικροσκοπικό της δαχτυλάκι πάνω στο βιβλίο και δεν ξέρω πως να αισθανθώ. Ζήλεια, που η δική μου κόρη απέχει μακράν από αυτό; Λύπη, για όσα απογεύματα παιχνιδιού έχει χάσει το άλλο κοριτσάκι για να μάθει να συλλαβίζει μια λέξη που περιέχει δίφθογγο; Εκνευρισμό, με την αυτάρεσκη ικανοποίηση της φίλης μου; Όχι. Τίποτα από τα παραπάνω τελικά. Μόνο φόβο αισθάνομαι, ότι δεν κάνω καλά τη δουλειά μου και ότι αυτό θα έχει αντίκτυπο στο μέλλον του παιδιού μου. Φόβο που δεν πράττω με τον ίδιο τρόπο! Σκέφτομαι ότι η φίλη μου έχει καταλάβει τις απαιτήσεις της νέας εποχής και ανταποκρίνεται έτσι ωστε να προετοιμάσει το παιδάκι της για την μεγάλη πρόκληση. Ενώ εγώ τι κάνω; Το αφήνω να παίζει ανέμελο! Νιώθω λίγο… τζίτζικας!
Είμαι λάθος; Πως να βρω ισορροπία και τελικά ηρεμία;
Μια αγχωμένη μανούλα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κι εγώ εκπαιδευτικός είμαι κι έχω μια μπεμπούλα 5 μηνών που της αρέσει πολύ να φτύνει πολύ αυτή την περίοδο, την τρώνε τα ούλα της και να περιεργάζεται τα πάντα γύρω της, να κάνει τις ασκήσεις της για να σηκωθεί και να με κοιτάει με σοβαρό βλέμμα και μετά να γελάει. Και τη βλέπω και χαίρομαι. Και θέλω πολλά να της μάθω. Και θα της τα μάθω. Αλλά το μόνο που σκέφτομαι και θέλω να σου πω είναι ένα; κάθε πράγμα στην ώρα του. Άσε το παιδί σου ελεύθερο. Θα τα μάθει όλα όταν εκείνο νιώσει έτοιμο!!!
Μα είναι δυνατόν ένα υγιες παιδάκι να μη μάθει να διαβάζει ή να γράφει στη ζωή του...γιατί να τα φορτώνουμε με γνώσεις που δεν έχουν ακόμα την ωριμότητα να τις δεχτούν στο μυαλουδακι τους;είναι σα να προσπαθούμε ντε και καλά να κόψει την πανα ένα μικρο από τον 1.5 χρόνο!και τόσα παιχνίδια στο σπίτι ποιος θα τα παίζει...όλα στην ώρα τους κορίτσια
το ιδιο αγχος ειχα κ γω για τον γιο μου πριν ενα χρονο.Στο νηπιαγωγειο η δασκαλα δεν τους μαθαινε τιποτα εκτος απο αριθμους με αποτελεσμα να του λεω π κ α κ να μου λεει πουα!ελεγα αυτο το παιδι θα με ζορισει πολυ!ενω τα υπολοιπα παιδια που ηταν στο ολοημερο διαβαζαν μονοι τους ολοκληρο παραμυθι.Τον Σεπτεμβρη που ανοιξαν τα σχολεια στην πρωτη συνελευση η δασκαλα μας ειπε οτι μεχρι τα χριστουγεννα θα ξερουν να διαβαζουν!οπως κ εγινε!σημερα πηραμε βαθμους για το δευτερο τριμηνο κ τα παμε τελεια!πρεπει να αφησεις τα πραγματα να ερθουν απο μονα τους!
Ο παιδικός σταθμός δεν είναι μόνο χώρος φύλαξης των παιδιών. Είναι και χώρος ανάπτυξης δεξιοτήτων. Το ίδιο και το νηπιαγωγείο. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με βάση την ηλικιακή ανάπτυξη των παιδιών και για κάθε παιδί διαφέρει. Το 4χρονο που συλλαβίζει διφθόγγους είναι υπερβολή. Απόλαυσε την νηπιακή ηλικία της μπουμπούς σου αναπτύσσοντας τις δεξιότητες της και μη φοβάσαι θα μάθει να γράφει και να διαβάζει. Παρότι εκπαιδευτικός δεν 'δίδαξα' στην κόρη μου την αλφάβητο πριν την εισάγει στο μάθημα η δασκάλα στο προνήπιο. Η μικρή μου είναι 4.5 ακριβώς και την προηγούμενη εβδομάδα έγραψε 'ΑΒΡΙΟ' χωρίς καμία βοήθεια ή παρέμβαση. Δώσε βάση στις δεξιότητες του παιδιού σου κ μην αισθάνεσαι τύψεις... Καλό κουράγιο.
Πίστεψέ με επειδή το έχω ψάξει πάρα πολύ (συμπτωματικά), κάνεις την καλυτερη δουλειά!!! Τα παιδιά που πιέζονται έτσι, ξεσπάνε όταν πια είναι επιζήμιο για την εξέλιξή τους και σου το λέω και από εκπαιδευτική εμπειρία. Επιπλέον, τα έχω συζητήσει όλα αυτά με παιδοψυχολόγους και λογοθεραπευτές. Άσε τους τρελούς στην τρέλα τους!
Θα συμφωνήσω πολύ με την δασκάλα τηςπαρεας που λέει ότι ειναι μεγα λάθος να στείλεις ένα παιδί στην Α δημοτικού που ξέρει ήδη να διαβάζει. Και μάλιστα όταν αυτό ειναι αποτέλεσμα καθημερινής εργασίας του παιδιού από τα προνηπια ή τα νήπια... (εξαιρούνται ίσως περιπτώσεις λίγων παιδιών που υπάρχουν τα οποία μαθαίνουν όλα αυτά σχεδόν μονα τους και με υπέρμετρη ευκολία που προφανώς ειναι ιδιαίτερα παιδια που χρήζουν άλλης αντιμετώπισης εξίσου όμως προσεκτικης). Ειναι πολύ επιφοβη η προσαρμογή ενός παιδιού που τα ξέρει ήδη όλα αυτά που τα υπόλοιπα παιδια θα μάθουν μέσα σε αρκετούς μήνες. Και προκύπτουν θέματα συμπεριφοράς του όπως είπε η εκπαιδευτικος αλλα και το ίδιο απαξιώνει τον δασκαλο και το σχολείο. Από την άλλη όμως ο γονιός θα πρέπει να έχει μια επαγρύπνηση για το θέμα της προετοιμασίας για το δημοτικό ιδιαίτερα στην τάξη του νηπιαγωγείου. Πολλά νηπιαγωγεία κανουν εξαιρετικη δουλειά σε αυτό αλλα όχι τόσο. Δεν είναι καθόλου κακη ιδέα η εργασία το σαββατοκύριακο που περιλαμβάνει να του διαβασουμε ένα παραμύθι και το ίδιο να κάνει μια ζωγραφιά και να γράψει πχ τον τίτλο του βιβλίου ή κάτι τέτοιο. Πιο σημαντικό ειναι μέσα σε όλα αυτά να είναι οι γονείς κοντά στο παιδί στην νηπιακή ηλικία πριν το δημοτικό να διασφαλίσουν με την βοήθεια των νηπιαγωγών ή και ειδικών αν χρειαστεί την σχολική ετοιμότητα του παιδιού και όχι φυσικά μαθαίνοντας του αυτά που θα του μάθει ο δάσκαλος στην α δημοτικού αλλα διερευνοντας τυχόν αδυναμίες του παιδιού, μαθησιακές δυσκολίες κλπ που συχνά οι γονείς δεν αντιλαμβάνονται μόνοι τους και για αυτό ακριβώς χρειάζεται η συμβολή των ειδικών και των νηπιαγωγών. Κανένα άγχος λοιπόν δεν χρειάζεται μόνο επαγρύπνηση που εσύ φίλη μου φαινεται ότι την έχεις :)
Μπράβο σου που ψάχνεσαι . Το θέμα είναι πως η φίλη της μαμάς μου , είναι εκπαιδευτικός στο επάγγελμα , με τόόόόνους βιβλία στη παιδική ψυχολογία , στο πως να μεγαλώσει σωστά το παιδί , με θέατρα και μουσεία , με μπαλέτα και βολτές και χατήρια και με καταπληκτική σχέση με την ΜΙΑ και μοναδική κόρη της ....... έχει μια κόρη 21 χρόνων σήμερα , άκρως κομπλεξική , χωρίς παρέες , χωρίς μία σχέση , κολλημένη με την μητέρα της που συνέχεια αρρωσταίνει. Εννοείται πως ο πατέρας απλά υπάρχει στο σπίτι . Παιδιά θέλουμε να κάνουμε όχι ρομπότ . Καλό είναι να ασχολείσαι με το παιδί σου , καλό να το αφήνεις και μόνο , καλό να παίζει , καλό και να διαβάζει . Παν μέτρον , άριστον . Όλες στο τέλος θα κριθούμε αν το παιδί θα είναι ανεξάρτητο , γεμάτο , δοτικό , ευτυχισμένο .
Έχουμε ξεχάσει ότι ο παιδικός σταθμός είναι ένα μέσο φύλαξης των παιδιών για εργαζόμενες μητέρες και τον έχουμε αναγάγει σε σχολείο,με αποτέλεσμα πολλά παιδάκια να χάνουν την νηπιακή τους ηλικία και να ξεκινάνε το δημοτικό ήδη κουρασμένα. Κατά τη γνώμη μου τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να μαθαίνουν αυτά που θέλουν να μάθουν,αυτά που τους ενδιαφέρουν και να περνάνε καλά και ξέγνοιαστα. Στο νήπιο θα προετοιμαστούν πιο εντατικά για το δημοτικό και μετά θα έχουν μπροστά τους 12 χρόνια που το μόνο που θα κάνουν είναι να ασχολούνται με τα μαθήματα τους. Ένα παιδάκι που ξεκινάει το δημοτικό το Σεπτέμβριο ,μη γνωρίζοντας γραφή και ανάγνωση, μέχρι τα Χριστούγεννα θα είναι ακριβώς στο ίδιο επίπεδο με τον συμμαθητή του που τα γνώριζε απο πριν (αυτό το λέω απο προσωπική εμπειρία). Γιατί η ύλη είναι ίδια είσαι - δεν είσαι προχωρημένος. Οπότε μην στεναχωριέσαι, είμαστε και άλλες που έχουμε επιλέξει τον δρόμο που έχεις επιλέξει και εσύ και το προσεχώς είναι ευοίωνο!!!!!
Σιγά μην το βάλω να μάθει και την διακρινουσα από 4 ετών..έχει χρόνια μπροστά για διαβασμα..
Πραγματικά εύχομαι να μην είναι αλήθεια όσα περιγράφονται στο άρθρο! Άννα Κ. δε θα μπορούσες να τα πεις καλύτερα!
Είμαι δασκάλα και θα σου πω το εξής: απεχθάνομαι να έρχονται στην Α παιδάκια που τους έμαθαν οι γονείς τους να διαβάζουν!!! Τότε κυρά μου τι το στέλνεις στο σχολείο; Αφού εσύ είσαι καλύτερη δασκάλα από εμένα, πήγαινε να μείνεις σε μια χώρα που επιτρέπεται το home-schooling και παράτα μας! Τι σου φταίει το παιδάκι σου, που όταν εμείς με την πλειοψηφία θα λέμε π και α πα, π και ι πι, όλο μαζί παπί, θα κόβει φλέβες από τη βαρεμάρα;;; Και όταν ένα παδάκι Α δημοτικού βαριέται, συνήθως κάνει φασαρία και η φασαρία συνήθως σημαίνει (αναγκαστικά) κάποια επίπληξη... Είναι ένας φαύλος κύκλος... Ο σοφός λαός λέει "κάθε πράγμα στο καιρό του". Στα 4 το παιδί θα μάθει να αυτοεξυπηρετείται και να αναγνωρίζει κάποια βασικά πράγματα, σχήματα, χρώματα κτλ. Στα 5 λίγα παραπάνω και στα 6 θα μάθει να διαβάζει και να υπολογίζει. Ξέρετε κανένα παιδάκι να τελείωσε το δημοτικό χωρίς να μάθει ανάγνωση;;; Για ποιο λόγο να μάθει ανάγνωση από τα 4; Για να κάνεις τη ζωή της δασκάλας της Α τάξης πιο δύσκολη; Μείνε ήσυχη, το παιδί σου τώρα έχει ανάγκη από παιχνίδι, από ερεθίσματα και από αγάπη, τα γράμματα και οι προσθαφαιρέσεις θα έρθουν στην ώρα τους. Όσο για τη φίλη σου, προτιμώ να μην σχολιάσω, αλλά στη θέση σου θα ένιωθα λύπη για το παιδάκι της (εκτός αν έχει τέτοια έφεση στα γράμματα που δεν πιέζεται καθόλου και το απολαμβάνει).
Άσχετο με τα παραπάνω, αλλά επειδή με κάνει να χαμογελάω θα σου το πω: από τον τίτλο περίμενα να δω ένα κείμενο για μια μαμά χαλαρή και "δεν τρέχει τίποτα". Και ξαφνικά, η πρώτη λέξη που έπεσε το μάτι μου ήταν η λέξη "άγχος"!!! :-) Ηρέμησε, είμαι βέβαιη ότι είσαι η καλύτερη μανούλα που θα μπορούσε να έχει η κόρη σου. Μην αγχώνεσαι, ακολούθησε το ένστικτό σου και τις ανάγκες του παιδιού σου και όλα θα είναι τέλεια.
ωραια να τα εχουμε χαλαρα μεχρι την α δημοτικου και να μην κανουν τιποτα απο εργασιες.αυτη η αλλαγη ομως στα 6 που ξαφνικα πεφτουν στα βαθια με αναγνωση γραφη αριθμητικη γραμματικη,ολα μαζι,δεν ειναι ενα σοκ για το εως τοτε ανεμελο χαλαρο παιδακι;;με οσες μανουλες εχω μιλησει,ολες,κι εγω μαζι,αντιμετωπισαμε δυσκολια στη α δημοτικου.οι απαιτησεις ειναι πολλες σε παιδια που δεν εχουν μαθει να κανουν εργασιες .θυμαμαι την πρωτη με μελανα χρωματα...
Μια χαρα ειναι ολα αυτα που κανεις με το παιδακι σου.Αυτα ακριβως χρειαζεται σε αυτη την ηλικια. Ερεθισματα (θεατρο,σινεμα) και παιχνιδι με παιδακια αλλα και μαζι σου.Μην κοιτας τι κανουν αλλες μαμαδες.Καποιες ειναι υπερβολικες ή θελουν να δειχτουν οτι τα παιδια τους ειναι πιο εξυπνα απο καποια αλλα.Ειναι υπερβολη να εχουν τα προνηπια και τα νηπια οποιαδηποτε εργασια για το σπιτι.Σαφως και θα βαρεθουν οταν θα πανε στο δημοτικο.
Καλησπέρα στις μανούλες, θα ήθελα να εκφράσω και εγώ την άποψη μου πάνω σε αυτό. Θεωρώ ότι όλες μας από την επιθυμία μας και το ένστικτο μας σαν μαμάδες να κάνουμε το καλύτερο "φορτώνουμε" τα παιδιά μας από πολύ νωρίς να μάθουν πράγματα που δεν τους χρειάζονται ακόμα. Πιστεύω ότι σε αυτές τις μικρές ηλικίες τα παιδιά πρέπει να παίζουν, να γελάνε, να ανακαλύπτουν τον κόσμο όπως θέλουν αυτά, και μπορούμε μέσα από δημιουργική απασχόληση και παιχνίδια εκπαιδευτικού τύπου να τους δώσουμε τις βάσεις ώστε όταν είναι πράγματι η ώρα να τα μάθουν θα το κάνουν με ευχαρίστηση. Το να ξέρει ένα παιδί να διαβάσει από το προνήπιο και από τον παιδικό σταθμό δεν το κάνει απαραίτητα εξυπνότερο παιδί και δεν σημαίνει ότι στην πορεία της ζωής του θα γίνει καλύτερο ή πιο επιτυχημένο από τα άλλα παιδιά. Αφήστε τα παιδιά να είναι παιδιά, δώστε βάσεις και ερεθίσματα και μην ξεχνάτε ότι θα είναι για πολλά χρόνια στα θρανία κάνοντας εργασίες και διαβάζοντας.
Το καθε παιδι ειναι διαφορετικο χρειαζετε το χρονο του ..... αυτο ειναι που σου ειπαν οι περισσοτερες...Εγω θα σου πω την προσωπικη μου εμπειρια. Απο μικρη οι γονεις μου με πιεζαν πολυ με το σχολειο .... διαβασε διαβασε..... Δεν το εκαναν απο κακκο οι γονεις καμοια φορα θελοντας να κανουν το καλο καταφερνουν το αντιθετο . Δεν το ηθελα το σχολειο δεν ημουν παιδι του διαβασματος . Με συγκριναν με τα αλλα παιδια για αν με κανουν καλυτερη εγω πληγονομουνα αλλα δεν το εδειχνα. Δεν ημουν παιδι να μαθω γραμματα τι να κανουμε εχω αλλα προτερηματα οπως και το παιδι σου. πυστευω πρεπει να τα βρεις και να τα αναδειξεις και οχι να τον πιεζεις σε κατι που αυτη τη στιγμη δεν μπορει. Δεν πρεπει να του μεταδωσεις το αγχος σου και το στρες σου, παρολο που ειναι μικρη το νιωθει, το καταλαβαινει περισσοτερο ισως απο οσο νομιζεις, δεν το βοηθαει αυτο, πρεπει να το ενθαρυνεις και να νιωθει σημαντικο. Αυτη ειναι η γνωμη μου...
Θα ηταν καλο να μην ξεχνουσαμε ποτε πως οπως καθε παιδι,ετσι κι ο καθε γονιος ειναι διαφορετικος.Το μονο που χρειαζονται τα παιδια ειναι αγαπη,κι ολα τα αλλα θα βρουν το δρομο τους...
Όλα τα παιδάκια έχουν τους δικούς τους ρυθμούς. Ο γιος μου πήρε για δώρο 2 ετών τον υπολογιστή της φίσερ πράις. 2,5 ετών (επειδή του άρεσε και ασχολιότανε) ήξερε όλα τα γράμματα, μικρά και κεφαλαία. Διάβαζε τις πινακίδες των αυτοκινήτων. Στο νηπιαγωγείο, πάλι μόνος του, ζήτησε να διαβάσει ένα βιβλίο. Ξεκίνησε, του έμαθα τα αι, ει κλπ. Τώρα είναι Α΄Δημοτικού. Ναι, βγαίνει εύκολα. Η κόρη μου, από την άλλη, είναι πλέον 3,5. Είναι τελείως άλλο παιδί. Δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα γράμματα, τους αριθμούς και οτιδήποτε άλλο. Ξέρει να μετράει στα αγγλικά μέχρι το 10. Στα ελληνικά μια το κάνει καλά, μία όχι. Τη ρώτησα αν θέλει να δούμε τον υπολογιστή κλπ. Είπε "όχι" και το σεβάστηκα πλήρως. Μην ανησυχείς. Γνώμη μου, μην πιέζεις το παιδάκι σου. Άστο να παίξει. Έχει χρονο. Όλοι μαθαίνουν να διαβάζουν και να γράφουν. Όσο για το homework, όταν στο προνήπιο βάζανε στο γιο μου μία "προαιρετική εργασία" κάθε Παρασκευή για τη Δευτέρα (ζωγραφική, να βρει τις διαφορές, να χρωματίσει το μικρότερο κλπ) η νονά του που είναι παιδαγωγός είπε ότι είναι απαράδεκτο σε αυτές τις ηλικίες γιατί θα βαρεθούνε πολύ γρήγορα όταν πρέπει. Τα συμπεράσματα δικά σου!!!
κοριτσάκι μου ασε τι κάνουν οι φιλες και τι λενε οι ειδικοί κλπ και ακου το ενστικτό σου και δες εσυ το παιδι σου χωρις να το συγκρίνεις με αλλο παιδάκια.. θα σου προτείνω να δοιαβάσεις το μυθιστόρημα οχι στα βαθια παιδι μου.. θα σε βοηθησει πολυ
Αγαπητή μου...θα σου μιλήσω σαν εκπαιδευτικός...μέσα από την δουλειά. Όλα τα παιδάκια είναι διαφορετικά και ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ που είναι έτσι, διαφορετικά δεν θα είχε νόημα να γεννάμε όλες μας... Κάνεις υπέροχα πράγματα με την κόρη σου! Αναρωτήσου: Το ευχαριστιέσαι κι εσύ; Σε βλέπει να περνάς καλά ή να κοιτάς το ρολόι, να σφίγγεσαι μπας και απαντήσει λάθος; Αν περνάς καλά με το παιδάκι σου, του κάνεις το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΛΟ από όλα τα σχολεία του κόσμου. Το γεμίζεις χαρά, εμπειρίες, γνώση, το "κουρδίζεις" να θέλει να μάθει περισσότερα και κυρίως να αγαπά τους γύρω του και να εκτιμά τον κόσμο που το περιβάλλει. Μην αγχώνεσαι λοιπόν. Κάθε άνθρωπος παίρνει τον δρόμο του με ή χωρίς την βοήθειά μας. Και κλεισμένη στο σπίτι να την είχες, που λέει ο λόγος, πάλι το κοριτσάκι σου θα μάθαινε πράγματα. Είσαι υπέροχη μανούλα που θες να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Κοίταξέ την! Σε έχει σαν παράδειγμα και τα πας υπέροχα! Είναι μοναδική και είναι υπέροχη και έχει το μεγαλύτερο πλεονέκτημα από όλα τα παιδάκια...σε αγαπάει όπως κανένα άλλο!
Πόσο όμορφα τα είπες!! Και πόσο δίκιο έχεις!! Σ' ευχαριστώ...
4 ετων και ξερει και συλλαβιζει???????Χανει τα απογευματα του το παιδι διαβαζοντας αντι να παιζει???Επειδη η μανα του ειναι ψωναρα και θελει να ειναι το παιδι της Αινσταιν που ειπε και η Βεατρικη???? Να,αυτα ειναι τα προβληματικα και καταπιεσμενα παιδια που βγαινουν απο τετοιους γονεις!!Ποτε επιτελους θα καταλαβουν μερικοι γονεις οτι πρεπει να ''ακουνε'' τα παιδια τους και να κανουν πραγματα που θα τα κανουν ευτυχισμενα?Γιατι τετοια καταπιεση?Αυτη οταν ηταν 4 ετων ηξερε γραφη-αναγνωση-μαθηματικα-αρχαια? Δε μπορω ρε παιδια,τρελαινομαι οταν ακουω τετοιες υπερβολες!!!!Τα παιδακια θελουν αγαπη-παιχνιδι και ανεμελια!!! Και χαλαρους γονεις προπαντως!!!!!!! Εχω να σου πω λοιπον οτι ηδη κανεις πολλα πραγματα για το παιδι σου!!Οχι να τα σταματησεις,φυσικα να συνεχισεις!Αλλα,μην την καταπιεσεις θα εχεις μακροπροθεσμα πολλα προβληματα μαζι της!Αστην να παιξει,μονη της ή και με αλλα παιδακια,πηγαινε την θεατρο-σινεμα και οπου αλλου την βλεπεις οτι ειναι χαρουμενη και το ευχαριστιεται!!!!Μην αγχωνεσαι γιατι της το μεταδιδεις και αστην να κανει πραγματα για την ηλικια της και οχι για 16 χρονων παιδι!!!!
Οταν ημουν 4 χρονων η μαμα μου θελησε να μου μαθει να γραφω κ να διαβαζωωστε να παω "προετοιμασμενη" στην Α δημοτικου.Πηρε λοιπον το βιβλιο της γλωσσας της α ταξης και ολο το καλοκαιρι διαβαζαμε με αποτελεσμα να ξερω το βιβλιο απ εξω κι ανακατωτα.Οταν λοιπον ξεκινησε το σχολειο η δασκαλα προσπαθουσε επι μια εβδομαδα να μαθει στην ταξη το Α.(λογικο γιατι αλλα παιδακια μαθαιναν ευκολα και αλλα οχι,οποτε επρεπενα επιμεινει μεχρι να το μαθουν ολοι.Εγω την δευτερη μερα βαρεθηκα τοσο πολυ που σηκωσα το χερι μουκ ειπα στην δασκαλα "κυρια εγω αυτα τα ξερω,μπορω να βγω εξω να παιξω?".Βαριομουν αφορητα στην ταξη και μου ελειπε το παιχνιδι.Ασε λοιπον το παιδακι σου να χαρει την ηλικια της ξεγνοιασιας.Θα τα μαθει ολα οταν ερθει η ωρα.
H μαμά σου επειδή ήταν μαμά και όχι δασκάλα μάλλον δεν ακολούθησε το σωστό τρόπο. Εμένα με έμαθε εκπαιδευτικός το καλοκαίρι πριν την Α δημοτικού να διαβάζω και να γράφω. Ήταν συγγενής και με πρόσεχε όσο δούλευαν οι γονείς μου. Νομίζω πως με έμαθε επειδή το ήθελε και επειδή το ζητούσα. Το είχα δει σαν παιχνίδι και μου άρεσε. Αυτά που έκανε έπιασαν γιατί δε βαρέθηκα στιγμή στην α δημοτικού και η δασκάλα δεν κατάλαβε ότι τα ήξερα από πριν. Όταν της το είπαν οι γονείς μου τα Χριστούγεννα, έπεσε από τα σύννεφα γιατί δεν της είχα δώσει το παραμικρό δείγμα ότι τα ήξερα ήδη. Γράφω παρακάτω πως με έμαθε για όποιον θέλει σώνει και ντε να μάθει το παιδί του να διαβάζει πριν πάει σχολείο ή το ζητάει επίμονα το παιδί. Τουλάχιστον να το κάνει σωστά. 1. Το μαθαίναμε σαν παιχνίδι. Στην άμμο κάνοντας τα γράμματα, στις κούνιες σχηματίζοντας τα γράμματα με ξυλάκια από δέντρα και μετά τα κάναμε και στο χαρτί 2. Όταν κάναμε μάθημα στο χαρτί δεν το λέγαμε διάβασμα. Μου έλεγε έλα να παίξουμε λίγο με τα γράμματα, γράφαμε, παίρναμε γράμματα από έντυπα, τα κόβαμε και τα κολλούσαμε στη σειρά. Δεν ήταν το κλασικό μάθημα. Και σταματούσαμε πολύ γρήγορα, δεν καθόμασταν για ώρες. 3. Είχα βιβλίο (κρίμα που δεν το κράτησα), κανονικό αναγνωστικό και βιβλίο εκμάθησης γραφής αλλά δεν ήταν το ίδιο με του σχολείου. Το είχε βρει μετά από πολύ ψάξιμο σε βιβλιοπωλεία. Έτσι όταν πήγα στην α δημοτικού μου ήταν πολύ ενδιαφέρον το μάθημα γιατί αυτά που διαβάζαμε δεν τα είχα ξαναδεί. Ήξερα να διαβάζω αλλά δεν είχα διαβάσει το συγκεκριμένο αναγνωστικό για να μου προκαλεί βαρεμάρα η επανάληψή του για 2η φορά. 4. Μου είχαν πει άπειρες φορές ότι για να με μάθουν να διαβάζω θα υποσχεθώ ότι στο σχολείο δε θα το πω σε κάνενα παιδί ότι εγώ αυτά τα ξέρω και θα σηκώνω τελευταία το χέρι μου. Μου είχαν εξηγήσει άπειρες φορές ότι όπως χρειαζόμουν εγώ χρόνο για να τα μάθω έτσι θα χρειαστούν και τα άλλα παιδιά και θα πρέπει να περιμένω χωρίς να τους λέω ότι εγω ήδη ξέρω. Με αυτά έμαθα να διαβάζω/γράφω 3 μήνες πριν το σχολείο χωρίς να το καταλάβει ποτέ κανένας στην τάξη και χωρίς να νιώθω ότι χάνω το χρόνο μου στην α΄δημοτικού. Δεν το συνιστώ να μάθουν από πριν γιατί θεωρώ πως δεν υπάρχει λόγος. Αν όμως τα παιδιά πραγματικά το θέλουν ή εσείς αγχώνεστε πολύ, κάντε το με πολύ προσεκτικό τρόπο.
Σου συνιστω να διαβασεις τα βιβλία του ΑΣ Νηλ, "Θεωρία και πράξη της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης" και "Ελευθερία όχι Αναρχία". Τα παιδιά πρέπει να ΠΑΙΖΟΥΝ όχι να καθονται ακίνητα και να μελετανε αλγοριθμους στα ΤΕΣΣΕΡΑ. Το παιδί σου εχει μπροστα του 12 χρόνια να σκυλοβαρεθει το σχολειο και να του τσακισουν την προσωπικότητα χωνοντας το στο κουτακι του "κοινωνικώς αποδεκτού" που προάγει το υπέροχο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Μην του την τσακίσεις από τα 4, αλλωστε εχεις δει κανενα 12χρονο (χωρις μαθησιακα προβληματα) που να μην ξέρει να διαβάζει; Σωστα, ούτε εγώ...
Πολύ ωραία απλά και ουσιαστικά εθεσες την πραγματικότητα Αναστασία.
Θα απαντήσω ακριβώς στην ερώτησή σου με μια δική σου πρόταση. Να αισθανθείς "Λύπη, για όσα απογεύματα παιχνιδιού έχει χάσει το άλλο κοριτσάκι για να μάθει να συλλαβίζει μια λέξη που περιέχει δίφθογγο". Πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά να τα κάνουν όλα στην ώρα τους. Να μάθουν ανάγνωση στην ώρα τους, να μάθουν γραφή στην ώρα τους, να μεγαλώσουν στην ώρα τους, να ερωτευθούν στην ώρα τους, να σοβαρέψουν στην ώρα τους για να είναι υγιή. Μάλλον ως μας συνεπαίρνει ο ενθουσιασμός και θέλουμε να κάνουμε τα πάντα να συμβούν πριν την ώρα τους. Σφάλμα!
Εγω σε θεωρω υπερβολικη. Το παιδι θα μαθει στην ωρα του. Η μεγαλη μου η κορη διαβαζε στο νηπιαγωγειο η μικρη μου οχι. Ξερω αριστους μαθητες που διαβασαν πρωτη φορα στην πρωτη δημοτικου. Μη τρελαθουμε κιολας. Τα παιδια εχουν πολλα χρονια μπροστα τους να διαβαζουν, οσο ειναι μικρα πρεπει να παιζουν!
Προσωπικά θεωρώ ότι τα παιδιά δεν χρειάζονται πίεση πριν καν πάνε σχολείο. Αρκετά θα πιεστούν μετά... και για μένα για να πρακολουθήσεις την πρώτη δημοτικού δεν είναι ανάγκη να τα ξέρεις αυτά πό πριν θα τα μάθεις τότε. 'Ισα ίσα που αν τα ξέρεις ήδη υπάρχει ο κινδυνος να βαρεθείς στο σχολείο με πολύ άσχημα σχολικά αποτελέσματα. Κάθε πράγμα στον καιρό του, τώρα το παιχνίδι (μέσω του οποίου μαθαίνει φυσικά), τότε ο συλλαβισμός κι η αριθμητική - και το παίχνιδι! Εγώ δεν δουλεύω με παιδάκια αλλά με πολύ νέους ενήλικες στο πανεπιστήμιο. Ξέρεις ότι όλο και περισσότεροι χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη διότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν λόγω άγχους και πίεσης; Αυτά από τη νηπιακή ηλικία αρχίζουν. Για μένα ως εκπαιδευτικό όχι της παιδικής ηλικίας βέβαια αλλά πολύ νεαρών ακόμα ανθρώπων κάνεις καλά που δε βιάζεσαι να μπεις στην "κούρσα" της μάθησης. Κι εγώ δεν θα απαιτήσω τίποτα απ΄τον γιό μου πριν την ώρα του. 'Οταν έρθει η ώρα ναι, θα θελήσω να προσπαθήσει και να μελετήσει και όλα αλλά θα πρέπει κάπου και να το θέλει κι αν το έχει δει από νωρίς ως εξαναγκσμό δεν θα δουλέψει το πράγμα... Τώρα επειδή εγώ ομολογώ όμως ότι δεν έχω σχέση με τον χώρο των μικρών παιδιών αν θες να καθησυχαστείς συζήτα και με εκπαιδευτικούς που ασχολούντι με παιδιά, θα σου πούνε απόψεις.
Το μόνο που θα καταφέρει η φίλη σου είναι να γίνει αφόρητα βαρετή και επώδυνη η Α' Δημοτικού για το παιδί της. Φαντάσου ότι το παιδί πρέπει να υπομείνει τις ατελείωτες ώρες στο σχολείο, όταν τα υπόλοιπα παιδάκια θα μαθαίνουν το α, β, γ..... Το ίδιο έκαναν στον άντρα μου ως παιδί και δεν ήθελε να πηγαίνει σχολείο γιατί τα ήξερε και βαριόταν να τα ξανακούει. Αν το σύστημα προωθούσε τα παιδιά- να "πηδάνε" τάξεις όπως στο εξωτερικό- ίσως βοηθούσε ένα χαρισματικό παιδί να προοδεύσει, αλλά στην Ελλάδα είτε ξέρει γραφή και ανάγνωση είτε όχι θα πάει με τον ίδιο ρυθμό. Αφήστε τα παιδιά να νιώσουν τη χαρά της μάθησης στην ηλικία που πρέπει, να εκτιμήσουν την σχολική διαδικασία και αν μαθαίνει γρήγορα ή γρηγορότερα από τους άλλους αντιμετωπίστε το όταν έρθει η ώρα.
Καμιά φορά είναι και στο παιδι ... Πχ εγώ ξεκίνησα να θέλω να διαβάζω από τα 3 μου, γιατί δεν εμπιστευόμουν τους γονείς μου ότι μου διαβάζουν σωστά τους υπότιτλους από τα παραμύθια μου και τα έργα στην τηλεόραση χαχαχαχα! Πράγματι, αφού είδαν ότι επέμενα, σιγά σιγά και με διασκεδαστικό τρόπο, στα 4,5 μου διάβαζα ανετότατα, έγραφα, μετρούσα κανονικά. Και μετά, μέχρι την Τετάρτη Δημοτικού, βαριόμουν απεριόριστα! Όλα τα άλλα παιδάκια μάθαιναν να συλλαβίζουν κι εγώ διάβαζα το Όσα παίρνει ο Άνεμος! Δεν ήταν καλό τελικά αυτό, γιατί αφού όλοι με θαύμαζαν στο σχολείο, τεμπέλιασα κι εγώ με αποτέλεσμα στο Γυμνάσιο που έπρεπε να μπω σε μια λογική διαβάσματος από την αρχή, να τα βρω μπαστούνια για αρκετό καιρό. Δε φταίνε όμως οι γονείς μου, εγώ τους πίεζα με την επιμονή που μπορεί να έχει ένα μικρό παιδάκι
Θα σας περιγράψω τι έγινε με τα δικά μου παιδιά. Η γιαγιά και ο παππούς έβαζαν τον πρώτο γιό μου να γραφει γράμματα πριν πάει στα νήπια (εννοείται κρυφά από εμένα). Το παιδί όλο το καλοκαίρι είχε εφιάλτες και ξυπνούσε κλαίγοντας ότι όλα τα παιδιά θα ξέρουν να διαβάζουν και εγώ όχι!!!!!! Στον δεύτερο γιό μου δεν έκανε κανείς τίποτα και μου είπε η νηπιαγωγός ότι όταν τους μάθαινε το γράμμα με το οποίο ξεκινάει το όνομα του κάθε παιδιού, ο δικός μου έκλαιγε μέσα στην τάξη!!! Ετσι γράφουμε στο σπίτι κάποια γράμματα αλλά όχι κάθε μέρα!!!- και μόνο επειδή η δασκάλα μου το πρότεινε για να μην νιώθει άσχημα και κλαίει. Θέλω να καταλήξω ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό.
Δεν ξέρω αν είσαι τζίτζικας, πάντως δεν είσαι μόνη!! Σαν να το έγραφα εγώ αυτό το κείμενο και διαβάζοντάς το ξέρεις τι συνειδητοποιώ;; Πρέπει να χαλαρώσουμε..γιατί το μόνο που καταφέρνουμε είναι να μεταδίδουμε το άγχος μας στο παιδί και τελικά νομιζω προκαλούμε περισσότερη ζημία παρά όφελος. Πώς θα βρεις την ισορροπία ρωτάς..Αυτό πρέπει να το δουλέψεις μόνη σου..Εμένα π.χ. αρκετές φορές με βοηθαει ο άντρας μου που με προσγειώνει όταν αρχίζω και παθαίνω παράκρουση! Γιατί δεν κάνει εκείνο, μα θα έπρεπε να κάνει αυτό, μα οι ειδικοί λένε αυτό και την επόμενη μέρα διαβάζω κάτι που αναιρεί εκείνο της προηγούμενης μέρας κ.λπ. κ.λπ. Θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, να τα προετοιμάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα για το μέλλον, αλλά τελικά μήπως τα επιβαρύνουμε και τους κάνουμε κακό; Αναρωτιέμαι κι εγώ..Κάπου εκεί, λοιπόν, μπαίνει το μητρικό ένστικτο, η γνώση του παιδιού σου καλύτερα από κάθε άλλον ειδικό ή μη..Πάρε, λοιπόν, τη γνώση των ειδικών και προσάρμοσέ την στον χαρακτήρα του παιδιού σου και μην κάνεις το αντιστροφο! Κάθε μέρα αυτό προσπαθώ να κάνω κι ας μην τα καταφέρνω πάντα..
Πόσο πολύ σε καταλαβαίνω,πραγματικά δεν έχω ιδέα ποίο είναι το πιό σωστό φαντάζομαι κάπου στη μέση,προσπαθώ να ακολουθώ το ενστικτό μου και κατά πόσο θέλει το παιδί να μάθει κάποια πράγματα παραπάνω.Πάντως νομίζω 4 χρονών είναι λίγο μικρά για να τα πιέζουμε τόσο πολύ απ'την άλλη μπορεί το παιδάκι της φίλης σου να τα ''πέρνει'' έυκολα που λέμε γιάτι να μη το βοηθήσει παραπάνω?Νομίζω το ποιό σωστό είναι αυτό να βλέπεις τη θέλει το παιδί.
Καλημέρα. Σε καταλαβαίνω απόλυτη αγχωμένη μανούλα. Είμαι κι εγώ μια απ' τα ίδια. Σίγουρα θέλω κι εγώ τα παιδιά μου να μαθαίνουν πράγματα για να μπορέσουν να προσαρμοστούν καλύτερα στη δύσκολη πραγματικότητα που τα περιμένει εκεί έξω, όμως όχι πριν την ώρα τους και όχι σίγουρα σαν καταναγκαστικά έργα. Θα υπάρχουν πάντα παιδάκια που κάνουν περισσότερα από τα δικά μας και άλλα που κάνουν πολύ λιγότερα. Και λοιπόν; Δεν κάνουμε κάποιο διαγωνισμό! Και στο σχολείο σίγουρα θα υπάρχουν κάποια παιδάκια που θα γράφουν και θα διαβάζουν από την πρώτη βδομάδα και θα απαγγέλουν και ποιήματα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο! Σκασίλα μου! Εγώ ξέρω (κι εσύ φαντάζομαι) ότι τα παιδιά μας είναι ευτυχισμένα, τους δίνουμε ότι καλύτερο μπορούμε, τα βοηθάμε να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι κι όχι ρομποτάκια. Και σίγουρα προτιμώ να τα πάω σε κάποιο θέατρο, σε κάποιο πάρκο, να κάνουμε κάποια οικογενειακή σαχλαμάρα από το να τα επιβαρύνω με πράγματα που ούτως ή άλλως θα κάνουν κάποια στιγμή. Επομένως χαλάρωσε (όσο μπορείς δηλαδή....) διότι ως γνωστόν οι μαμάδες δεν χαλαρώνουν ποτέ! Απόλαυσε το παιδάκι σου όσο μπορείς! Θα δεις ότι αν κάνεις δεύτερο (δεν ξέρω αν έχεις ήδη) τα πράγματα προχωρούν πολύ πιο γρήγορα και νιώθεις συνεχώς ότι κάτι έχεις χάσει! Παίξτε, διαβάστε παραμύθια, δείτε θέατρο, μαγειρέψτε, κάντε βλακείες! Αυτά μετράνε στα παιδιά και στην τελική αυτά θα έπρεπε να μετράνε και στους γονείς!!!
Αγαπητή Μανούλα,καλό θα ήταν να πεις στη φίλη σου να αρχίσει και την εκπαίδευση στις ρίζες των λέξεων,,,,όχι το παιδί της αλλά η ίδια. Η λέξη ΠΑΙΔΙ παράγει τη λέξη ΠΑΙΓΧΙΔΙ και η λέξη ΜΑΘΗΜΑ τη λέξη ΜΑΘΗΤΗΣ.....ή και αντίστροφα,αλλά νομίζω κατάλαβαίνεις τι θέλω να πω....
Το μεγάλο μου το αγόράκι είναι 4 και κάτι.Πότέ δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να του βάζω να διαβάζει και να γράφει.Εντάξει ξέρει κα μένα να μετράει ως το 20 και να λέει την ΑΒ αλλα δεν με κάνει περήφανη αυτό.Πιστεύω σε αυτήν την ηλικία άλλα είναι αυτά που πρέπει να τα μάθουμε όπως οτι τα αγαπάμε,όπως το να μοιράζονται, όπως την ομαδικότητα,όπως το να είναι δίκαια, όπως το να μην λένε ψέματα , όπως το ΠΑΙΧΝΙΔΙ και άλλα τέτοια ''πράγματα'' που είναι πιο σημαντικά και πιο δύσκολο να τα διδάξεις.Ποίος ο λόγος να χάνουν την παιδικότητα και τους και τον αυθορμιτισμό τους απο τόσο μικρά??? και τι έγινε δηλαδή αν μάθουν να γράφουν όταν πάνε Α δημοτικού,αφού τότε πρέπει και τότε είναι έτοιμο το μυαλουδάκι τους?????Γιατί να βιαστούμε και να τα καταπιέζουμε???Ας χαρούμε τα καλά της κάθε ηλικίας....Εγώ προσωπικά δεν πιέζω καθόλου το 4χρόνο παιδάκι μου για τέτοια πράγματα,ούτε να ζωγραφίζει δεν ξέρει καλά-καλά ε και τι έγινε ούτε και γω ξέρω....
Esy agapiti filh, kaneis oti pio swsto gia to paidi sou... To afhneis na paizei... na einai paidi!!! Ola afta pou periegrapses oti kaneis kai opou thn pas, exoun ena ekpaideftiko xaraktira, xwris na katapiezoun to paidi.... opote mathainei xwris na katalavainei oti mathainei... An den kserei thn alfavhta se afth thn hlikia, kai den kserei na metraei mexri to 100, shmainei gia mena oti einai ena paidi pou megalwnei fysiologika kai xwris katapiesh... DEN prepei ena paidi sta 4 na ta kserei ola afta.... PREPEI na einai paidi, na paizei, na trexei, na kanei filous... Opote... prepei na xalarwseis kiallo mou fainetai, na mhn niwtheis typseis kai nai eisai kai ligo perissotero tzitzikas... eksallou erxetai anoiksi, opote arxiste na tragoudate mama kai korh :) Filia
Εγώ πάντως είμαι μαζί σου. Νομίζω οτι το έχουν παραχέσει με τα παιδιά-Αϊνστάιν από το νήπιο. Ας αφήσουμε τα παιδάκια να μάθουν με το δικό τους τρόπο και πάσο. Εξάλλου το να αριστεύεις στα μαθήματα και να τα κάνεις όλα νωρίς, δεν είναι ενδεικτικό ούτε ωριμότητας ούτε ικανότητας. Πολλές φορές μάλιστα ειναι μόνο ενδεικτικό της ματαιοδοξίας του γονιού.
Γιατί αγχώνεσαι φίλη μου?Όλα στην ώρα τους.Ήδη στο νηπιαγωγείο περνάνε στην φάση προ-δημοτικού, γιατί να πιέσεις το παιδάκι σου?Την ίδια αγωνία βέβαια είχα κι εγώ και αυτά που σε ρωτάω πιο πάνω είναι οι ανταπαντήσεις-ερωτήσεις της νηπιαγωγού του γιού μου.Ρώτησα για προετοιμασία καλοκαιρινή -φαντάσου -πριν την Α΄δημοτικού και μου είπε πως από την προετοιμασία του σχολείου είναι έτοιμος και μην ΖΟΡΙΖΕΤΑΙ τα παιδιά σας.
νομιζω πως αδικα αγχωνεσαι...σιγουρα υπαρχουν πολλοι γονεις σαν την φιλη σου αλλα ακομα πιο σιγουρα υπαρχουν πολλοι γονεις σαν κι εσενα...συνεχισε οτι κανεις,κι εγω της ιδιας λογικης ειμαι...προσωπικα θεωρω οτι το παιδι μεχρι τα 6 που θα παει σχολειο πρεπει να παιζει οσες πιο πολλες ωρες μπορει...η δουλεια που κανουν μεχρι τοτε στο νηπιο και προνηπιο λογικα θα ειναι αρκετη για να παει προετοιμασμενο οσο πρεπει στην 1η δημοτικου (εξαλλου πια στο νηπιαγωγειο κανουν προγραφη κτλ) μην αγχωνεσαι και ασε το παιδακι σου να παιξει και να χαρει οσο μπορει... αν παλι νιωθεις τοσο εντονα οτι κατι επιπλεον θελεις να κανεις παρε κανενα απο αυτα τα βιβλια δραστηριοτητων και χαλαρα που και που καντε καμια ασκησουλα... ολα αυτα ειναι δικη μου προσωπικη αποψη χωρις να θελω να θιξω μαμαδες που κανουν το αντιθετο...!!!
Εννοειται πως δεν κανεις λαθος!!!! Εννοειται πως ενα παιδι 4 ετων ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩΝΤΑΣ, εννοειται πως ενα 4χρονο πρεπει να παιζει, να παιζει , να παιζει.....Οταν θα ερθει το σχολειο τοτε θα εχει ΟΛΟ τον χρονο να διαβαζει, να μελεταει, να, να.... Τωρα ομως οφειλεις να το αφησεις χαλαρο και ελευθερο να χαρει τα παιχνιδια του, τον χρονο του με την μαμα του κ.λπ κ.λπ Όπως επισης εννοειται πως μπορεις και μονο μεσα απο το ΠΑΙΧΝΙΔΙ , χωρις αγχος και πιεση να προχωρησεις στην δημιουργικη αναπτυξη των δεξιοτητων του παιδιου ( π.χ. σε επιπεδο προγραφης ) . Υπαρχει διαθεσιμο υλικο καιστα βιβλιοπωλεια αλλα και στο internet. Αυτο ομως που θελω να τονισω ειναι οτι στα χρονια που θα ερθουν μετα, οποου τα απογευματα των παιδιων θα ειναι γεματα και με εξωσχολικες δραστηριοτητες και θα πρεπει μεσα σε ενα απογευμα να διαβασουν Γλωσσα, Μαθηματικα, Ιστορια, Θρησκευτικα, μελετη κ.λπ θα επιζητουν μια στιγμη παιχνιδι, μερικες στιγμες δικου τους προσωπικου χρονου.... Ας μην τα βαζουμε τα παιδια απο τοσο μικρη ηλικια σε αυτο το τρυπακι "του διαβαζε....διαβαζε...διαβαζε..." γιατι οταν θα ερθει η ωρα που πρεπει να γινει αυτο μπορει να αντιδρασουν. Εγω συμφωνω με λιγα λογια μαζι σου....ασε το παιδακι σου να παιξει, να χαρει την ηλικια του...και οταν θα ερθει η ωρα...θα γινει οτι πρεπει να γινει Φιλικα παντα Γ.
...και κάτι τελευταίο: ο τίτλος θα έπρεπε να είναι "μήπως παραείμαι σπαστικιά?"
Έχοντας ένα παιδί στην πρώτη δημοτικού μπορώ με απόλυτη βεβαιότητα να σου πω ότι η φίλη σου συμπεριφέρεται εντελώς βλακωδώς. Έχοντας επίσης ένα άλλο παιδί στην ηλικία του δικού σου και μάλιστα ΑΜΕΑ μπορώ να σου πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι οι σκέψεις σου είναι σαχλές αλλά επειδή μάλλον έτσι είσαι εσύ, δηλαδή ένας τρομερά αγχωμένος άνθρωπος που αμφιβάλλει ακόμη και για το αν αναπνέει σωστά θα σου πω ότι αναφορικά με το παιδί σου, τουλάχιστον, θα πέρασεις πολύ δύσκολα, θα βρίσκεσαι σε μια μόνιμη αμφισβήτηση των πάντων και όταν μεγαλώσει και το παιδί και καταλαβαίνει και καλύτερα τότε θα περάσεις μεγάλεις κρίσεις πανικού και έντονων καβγάδων με το παιδί σου.
με καλυψες!!!
Και εσυ εισαι αγενεστατη.Επισης αν εκεινη ειναι σαχλη οπως λες κτλ κτλ κτλ και εσυ εισαι απειρα επικριτικη και πετας δηλητηριο διχως λογο αντι να εκφρασεις απλα την αποψη σου κατι που κι εγω με την σειρα μου σου λεω οτι θα προκαλεσει πολλα προβληματα με το παιδι σου και ΟΧΙ ΜΟΝΟ.και κατι τελευταιο...ο τιτλος θα επρεπε να ειναι "εμπρος,ελατε ολες οι κομπλεξικες να κατακρινετε τον απολυτα ανθρωπινο προβληματισμο μου".
καλημέρα, να εκτιμάς το παιδί σου για αυτά που κάνει!! όλα έρχονται στο σωστό χρόνο!! το τι κάνει η άλλη μαμά να μην σε απασχολεί, μπράβο στο κοριτσάκι που κάνει ότι κάνει, αλλά έχεις σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο ότι όλη αυτή η πίεση να γυρίσει "τούμπα" στην ενήλικη ζωή της μικρής και να τα παρατήσει;! έτσι και αλλιώς από 'τι βλέπω το εκπαιδευτικό σύστημα είναι κλάματα και έτσι ξεκινάνε κάποιοι γονείς νωρίς-νωρίς τα φροντιστήρια (κάνουν αυτό που έπρεπε να κάνουν τα σχολεία)....τα ξέρεις άλλωστε λοιπόν δεν νομίζεις ότι έτσι και αλλιώς υπάρχει/ θα υπάρξει πολύ άγχος;; άστη λοιπόν να απολαύσει τα 4 χρόνια της, να παίξει κλπ.. όλα θέλουν ένα μέτρο οκ τα θέατρα και όλα τα σχετικά αλλά βρε παιδί μου χαλαρά, δηλαδή πχ. αν χάσει μια εκδήλωση ή οτιδήποτε άλλο θα στερηθεί την μόρφωση;. .δε νομίζω. προσωπικά μια βόλτα στη θάλασσα μαζί με το παιδί μου συζητώντας για θέματα που μας απασχολούν (φίλοι, συμπεριφορές, πως είναι η φύση ,άνθρωποι ,ζώα,κοχύλια κλπ) νομίζω πως είναι και αυτό πολύ σπουδαίο και πολύ προσωπικό...ΧΑΛΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ
Ειναι αληθεια μανουλα οτι αυτη ειναι μια συνηθισμενη τακτικη πολλων μαμαδων που θεωρουν οτι στα νηπια πρεπει να γινεται προετοιμασια για την εισαγωγη στο δημοτικο λες και προκειται για το Harvard. Πιστευω οπως κι εσυ οτι προκειται για υπερβολη. Το νηπιαγωγειο δινει ερεθισματα στα παιδια ωστε να ωριμασουν και να ειναι ετοιμα να δεχτουν τις (η αληθεια ειναι πολλες) γνωσεις της α δημοτικου. Σε καμια περιπτωση ομως το νηπιαγωγειο δεν ειναι φροντιστηριο για την πρωτη. Αληθεια σε ποιο νηπιο δινει εργασιες η νηπιαγωγος καθε μερα για το σπιτι;
Αγαπητή φίλη, εγώ πάντως θα σε ήθελα για μαμα μου!!!! Φαίνεσαι πολύ γλυκιά μανούλα, φυσιολογική και με απόλυτη συναίσθηση του τί σημαίνει "μεγαλώνω παιδί". Θεωρώ ό,τι κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Για να σε "σταματάει" το ένστικτό σου και να μήν πιέζεις το παιδί σου παραπάνω...κάτι σημαίνει...άκουσέ το, εμπιστευσου τον εαυτό σου. Και μια σημαντική συμβουλή (που και εγώ προσπαθώ να εφαρμόσω με το γιο μου...αν και είναι πολύ δυσκολο) μην μπαίνεις σε διαδικασία σύγκρισης του παιδιού σου με άλλα. Είναι ψυχοφθόρο, θα σε αρρωστήσει και θα αρρωστήσει και το παιδί. Αυτά! χχχ
Καλή μου μανούλα,ίσως να σε απογοητεύσω,αλλά ζήλεια είναι!!!Σε όλο το κείμενο φάσκεις και αντιφάσκεις:Μήπως η άλλη μαμά είναι πιο σωστή,ενώ την ίδια στιγμή λες δεν εγκρίνω τίποτα από αυτά που κάνει η φίλη μου.Πιστεύω ότι έγραψες αυτό το κείμενο για να δεχτείς λόγια συμπαράστασης από άλλες μανούλες που έχουν διαλέξει τον ίδιο δρόμο με 'σένα.Είναι κατανοητό να αποζητούμε ένα μπράβο κι ένα χτύπημα στον ώμο:''Καλά το πας''.Το να συγκρίνουμε όμως οι ίδιοι τα παιδάκια μας με τα παιδάκια των άλλων είναι ακατανόητο!Μόνη σου βάζεις τρικλοποδιά στον εαυτό σου και ίσως αύριο και στο παιδί σου.Η ανατροφή ενός παιδιού είναι σαν ένας αγώνας στίβου.Αν δεν είσαι συγκεντρωμένος στη δική σου πορεία και κοιτάς τι κάνει ο διπλανός σου,παει...τον έχασες!Ας σταματήσουν οι νέοι γονείς να μπαίνουν στο τριπάκι που είχαν ίσως οι γονείς τους να συγκρίνουν τα παιδια,τα αυτοκίνητα,τα σπίτια,τον τραπεζικό λογαριασμό κ.λ.π.Μόνο τότε θ'αλλάξει αυτός ο κόσμος προς το καλύτερο!Τώρα που το ξανασκέφτομαι ίσως όλο αυτό που νιώθεις σε σχέση με τη φίλη σου να είναι και κρυφοθαυμασμός που ο εγωισμός σου δε σε αφήνει να τον εκφράσεις.Πάντως αν το παιδάκι της φίλης μου έκανε κάτι προχωρημένο για την ηλικία του θα χαιρόμουν κι εγώ μαζί της και το θαυμασμό και την περηφάνια της φίλης μου δε θα τα χαρακτήριζα ποτέ ''αυτάρεσκη ικανοποίηση'' και δε θα εκνευριζόμουν φυσικά!!!'Ισα-ίσα θα την κατανοούσα απόλυτα!Εδώ παλαμάκια χτυπάνε και κάνουμε λες και γεννήσαμε τον Αϊνστάιν τον junior!!!Εγώ λεω αφού τα κατορθώματα ενός μπόμπιρα σε έβαλαν σε τόσο μεγάλο προβληματισμό,μήπως να αρχίσεις να εφαρμόζεις κάτι από όλα αυτά και στο δικό σου παιδάκι,σεβόμενη τους δικούς του ρυθμούς,τις δικές του ικανότητες και τα δικά του όρια;Που ξέρεις μπορεί να εκπλαγείς ευχάριστα.Τέλος,πιστεύω πως η φίλη σου δεν βάζει το παιδάκι όλη μέρα να διαβάζει και να μετράει,μάλλον θα είναι μια πολύ καλή μαμά όπως κι εσυ!Που ξέρεις;Ίσως την ώρα που αφιέρωσες εσύ για να γράψεις αυτό το κείμενο εκείνη να έπαιζε μαξιλαροπόλεμο με το παιδί της! Υ.Γ:Δεν αφορά εσένα,αλλά σχόλια που διαβάζω εδώ κατά καιρους..Οι μαμάδες των διαφημίσεων με το πεντακάθαρο σπίτι,που δουλεύουν,έχουν την τέλεια σχέση με το παιδί τους το οποίο είναι παναγία εντός και εκτός σπιτιού υπάρχουν!Μια είναι η δική μου!!!Άν τις συναντήσετε μην τις κοιτάξετε λοξά,αλλά ρωτήστε τες το μυστικό.Εγώ αυτό θα κάνω!Με εκτίμηση σε όλες τις μανούλες!!!Να χαίρεστε τα παιδάκια σας!!!
RESPECT!Μονον αυτο!!!!
Η πιο σωστή και ειλικρινής απάντηση που διάβασα!Δυστυχώς τα κόμπλεξ των Ελλήνων μας έχουν φέρει σε αυτό το σημείο!
Αγαπητή μαμά, η γνώμη η δική μου είναι (και κατα πως έχω ακούσει και από εκπαιδευτικούς) ότι οι υστερικές, τελειομανείς και εγωκεντρικές μαμάδες όπως η φίλη σου, μόνο κακό κάνουν στο παιδί τους. Όντας μαμά του Δημήτρη 7,5 ετών και της Μαρίνα 27 μηνών και με τη "σοφία" και εμπειρία των 40 μου χρόνων σου λέω: άσε το παιδάκι σου να είναι ευτυχισμένο, μένοντας παιδί και επέτρεψέ του να ωριμάσει (μέσα από το παιχνίδι κυρίως) στην ώρα του. Θα διαπιστώσεις στο εξής μεγάλες αλλαγές από εξάμηνο σε εξάμηνο (και σωματικές και ψυχολογικές και συναισθηματικές και αντίληψης) στο παιδάκι σου. Τα μη προετοιμασμένα παιδιά στην Α΄δημοτικού χαίρονται τη νέα εμπειρία και την απολαμβάνουν, συμμετέχοντας με ενθουσιασμό, ενώ συχνά τα παιδιά-φωστήρες που τα ξέρουν όλα βαριούνται και απαξιώνουν με τη συμπεριφορά τους το μάθημα της δασκάλας (κάποιες φορές). Αν το παιδί δεν έχει καποιο ιδιαίτερο θέμα (μαθησιακό ή άλλο), ο τρόπος διαπαιδαγώγησης που χρησιμοποιείς είναι σούπερ... Και με το παραπάνω. Το πιτσιρίκι σου θέλει πάνω από όλα αγάπη και μια αγκαλιά πρόθυμη... Α!!! Και το πιο βασικό, νομίζω, είναι να έχεις αυτοπεποίθηση και να εμπιστεύεσαι την κρίση σου, χωρίς επηρεασμούς...
Γιατι συγκρινεσαι; Πραγματι μερικες μαμαδες μπορει να τα πιεζουν τα παιδια τους, αλλα αν το παιδι της φιλης σου δε δυσανασχετει γιατι λες οτι το λυπασαι; Ειχαμε παιδι οικογενειακου φιλου που διαβαζε απο τα 4 αλλα του αρεσε και το εκανε σαν παιχνιδι. Το παιδι μεγαλωσε και βγηκε πολυ των γραμματων και ειναι μια χαρα φυσιολογικη νεα που μεγαλωσε και με το παιχνιδι της και με ολα της. Δεν εχω ουτε εγω σκοπο να τους μαθω τα του δημοτικου πριν την ωρα τους, αλλα δε νιωθω ασχημα για αλλα 3χρονα συμμαθητακια της που τους λες γραψε το Α και το γραφουν. Αφου τα βλεπω οτι ειναι φυσιολογικα παιδακια και σπιτι που ερχονται να παιξουν κοινωνικα ειναι, το παιχνιδι το χαιρονται, δε βλεπω κατι κακο επειδη μαθαινουν ευκολα τα γραμματα σε αυτη την ηλικια. Δεν υπαρχει λογος βιασυνης, συμφωνω μαζι σου, αλλα δε χρειαζεται και να προεξοφλουμε οτι ενα παιδι που το βαζει η μαμα να γραφει σε αυτη την ηλικια σιγουρα δεν περναει καλα με αυτου του ειδους τη δραστηριοτητα.Μια χαρα θα προχωρησουν ολα τα παιδακια στη ζωη τους ειτε διαβαζαν απο τα 4 ειτε απο τα 6. Μια χαρα εισαι κι εσυ που κανεις αυτο που θεωρεις καλυτερο για το δικο σου παιδι. Για μενα το σημαντικο ειναι να μαθει ενα παιδι απο μικρο να δοκιμαζει τη δυναμη του και να προσπαθει πολυ μεχρι να τα καταφερει. Εγω μπορει να χαιρομαι που καταφερε να σκαρφαλωσει στο δεντρο και η φιλη σου να χαιρεται που καταφερε να διαβαζει. Σχεδον το ιδιο πραγμα ειναι και καλο μου φαινεται το να νιωθουμε περηφανες για τα παιδια μας οταν καταφερνουν κατι μετα απο προσπαθεια. Καληνυχτα σου και μην ανησυχεις για το μελλον τους. Ο,τι και να κανουμε παντα μπορει να βρουνε εναν τροπο για να μας εκπληξουν και να κανουν το αναπαντεχο. Μονα τους θα το βρουνε.
μπραβο για τις αποψεις σου,τις ασπαζομαι απολυτα!!!
χα...την ιδια ανησυχία ειχα κ εγω σημερα το απόγευμα οταμνβρέθηκα στην ταξη του μεταβρεφικου τμήματος, περιμενοντας πως κατι φοβερό εχει συμβει, μιας κ η εντολή της διεύθυνση ς ηταν σαφής: να μην λειψει κανεις" για να ακούσω απλα οτι αποχωρησε η παλια δακαλα κ γιατι τους αφησε στα μεσα της χρονιας, κ ποσο την ειχαν στηρηξει την αχαριστη...κ εκει που περιμενω να ακουσω γιουχα, που μας εφερες αρων αρων ξεκιναει απο τους γονεις ενας πανικος..τι θα γινει, πως θα αντιδρασουν τα παιδια, πως θα το ξεπερασουν...ποια μωρε; τα διχρονα; αφου σου εξηγει οτι η καινουρια δασκαλα εμπαινε στη ταξη 2εβδομαδες πριν φυγει η παλια οποτε τα παιδια την εμαθαν...κ για μια απλη ενημέρωση κ γνωριμια μισης ωρας με την καινουρια δασκαλα φαγαμε μιαμιση να κράζουν ενα κοριτσακι 24 χρονων που απλα για τους δικους της λογους αποφασισε να παραιτηθεί. το θεωρησα χασιμο χρονου αν κ με προβληματησε οη συμπεριφορά μου σε σχεση με τους υπολοιπους!!! ε ναι ειμαι χαλαρη μαμα...
Πολύ αγχωμένη σε βρίσκω!Ηρέμησε και μην κλονίζεσαι εύκολα απ αυτά που βλέπεις γύρω σου να γίνονται.Νομίζω πως το ένστικτό σου είναι σωστό και πρέπει να το ακολουθήσεις.Περιγράφεις τόσα όμορφα πράγματα που κάνεις για το κοριτσάκι σου,είναι κρίμα να μην είσαι ευχαριστημένη απο τον εαυτό σου.Χαλάρωσε,κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς,για ποιο λόγο να βγάζεις τον εαυτό σου στη "σέντρα"?Βρες την αυτοπεποίθησή σου και αναγνώρισε στον εαυτό σου αυτό που του αξίζει!Κι έπειτα τα παιδιά μας μεγαλώνουν που μεγαλώνουν πριν την ώρα τους,δεν είναι ανάγκη να βοηθάμε παραπάνω κι εμείς σ'αυτό.Πίστεψέ με ό,τι είναι να μάθει το παιδί στο σχολείο θα το μάθει,άρα καλά κάνεις και δεν το φορτώνεις απο το προνήπιο.Τέλος για να μη σε κουράζω αν μπορέσεις να διατηρήσεις αυτή τη "χαλαρότητα" που λες πως έχεις,πάντα με μέτρο για να μη πάει στο άλλο άκρο - της αδιαφορίας - τότε πιστεύω πως θα είσαι πιο ήρεμη,ψύχραιμη,χαρούμενη και κατ'επέκταση θα μεγαλώσεις ένα λιγότερο αγχωμένο παιδί.Να χαίρεσαι το κορίτσι σου και .....be α cool mam!
Γεια σου μανουλα. Η αποψη μου ως μαμα κ ως παιδοψυχολογος ειναι να προσπαθησεις να ηρεμησεις. Ολα θα γινουν στον καιρο τους. Αυτο που εχει σημασια για το παιδι ειναι να χαρει την ξενοιαστη παιδικη του ηλικια κ να εχει διπλα του μια μαμα χωρις αγχος κ που δεν το πιεζει για πραγματα που στην παρουσα φαση δεν εχουν καμια σημασια. Αφηστε τα παιδια να ειναι παιδια. Αγαπη κ πολυ παιχνιδι χρειαζονται τωρα. Ολα τα αλλα στην ωρα τους.
Μέτρον άριστον
Αχ κοπελα μου ποσο σε καταλαβαινω. Εγω κ εγω μια γνωστη που ειναι στην ιδια φαση με τη φιλη σου. Εγω ομως με τον μπαμπα της μικρης μου εχουμε αποφασισει πως η κορη μας θα ζει ανεμελα οπως η κορη σου. Πρωτα απ'ολα θελουμε ενα ευτυχισμενο παιδι και οχι ενα τελειο μαθητη