Γερή μαμά και γερό μωρό θέλουμε!!
Οι ιστορίες της Βαρβάρας
(Η Βαρβάρα γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση στο Έλενας και με καισαρική και επισκληρίδιο στο Αττικόν)
Ειχα μια εγκυμοσυνη με πολλους εμετους μεχρι και την μερα που εμπαινα στον μηνα μου! Αυτο δεν ηταν τιποτα ομως μπρος στο οτι επαθα προεκλαμψια!! Το ανακαλυψα οταν πηγα στο καθιερωμενο ραντεβου στον γιατρο μου… Ενω επαιρνα 1 κιλο τον μηνα, ξαφνικα πηρα 8 και η πιεση ηταν στο 16!!!
Βασικα δεν το καταλαβα γιατι ειχε ζεστη. Ειχαν πρηστει εννοειται τα ποδια μου και τα βλεφαρα μου πολυ και νομιζα οτι ζαλιζομουν λογω καυσωνα… Με ενημερωσε, λοιπον, ο γιατρος μου οτι εχω προεκλαμψια μου εδωσε καποιες εξετασεις αιματος και ουρων για να σιγουρευτει και μου ειπε να μην περπαταω καθολου και γενικα να μην κουραζομαι.
Που να ηξερε οτι εγω ειχα κανει απιστευτους περιπατους, καθως ακουγα τις παλιες γυναικες να λενε πως αν περπαταω θα γεννησω ευκολα… Εκανα ενα nst και ταυτοχρονα βγηκαν οι απαντησεις απο τις εξετασεις μου με το λευκωμα στο φουλ και μου εκαναν εισαγωγη στο Ελενας για παρακολουθηση. Δεν με αφηναν να φαω οτιδηποτε απ’ εξω παρα μονο αυτα που μου εφερναν απο κει, καθως μου επαιρναν συνεχεια την πιεση καθε μια ωρα.
Ηθελα οσο τιποτα να παω στο σπιτι μου! Δεν ειχα ξανα μπει ποτε σε νοσοκομειο και μου κακοφαινοταν που ημουν κλεισμενη εκει μεσα και δεν με αφηναν ουτε να περπατησω!!!! Απο το πολυ κλαμα ανεβαινε και η πιεση!
Ηρθε ο γιατρος μου και του ειπα οτι δεν θελω να μεινω αλλο εκει μεσα και θα υπογραψω να φυγω. «Βρε κατσε αλλη μια μερα!» μου ελεγε, εγω τιποτα ανενδοτη!! Ετσι εφυγα με τις οδηγιες του γιατρου και με χαπια για την πιεση που θα την παρακολουθουσα και αν ανεβαινε πανω απο το 15 θα επαιρνα ενα ( τελικα δεν χρειαστηκε ). Δεν φανταζεστε ποσο χαρηκα!!
Εφυγα λοιπον το πρωι της 5ης αυγουστου στις 12 με εξιτηριο, εσπασαν τα νερα στις 9 το βραδυ και ξαναμπηκα στο νοσοκομειο!!! Οταν δε πηρα τον γιατρο μου τηλεφωνο, φανταζεστε τι μου ειπε: «Δεν σου ειπα να μεινεις;;» χαχαχα!
Τελος παντων πηγα, ακολουθησε ο καλωπισμος και τα υπολοιπα δυσαρεστα (κλισμα), ορος κλπ! Η πιεση μου 17!! Χαιρετησα τον αντρα μου και την μανα μου που ηταν μαζι μου και με πηγαν στον προτοκετο.
Εμεινα οοοοοοολη την νυχτα με διαστολη 2, κανεναν πονο και πιεση 16 – 19… Αααα και ενα σεισμο!! Ωστόσο η κοιλια μου ειχε αδειασει απο νερα!! Μου βαζουν τεχνητους πονους, περιμενουμε κανα μισαωρο τιποτa… Ανεβηκε η πιεση μου 21, μου εκαναν ενεση και τοτε μου ανακοινωσε ο γιατρος μου οτι θα προχωρησουμε σε καισαρικη τομη!!
Δεν ηθελα με τιποτα, ηταν οτι χειροτερο μπορουσε να μου συμβει (δεν καθομουν με καθαρο μυαλο να σκεφτω ποσο επικινδυνη ηταν η κατασταση μου), ηθελα να δω το παιδι μου να το βοηθησω να γεννηθει, να το σφιξω στην αγκαλια μου να , να , να!!! Ομως δεν γινοταν, μου εξηγησε ο γιατρος μου οτι υπαρχει μεγαλος κινδυνος για εγκεφαλικο και αλλα πολλα και μου ειπε οτι θελουμε γερη μαμα ΚΑΙ γερο μωρο!!!
Και ετσι στις 9 το πρωι της 6ης Aυγουστου μπηκαμε στο χειρουργειο… Μονο σε εργα ειχα δει αιθουσα χειρουργιου, ηταν πολυ ασχημο. Οπως καταλαβαινετε κοιμηθηκα… και ξυπνησα σαν να χω πιει… πολλα πραγματα!! Με πηγαν στο δωματιο και μετα απο λιγο εφεραν το Εβελινακι μου με το ρομπακι και το κουβερτακι και οταν το ειδα ηταν πολυ ασχημο! Δεν μπορουσα να πιστεψω οτι ηταν δικο μου αυτο το παιδι, ελεγα δεν μπορει εγω να εκανα ενα τετοιο μπαμπακιαρικο παιδακι!! Νομιζα πως θα αντικρυσω μια μικρη Βαρβαρα με μαυρα μαλλια και ματια και εγω εκανα το παιδι της Τζουλιας Αλεξανδρατου!!
Βεβαιως το λατρεψα ετσι;; (και σημερα ειναι 4 ετων και εχει σκουρυνει αρκετα :P)
Μετα απο 2 χρονια και 2 μηνες γεννησα την Βαλερια!! Ειχα μια πολυ καλη εγκυμοσυνη χωρις αλατι (!) αλλα ευτυχως δεν ξαναεκανα προεκλαμψια!! Αυτη την φορα γεννησα στο Αττικον με επισκληριδιο. Δεν εχω λογια πραγματικα… Μπηκα 1 μερα πριν για εξετασεις και προετοιμασια χειρουργειου και πρωι πρωι με την δροσουλα στις 21 οκτωβρη 9 :15 μπηκα στο χειρουργειο.
Μου εκαναν την αναισθησια και πιασαμε ψιλη κουβεντα με τον αναισθησιολογο. Δεν πονουσα, αλλα καταλαβαινα οτι μου κουνανε την κοιλια περα δωθε! Μου λεει ο γιατρος «Το ακους;; Εκλαψε αμεσως!«, μα δεν ειχα παρει χαμπαρι, εγω ακουγα κατι σαν αυτο που κανουμε μπουρμπουληθρες με το καλαμακι και ταυτοχρονα μια βραχναδα και δεν το καταλαβα! Μου το σηκωσε ο γιατρος και μολις διασταυρωθηκαν τα βλεματα μας με το Βαλερακι μου σταματησε να κλαιει και αρχισα εγω! «Μα που με ξερει;;;«, ρωτησα τον γιατρο
«Σε γνωριζει βρε!» μου ειπε. Βεβαιως, οταν μου την εφεραν κοντα και ειδα μια μικρη Βαρβαρα τρελαθηκα! Ήταν ιδια εγω!!! Την φιλησα και την πηρανε για να τελειωσουν με το χειρουργειο μου.
Δεν με νοιαζει πλεον που εκανα καισαρικη, με νοιαζει που ειμαστε μαζι και ειμαστε καλα!! Δεν ξεχνω με τιποτα την στιγμη που σταματησε να κλαιει η Βαλερια μεσα στο χειρουργειο, χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν αγαπω και το Εβελινακι μου, απλα αυτη η στιγμη δεν συγκρινεται με τιποτα απο οτι εχω περασει μεχρι σημερα!!
Δεν εχει σημασια πως γεννας τελικα… «Γερη μαμα και γερο μωρο θελουμε«, αυτο θα το θυμαμαι παντα και εσεις ετσι να σκεφτεστε!! Με το καλο ολες οι εγκυμονουσες να γεννησετε τα παιδακια σας και εμεις που τα εχουμε να τα χαιρομαστε! Υγεια σε ολον τον κοσμο!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
>Να σου ζησουν τα μωράκια σου , σε καταλαβαινω απολυτα και εγω στη κόρη μου είχα κανει προεκλαμψία και ο γιατρος μου δεν είχε παρει χαμπαρι τιποτα ! Αλλα τελος καλο ολα καλα αφου είμαστε καλα και η δύο !
>FOVEROOOOOO san na diabazo tis istories toketou mou na se kala koukla mou efera kai ego ston kosmo me ton idio tropo dio koritsakia i mia 4 kai i alli 2 kai i deuteri moiazei se mena!!!!xaxaxaxa APISTEUTO EvKoko
>Να σουν ζησουν τα κοριτσακια σου!!!!!! Και ναι οντως η Βαλερια εναι η κορη της Τζουλιας!!! χαχαχχα Δήμητρα!!!!
>Γεια σου ρε βαρβαρα, λεβεντια!!!
>ΑΡΕ,ΒΑΡΒΑΡΟΥΛΑ.ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΟΥΝ ΟΙ ΚΟΥΚΛΕΣ!!!!ΠΟΥ ΕΙΔΙΚΑ Η ΒΑΛΕΡΙΑ ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙ!!!!ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΤΖΟΥΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΤΟΥ( ΞΑΝΘΟΥΛΑ ΜΕ ΓΑΛΑΖΟΠΡΑΣΙΝΑ ΜΑΤΑΚΙΑ)!!!!