Εγώ έχω μια κόρη 3 χρόνων και μια 1 έτους. Πάντα ήθελα να έχουν μικρή διάφορα μμεταξύ τούς. Η μεγάλη ήταν και πολυ ήσυχη γενικώς και έτσι πήρα την απόφαση να κάνω και το δεύτερο. Η μικρή μου βγήκε πολύ ζωηρουλα και δεν την παλεύω καιπολύ. Οταν είμαι με την μια νιώθω ότι αδικώ την άλλη. Έχουμε και τις ωραίες μας στιγμές δεν λέω αλλά είναι πολύ δύσκολα.

Έχω δυο κόρες... Η μια ειναι 21 μηνών και η άλλη 4.... Πριν γεννησω με είχε πιάσει κατάθλιψη τύψεις κλπ προς την κόρη μου πως θα μπορω να την φρόντιζω και να ασχολούμε μαζί της.... Πίστεψε με γινονται όλα τόσο εύκολα μόλις μπουν λόγο σε σειρά.... Μια χαρα τις φρόντιζω και τις δυο... Και ειμαι κ μακριά απο τους δικούς μου .... Και δεν έχω κανέναν για βοήθεια Παρά μόνο τον άντρα μου... Ολα μπαίνουν απο μόνα τους σε δρόμο....και χωρίς να το καταλάβεις λες τόσο εύκολα ειναι όλα ; Δεν λέω οτι δεν κουράζομαι αλλά με έναν μαγικό τροπο δεν παράμελω ούτε την μια ούτε την άλλη.... Ολα μπαίνουν σε σειρά και μαθαίνεις να ζεις έτσι....

ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 15 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΓΕΝΝΑΩ ΤΗ 2Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ. ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΓΧΟΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΑΣΜΕΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΜΕ. ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠ'ΟΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ!! :)

Εγώ έχω μία κορούλα 2,5 χρονών και μόλις ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος. Όταν θα γεννήσω η κόρη μου θα είναι 3 χρονών. Νομίζω ότι είναι η ιδανική ηλικία γιατί πλεόν η κόρη μου είναι ιδιαίτερα συνεννοήσιμη και μπορούμε να παίξουμε μαζί αλλά και μόνη της. Μπορεί πλεόν να αυτοεξυπηρετηθεί και εγώ δεν θα είμαι μία τρελή μαμά να τρέχω πίσω από τον καθένα. Θεωρώ λοιπόν ότι πραγματικά έκανα την καλύτερη επιλογή και νομίζω ότι αυτή η ηλικία είναι η ιδανικότερη. Ειδικά αν δεν έχεις και από πουθενά βοήθεια όπως έγω!

οταν γεννησα την κορη μου ηθελα επειγοντως κ ενα δευτερο μωρακι...τελικα εμεινα εγκυος οταν η κορουλα μου ηταν 8 μηνων... τωρα ειναι 11 μηνων κ εγω στον 4ο μηνα μιας πολυ ευκολης εγκυμοσυνης βλεπω την κορουλα μου ποσο μεγαλη αναγκη εχει την συντροφια ποσο πολυ χαιρετε οταν βλεπει αλλα παιδακια κ πως λαχταρα αν κ μικρουλα να παιξει μαζι τους.. κ τελικα χαιρομε τοσο πολυ που συντομα θα ερθει η αδερφουλα της κ δεν θα ειναι πια μονη της!!!!κ πραγματικα δεν την παραμελω καθολου τωρα που ειμαι εγκυος οτι καναμε πριν το κανουμε κ τωρα κ ετσι θα ειναι κ οταν ερθει η αλλη μπεμπα!!! καμμια μας δεν μπορει ωστωσο να απαντησει στο ερωτημα σου...κανε αυτο που λεει η καρδουλα σου!!!!!! ολες οι μαμαδες εχουμε διαφορετικη γνωμη,εγω πιστευω οτι μωρα κοντα στην ηλικια ειναι πολυ καλυτερα...εχω μια φιλη που η κορουλα της ειναι 3 χρονων κ δεν θελει να μοιραζετε ουτε τα παιχνιδακια της ουτε το κρεββατι της κ ειμαι σιγουρη θα δυσκολευτη πολυ στο δευτερο υπαρχουν ομως κ μανουλες που τα εχουν καταφερει πολυ καλα στο να αντιμετωπισουν την ζηλεια...με λιγα λογια αυτο που ζουμε η καθε μια αυτο υποστηριζουμε!!!

Εμεις θελαμε πολυ ενα δευτερο παιδακι και μαλιστα με μικρη διαφορα ηλικιας απο την πρώτη μας για να μεγαλώνουν μαζί. Ετσι ξεκινήσαμε προσπάθειες όταν η μικρή μας έγινε ενός έτους και μέσα σε ένα μήνα μόνο, έμεινα έγκυος στα διδυμάκια μου!!! Αρχικά φοβήθηκα μήπως δε μπορέσω κι εγώ να ανταπεξέλθω αλλά τώρα πιστεύω οτι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από αυτή που μου έχει δώσει ο Θεός. Ναι, θα τα θηλάζω αποκλειστικά κι αυτά, θα κουραστώ αλλά η εμπειρία μου έδειξε οτι ο πρώτος χρόνος είναι δύσκολος. Μετά παίζουν μαζί, συννενοείσαι, και φυσικά η αγάπη δε διαιρείται, αλλά πολλαπλασιάζεται. Ο Θεός όταν δίνει παιδάκια σου δίνει και όλα τα εφόδια -κουράγιο, δύναμη, αντοχή- να τα μεγαλώσεις σωστά.

επειδή ο καθένας έχει διαφορετικές αντοχές να κάνεις αυτό για το οποίο είσαι διατεθιμένη και προετοιμασμένη. Και όχι αυτό που λέμε εμείς οι άλλοι. Μέτρα τις δυνάμεις σου και δες πως το βλέπεις. Υπάρχουν μαμάδες που τα ήθελαν κοντά .. άλλες που τα ήθελαν με διαφορά. Δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για τα ίδια. Εγώ είμαι τώρα έγκυος που η κόρη μου είναι 3 χρονών. Πιό πριν δεν θα μπορούσα ειδικά πριν κλείσει ένα χρόνο δεν είχα συνέλθει ακόμη ψυχολογικά και σωματικά. Προσπαθούσα να γίνω μαμά, προσπαθούσα να με βρω μέσα σε όλο αυτό που βίωνα. Εκ των υστέρων πάντως χαίρομαι που πέρασε λίγο ο καιρός γιατί χάρηκα όλα τα βήματα της μικρής μου και τώρα είμαστε έτοιμοι για τη δεύτερη. Πάντως όλοι τον ίδιο δύσκολο δρόμο περπατάμε μεγαλώνοντας παιδιά... άλλοι αντέχουν τα πάντα και λένε δεν πειράζει αντέχω και είναι πολύ καλά άλλοι δεν αντέχουν. Γιαυτό τι σημασία έχει να σου πω ότι εγώ έκανα δύο τρία ή πέντε παιδιά απανωτά ζορίστηκα αλλά τα κατάφερα αν εσύ δεν σε βλέπεις μέσα σε όλο αυτό ή αν οι δυνάμεις σου είναι άλλε΅? Επίσης να πω κάτι ακόμη .. το ότι πρέπει υποχρεωτικά να κάνεις δεύτερο παιδί .. ζύγισε επίσης πόσο το θέλεις ή όχι.. μην το κάνεις γιατί ε! έτσι είναι καλό .... αν εσύ δεν είσαι προετοιμασμένος τίποτα δεν είναι καλό. Το πιο καλό είναι μια καλή μαμά ένας καλός μπαμπάς μια καλή σχέση και μετά όσα παιδάκια αντέχεται.

Κοριτσια κι εγω ειμαι της αποψης να περιμενετε λιγο, οσες θελετε δευτερο παιδακι. Μια καλη διαφορα ειναι τα δυο χρονια. Και παλι ειναι δυσκολο γιατι και τα 2χρονα μικρα ειναι, αλλα τουλαχιστον εχουν μπει σε μια σειρα. Θα συμφωνησω με τη μανουλα που ειπε οτι ηθελε να χαρει το πρωτο παιδακι στα πρωτα του κατορθωματα!!!! Μεγαλη αληθεια! Το πρωτο περπατημα, οι πρωτες λεξεις.... καθε παιδι θελει το χρονο του. Και τα μωρα θελουν πολυ περισσοτερο χρονο εκ των πραγματων. Δεν ειναι ακατορθωτο να εχεις δυο μωρα και να τα φερνεις βολτα, αλλα θελει τρομερη υπομονη και ψυχραιμια.... ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ απο καποιον αλλο. Ενα μωρο που ισα που περπαταει και ενα που ειναι πολυ πολυ μικρο, ουτε βολτα δεν μπορεις να τα βγαλεις μαζι μονη. Ο μαρσιπος δε βοηθαει, γιατι το μεγαλο θελει να τρεξει, να παιξει κι εσυ πώς θα το κανεις με το αλλο μωρο στην αγκαλια. Ακομα κι αν εχεις βοηθεια ομως, σε ποιο θα πας; Στο μεγαλο που θα θελεις να παιξεις μαζι του ή στο μικρο που θα θες να του δειξεις τον κοσμο απο την αγκαλια σου; Θα συμφωνησω λοιπον με την προηγουμενη μανουλα και θα πω πως αν δεν πιεζει η ηλικια, περιμενετε κανα χρονο ακομα. (Για την ιστορια, τα δικα μου εχουν δυο χρονια και δυο μηνες διαφορα).

εχω ενα γιο τον μανο 13 μηνων.με τον αντρα μου θελουμε να κανουμε 2ο αλλα σκεφτομαστε την οικονομικη κριση αν θα μπορεσουμε να τα καταφερουμε.απο την μια θελω να αρχισω να ψαχνω δουλεια σε παιδικο σταθμο μιας και ειμαι βρεφοκομος για να παρω και το παιδι μαζι και απο την αλλη θα ηθελα να μεινω εγκυος για να εχουν μικρη διαφορα μεταξυ τους,εαν αυτο προκυψει συντομα φυσικα.ΕΧΩ ΤΕΡΑΣΤΕΙΟ ΔΙΛΛΗΜΑ ΔΟΥΛΕΙΑ Η ΕΓΚΥΜΟΣΙΝΗ ?παντως ως μοναχοπαιδι δεν θα μου αρεσε να τον αφησω μονο.

Θα συμφωνήσω με την Ιωάννα Α. Τα παιδάκια μου έχουν διαφορά 3 χρόνια και πάλι είναι κουραστικό κάποιες στιγμές. Αν έχεις δύο μωρά που το ένα θα μαθαίνει να περπατάει και θα θέλει κυνηγητό και το άλλο θα θέλει να το ταϊσεις και να το πλύνεις δεν θα ξέρεις τι να κάνεις κάποιες στιγμές. Νομίζω πως μια διαφορά 3 χρόνια είναι πιο ισορροπημένη.

Είμαστε σχεδιασμένες για να προλαβαίνουμε τα πάντα εγώ έμεινα ξανά έγκυος όταν ο γιος μου ήταν μόλις 6 μηνών συνέχισα των αποκλειστικό θηλασμό του έως τους 8 μήνες και έπειτα τον σταμάτησα. Η αλήθεια είναι ότι είχα δύσκολη εγκυμοσύνη μιας και γέννησα τον μικρο με καισαρική και η δεύτερη εγκυμοσύνη μου δεν έπρεπε να γίνει έως ότου περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος από την πρώτη αλλά αφού έτυχε τι να κάνω . Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης είχα την βοήθεια της μαμάς μου λόγο κάποιων επιπλοκών που είχα, αλλά αυτό έγινε ξαναλέω επειδή η δεύτερη εγκυμοσύνη μου ήρθε για τα δεδομένα της καισαρικής πολλή νωρίς, παρόλο όμως την ταλαιπωρία μου δεν θα αλλάζαμε ποτέ την μικρή μου φάτσα τα μωρά μου μεγαλώνουν μαζί έχει πάντα παρέα το ένα το άλλο και ποτέ δεν βαριούνται χαίρομαι να τα βλέπω να παίζουν και να μεγαλώνουν μαζι εχουν 14 μήνες διαφορά οσο ακριβώς εχω και εγω με την αδερφή μου πίστεψέ με το να μεγαλώνουν μαζί 2 μωρά που είναι σε κοντινές ηλικίες έχει πιο πολλές ευχάριστες στιγμές παρά δυσάρεστες ναι μπορεί να είναι λίγο κουραστικό στην αρχή έως ότου περπατήσουν και τα δυο αλλά όσο θα μεγαλώνουν τόσο θα σε χρειαζοντε και λιγότερο στην παρέα τους γιατί θα έχουν πάντα παρέα το ένα το άλλο και ετσι εσυ θα εχεις περισσότερο χρόνο για σένα και τον άντρα σου. Επίσης οταν μεγαλώνουν μαζί δυο παιδιά δεν ειναι τόσο ανταγωνιστικά μεταξύ τους και δεν ζηλεύουν τόσο το ένα το άλλο οσο τα παιδιά που έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας

Μαμα Λενα, η θεληση ξεπερναει τις δυναμεις μας! και εγω ειχα αυτη την αγωνια. Θελαμε 2ο συντομα και στον 10 μηνα της κορης μου εμεινα εγκυος στον γιο. Ολα πηγαν μια χαρα, αντι να την σηκωνω καναμε αγκαλιες στον καναπε, οταν δυσκολευομουν (με τα συμπτωματα της εγκυμοσυνης) της εξηγουσα οτι περιμενουμε αδερφακι και συντομα θα ειμαι καλυτερα! οταν ηρθε το μωρο στο σπιτι, νομιζω εκει ειναι το πιο δυσκολο κομματι, πως να καταφερεις να συνδυασεις θηλασμο και αναγκες μωρου με το μεγαλυτερο μωρο-παιδι. Ο μαρσιπος με εσωσε, θηλαζα και ταυτοχρονα, παιζαμε, διαβασαμε, πηγαιναμε βολτες με την μεγαλυτερη. την αφηνα να συμμετεχει, να το περιεργαζεται. ναι καποιες φορες που εκλαιγαν ταυτοχρονα εφτανα πολυ κοντα στα ορια μου, αλλα ολα περνανε. μολις λιγο μεγαλωσει το μωρο, τωρα ειναι 7 μηνων, γινεται ο γλυκος χαμος. ο μπεμπης μπουσουλαει προς την αδερφη του, παιζουν κουκουτζα παρεα, φωναζουν, μαλωνουν, και του μαθαινει τι πρεπει και τι δεν πρεπει (οχι μπεμπη, του λεει οταν παιρνει κατι δικο της)!. Θελει να το θελεις, και φυσικα και ο συζυγος, διοτι στις δυσκολες στιγμες, σε εκεινον στηριζομουν (εγω χαλια μια μερα και αρρωστη και ανελαβα εξ'ολοκληρου την κορη μας).