Γονείς, επιλέξτε διαφορετικά! Επιλέξτε ουδέτερα!
Γονείς, επιλέξτε διαφορετικά! Επιλέξτε ουδέτερα!
της Κατερίνας Καλιμικεράκη
Πιστεύω ότι οι γονείς επιβάλλουν στα παιδιά τους τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να σκέφτονται σε τέτοιο βαθμό που πολλές φορές αποβαίνει καταστροφικός. Το γεγονός ότι στις μέρες μας τα παιδιά στο περιβάλλον του σχολείου πειράζουν διαρκώς το ένα το άλλο δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Από κάπου το διδάχτηκαν. Δεν υπάρχει καμία συνταγή στο τι είναι σωστό ή λάθος στο παιχνίδι των παιδιών. Μόνα τους πρέπει να αποφασίζουν τι τους ταιριάζει καλύτερα σε μια δεδομένη στιγμή. Το τι αντέχουμε και τι όχι σαν γονείς ή σαν δάσκαλοι είναι εντελώς δικό μας πρόβλημα.
Πολλά παιδάκια νηπιακής και πρώτης σχολικής ηλικίας περνάνε τη λεγόμενη «ροζ περίοδο». Τους αρέσει να παίζουν με τα λεγόμενα κοριτσίστικα παιχνίδια γιατί βρίσκουν κάποιο ενδιαφέρον σε αυτά. Το γεγονός ότι είναι «ταμπού» να παίζουν τα αγόρια με κούκλες, είναι καθαρά προϊόν της σεξίστικης κοινωνίας στην οποία ζούμε.
Ένα παράδειγμα είναι οι τσάντες που θεωρούνται αποκλειστικά γυναικείο αξεσουάρ. Υπάρχουν τσάντες και τσάντες που μπορούν να κινήσουν το ενδιαφέρον τόσο των αγοριών όσο και των κοριτσιών. Και όμως, όσο ανδροπρεπές και να είναι το μοντέλο, γεγονός παραμένει ότι οι άντρες δεν κρατάνε τσάντες. Ούτε φοράνε δαχτυλίδια, ούτε παίζουνε με κούκλες, ούτε φυσικά δοκιμάζουν τα καλλυντικά της μαμάς. Όσο δε για ροζουλιά ρουχαλάκια; Ούτε λόγος!
Αν, λοιπόν, το αγοράκι σας δείξει ένα απόλυτα φυσιολογικό ενδιαφέρον προς κάτι κοριτσίστικο και σαν αποτέλεσμα τα άλλα αγοράκια τον «κράξουν» και δεν του κάνουν παρέα, βασικοί υπεύθυνοι είναι οι γονείς και όχι τα παιδάκια.
Το κάθε παιδί γεννιέται με το φύλο του, αγόρι ή κορίτσι. Αυτό είναι μια γονιδιακή κατάσταση μη ελεγχόμενη. Το γένος όμως που η κοινωνία θα προσδώσει αργότερα στο κάθε παιδί είναι άκρως ελεγχόμενο και προσδιοριζόμενο.
Αν κάποιος νομίζει πως το ροζ χρώμα είναι γένους θηλυκού, αυτό έχει να κάνει με τα δικά του κοινωνικά «πιστεύω» και τις αντιλήψεις του τις οποίες περνάει και στο παιδί του. Αυτός προσδιορίζει τι είναι αποδεκτό για το γιο του ή την κόρη του και κατασκευάζει την κοινωνική του ταυτότητα. Και επειδή οι άνθρωποι επηρεάζονται μεταξύ τους, μάθαμε όλοι να λέμε τα ‘’κοριτσίστικα’’ και τα ‘’αγορίστικα’’ παιχνίδια και να υποστηρίζουμε φανατικά την άποψή μας, επηρεάζοντας φυσικά και το παιδί μας.
Έρχονται οι βιομηχανίες παιχνιδιών στη συνέχεια και πατάνε στις αδυναμίες μας και ετοιμάζουν ροζ κουκλίτσες για τα ράφια των κοριτσίστικων παιχνιδιών και μαύρους μπάτμαν για τα ράφια των αγοριών. Και οι γονείς «τσιμπάνε» και το κατεστημμένο συνεχίζεται.
Αν η κόρη σας θέλει μπάτμαν, κάντε την υπέρβαση να της τον αγοράσετε χωρίς σχόλια. Το ίδιο και αν ο γιος σας προτιμήσει μια όμορφη κουκλίτσα. Τολμήστε να του την αγοράσετε αντί να του στρέψετε το ενδιαφέρον σε ένα αυτοκινητάκι. Εξ’άλλου είναι σημαντικό να διαλέγουν τα παιδιά και όχι οι γονείς το παιχνίδι που τους αρέσει. Ξεκολλήστε από τα στερεότυπα και αγοράστε ένα ροζ φούτερ για το αγοράκι σας ή ένα γαλάζιο πουκάμισο για την κόρη σας. Δεν είναι αυτά που θα προσδιορίσουν τη μελλοντική τους σεξουαλική ταυτότητα. Αντιθέτως, η ποικιλία και η άνεση με το «απαγορευμένο», καλλιεργεί ανθρώπους ελεύθερους στις επιλογές τους, όποιες και αν είναι αυτές.
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ, ΤΑΜΠΟΥ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ. ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ, ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΟΥΔΕΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Στο σχολείο μιλήστε με άλλους γονείς, με δασκάλους με σχολικούς συμβούλους. Εξηγήστε σε όλους την αξία και την ομορφιά της διαφορετικότητας. Τολμήστε να καλέσετε στο σπίτι σας το παιδί που κορόιδεψε και πείραξε το δικό σας. Δε φταίει αυτό! Έτσι το μεγάλωσαν. Δεχτείτε το και γίνετε εσείς ο πρώτος που αντιστέκεται στις νόρμες. Θέλει θάρρος αλλά αξίζει τον κόπο!
—
H Kατερίνα Καλιμικεράκη είναι δασκάλα με σπουδές και μελέτες πάνω σε θέματα παιδοψυχολογίας
Ο γιος μου είναι 23 μηνών και τρελαίνεται για ήδη καθαριότητας. Κι όταν λέω τρελαίνεται, το εννοώ. Αν παμε σε ξένο σπίτι και δει κάπου την ηλεκτρική σκούπα, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να την πάρει να παίξει, και ας έχει δίπλα του ένα σωρό παιχνίδια. Το ίδιο για την σφουγγαρίστρα. Στον παιδότοπο το έσκασε και πήγε στην τουαλέτα όπως είδε τον κουβά με την σφουγγαρίστρα και σφουγγάριζε. Του έχω τα πάντα σε παιχνίδι, και τρέιλερ καθαρισμού και κουβά και σφουγγαρίστρα, και κανονική σκούπα και ηλεκτρική. Είναι η μανία του, καθώς και να του βρέχουμε τα πανάκια (λαβέτες) του και να ξεσκονίζει. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι απόλυτα "κοριτσίστικο" όλο αυτό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τον μαλώνω για την προτίμησή του και να τον πιέσω να παίξει κάτι άλλο. Άλλωστε του αρέσουν και τα αυτοκίνητα και τα τιμόνια.
Να σας πω τι έπαθα πέρσι να γελάσετε. Η κόρη μου ήθελε να αγοράσει στολή spiderman για το αποκριάτικο πάρτυ του σχολείου. Έπαθα σοκ αρχικά γιατί είναι λίγο δύσκολη και ήξερα πως θα με έπρηζε μέχρι να ντυθεί spiderman και δεν ήθελα να πάει έτσι ντυμένη. Τελικά συμβιβάστηκε με μια κοριτσίστικη στολή με τούλια, χρυσόσκονη, λουλουδάκια (πολύ κοριτσίστικη!) που διαλέξαμε μαζί. Την πήρε με μισή καρδιά, στο πάρτυ δεν ήθελε να την φορέσει με τίποτα. Τελικά τη φόρεσε και από εκείνη τη στιγμή την ξαναέβγαλε καλοκαίρι. Την έπαιρνα στα κρυφά να την πλύνω γιατί με το που ξυπνούσε ήθελε να τη φορέσει. Τη φορούσε συνέχεια πάνω από τα κανονικά της ρούχα (φαντάσου φόρμα κι από πάνω όλο αυτό το τούλι). Κυκλοφορούσαμε έτσι στο δρόμο μέχρι και τον Ιούνιο. Φέτος αν ζητήσει batman θα της τον πάρω σίγουρα.
"Το κάθε παιδί γεννιέται με το φύλο του, αγόρι ή κορίτσι. Αυτό είναι μια γονιδιακή κατάσταση μη ελεγχόμενη." Η παραπάνω πρόταση δεν ισχύει. Αφ΄ενός υπάρχει και η λεγόμενη "τρίτη" κατάσταση, βλέπε ερμαφροδιτισμός (η οποία "τρίτη" κατάσταση δεν είναι μόνο μία, φυσικά.Με άλλα λόγια, υπάρχουν πάνω από δύο φύλα όσον αφορά στην ορμονική ανάπτυξη του ατόμου). Σχετικά με τον έλεγχο της ορμονικής ανάπτυξης, ακόμα και σε εμβρυακό στάδιο, ήδη υφίσταται. Μη συγχέουμε τον κοινωνικό ρόλο με την αντικειμενική πραγματικότητα της ύπαρξή μας όπως διαμορφώνεται από διάφορους παράγοντες. Πάνω απ΄όλα, μην κρίνουμε τον άλλον για αυτό που είναι. Είναι ό,τι είναι.
Μαρία μου η ομοφυλοφιλία κατά ένα μέρος υπάρχει μέσα στο DNA του ανθρώπου και δεν μπορείς να το αλλάξεις.Και πολλά αγόρια αλλάζουν από τα μη και τα πρέπει των γονιών τους.Και άμα είναι κάποιος...?Εμένα δεν με πειράζει τι είναι όσο δεν θα κάνουν κακό σε κάποιον.Και πολλές φορές είναι οι καλύτεροι φίλοι από τον οποιονδήποτε!!!
Γι'αυτό έχει γεμίσει ο τόπος gay. Αν μεγαλώσουν τα αγόρια με κούκλες και βραχιολάκια, η νοοτροπία δεν αλλάζει εύκολα ίσα ίσα επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Πάντα θα βρίσκεται στο επίκεντρο του χλευασμού λόγω της ιδιαιτερότητάς του (ότι κι αν σημαίνει αυτό), πράγμα το οποίο δεν μπορεί να αντέξει ένα παιδάκι χωρίς να μείνουν ψυχικά κατάλοιπα σε όλη τη ζωή του. Αν ζούσαμε σε άλλη κοινωνία όπου όλοι σκέφτονται διαφορετικά, τότε θα συμφωνούσα. Δυστυχώς ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας... Προσεξτε πολύ γιατί είναι λεπτό ζήτημα και καλό θα ήταν να πάρετε πολλές γνώμες από πραγματικούς παιδοψυχολόγους και όχι από υποθέσεις των υπολοίπων. Ξέρω οτι πολλοί ίσως έχετε παραδείγματα παιδιών που μεγάλωσαν με αυτό τον τρόπο και δεν έγιναν ομοφυλόφιλοι (ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κανέναν βέβαια) αλλά εγώ έχω επίσης πάρα πολλά παραδείγματα για το αντίθετο...
Αν αυτά που λές αγαπητή φίλη ισχύει, τότε όλοι οι gay έπαιζαν με κούκλες και φορούσαν ροζ όταν ήταν παιδάκια;; Εντάξει λοιπόν, όποιος μαθαίνει στο αγόρι του μόνο να πυροβολάει και να κάνει το νταή με τα παιχνίδια και τα καρτούν για αγόρια...μπορεί να μεγαλώνουμε μελλοντικούς πολεμιστές και δολοφόνους, αλλά τουλάχιστον θα γλυτώσουμε από τους gay. Συγνώμη για πιθανή ειρωνία στο σχόλιό σου. Δεν κατευθύνεται σε εσένα προσωπικά, αλλά σε όλο το σύστημα που έχει αναθρέψει γενιές και γενιές με αυτό τον τρόπο.
Simfono me tin maria. Tis opoias i gnomi den paei na pei oti pame sto allo akro na megalonoume mellontikous dolofonous.
Και να ειναι γκει, το προβλημα ποιο ειναι?
Μαρία, αν σε βοηθάει αυτό που θα σου πω, στο βρεφονηπιακό σταθμό που πήγαιναν τα παιδιά υπήρχε μόνιμη παιδοψυχολόγος και όλες οι τάξεις είχαν από μία κουζίνα με τηγάνια, τσαγιερά κ.α. για να παίζουν όλα τα παιδιά μαζί. Επίσης η τάξη της κόρης μου είχε τόσες κούκλες-μωρά όσα ήταν όλα τα παιδάκια της τάξης και όλα τα παιδιά έπαιζαν με αυτές. Τα μόνα "αγορίστικα" παιχνίδια που υπήρχαν ήταν τα αυτοκινητάκια με τα οποία έπαιζαν επίσης όλα τα παιδιά. Υποθέτω πως η ίδια η παιδοψυχολόγος θα "διόρθωνε" αυτή την κατάσταση που επικρατούσε στο σχολείο αν υπήρχε κίνδυνος αυτά τα παιχνίδια να κατευθύνουν τα κορίτσια σε μια πιο ανδρική συμπεριφορά και τα αγόρια σε μια πιο γυναικεία, ενώ δεν ήταν αυτή η φύση τους (δηλ. μιλάω για τα παιδιά που από τη φύση τους θα εξελίσσονταν σε ετεροφυλόφιλους).
Πεσ' τα χρυσόστομη! Εμείς πήραμε μπλε ποδήλατο γιατί απλά η μικρή λατρεύει το μπλε κι ας μου λέγανε ότι είναι "αγορίστικο" χρώμα... Αγαπώ!
για τη συμπεριφορά,το ντύσιμο κ το σχολείο συμφωνώ, αλλά όχι κ να αγοράσουμε στο αγοράκι κουκλίτσες κ κοκκαλάκια!!! Μου κάνει λίγο metrosexual-για τους άντρες αργότερα-...Άντε ένα κουκλάκι το καταλαβαίνω.. Δεν έχω εμπειρία στα αγόρια, αφού έχω 3 κόρες, αλλά δεν θα ήθελα με τίποτα να δω ένα αγοράκι αντί να κλοτσάει μια μπάλα, να χτενίζει τα μαλλιά της κούκλας... ξέρω ότι πολλές θα με βρίσετε τώρα, αλλά είναι η γνώμη μου κ μπορώ να την εκφράσω!! Βαρέθηκα τα τελευταία χρόνια να περπατώ στο δρόμο κ να βλέπω γυναικωτούς!!! Δεν ξέρω, αν έχει σχέση το πώς μεγαλώνεις, αλλά σίγουρα οι βάσεις μπαίνουν από μικρή ηλικία!! Σας αγαπώ, ό,τι κι αν μου προσάψετε!!! :-)
Tha fovomaste na poume k pos einai to fisiologiko k istera na anarotiomaste giati arage einai toooosoi kounistoi?
Και το προβλημα ποιο ειναι αν ειναι "κουνιστοι", οπως τοσο "ομορφα" το εθεσες?
Εμενα θελει να παιζει με κουζινικα και με καροτσακια με μωρα μεσα και φυσικα τον αφηνω. οταν ολη μερα βλεπει τη μαμα στην κουζινα ή να εχει το παιδι στο καροτσι...το παιδι υπαρχει περιπτωση να θελει να παιξει με οπλα? Σαν αγορακι θα παιξει και με τα φορτηγα, αυτοκινητα, τουβλακια του. Θυμαμαι να του λεει ενα κοριτσακι οτι δεν μπορει να φορεσει βραχιολια και κολιε. Ευτυχως ημουν μπορστα. Τους ειπα οτι και τα αγορια φορανε και εδωσα σαν παραδειγμα μερικους φιλους μου που φορανε απ ολα :) Και ειδα οτι δεν ξαναεγινε θεμα μεταξυ τους για τα κοσμηματα :)
Πόσο δίκιο έχετε.Και τα αδέρφια μου που έπαιζαν συνέχεια με τις κούκλές μου έπαθαν κάτι? Εμένα ο μικρός μου παίζει την "μαμά" με τα αρκουδάκια του,τα κάνει μπάνιο,τα ταϊζει,τους βάζει θερμόμετρο,τα κοιμίζει και ότι άλλο κάνω εγώ σε εκείνον.Φυσικά έχει και τα αυτοκινητάκια του και κάθε φορά διαλέγει τον ρόλο του.Δεν είναι κακό,άλλωστε μέχρι τα 5 δεν καταλαβαίνουν απόλυτα την διαφορά των 2 φύλλων. Και όσο για την τσάντα και ο δικός μου έχει την δικιά του τσάντα όταν πάμε βόλτα και βάζουμε μέσα τα γυαλιά του,το νερό του και ότι άλλο χρειαστεί ένα παιδί 3 ετών όταν βγαίνουμε έξω. Το βρίσκω φυσιολογικό τα παιδιά να παιρνάνε "ροζ" ή "γαλάζια" φάση. Δηλαδή τί να κάτσω να τσακωθώ με τον γιό μου όταν μου λέει οτι΄είναι κοριτσάκι? Τον αφήνω να το λέει και αργότερα θα κατάλάβει μόνος του την διαφορά.
συμφωνώ απόλυτα με το κείμενο σε διαφημιστικό φυλλάδιο πολύυυυυ γνωστής εταιρείας έχει χωρισμένα τα παιχνίδια σε κοριτσίστικα και αγορίστικα!!!!!! πχ το τρενακι της εταιρείας το έχει στα αγορίστικα, όμως η κόρη μου το λατρεύει. δεν θα σεβαστώ την προτίμηση του παιδιού μου γιατί αυτή η εταιρεία το χαρακτηρίζει αγορίστικο;;;;
Λατρεύω το φούξια πουλόβερ του συζύγου μου, ροζ πουκάμισο έχουμε ήδη χαχα! αλλά ναι φέτος όταν με ρώτησε η νονά της κόρης μου τι να της πάρει της είπα δεν την βλέπεις...πάρε της εργαλεία, κατσαβίδια και σφυριά, η μικρή θαυμάζει το μπαμπά της και θέλει να ασχολείται με ότι και εκείνος...
Ως αντιδραστική που είμαι θα συμφωνήσω και γω με το άρθρο...Όταν κάποιος από τους γύρω μου μου πει μην κάνεις το τάδε με το παιδί, θα κάνω το αντίθετο...Βέβαια συνήθως το αντίθετο δεν οφείλεται απλά στην "αντίδραση" αλλά και στο ότι έχω διαφορετικές απόψεις για τα πράγματα από το περιβάλλον μου...Η αλήθεια είναι ότι τόσα και τόσα χρόνια μας έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου για το πως είναι το σωστό για αγοράκια και κοριτσάκια...Και πιστεύω ότι η μαμά δεν είναι και τόσο το πρόβλημα...Ο μπαμπάς μπορεί να κρυφοκαμαρώνει για το κοριτσάκι του που λατρεύει τα αυτοκίνητα ή το μπάτμαν...Για το αγοράκι του να κάνει το αντίστροφο, πιστεύετε ότι θα ένιωθαν το ίδιο? Δυστυχώς νομίζω σπάνια θα βρεις τέτοιο μπαμπά... Χριστιάνα μου, νομίζω ότι από τη στιγμή που αποφάσισες να μεγαλώσεις χωρίς ταμπού το παιδί σου, θα πρέπει να του διδάξεις ότι τις επιλογές μας πρέπει να τις στηρίζουμε και να μην λαμβάνουμε υπόψη μικροπρεπή σχόλια από κακεντρεχείς και/ή αμόρφωτους ανθρώπους...Ναι, το ξέρω ότι τα μικρά παιδάκια είναι σκληρά...Το έχω περάσει και γω...Στην παιδική ηλικία, στην εφηβία και αργότερα στην ενήλικη ζωή με τους συνομήλικους μου...Ποτέ δε με ένοιαζε η γνώμη των γύρω μου...Τουλάχιστον τόσο ώστε να με αποτρέπει να κάνω κάτι ή να με αναγκάσει να "προσαρμοστώ" στις συνήθειες των άλλων...Οι "άλλοι" είτε κάνεις είτε δεν κάνεις κάτι, θα βρουν κάτι να πουν για σένα...Δε γίνεται να σε αγαπούν όλοι...Αυτό είναι κανόνας στην ζωή μου! Κάνω παρέα με αυτούς που καταλαβαίνουν τι άνθρωπος είμαι και για τους άλλους απλά αδιαφορώ...
Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο και όντως έτσι προσπαθώ να μεγαλώσω το γιο μου. Παίζει με τα κολιέ και τα σκουλαρίκια μου, ανοίγει τις τσάντες μου. Σαφώς αυτά δεν τον κάνουν λιγότερο αγόρι(μια χαρά έχει ερωτευτεί την Αγγελικούλα και ας τον περνάει 3 ολόκληρα χρόνια). Ειδικά σε τόσο μικρές ηλικίες. Ως προς τα παιχνίδια επιλέγει μόνος του τα αυτοκινητάκια, αλλά για να κοιμάται θέλει τον λούτρινο Μίκι. Βέβαια ο προβληματισμός μου εμένα είναι άλλος (και κρυφή μου ανησυχία ταυτόχρονα) Άντε και το μεγάλωσα εγώ χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις. Τα άλλα παιδάκια όμως δεν έχουν μεγαλώσει έτσι. Και είναι πολύ σκληρά τα παιδάκια...
ΣΥΝΦΩΝΩ ΑΠΟΛΗΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ.ΕΧΩ 5 ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑ ΜΑΝΟΥΛΑ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΜΕ ΤΑΜΠΟΥ.
Η κ.Κατερίνα έχει απόλυτο δίκιο,τις περισσότερες φορές φταίμε εμείς για τις συμπεριφορές των παιδιών μας.Κι εμάς όμως έτσι μας είχαν μάθει,αλλά νομίζω πως πρέπει να αλλάξουμε λίγο τα πράγματα. Η μικρή μου παίζει με ότι παιχνίδι μπορεις να φανταστείς,από Βarbie,κουζινικά μεχρι με τα Bacugan ,ton Spiderman και διάφορα αλλά παιχνίδια που θεωρούνται αγορίστικα.Ποτέ δεν της είπα ότι δεν κανει να παίξει με κάτι γιατί είναι ''αγορίστικο΄''.
Υπέροχο άρθρο, που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη, όπως και τον σύζυγό μου!! Εμείς, την μικρή μας, την αφήνουμε να διαλέξει ό,τι θέλει. Έχει μια "αδυναμία" στον Spiderman και στις εμφανίσεις ποδοσφαιρικών ομάδων!! Μαζί, βέβαια και η Barbie και η Tinkerbell...