Ο Δικός μου Μαχητής

Ο Δικός μου Μαχητής

μαμά Λίζα

Γεια σας αγαπημένες μου μανούλες. Αγαπημένη μου παρέα εδώ και…. Ούτε και εγώ ξέρω πόσα χρόνια… Θυμάμαι η Αθηνούλα της Ολίβιας ήταν 3-4 μηνών. Θυμάμαι επίσης την Χαρά μας να έχει μείνει έγκυος για δεύτερη φορά και να μοιράζεται μαζί μας τα άγχη της….

Είμαι μια μαμά που δεν μιλάω πολύ, διαβάζω όμως όλες τις ιστορίες σας μανούλες. Ε λοιπόν ήρθε η ώρα να διαβάσετε κι εσείς την δική μου ιστορία με το προωράκι μου! Να σημειώσω ότι με θέματα μητρότητας ήμουν τελείως άσχετη! Δεν είχα καμία επαφή με παιδάκια εδώ και πολλά χρόνια, οπότε δεν γνώριζα το… θέμα!

Είχα μια τέλεια εγκυμοσύνη. Από τις εξετάσεις, το φαγητό, τη διάθεση, τα κιλά.

Όχι πλήρης όμως.

31η εβδομάδα ο βιαστικός γιος μου ήθελε να γεννηθεί. Δεν κρατιόταν άλλο.  Χιχι. Κι έτσι μου έσπασαν τα νερά…. Γιατί μου έσπασαν; Θα τρελαθείτε! Γιατί είχα κάποιο μικρόβιο στον οργανισμό μου που ναι μεν δεν εκδηλώθηκε σε κρύωμα αλλά αυτό τρύπησε τον αμνιακό σάκο. Μπαίνω στο νοσοκομείο, που λέτε, κάθομαι μια εβδομάδα με το λίγο αμνιακό υγρό που μου είχε απομείνει, ώσπου άρχιζε και ζοριζόταν ο μικρός μαχητάκος μου και πήγαμε κατευθείαν χειρουργείο για τοκετό. 26 Δεκεμβρίου ήταν θυμάμαι, μεσημέρι.

Με επισκληρίδιο και καισαρική και εγώ να τα αντιλαμβάνομαι σχεδόν όλα, ανυπομονούσα να δω το παιδάκι μου, χωρίς να ανησυχώ ιδιαίτερα γιατί, όπως σας είπα, ήμουν άσχετη. Δεν ήξερα τι με περιμένει. Γεννάω και με το πρώτο του κλάμα καταλαβαίνω τι με περιμένει στην συνέχεια. Περιττό να σας πω ότι πρέπει να ήμουν εκείνες τις μέρες η μοναδική μανούλα με καισαρική που σηκώθηκα από το κρεβάτι την ίδια μέρα για να πάω στην ΜΕΝΝ να τον δω!!! Και χωρίς ακόμα να ξέρω καλά καλά τι με περιμένει φοράω ρόμπα, μάσκα, πλένομαι καλά καλά με όλα τα αντισυπτικά και βουρ…. Βλέπω μια σταλιά πραγματάκι, 1450 γρ μελαχρινό με πολύ μαλλί.

Και θέλω να τον πάρω αγκαλίτσα κ δεν μπορώ… Το πρώτο σοκ.

Όταν πλέον ενημερωθήκαμε από τις καλές και ευγενικές μαίες για την κατάστασή του τότε μας φαίνονταν όλα βουνό! Θερμοκοιτίδες, Μονάδα 1, Μονάδα 2, Μονάδα 3, Μονάδα 4, λοιμώξεις, σιδηροπενική αναιμία…

Ο ένας στήριζε τον άλλον ψυχολογικά, γιατί δεν είναι κι εύκολο να γεννάς και να μην παίρνεις το παιδάκι σου σπίτι… Να μην μπορείς να του κάνεις μια αγκαλίτσα…

Ακολούθησαν 55 μέρες με ποικίλα συναισθήματα. Εγώ 2 φορές την ημέρα του πήγαινα γαλατάκι. Καθόμουν και του μίλαγα, μου ανταποκρινόταν… Έβλεπα τις φωτογραφίες με άλλα προωράκια και τις ιστορίες τους και έπαιρνα δύναμη. Μοναδικές στιγμές με ποικίλα συναισθήματα!

Σε γενικές γραμμές ήταν δυνατό προωράκι. Δεν χρειάστηκε αναπνευστική υποστήριξη, λόγω του ότι είχα κάνει τις ενέσεις κορτιζόνης, αλλά ταλαιπωρήθηκε με τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις που αυτές μας πηγαινοέφερναν στις Μονάδες. Εκεί που είμασταν στην Μονάδα 4 και σε λίγο πηγαίναμε σπίτι, τσουπ μια λοιμωξούλα. Πίσω στην Μονάδα 3. Και να και μια σιδηροπενική αναιμία! Ακούσαμε αναιμία και ως άσχετοι τρελαθήκαμε! Πέρασε κι αυτό με μια μεταγγισούλα!

Είμαστε πολύ τυχεροί γιατί το προσωπικό της ΜΕΝΝ ήταν πολύ ευγενικό, άκουγε και απαντούσε σε όποια απορία ερώτηση είχαμε. Είχε υπομονή με τις απαιτήσεις μας (π.χ. σκεπάστε το παιδί καλέ! Θα κρυώσει! Μην βάζετε την θερμοκοιτίδα του κοντά στο παράθυρο!)

Όταν δε πήγαμε στην Μονάδα 4 και τον πήρα αγκαλίτσα…. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή. Ήταν τόσο μα τόσο μικρούλης, όσο η παλάμη μου! Φοβομουν πολύ αλλά κατευθείαν το μητρικό ένστικτό υπερίσχυσε.

Δεν θέλω να σας ταλαιπωρώ με λεπτομέρειες, πάντως να ξέρετε ότι όλα τα προωράκια είναι μεγάλοι μαχητές! Και πιστέψτε με. 55 μέρες εκεί μέσα, γνώρισα πολλά προωράκια και πολλούς γονείς, πολλές ιστορίες.

Τώρα το προωράκι μου ονόματι Στέφανος είναι 4 ετών και 17 ημερών, αντράκι πλέον, χωρίς να διαφέρει καθόλου από τα υπόλοιπα παιδάκια και ένα μόνο πραγματάκι μου θυμίζει την ΜΕΝΝ. Ένα πολύ πολύ μικρό σημαδάκι στο ποδαράκι του από την μετάγγιση που του είχαν κάνει.

Τελειώνω με μια κουβέντα του παιδίατρού μας, ο οποίος τυχαίνει να είναι και νεογνολόγος στο συγκεκριμένο μαιευτήριο που γέννησα:

Νεογνά που γεννιούνται πάνω από 900 gr. θεωρούνται φυσιολογικά και σχεδόν όλα τους τα προβληματάκια αντιμετωπίζονται!

Σας ευχαριστώ πολύ μανούλες!

Λιζα

—

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com