Στη δεύτερη καισαρική μου, τα κατάλαβα ΟΛΑ!
Η ιστορία της Μαρίας
Έχω μοιραστεί ήδη την ιστορία του πρώτου μου τοκετού μαζί σας… αλλά στη δεύτερη ιστορία μου κολλούσα… Θα μου πείτε γιατί;
Γιατί ενώ γέννησα και τα δύο μου μωράκια με καισαρική και επισκληρίδιο, η δεύτερη ήταν πολύ διαφορετική από την πρώτη..!
Η πρώτη ήταν η τέλεια γέννα (για καισαρική), η δεύτερη πάλι ΟΧΙ!!! Έχοντας την ελπίδα πως ίσως γεννήσω φυσιολογικά… ο γιατρός μου μου λέει να κλείσουμε ημερομηνία, γιατί η μικρή μου είναι αρκετά μεγάλη για το σώμα μου και δε θα μπορέσω μάλλον να γεννήσω φυσιολογικά, μιας και έχω κάνει ήδη καισαρική.
«Μικρό το κακό», του απαντάω, «το θέμα είναι να πάρω γερό αγκαλίτσα το μωράκι μου!!»
Κλείνουμε ημερομηνία 28-04-11. Όπως και έγινε. Σηκώνομαι ξημερώματα και πάω με την μανούλα μου και τον γαμπρό μου (ο άντρας μου είχε σε αποκλειστικότητα τον γιό μας γιατί δε καθόταν με κανέναν παρά μόνο με εμένα). Να μην τα πολυλογώ.. πάω στην κλινική, με ετοιμάζουν, μπαίνω χειρουργείο και ξεκινάμε… Μου κάνουν επισκληρίδιο και μετά από λίγο ξεκινάει ο γιατρός μου…
«Ωχ! Τι γίνεται;;;» αναρωτιέμαι… «αυτό το νιώθω!!»
Ένιωθα ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑΑΑΑ που με έκοβε… το λέω στο γιατρό… «Εντάξει, μια χαρά είσαι» μου λέει ο αναισθησιολόγος!
Αφού συνεχίζετε όλη η διαδικασία με εμένα να καταλαβαίνω τα πάντα κοιτώντας το ρολόι που ήταν απέναντι και έχοντας την εντύπωση πως δεν περνάνε τα λεπτά, λέω ξανά «Νομίζω πως πεθαίνω, μου πέφτει η πίεση»
Ο αναισθησιολόγος με διαβεβαίωσε πως όλα ήταν τέλεια… αλλά και πάλι εγώ ανησυχούσα… Του λέω «Θα μου δείξετε την μικρή;» και τσούπ, ακούω ένα νιαούρισμα…
ΝΑΙ! Είναι η μικρή μου, έχω ξανά ακούσει τέτοιο τέλειο κλαμματάκι! Το γνωρίζω! Είναι η πρώτη της «κουβέντα» (ευτυχώς δε πέθανα, σκέφτηκα) και μου δείχνει η μαία την κορούλα μου, ένα μαύρο μπλέ κοριτσάκι, 3850 γρ, η χοντρούλα μου! Της δίνω ένα φιλί και μου την παίρνουν… μετά κενό… Με κοίμησαν, θυμάμαι μόνο την υπόσχεση του αναισθησιολόγου ότι θα μου δώσει το πιο ωραίο «σφηνάκι» της ζωής μου!
Το κοριτσάκι μου χρειάστηκε 6 ώρες οξυγόνο… εγώ δεν νιώθω καθόλου το δέρμα γύρω από την τομή αν και η τομή εξαφανίστηκε…
Αν προσέξατε, δεν έχω αναφέρει πουθενά τον γυναικολόγο μου… Αν κ αυτός μου ξεγέννησε και τα δύο μου παιδια, στο δεύτερο ήταν σχεδόν ανύπαρκτος… με ξεπέταξε τσακ μπαμ και τέλος… Τον έχω χρόνια ή μάλλον τον είχα, γιατί δε πρόκειται να με ξαναδεί…
Στη πρώτη ιστορία μου στο τέλος έλεγα πως μόλις είχα κάνει τεστ εγκυμοσύνης και ήταν θετικό.. Τώρα το μόνο που έχω να σας πω φίλες μου είναι πως τα αγγελούδια μου είναι 2 1/2 ετών και 9 μηνών και χαλάλι οοοοτι κι αν πέρασα! Όταν μου χαμογελάνε, τα ξεχνάω όλα!!!!!
ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΣΤΕΛΙΝΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΜΕ ΟΟΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΨΥΧΗ…
ΛΑΜΠΗ ΜΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ, ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΑΣ!!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλησπερα!! Εγω γεννησα σε δημοσοο νοσοκομείο με καισαρικη καθως ο γιατροσ ειπε πως δεν γινοταν αλλιως...βεβαια ζητησα ολικη ναρκωση γιατι ειχα ακουσει πολλα οπως αθτα που λεμε τωρα κ δεν αντεχα στην ιδεα να παει κατι στραβα κ να το ζω (μαλλον ειμαι φοβιτσιαρα)..παρολα αυτα στην ανάρρωση δε μπορουσα να κουνηθω την πρωτη μερα κ με βοηθεια με σηκωσαν τη δευτερη...δεν ενιωθα το σωμα μου κ εννοειται πως για μερεσ δε μπορουσα να ισιωσω το σωμα μου, περπατουσα με δυσκολια κ στις2 πρωτες μερες με βοηθεια!!! Η τομη μου ενα χρονο μετα ειναο σχεδον ιδια!! Μηπως εκανε κατι λαθος ο γιατρος?? Αλλες κοπελεσ σηκωθηκαν απ την πρωτη μερα ορθιες κ γω δεν ενιωθα ουτε τη μεση μου!!!
Καλησπερα!! Εγω γεννησα σε δημοσοο νοσοκομείο με καισαρικη καθως ο γιατροσ ειπε πως δεν γινοταν αλλιως...βεβαια ζητησα ολικη ναρκωση γιατι ειχα ακουσει πολλα οπως αθτα που λεμε τωρα κ δεν αντεχα στην ιδεα να παει κατι στραβα κ να το ζω (μαλλον ειμαι φοβιτσιαρα)..παρολα αυτα στην ανάρρωση δε μπορουσα να κουνηθω την πρωτη μερα κ με βοηθεια με σηκωσαν τη δευτερη...δεν ενιωθα το σωμα μου κ εννοειται πως για μερεσ δε μπορουσα να ισιωσω το σωμα μου, περπατουσα με δυσκολια κ στις2 πρωτες μερες με βοηθεια!!! Η τομη μου ενα χρονο μετα ειναο σχεδον ιδια!! Μηπως εκανε κατι λαθος ο γιατρος?? Αλλες κοπελεσ σηκωθηκαν απ την πρωτη μερα ορθιες κ γω δεν ενιωθα ουτε τη μεση μου να σηκωσω!!!
Τελικά οι γιατροί είναι για σκότωμα! Μας βλέπουν σαν ένα κομμάτι κρέας! Κι εγώ καταλάβαινα τα πάντα στην καισαρική και πονούσα τόσο που δεν έβγαινε ήχος απ το στόμα μου, δεν μπορούσα καν να μιλήσω! μονο τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι! ΚΙ ο γιατρός στην δική μου περίπτωση ήταν εκεί, αλλά μιλούσε στο κινητό καθ όλη την διάρκεια (βλεπετε είχε να ξεγεννήσει τη γυναίκα ενός βουλευτή, μέχρι και ο Παπανδρέου είχε μιλήσει μαζί του)! Και όσο περίμενα σε διπλανή αίθουσα μέχρι να με πάνε στο δωμάτιο, την επόμενη κοπέλα μετά απο εμένα κόντεψαν να την πεθάνουν (ξαφνικά τους άκουσα να φωνάζουν "τρέξτε τη χάνουμε" και άκουσα τον πανικό τους)! Και ούτε παυσίπονη ένεση μου κάνανε ενώ τους χιλιοπαρακαλούσα! Και δυστυχώς η περιπέτεια δεν τελειώνει εκεί! Οταν έφυγα απ την κλινική δεν μου έγραψε ο "σπουδαίος" γιατρός μου αντιβίωση, το ράψιμο ήταν στα κακά του χάλια, και το αποτέλεσμα να ανοίγει η τομή κάθε μέρα και περισσότερο, να έχω μια τρύπα στην κοιλιά με βάθος ενός δακτύλου που έβγαζε ζουμιά και άνοιγε όλο και περισσότερο τους επόμενους 5 μήνες(!) και ο γιατρός να το παίζει, "ε, ήταν μια επιπλοκή", "ότι πει ο Θεός" και τέτοιες αρλούμπες! Και φυσικά δεν ήταν αυτός που με βοήθησε να το ξεπεράσω όλο αυτό, αναγκάστηκα να τον παρατήσω και να πάω σε χειρούργο να με παρακολουθεί! Πάλι καλά που δεν έπαθα καμιά συψαιμία να είναι τώρα το παιδάκι μου ορφανό! Ως και σήμερα που είναι το παιδί 3 χρονών, έχω μια τεράστια ουλή που πιάνει απ τη μια ακρη της κοιλιάς μου ως την άλλη! Όσο για το επισκληρίδιο, από τότε όταν γυρνάω στο κρεβάτι η μέση μου πίσω κάνει ένα κρακ-κρακ-κρακ και πονάει.
καταλαβα τα παντα!!!!ο γιατρος αφαντος αναπηρη κοντεψα να μεινω.Μου εκαναν πολυ μεγαλη ζημια.εχασα τους 2 πρωτους μηνες του παιδιου μου.ευτυχως ο μικρος μου ειναι καλα και δοξαζω το θεο.
Και με μένα ακριβως η ίδια ιστορία!! στην πρώτη καισαρική δεν ενιωσα τον παραμικρό πόνο ένιωθα τις κινησεις των γιατρών αλλά όχι πόνο. Στην δεύτερη καισαρική (σε άλλη κλινική κ με άλλο αναισθησιολόγο) έκανε γύρω στα 45 λεπτά να βρει τον τρόπο να μου κάνει το τσίμπημα στην επισκληρίδιο...γύρνα πιο δεξιά, πιο χαλαρά, πιο ψηλά... και όταν ξεκινησε το χειρουργείο ούρλιαζα απο τον πόνο και αν δεν ήμουν δεμένη χειροπόδαρα θα χα φύγει!!!! φυσικά ο γιατρός μου έκανε τον κινέζο μέχρι που με κοιμησαν... όταν ξύπνησα ο αναισθησιολόγος μου ψυθήρησε στο αυτί <> θράσσος μιλάμε..
Η ιστορία επαναλαμβάνεται.....Στη πρώτη καισαρική μου όλα πήγαν καλά....στη δεύτερη πήγα με ραντεβού γιατί η γιατρός μου ήταν κατά του φυσιολογικού,εφόσον ο πρώτος τοκετός έγινε με καισαρική.Όσο με ετοίμαζαν(παρεπιπτώντος ιδιωτική κλινική),πανικός στους διαδρόμους από επισκληρίδιο που έγινε σε κοπέλα και δεν πέτυχε αφού δεν ένιωθε τα πόδια της (μετά τη γέννα,στην αναρρωση)....καταλαβαίνετε πως ένιωσα εκείνη την ώρα,δεν ήθελα να κατέβω στα χειρουργεία.Παρακαλούσα λοιπόν να μην μου τύχει κάτι τέτοιο....Αφού με διαβεβαίωσε η γιατρός μου ότι η αναισθησιολόγος εκείνη εξαφανίστηκε ηρέμησα κάπως και ξεκίνησε η διαδικασία(μαρτύριο).Μου έγινε η επισκληρίδιος και μου είπαν περιμένουμε να με πιάσει...πριν καλά καλά το καταλάβω άρχισα να νιώθω ότι κάποιος με κόβει.Αρχισα να φωνάζω και να λέω ότι καταλαβαίνω τα πάντα,σήκωνα τα πόδια,η αναισθησιολόγος από τον φόβο? της μου χάιδευε το κεφάλι και μου έλεγε υπομόνη τώρα αρχίσαμε θα τελειώσουμε σε λίγο και θα πάρεις το κοριτσάκι σου αγκαλιά.Τώρα που τα σκέφτομαι αναρωτιέμαι γιατί δεν τη χτύπησα όταν ήρθε στο δωμάτιό μου να με ρωτήσει αν είμαι καλά και ότι είμαι πολύ γενναία.Τέλος πάντων,αφού να φανταστείτε στην ανάνηψη δεν με βάλανε καθόλου δεν χρειαζόταν.....Έκλαιγα τόσο πολύ από τον πόνο που ένιωσα που δεν χάρηκα τις πρώτες στιγμές της μπέμπας μου....Σ΄όλα αυτά που σας έγραψα θα αναρωτιέστε που είναι η γιατρός μου....Και ΄γω το ίδιο έλεγα εκείνη την ώρα...Μόλις σαράντησα λοιπόν και πήγα στο ιατρείο της για να με δει....της τα είπα ένα χεράκι....η απάντησή της ήταν ότι δεν την ενέπνεε το team!!!!! και ότι συμβαίνουν αυτά μερικές φορές,δεν πιάνει πάντα η επισκληρίδιος????Και το καλύτερο απ΄όλα.....με ρώτησε το όνομα της αναισθησιολόγου για να φροντίσει να την αποφεύγει από τις δικές της γέννες...λες και δεν το θυμότανε.....είχε βουήξει η κλινική με την περίπτωση μου....Αρκετά σας κούρασα , ελπίζω να μην περάσει καμία άλλη κοπέλα αυτά που πέρασα....Τώρα έχω τα παιδάκια μου και όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν!!!
effie ΓΙΑΤΙ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ?ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ 38 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ?ΕΓΩ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΑ ΔΙΔΥΜΑΚΙΑ ΜΟΥ 36-37 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΥΓΙΕΣΤΑΤΑ!ΟΥΤΕ ΘΕΡΜΟΚΟΙΤΙΔΑ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ.ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΜΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ.
και γω με καισαρικη θα γεννησω και το 2ο...γιατί κανενας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη (λένε) και μου ειπαν πως θα γεννήσω στις 38 εβδομαδες...και ανησυχω...εσας γιατί χρειαστηκε οξυγόνο? στις πόσες εβδομάδες γεννήθηκε??
Αγαπητή μου! Πόσο σε νιώθω!!! Αντίστροφα όμως!! Στην πρώτη καισαρική, όλα μια χαρά. Στη δεύτερη, που πήγα κι εγώ πολύ χαλαρή, μου έδωσαν τόσο πολύ μεγάλη δόση φαρμάκου (με είδαν παχουλή, βλέπετε!) που κόντεψα να πεθάνω! Έπεσαν οι σφυγμοί μου κι άρχισα να "φεύγω"... Τους άκουγα όλους από πολύ μακρυά. Τελικά μου έδωσαν κάποιο άλλο φάρμακο, για να συνέλθω κι ο γιατρός μου γύρισε το κρεββάτι...ανάποδα, για να φύγει, λέει, πιο γρήγορα η νάρκωση! Ήμουν σε όλη σχεδόν την διαδικασία με το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω!!! Σούπερ..... Αλλά τέλος καλό, όλα καλά! Αυτό έχει σημασία κορίτσια!!
καλημερα σε ολες τις μανουλες και γω γεννησα τη νεφελη μου με καισαρικη αλλα δεν καταλαβα πονο ουτε κατα ουτε μετα καταλαβαινα τα παντα και συμμετηχα στην κουβεντα αλλα απο τη μεση και κατω δεν αισθανομουν τιποτα
ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ!ΚΙ ΕΜΕΝΑ Η ΤΟΜΗ ΜΟΥ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΦΥΓΕ!ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΑ ΧΘΕΣ!!! ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΙΩΣΕΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ ΤΗΣ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΝΕΣΕΙ, ΤΑ ΞΕΧΝΑΕΙ ΟΛΑ ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΚΡΥΖΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ.ΕΓΩ ΓΕΝΝΗΣΑ ΔΙΔΥΜΑ ΣΤΙΣ 21/3 ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ.Η ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ.ΜΟΥ ΦΕΡΘΗΚΕ ΑΨΟΓΑ.ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟ "ΚΟΨΕ-ΡΑΨΕ"!ΑΛΛΑ...ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΕΠΙΑΣΑΝ ΣΠΑΣΜΟΙ.ΕΤΡΕΜΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ!!ΕΤΡΕΜΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.Η ΠΙΕΣΗ ΑΝΕΒΟΚΑΤΕΒΑΙΝΕ!!!ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΩ!ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ 2 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΒΕΛΟΝΑ!!!ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΧΑΡΩ ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΒΓΗΚΑΝ ΓΙΑΤΙ ΗΜΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ!ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΙΑ.ΠΕΡΑΣΕ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΝΑ ΞΑΝΑΠΕΡΝΟΥΣΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ!
kαλημερα κοπελα μου,κ εγω ενω στην πρωτη μου καισαρικη ηταν ολα τελεια,τωρα στην κορη μου πονουσα πολυ κ τα ειδα ολα.....ισως στην πρωτη επειδη πηγα σε ιδιωτικη κλινικη,βαζουμε πιο δυνατα φαρμακα; δεν ξερω πως να το εξηγησω...εκει με ειχαν σηκωσει το απογευμα της ιδιας μερας,οι πονοι δεν ητα τοσο εντονοι.....ενω τωρα ουρλιαζα απο τον πονο μετα την επεμβαση.ασε που μου λεγανε ενω σωρο λογια πως με ειχε κομενη ο αλλος γιατος κ αλλα πολλα,κ τους εβλεπα που με ραβανε μια ωρα σχεδον.....να πω την αληθεια αλιως τα περιμενα κ αλιως εγιναν τα πραγματα κ δεν καταλα ακομη κ το γιατι....
Και εγώ 28-04 γέννησα με καισαρική. Αλλά η τομή δεν έχει φύγει :(
Δε θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά εγω γέννησα τον Σεπτέμβρη του 2009 και η τομή μου είναι ακόμα σαν να την εκανα την καισαρικη πριν 3 μήνες.... μου έκανε χηλοειδές και μόνο με ειδικές κρέμες μου είπε ο γιατρός θα δω βελτίωση...
να σου ζησουν τα παιδακια σου.και εγω ενα κοριτσακι 2 ετων εχω που το γεννησα με καισαρικη.Περιτο να πω οτι κοντεψα να πεθανω οταν με καναν την επισκληριδιο.αν δεν με επιανε η μαια να επεφτα στα πατωματα.με ειχαν κατατρυπησει.η δε επισκληριδιο δεν επιανε 2 μπουκαλια μορφινης με βαλαν και μετα απο ενα 20λεπτο επιασε.ο αναισθησιολογος με κατσαδιαζεγιατι δεν επιανε και εγω ειχα πανικοβληθει. απο το πολυ το φαρμακο σε καποια φαση επεσα σε μεθη και ισα που θυμαμαι να μου δεινουν την μικρη να την φιλησω,παντως ηταν οντως οδυνηρο οταν αισθανομουν τα παντα γυρω μου και η ναρκωση να μην πιανει.ευτυχωσ ηταν περαστικο αλλα το να κανω κ δευτερο το σκεφτομαι πολυ.ακομα ποναω!
Πολύ με προβλημάτισε η ιστορία σου.... Γιατί στην πρωτη μου καισαρική αισθάνθηκα τα πάντα.... ακριβως οτι γινόταν....ώσπου επαθα μια μικρη κριση πανικού και μου έκανε ο αναιθησιολόγος μέθη και ξύπνησα μετα απο 10 λεπτά.... Το θέμα είναι οτι νόμιζα οτι είναι φυσιολογικό αυτό που αισθάνθηκα και οτι όλες όσες γεννάνε με καισαρική το βιώνουν έτσι... Μάλλον έκανα λάθος... Και κουβαλάω την καισαρική μου σαν ψυχολογικό τραύμα....δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα... άντε να δω πως θα παω για την επόμενη σε λίγους μήνες αφού δε βρηκα γιατρό να αναλμαβάνει vbac...
Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου! Αυτό που περιγράφεις το ένιωσα στην πρώτη μου καισαρική, προφανώς η ραχιαία δεν έπιασε καλά. Ένιωθα τα πάντα, που με κόβανε, τα τραβήγματα, τα πάντα.. Και το κορυφαίο ? Απίστευτο κι όμως αληθινό, το έζησα και αυτο: κουνούσα τα πόδια μου κανονικότατα. Μάλιστα! Προς το τέλος φυσικά δεν άντεξα γιατί πονούσα τόσο, ώστε χρειάστηκε να με κοιμήσουν. Στη δεύτερη πάλι, ακριβώς ίδια νάρκωση, ίδιος γιατρός αλλά...άλλος αναισθησιολόγος (μια κοπελίτσα που μόλις είχε τελειώσει την ειδικότητα) όλα κύλησαν τέλεια. Δεν κατάλαβα τίποτα, μα τίποτα όμως, ούτε και μετεγχειρητικά, συμμετείχα και απόλαυσα όλη τη διαδικασία. Ο αναισθησιολόγος τελικά είναι αυτός που κάνει τη διαφορά. Την πρώτη φορά, είχα το τρανταχτό όνομα (και καλά), εντάξει, μου φέρθηκε ανθρώπινα μπορώ να πω, όμως δε θα ξεχάσω ποτέ την επιτυχία της δεύτερης ραχιαίας που μου έγινε από μια νέα γιατρό και σχετικά άπειρη.
Μαρία να χαιρεσαι τα αγγελουδια σου και με το καλο να υποδεχτειτε καιτο τριτο!! Εύχομαι να εχεις μια υπεροχη εγκυμοσυνη και μια ακομα πιο υπεροχη γέννα!! ελπιζω να μην παρεξηγησεις το θάρος μου,είναι η προταση μιας μαμας σε μια αλλη!! Εχω και εγω δυο υπεροχα κοριτσακια, δυστυχως ειχα πολυ ασχημες εγκυμοσύνες και καισαρικές αλλα χαλάλι τους!! Τα πάντα αξιζαν για να τις εχω!!! Εμεινα εγκυος την δευτερη κορη μου οταν η μεγαλη μου ηταν 8 μηνων!! Θα σου προτεινα να κάνεις εναν υπερυχο απαιτωντας απο τον νεο σου γυναικολόγο να σου μετρησει το παχος της μητρας στο σημειο της τομής σου!! Οι περισσότεροι Ελληνες γυναικολογοι δεν το κάνουν!! Στο εξωτερικο ομως θεωρειτε απαραίτητο και εχουν δικιο!! Μια μαμα σε μια αλλη!! Μαρία