Πόσο μισή θα ήμουν χωρίς αυτόν!

Πόσο μισή θα ήμουν χωρίς αυτόν!

Σταυρούλα + Αργύρης

Γειά σας!!! Η δική μου ιστορία αγάπης έχει περίεργη αρχή, αλλά…. ευτυχισμένη κατάληξη (δεν χρησιμοποιώ την λέξη τέλος γιατί αυτό θα έρθει, όταν είμαστε πολύ πολύ γέροι στο ίδιο μαξιλάρι.)

Λοιπόν… Εγώ πάντα ήμουν ένα κορίτσι πολύ ατίθασο, γύριζα ως το πρωί στα clubs (+ soda ktl) έκανα του κεφαλιού μου, πράγματα κακά για την υγεία μου και δεν με ένοιαζε τίποτα!!! Για σχέση σοβαρή ούτε λόγος!!! (αχ Θεέ μου, ας μην μου μοιάσει η κόρη μου!!!)

Κάποια στιγμή ένιωσα πολύ χορτάτη απο ολα αυτά και αποφασισα να γυρίσω σελιδα….

Γράφτηκα σε μια σχολή και προς έκπληξη πολλών ήμουν μια άριστη μαθήτρια (ήταν η σχολή που πάντα ήθελα, δεν θα πιέσω ποτέ το παιδί μου για το αντίθετο.) Εκείνη τη χρονιά η σχολή μου είχε ένα πρόγραμμα στην Αναργύρειο & Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών για 10 καλούς μαθητές απο κάθε ειδικότητα για 1 μήνα όλα πληρωμένα, αποφάσισα λοιπόν να πάω, έκανα αίτηση και με πήραν! Ήταν η τέλεια ευκαιρία για ηρεμία και φοβερή εμπειρία γενικά!

Όταν έφτασα εκεί, είχα αποφασίσει για την μεγαλύτερη αλλαγή σελίδας στη ζωή μου.

Όλα κυλούσαν τέλεια, έμενα με άλλες 2 κοπέλες φίλες (η μια κολλητή), είχαμε ένα φοβερό δωμάτιο στο νεοκλασσικό με θέα θάλασσα, δημιουργίες το πρωί και μετά μπάνιο και βόλτες!

Ημερομηνία…. 1 Ιουλίου 2002 των Αγ.Αναργύρων… μεσημεράκι μου λέει η κολλητή μου…

–Ρε σήμερα δεν είναι των Αγ.Αναργύρων;;
–Ναι γιατί;
–Να πάρω τον φίλο μου τον Αργύρη!
–Ποιός είναι αυτός;
–Έχουμε μεγαλώσει μαζί, οι μαμάδες μας κολλητές, μένουμε και στην ίδια πολυκατοικία, αυτός στον 3, πως και δεν τον έχεις δει τόσες φορές που έχεις έρθει;;

Και τον παίρνει….. (εκείνη ήταν η μαγική στιγμή που το σύμπαν συνομότησε υπέρ μου!!!)

Μιλάνε και ο Αργύρης της την είπε……

–Καλά δεν ξέρεις τόσα χρόνια φίλοι ότι δεν γιορτάζω τον Ιούλιο αλλά 1 Νοεμβρίου μαζί με τα γεννέθλια μου;;

Με τα πολλά του λέει που είναι κτλ…

–Εδώ με την Σταυρούλα στο δωμάτιο..
–Ποιά είναι αυτή;;;

….του εξηγεί… και παίρνω το τηλεφωνο να του πω Χρόνια πολλά για πλάκα

Ήταν φαντάρος τότε! Μιλήσαμε από τότε μερικές φόρες στο τηλεφωνο και ομολογώ πως ένιωθα μια περίεργη έλξη για έναν άνθρωπο που δεν ήξερα τίποτα παρά μόνο τις ιστορίες της κολλητής μου για τα παιδικά τους χρόνια!

Όταν γυρίσαμε Αθήνα μετά από λίγες μέρες ήρθε και ο Αργύρης ….. είπαμε να συναντηθούμε για ένα καφέ, αυτό ήταν που λέμε «δεν ξεκόλλησαν ΠΟΤΕ!!!»

Μόλις κοιταχτήκαμε στα μάτια ήταν σαν να έγινε κάτι μαγικό που γίνεται 1 φορά στα 1000 χρόνια…. σαν να είμασταν δύο μαγνήτες που κόλλησαν τόσο δυνατά και η δύναμη που τους έλκει είναι τόσο μεγάλη που κάνεις δεν μπορεί να τους χωρίσει!!!!!!!!!!!!

Από εκείνη τη στιγμή είμαστε μαζί και δεν έχουμε χωρίσει λέπτο.

Παντρευτήκαμε στις 16/10/2010 και 16/07/2011, 9 μήνες ακριβώς μετά, ήρθε η κόρη μας!!!! (το παίζω joker το 16 ε;)

Δεν σας γράφω για πεθερά και τέτοια… γιατί πέρασαν και δεν αφήσαμε να μας ακουμπήσουν!

Όλα λοιπόν είναι θέμα τύχης, ώρας…. σύμπαντος… δεν ξέρω!

Όλα είχαν σχέση με Αργύρη, ακόμα και το όνομα της Σχολής, το λάθος της φίλης μου (γιατί δεν σας είπα ότι μόλις γυρίσαμε, έφυγε μόνιμα εκτός Αθήνας, δεν θα ξαναπήγαινα σ’ αυτή την πολυκατοικία ποτέ, δεν θα τον γνώριζα ποτέ!!!! Πόσο μισή θα ήμουν;;)

Αγάπη μου Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για αυτά τα 10 υπέροχα χρόνια, την υπέροχη κόρη μας, για την αγάπη σου, την υποστηριξή σου ,για το πως με κάνεις να νιώθω μια θέα στα χειρότερα μου και για το πως κοιτάζοντας τα μάτια σου θέλω να κάνω όνειρα!!!