Σαν δυο σταγόνες νερό!
Η δασκάλα Κατερίνα Καλιμικεράκη θα μας γράφει συχνά εδώ στο «Είμαι μαμά» για θέματα που απασχολούν λίγο πολύ όλους τους γονείς και τα παιδιά τους. Μέσα από τη ματιά και την καθημερινότητα ως δασκάλα Δημοτικού και με λόγια απλά, θα μας χαρίζει κείμενα για μικρούς, αλλά και μεγάλους!
Κατερίνα, καλώς ήρθες στην παρέα μας!
Σαν δυο σταγόνες νερό
της Κατερίνας Καλιμικεράκη
Πώς να μιλήσετε στα παιδιά για θέμα του bullying, δηλαδή τον σχολικό εκφοβισμό. Ένα κείμενο που με την πρώτη ματιά απευθύνεται σε μικρούς, όμως εξηγεί πολλά και στους μεγάλους.
Σκέψου πώς θα ήταν ο κόσμος αν όλοι οι άνθρωποι ήμαστε ίδιοι μεταξύ μας, αν είχαμε όλοι το ίδιο όνομα, σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα, κάναμε τις ίδιες πράξεις και λέγαμε τα ίδια λόγια…
Τότε θα άρεσε σε όλους μας το ίδιο ΠΑΓΩΤΟ! Σκέψου να ήταν έτσι…
Θα πηγαίναμε να αγοράσουμε το παγωτό μας και θα είχε τελειώσει σε όλα τα περίπτερα.
Θα πηγαίναμε στο λούνα παρκ να ανεβούμε στο τρενάκι και θα περιμέναμε με τις ώρες για να βγάλουμε εισιτήριο.
Θα είχαμε όλοι τα ίδια μάτια, τις ίδιες μύτες και τα ίδια μαλλιά.
Μήπως θα ήταν πολύ βαρετό;
Σκέψου στ’ αλήθεια πόσα διαφορετικά χρώματα ματιών υπάρχουν, πόσες διαφορετικές μύτες, πόσα διαφορετικά μαλλιά… ακόμα υπάρχουν διαφορετικά χρώματα στο δέρμα των ανθρώπων.
Σκέψου πώς θα ήταν αν ο καθένας από μας μπορούσε να αποφασίσει πώς θα ήθελε να μοιάζει… αλλά αυτό είναι ήδη αποφασισμένο πριν γεννηθούμε.
Μα τι τύχη που έχουμε να είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας, τι μεγάλη ποικιλία ανθρώπων υπάρχει στη γη!
Ο Κώστας έχει μεγάλη μύτη και μικρό στόμα. Του αρέσουν οι καραμέλες.
Η Σαμίρα φοράει σάλι, μιλάει αραβικά και της αρέσουν τα γλυκά.
Ο Άλεξ έχει μαλλιά- καρφάκια, φοράει γυαλιά και μιλάει όλο για αυτοκίνητα.
Η Ελένη έχει καστανά ολόισια μαλλιά, μικρά αυτάκια και της αρέσει το διάβασμα.
Ο Ντάρεκ και η Ντιάνα είναι ίδιοι γιατί είναι δίδυμοι. Έχουν ξανθά μαλλιά, μεγάλα δόντια και φακίδες στο πρόσωπο. Στη Ντιάνα αρέσει η Μπάρμπι και στον Ντάρεκ το κομπιούτερ.
Εσύ αλήθεια πώς μοιάζεις;
Μέσα στο σώμα μας όμως είμαστε όλοι τόσο μα τόσο ίδιοι, έχουμε όλοι εγκέφαλο, πνεύμονες, καρδιά, στομάχι, έντερα, κόκαλα και πολύ πολύ αίμα.
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γεννηθεί σε διαφορετικές χώρες, μιλάνε διαφορετική γλώσσα, έχουν διαφορετική πίστη και τρώνε διαφορετικά φαγητά.
Εσένα ποιο φαγητό σου αρέσει;
Αφού λοιπόν είμαστε τόσο αλλιώτικοι ο ένας απ’ τον άλλο, είναι φυσικό να διαφωνούμε μεταξύ μας και πολλές φορές να τσακωνόμαστε. Όμως με τα λόγια μας μπορεί να πληγώσουμε το διπλανό μας, να τον κάνουμε να θυμώσει και τότε μπορεί να μη μας ξανακάνει ποτέ παρέα και να μη μας καλέσει στο πάρτι του.
Ακόμα μπορεί κάποιος να λυπηθεί πάρα πολύ αν του πειράξουμε ή του χαλάσουμε το αγαπημένο του παιχνίδι.
Εσύ δε θα στενοχωριόσουν αν οι φίλοι σου ξεκινούσαν το παιχνίδι χωρίς να σε περιμένουν, αν κανένας δε νοιαζόταν για σένα κι αν σε έβριζαν κάθε φορά που ήσουν λιγάκι απρόσεχτος;
Φαντάσου το θυμό σαν ένα κόκκινο ποτάμι που ξεκινάει από χαμηλά, από τα πόδια και σιγά σιγά ανεβαίνει μέχρι το κεφάλι και σε πλημμυρίζει… το ίδιο συμβαίνει σε όλους, είμαστε ίδιοι στο θυμό, όλοι γινόμαστε κατακόκκινοι όταν θυμώνουμε. Τότε όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι κακό στον άλλο:
Να του βγάλουμε τη γλώσσα, να τον σπρώξουμε, να τον κλωτσήσουμε, να τον βρίσουμε, να του τραβήξουμε τα μαλλιά ή να τον κοροϊδέψουμε και να τον παρατήσουμε μόνο του.
Με το ξύλο και τις κλωτσιές όλοι πονάμε το ίδιο, όλοι μελανιάζουμε, μας τρέχει αίμα, κλαίμε, βάζουμε αντισηπτικό, γάζα, τσιρότο, μπορεί να χρειαστούμε ράμματα ή και γύψο. Και όλοι, μα όλοι πονάμε στην ψυχούλα μας γιατί κάποιος μας πλήγωσε πολύ.
Γιατί άραγε χτυπάμε ο ένας τον άλλο;
Γιατί ο μπαμπάς χτυπάει το παιδί και μετά το παιδί χτυπάει το αδερφάκι του και μετά το αδερφάκι χτυπάει το σκυλάκι;
Μήπως χτυπάμε κάποιον επειδή και κάποιος χτύπησε πιο πριν εμάς;
Μήπως χτυπάμε κάποιον μικρότερο και πιο αδύναμο από εμάς;
Μήπως χτυπάμε κάποιον επειδή είναι μόνος του γιατί, ας πούμε, έρχεται από άλλη χώρα;
Κάθε φορά που κάνουμε κακό σε κάποιον διπλανό μας γινόμαστε κακοί, γινόμαστε πειραχτήρια. Ο καθένας μπορεί να γίνει πειραχτήρι και να τρομοκρατεί τους γύρω του. Τότε δυστυχώς θα πρέπει με κάποιο τρόπο να τιμωρηθεί για να μην το ξανακάνει, να καταλάβει πόσο άσχημο είναι να φέρεται επιθετικά.
Γιατί όμως να γίνεται κάποιος πειραχτήρι;
Μήπως γιατί ζηλεύει;
Μήπως γιατί θέλει να παριστάνει το δυνατό της παρέας;
Μήπως γιατί θέλει να τραβήξει την προσοχή των γύρω του;
Μήπως γιατί είναι μόδα;
Μήπως γιατί δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει;
Άραγε τα πειραχτήρια δεν πονάνε μέσα τους όταν πληγώνουν άλλους;
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν πειράζουν ποτέ τους γύρω τους, που είναι πάντα καλοί και ευγενικοί, που είναι μονίμως τα θύματα των πειραχτηριών;
Αν τα πειραχτήρια, ας πούμε σε ένα σχολείο, είναι πολλά και κάθε μέρα τρομοκρατούν κάποιους συμμαθητές τους, τότε τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ δύσκολα γι’αυτούς που είναι τα θύματα:
Μπορεί να έχουν ένα μόνιμο φόβο και πολύ πόνο στην κοιλιά.
Μπορεί να κάνουν εμετό και να μη θέλουν να πάνε πια στο σχολείο.
Μπορεί να βλέπουν εφιάλτες τη νύχτα, να κλαίνε και να μην μπορούν να κοιμηθούν.
Μπορεί να φοβούνται να βγουν στην αυλή την ώρα του διαλείμματος.
Μπορεί να είναι πάντα θλιμμένοι και να μη χαίρονται ποτέ.
Μπορεί να μην τολμούν να πουν σε κανέναν τι τους συμβαίνει.
Είναι πάντως βαρετό όταν στο παιχνίδι αποφασίζει πάντα ένας τους κανόνες και οι άλλοι πρέπει να τον υπακούνε. Θα ήταν καλύτερα για όλους να έλεγε ο καθένας τη γνώμη του με τη σειρά, να σέβεται ο ένας τον άλλο χωρίς να υπάρχουν πειραχτήρια και θύματα.
Θα ήταν ακόμα καλύτερα αν τα αγόρια έπαιζαν ειρηνικά με τα κορίτσια. Στο κάτω-κάτω και τα αγόρια μπορούν να παίξουν σκοινάκι και τα κορίτσια μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο.
Όλα τα παιδιά, ακόμα κι αν δε μοιάζουν, έχουν τα ίδια δικαιώματα, όλα τα παιδιά αξίζουν το ίδιο! Όλα είναι ΣΑΝ ΔΥΟ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΝΕΡΟ!
πολύ ωραίο κείμενο!
συγαρητηρια για το θεμα πολυ ωραιο και μας βοηθατε να δουμε πολλλααα πραγματα, ΜΙΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ!εχω δυο κοριτσακια δυδυμα 6 χρονων της ειχα σε διαφορετικο σακο!η καθε μια εχι το διο τηςς χαρακτηρα ειναι πολυ διαφορετικες σε πολλαα !αλλα ειναι παντα κ παντου μαζι!το σεπτεμβρη που ξεκινανε δημοτικο σκεφτηκα να πανε στο ιδιο σχολειο αλλα σε διαφορετικες αιθουσες!θα θελα την γνωμη σας πανω σ αυτο!θα περιμενωωω κ ευχαριστω
Γιατι να πανε βρε παιδια τα διδυμα σε διαφορετικες αιθουσες; Το ζητησαν τα ιδια; Υπαρχει καποιο αλλο προβλημα ειδικοτερο, πχ το ενα καταπιεζεται απο το χαρακτηρα του αλλου; Ειδαλλως το βρισκω πολυ cruel, κατι τετοιο. Η αδερφη της μπορει να ειναι η καλυτερη της φιλη, σε ποιο παιδι θα αξιζε να το χωρισουν απο τον καλυτερο του φιλο;
οχι, μην τα χωρισεις τα διδυμακια σου.. μπορεις απλα να τα ρωτησεις μηπως θελουν να ακολουθησουν διαφορετικες εξωσχολικες δραστηριοτητες.. πχ η μια κιθαρα και η αλλη κρουστα, η μια βολευ και η αλλη μπασκετ, η μια ενοργανη και η αλλη μπαλετο.. αν θελεις δλδ υποχρεωτικα να ειναι καποιες ωρες χωρια.. αλλιως ειναι πολυ ωραιο το δεσιμο που αποκτουν τα διδυμα με το περασμα των χρονων.. καλη σχολικη χρονια ευχομαι!!!
Θα το τυπώσω να το λέω στα παιδιά μου. Το μεγάλο είναι 3 ετων και το μικρό 1. Είναι καλή ηλικια να τους το διαβάσω;
Δεν έχω λόγια... Απλά εξαιρετικό! Μπράβο σας!
εγω θα ηθελα να ρωτησω αν ενα παιδακι εχει τετοια παραβατικη συμπεριφορα και ναι μεν το σχολειο ,η διευθντρια,η δασκαλα προσπαθει και οι γονεις "λενε"κι αυτοι οτι προσπαθουν και δεν αλλαζει τιποτα,τι κανεις?οταν οι γονεις του παιδιου σου λενε το πηγαμε σε παιδοψυχολογο και εκρινε πως απλα ειναι ζωηρο παιδακι.αυτο ομως το παιδακι οσοι και οσο να του εχουν μιλησει συνεχιζει να χτυπαει,να κοροϊδευει και δημιουργει θεματα στην ωρα του μαθηματος,τι κανεις?
Εχω ξετρελλαθει....ειναι τοσο καταπληκτικο αυτο το κειμενο.....!!!Χιλια ΜΠΡΑΒΟ Κατερινα!!!!
Εδώ και αρκετό καιρό σκεφτόμουν τί θα πρέπει να πώ στα παιδιά μου για το θέμα αυτό, ώστε, όταν έρθει η ώρα να πάνε σχολείο, να μην βρεθούν στη θέση του θύτη ή του θύματος. Το κείμενο είναι ΙΔΑΝΙΚΟ. Ευχαριστώ πολύ!!!
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΑΣΚΑΛΑ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΜΕΛΗΜΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΜΟΡΦΩΣΗ. ΟΜΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ. ΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΑΠΟ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ, ΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ, ΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟ ΧΡΩΜΑ, ΑΛΛΗ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, ΤΟΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΘΕΩΡΕΙ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΕΝΙΖΕΙ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΙΛΟΥΝ ΜΕ ΑΣΧΗΜΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ, ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ Η΄ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΧΡΩΜΑ , ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΔΗΛΩΝΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΠΑΦΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΥΠΗΡΟ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ , ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΓΙΕΙΣ ΚΑΙ ΛΕΥΚΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΚΙ ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΩΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ (ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ) ΚΑΙ ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΜΟΥ ΤΟΝ ΣΝΟΜΠΙΣΜΟ ΑΛΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΓΩ ΑΦΗΝΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΛΕΦΤΟΥΔΑΚΙΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ..... ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ΟΤΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. ΟΠΟΤΕ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΟΤΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΜΑΣ. ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗΜΕΡΑ
>ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!
>teleio keimenaki.
bravo.
>Καλημέρα και καλή βδομάδα! Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, χαίρομαι πολύ που σας άρεσε το αρθράκι!
Θα ήθελα να απαντήσω στην κ. Κωνσταντινίδου ότι ο σχολικός εκφοβισμός και η παρενοχλητική συμπεριφορά των μαθητών εκδηλώνεται μεν από τα παιδιά αλλά είναι θέμα των ενηλίκων να το επιλύσουν. Για το λόγο αυτό μιλάμε με τους υπεύθυνους δασκάλους και με το διευθυντή του σχολείου και αφήνουμε εκείνους να χειριστούν το θέμα. Αν δε λυθεί, τότε μιλάμε με τους γονείς του παιδιού αλλά ποτέ δεν πιάνουμε απ'ευθείας το παιδί. Στις περισσότερες των περιπτώσεων και ο θύτης είναι πολύ φοβισμένο και προβληματισμένο παιδάκι και δεν είναι σε θέση να αναλάβει την ευθύνη της συμπεριφοράς του. Θυμηθείτε ότι είναι Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ που κατακρίνεται, όχι ο ίδιος ο θύτης.
Προτείνω σε όλους να δείτε την ταινία 'ΙΣΩΣ, ΑΥΡΙΟ' που παίζεται αυτή την εβδομάδα. Είναι η Δανέζικη ταινία που πήρε το Όσκαρ και είναι πραγματικά καταπληκτική. Φωτίζει ακριβώς αυτό το θέμα.
>APLA TELEIOOOOOOOOOOOOOOOOOOO EVIKOKORI
>Μπραβο στην δασκαλα ! Ευχαριστουμε πολυ!
>ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ!!!!
ΠΑΠΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΡΟΥΛΑ
>@ Κωνσταντινιδου Πεπη
Κατα τη γνωμη μου,αρχικα θα απευθυνθειται στο δασκαλο κ μετα στους γονεις....ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ στο ιδιο το παιδι....Παντα κατα την ταπεινη μου γνωμη....:)
Δομνικη
>ΑΠΛΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΟΛΙΒΙΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΧΕΔΩΝ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΑ ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΝΩ LIKE,ΣΧΕΔΟΝ ΣΕ ΟΛΑ.ΜΑΡΕΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΗ.ΜΕ ΠΟΛΥ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.ΑΞΙΖΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣ(ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΧΑΧΑ).ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΒΟΗΘΑΣ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΚΡΙΝΟΥΝΕ, ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΘΕΤΙΚΑ(ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΑΥΡΑ),ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΑΠΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ!!!ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.ΑΠΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!!!ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ,ΑΛΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΒΓΗΚΕ!!ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΠΡΑΒΟ.ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΜΑΝΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!!!!
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ
>egw to ekana koinopoihsh kai sto profil moy.....Mprabo sas poly wraia topothetish gia ola ta paidakia na katalaboyn oti exoyn ta idia dhkaiwmata ...kai gia oloys emas toys goneis poy theloyme to kalytero gia ta paidia mas....SAS EYXARISTW POLY.
>είναι ένα παρα πολύ ωραίο κείμενο "παραμύθι" που θα το διαβάσω στον γιο μου αύριο κιόλας. Αλλά θα ήθελα να πει η Κα Καλιμικεράκη σε μας τους γονείς τι να κάνουμε αν τα παιδιά μας είναι τα θύματα. Πως να το αντιμετωπίσουμε, τι να τους πούμε και τι μπορούμε να κάνουμε? Να μιλήσουμε στους δασκάλους? Να παμε στο σχολείο? Να πιάσουμε αυτα τα παιδιά εμείς ή θα τα κανουμε χειρότερα?
>Ευχαριστούμε πολύ,είναι πολύ χρήσιμο.Καλό είναι να μιλάμε στα παιδιά μας κ να τους εξηγούμε με απλά παραδείγματα!περιμένουμε κ άλλα ενδιαφέροντα άρθρα.
Κορίνα Παντελίδη
>ωραιο κειμενο, με μεστο λογο ,απλο και κατανοητο!συγχαρητηρια!!!!
>Μπραβο στην κα Καλιμικερακη !!!!Καταπληκτικη γραφη !!!!!
...κ οντως ενω φαινεται γραμμενο για παιδια απευθυνεται εξισου και στους μεγαλους :))))
Θα το διαβασω στην κορη μου :)
Δομνικη
>ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ.ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡ'ΟΛΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΓΑΛΟΙ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΑΣ.ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΕΧΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ.ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΣΩΣΤΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.......
ΞΕΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ