Η καλοσύνη των ξένων
Η καλοσύνη των ξένων
μαμά Σοφία
«Δανείζομαι τον τίτλο από το ομώνυμο βιβλίο του Πέτρου Τσατσόπουλου χωρίς να έχει βέβαια σχέση το περιεχόμενο του κειμένου, αλλά τον βρήκα πράγματι τόσο ταιριαστό.
Είμαι μανούλα για πρώτη φορά, η σταλίτσα μου έγινε κιόλας 15 μηνών. Πόσο γρήγορα μεγαλώνουν… Αλλά και πόσες δυσκολίες πρέπει να αντιμετωπίσει μια μανούλα και ειδικά μια φρέσκια μανούλα που καλά καλά δεν ξέρει ούτε το καρότσι να «οδηγήσει» στην αρχή. Δυσκολίες που δεν τις περιμένεις.
Η σταλίτσα μου είναι ένα εύκολο παιδί θα έλεγα, δεν με δυσκόλεψε ιδιαίτερα, έκοψε μόνη της το θηλασμό όταν δεν ήθελε άλλο, έκοψε μόνη της το βραδινό τάισμα, κοιμήθηκε εύκολα στο κρεβάτι της και όλη νύχτα. Γενικά είναι καλόβολη, τρώει σχεδόν τα πάντα κλπ κλπ.
Οι δυσκολίες ήρθαν από εκεί που δεν τις περίμενα και κυρίως λόγω του ότι ο μπαμπάς μας δουλεύει ώρες ατελείωτες και κάποιες φορές θέλει και να ξεσκάσει ο άνθρωπος (οι μανούλες δεν ξεσκάνε). Δεν τον κατηγορώ, δεν παραπονιέμαι, έτσι είναι γιατί έτσι πρέπει.
Ότι και να χρειαστεί λοιπόν πρέπει να το αντιμετωπίσω μόνη μου. Από το μωρό που κλαίει, είναι άρρωστο, ξύπνησε το βράδυ, μέχρι τη βρύση του νιπτήρα που σπάει γιατί έτσι θέλει τη στιγμή που ξεπλένω το μωρό στη μπανιέρα και μου κάνει το σπίτι λίμνη μέσα στη νύχτα, με ένα μωρό γυμνό να κρυώνει και να πεινάει. Εννοείται ότι άφησα τα νερά να τρέχουν και έδωσα πρώτα μπιμπερό υπό τους «ηρεμιστικούς» ήχους του κελαριστού νερού. Που αν δεν έτρεχε στο πάτωμα δηλαδή, μπορεί και να το απολάμβανα κι εγώ.
Πρόγραμμα για μέρα με 30 ώρες και όχι 24, ξύπνημα πρωί πρωί, να ετοιμάσω τη μικρή για τον παιδικό σταθμό, δουλειά, σχόλασμα, να πάρω τη μικρή από τον παιδικό, ψώνια, σπίτι, παιχνίδι και φαγητό, υπνάκος για τη μικρή και δουλειές για μένα, παιχνίδι κλπ. αλλά και εξωτερικές δουλειές κάποιες φορές, μπάνιο, τάισμα, ύπνος για τη μικρή και ξεκινάει η «μέρα» μου. Να πλύνω, να σιδερώσω, να μαγειρέψω και άλλα πολλά, ρουτίνα γνωστή στις περισσότερες μανούλες.
Μέσα λοιπόν στην αναμπουμπούλα έρχονται κάποια πράγματα που αναστατώνουν τη ρουτίνα μας, μικρά που όμως σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα.
Τα ατελείωτα μηχανάκια παρκαρισμένα στο ούτως ή άλλως στενό πεζοδρόμιο που σε αναγκάζουν να βγεις στο δρόμο και να σου κορνάρουν και τα αυτοκίνητα επιπλέον.
Τα ψώνια που όλο και ακριβαίνουν αλλά επίσης βαραίνουν κιόλας.
Το παλιό λεωφορείο που αναγκάστηκα να πάρω χθες και δεν είχε πόρτα για το καρότσι με αποτέλεσμα να σπρώχνω εγώ από κάτω και να τραβάει ο κόσμος από πάνω, να σκαλώσει το καρότσι στην πόρτα και να σπάσουν τόσο τα νεύρα μου, ώστε να σας γράφω σήμερα.
Οι διάφοροι που θεωρούν ότι τα καρότσια τους ενοχλούν και φοβούνται ότι θα τους πατήσει το «επικίνδυνο» καρότσι, άλλοι που επιμένουν να χαζολογούν επάνω στην ούτως ή άλλως ακατάλληλη ράμπα του πεζοδρομίου, ενώ εσύ στέκεσαι στη μέση του δρόμου περιμένοντας να ανέβεις ή εκείνοι που χαζολογούν στην πόρτα του λεωφορείου κι εσένα σε κλείνουν οι πόρτες και επιπλέον θυμώνουν γιατί τους πάτησε λέει το καρότσι.
Για να μην κάνω κουβέντα για εκείνους που βγάζουν ότι έχουν και δεν έχουν από σκουπίδια και τα αφήνουν επάνω στο πεζοδρόμιο και εκείνους που επιμένουν να παρκάρουν όπου τους καπνίσει (συνήθως σε τέτοιο στρατηγικό σημείο που δεν μπορείς να περάσεις παρά μόνο από πάνω).
Στην αντίπερα όχθη όμως υπάρχουν κι εκείνοι οι άνθρωποι, πολλές φορές ηλικιωμένοι, που τρέχουν να βοηθήσουν τη μανούλα με το μωρό ακόμα και από την άλλη άκρη του δρόμου.
Οι ξένοι… Ο περαστικός που σταμάτησε την κυκλοφορία για να περάσω μέσα από το δρόμο επειδή το πεζοδρόμιο ήταν κατειλημμένο, ο γείτονας που κάθε φορά βοηθάει να ανεβάσω το καρότσι με το μωρό και τα ασήκωτα ψώνια τα λίγα έστω σκαλιά της εισόδου μου, ο οδηγός του λεωφορείου που σταματάει για να περάσω το δρόμο, η ηλικιωμένη κυρία που άφησε το μπαστούνι της για να βοηθήσει να ανεβάσω το καρότσι στο λεωφορείο, ο κύριος που ανάγκασε τον κόσμο να κατέβει από το λεωφορείο για να κατέβω εγώ που είχα στριμωχτεί σε μια άκρη με το μωρό, μια κυρία που κατέβηκε μια στάση πιο νωρίς για να με βοηθήσει, όλοι εκείνοι που μου δίνουν τη θέση τους να καθίσω και τη σειρά τους όταν ο υπάλληλος της εφορίας δεν δίνει δεκάρα για το βρέφος και οι κοπέλες στον παιδικό σταθμό που φροντίζουν τη σταλίτσα μου σαν να ήταν δικιά τους (ακόμα και αν είναι η δουλειά τους να κρατούν μωρά δεν είναι υποχρεωμένες δυστυχώς να τα αγαπούν).
Όλους αυτούς, τους ξένους, τους ευχαριστώ. Που κάνουν την καθημερινότητά μας πιο εύκολη. Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
Συγγνώμη για τη μακρηγορία, αλλά μόνο μανούλες μπορούν να με καταλάβουν, είχα την ανάγκη να πω το παράπονό μου αλλά κυρίως ένιωσα ότι οφείλω να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους ξένους.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καταρχάς συγχαρητήρια που αναγνωρίζεις την καλοσύνη των ανθρώπων αυτών κ τους βοηθάς με αυτον τον τρόπο να συνεχίσουν!!!! Δεν θα σταθώ σε αυτό, θα σταθώ στην δική σου καλοσύνη που χωρίς καθόλου εγωισμό κ με πολύ αγάπη περιβάλει τον άντρα σου! Πρεπει να σου πω πως έχω εναν σύζυγο που κανει στο σπίτι κ στα παιδιά οτι κάνω κ εγώ κ ασ δουλεύει ( όχι πολλές ώρες βέβαια, αλλά αυτό δεν έχει σημασία)! Μένουμε σε 700 χιλιομετρα απόσταση απο τουσ δικούς μας ( στρατιωτικός γαρ) με μιδενικη βοήθεια απο τρίτους κ όλοι οι συγγενείς κ φιλοι με ρωτάνε πως τα κουμανταρω με 3 παιδιά κ μονη κ με συνχαιρουν! εκείνες τις στιγμές σκέφτομαι την αδερφη μου ( πανω απο την πεθερά κ στα 20 λεπτα η μαμά) που όμως ο γαμπρός μου δουλεύει παρα παρα πολλές ώρες σε σκληρή δουλεία που όταν δεν δουλεύει έχει πραγματική ανάγκη για ξεκούραση δεν ξέρει καν πχ τι ώρες τρώνε αν πήγαν παιδίατρο κ.α. (δεν τον άδικο, πραγματικα κουράζεται κ ας έχει την γυναικα του σαν βασίλισσα, με πανακριβες διακοπές κ άμεσα πολλά μετρητά για ξωδεμα οποτε της καπνίζει, κ όταν δεν δουλεύει παιζει συνεχώς με τα μικρά) η αδερφη μου όμως είναι παλικάρι!!! γιατί αν κ τους έχει κοντά ποτε δεν το καταχράστηκε τρέχει για όλες τις δουλειές ( δικές της κ πεθερικων) κ παντα είναι με ενα χαμόγελο!!!! Για να κατάληξω λοιπών γιατί πολλά είπα πρέπει να πω πως σας αξίζουν Πόλα συγχαρητήρια σε γυναίκες σαν κ εσας που είτε το θέλουν είτε αναγκάζονται είναι πραγματικα παλικάρια!!!!(ειλικρινά θαυμαζω οοοολες της μανουλες που δουλεύουν)
Γειά σου κι απο μένα... αντέχεις κι αλλο ενα σχόλιο ή βαρέθηκες να διαβάζεις.. πραγματικά τη δυσκολία σου μπορώ να την καταλάβω.. βεβαια εγώ ζω στην περιφέρεια επαρχία.. στην Κρήτη..εχω την "πολυτέλεια¨να εχω αυτοκινητο και να κινούμαι με τα δύο μου παιδιά.. ομως παρόμοιες καταστάσεις του στυλ φευγω απο τη δουλεια.. εχω τα παιδιά το μεσημέρι στο αυτοκινητο μικρά και κουρασμένα να κοιμούνται να πρέπει να παω στο σουπερ μαρκετ και να σκέφτομαι.. πως θα τα ξυπνήσω τώρα αφού το απόγευμα δε θαχω χρόνο να παω και οταν θα γυρίσει ο αντρας μου θα ειναι αργά και θα χει κλεισει (ωστε να μείνει και να τα κρατάει αυτός).. συνέπώς κανω οσο ποιο γρήγορα γίνεται και προσπαθώ να τα διατηρήσω ξύπνια.. αν δεν τα καταφέρνω τί να κάνω.. και μετα το άλλο προβλημα πως θα ανεβάσω τις ωραιες κοιμωμένες μου στον πρωτο οροφο του σπιτιου.. η μια 14 κιλα η αλλη 8 κιλα οποτε καταλαβαίνεις πως γίνεται επι δυο.. και να ξανακατέβω για να πάρω και τα ψώνια τουλάχιστον 1-2 φορές ακόμα. οποτε εξασφαλίσαμε τη γυμναστικούλα της ημέρας!! και αλλα παρόμοια.. ομως αναγκάζομαι κι εγώ να συμφωνήσω πως το να εισαι τόσες ώρες μόνη σου δεν ειναι λύση.. σε νιώθω μόνη..και μου θυμίζεις εμένα ωρες και στιγμές σε άλλο επιπεδο βεβαια.. χρειάζεσαι μια βοήθεια..ζήτησε την απο όπου μπορείς.. καμια φορά το να επιδιώκουμε τον ηρωισμό.. μας αδειάζει κυριολεκτικά και απο ψυχολογία και απο ενέργεια.. εξήγησε το πρόβλημά σου στον άντρα σου κι αν δεν γίνεται θα σου πρότεινα να βρεις μια βοηθό αν δεν εχεις τους δικούς σου κοντά σου..και στο κάτω της γραφής..αν λειπει ωστε να εχετε τα πάντα πιστεύω πως σε αυτό θα μπορούσε να σε καλύψει.. τί να πω..σου ευχομαι καλό κουράγιο.. οσο για τους ξένους ναι έχεις δίκιο.. ειναι και κάποιο ΑΝΘΡΩΠΟΙ εκει έξω..και μπράβο τους..ειναι αυτό που λείπει στον κόσμο..
Μπράβο στους καλούς ξένους και μεγαλύτερο μπράβο σε σένα. Είσαι η σύγχρονη αστική ηρωίδα. Είσαι η μαμά που θέλει το καλύτερο για την οικογένεια της και αγωνίζεται καθημερινά να τα καταφέρει. Εμένα το κείμενο σου με γέμισε γλύκα και αισιοδοξία. Καλό κουράγιο κορίτσι μου και σου εύχομαι κάθε ευτυχία!
μανα κουραγιο (Bertol Brecht)! σε λιγο το καροτσι θα ειναι παρελθον και τα μικρα ποδαρακια θα κανουν μεγαλυτερα βηματακια...και οι βολτες θα ειναι πιο ευκολες (οχι ομως λιγοτερο επικινδυνες)! μπορεις να παρεις αντι για τσαντα ενα σακιδιο πλατης, σαν εκεινες που ειχαμε στο σχολειο, και να βαζεις εκει τα πραγματα του παιδιου και τα ψωνια σου... ετσι θα χεις ελευθερα και τα 2 χερια σου, για να πιανεις το παιδακι σου και να κρατιεσαι και στο λεωφορειο...ομως μην κρατας χρηματα και προσωπικα αντικειμενα στο σακιδιο πλατης...για ευνοητους λογους! υ.γ. αυτα που λενε για τον αντρα σου, μην σκας...δικος σου ειναι και εσυ ξερεις καλυτερα αυτα που συμβαινουν στο σπιτι σας! και δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι, ουτε ολοι το ιδιο καλοι σε ολα!
Aaaa re Sofaki... egw ta kanw afta me 2 paidia!!!! To ena sto marsipo kai to allo sto karotsi... To kalo einai oti exw aftokinito kai den xrisimopoiw lewforeio. Pragmatika an den eixa aftokinito den xerw ti tha ekana... Vazw ta paidia mesa kai kanw oles tis douleies. Mexri kai sto IKEA exw ftasei na kouvalaw krevatia kai diafora alla... moni moy me ta mwra mou!!!! Xerw pws einai na exeis sizigo pou doulevei polles polles polles polles .. apeires wres!!! Xerw pws kai gia aftous einai dyskolo. Gia toys "KALOUS" toulaxiston, giati yparxoun kai kapoioi pou einai GAIDOURIA!!!!! Kai thelw na pistevw oti o antras sou einai apo tous "KALOUS".... Oi antres apo tin FYSI tous den mporoun na kanoun polla pragmata taftoxrona, poso mallon otan doulevoun kai polles wres... Ekei mplokaroun teleiws! i MEGALI omws diafora einai oti aftoi exoun stigmes xalarwsis .... emeis oxi!!! Emeis eimaste 24/7 giati exoume KAI douleia KAI spiti KAI paidia KAI exwterikes douleies kai TA PANTA OLA!!!! Kai ektos olwn aftwn exoume kai mia KRISI pou mas exei epirreasei olous kai den mas epitrepei na "plirwsoume" kati parapanw gia ena "xeri" voithias! Den thelw na krinw ton antra sou, alla de mou arese mia ekfrasi sou... "Δεν τον κατηγορώ, δεν παραπονιέμαι, έτσι είναι γιατί έτσι πρέπει. " GIATI ETSI PREPEI???? Vevaia afto to xereis kalytera esy pou viwneis tin katastasi alla nomizw oti pisw apo afta ta logia kryvetai mia pikra, mia apogoitefsi!!!! Kai ti diladi .. PREPEI na se voithane oi xenoi?????? Egw tha sou dwsw mia symvouli me kathe epifylaksi ean exw parerminefsei kati . "MIN TA KRATAS MESA SOU KAI MILA! XESPASE, VALE TIS FWNES!" Oxi mono stas blogs alla kai stous dikous sou antrhwpous! Den ennow vevaia na kaneis to spiti sou pedio maxis kai na tsakwneste mprosta sto paidi alla de kerdizeis kati me tin HTTOPATHIA!!! Ta paidia megalwnoun poly grigora, oi stigmes mazi tous einai magikes kai den xanagyrnane... Prepei, EPIVALETAI kai o sizigos sou na vrei ligo xrono na xekourasteis esy kai na perasei kai aftos ligo xrono me to paidi tou!!!! Tha xeskasete MAZI i an den ginetai, tha xeskasei aftos alla tha kanonisete ton xrono sas gia na XESKASEIS KI ESY!!!!!!! Me aftes tis katastaseis ta zevgaria apomarkynontai kai xanetai i mageia tou gamou, tis symviwsis, tis oikogeneias! Kanoume paidia gia na zisoume to megaleio tis oikogeneias oxi gia na xasoume tous eaftous mas! Afta eixa na pw panta kaloproaireta kai me oli mou sympathia ki as mi se xerw proswpika!!! Efxomai ta kalytera sto mwraki sas kai se sas... !! ;-)
Σοφία μου πιστευω οτι ευχαριστησες ολους αυτους τους ανθρωπους διοτι εισαι ενας απο αυτους, που βοηθουν τους συνανθρωπους τους! κι ολα ξεκινουν απο την οικογενεια! οταν μεγαλωνεις σε ενα περιβαλλον που ξερει να λεει "ευχαριστω" και "συγνωμη" εκτιμας καθε καλο που κανουν οι γυρω σου για σενα............ειτε γνωστοι ειτε ξενοι!!!!!!!!!!!! Οσο για τον αντρα σου που απορω γιατι καποιοι παραπανω εδωσαν εκει εμφαση, σε κατανοω ΑΠΟΛΥΤΑ διοτι περναω το ιδιο. Δυο ανθρωποι που παντρευονται οσο ετοιμοι κι αν θεωρουν τους εαυτους τους να μεγαλωσουν παιδια δεν ειναι το ιδιο με το να το κανουν πραξη. σε καποιους ερχονται πιο ευκολα τα πραγματα σε καποιους αλλους ομως πολυ δυσκολα! Γιάυτο το λογο μανουλες μη συγκρινεται τα παιδια σας και τον γαμο σας με αλλων..............δεν περναμε ΟΛΕΣ μας τα ιδια. παρομοια ΝΑΙ τα ιδια ΠΟΤΕ!
"Οι δυσκολίες ήρθαν από εκεί που δεν τις περίμενα και κυρίως λόγω του ότι ο μπαμπάς μας δουλεύει ώρες ατελείωτες και κάποιες φορές θέλει και να ξεσκάσει ο άνθρωπος (οι μανούλες δεν ξεσκάνε). Δεν τον κατηγορώ, δεν παραπονιέμαι, έτσι είναι γιατί έτσι πρέπει. " Συγνώμη αλλα ούτε εγω το καταλαβαίνω αυτο. Ίσως γιατι έχω έναν ανθρωπο δίπλα μου που με βοηθάει και δεν με αφήνει ξεκρεμαστη. Το "έτσι είναι γιατι έτσι πρέπει" είναι λάθος για μένα. Έτσι είναι γιατι το επιτρεπείς εσυ. Αυτο το μοντέλο μαμάς-σούπερ ήρωα είναι απαράδεκτο. Δυο έκαναν παιδι, δυο πρέπει να το μεγαλώνουν. Δε λέω να αφήσει την δουλειά του ο άνθρωπος, ούτε να αναθεωρήσεις όπως διάβασα παραπάνω (βρε κορίτσια προσέχετε τι γράφετε!) αλλα ένα χέρι βοήθειας είναι απαραίτητο ειδικά σε μια Μαμα που δουλεύει και έχει στην ευθύνη της και το Σπιτι. Άρα δουλεύει περισσότερο απο τον μπαμπά. Όσο για τους ξένους που βοηθάνε είναι σπάνιο φαινόμενο, το έχω συναντήσει ελαχιστοτατες φορές! Αλλα όταν συμβαίνει ε ναι είναι πολυ όμορφο να βλέπεις ότι υπάρχει ανθρωπιά ακόμα στις μέρες μας.
Μανούλες μου καλό είναι να μην κρίνουμε με τόση ευκολία τους άλλους. Εγώ έχω μια μικρούλα 9 μηνών και δυστυχώς ο μπαμπάς μας δεν μπορεί να βοηθήσει όσο θα ήθελε. Κακά τα ψέματα όταν δουλεύει καθημερινά από τις 09:00 το πρωί έως τις 12:00 το βράδυ είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην μπορεί να κάνει κάτι στο σπίτι ή για το παιδί. Ωστόσο ένας Θεός ξέρει πόσο του έχει στοιχίσει αυτό και πόσο του λείπει το παιδί μας. Στις δύσκολες εποχές όμως που ζούμε, είμαστε ευχαριστημένοι που έχουμε δουλειά που μας πληρώνει και μπορούμε να προσφέρουμε τα βασικά στο παιδί μας και ελπίζουμε πως θα έρθουν καλύτερες μέρες...
>Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις σε όλα όσα μοιράστηκες μαζί μας!!! Μακάρι να ήταν όλοι σαν αυτούς τους ελάχιστους "ξένους", που είναι πάνω άνθρωποι με όλη την σημασία της λέξης!!
>Εύγε, μαμά Σοφία, που ευχαρίστησες όλους αυτούς τους ξένους, όσο λίγοι κι αν είναι κι όσο σπάνια κι αν γίνεται αυτό, που βοηθάνε, με όποιον τρόπο μπορούν, μία μανούλα μ' ένα μωρό/παιδάκι. Είσαι εξαιρετική!
Σ' ευχαριστώ που το έκανες και μας θύμησες, τουλάχιστον εμένα, ότι υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι, οι "καλοί" ξένοι, κι όχι μόνο οι "κακοί" και οι "αδιάφοροι"! Γιατί, εγώ προσωπικά, έχω κατά 95% άσχημες εμπειρίες, και τώρα με την μπουμπού (είναι κιόλας 20 μηνών) αλλά και κατά την εγκυμοσύνη, και έχω ξεχάσει με πόση καλοσύνη και ευγένεια μου φέρθηκε το υπόλοιπο 5%.
Να είσαι καλά, κι εσύ κι ο αντρούλης σου, και να χαίρεστε το υπέροχο πλασματάκι σας! Να είναι γερή η ζουζουνίτσα σας, χαρούμενη, ευτυχισμένη και να την καμαρώσετε όπως αυτή θα επιθυμήσει!
Ευχαριστώ! Μαμά Στέφη
>και εγω εχω ενα τετοιο υπεροχο συζηγο-πατερα (που τον λατρευουμε και μας λατρευει)που εργαζεται παρα πολλες ωρες και προσπαθει αυτο το λιγο ελευθερο χρονο του να το μοιρασει σε λιγη προσωπικη ηρεμια (τοσο τοσο λιγο) που ολοι εχουν αναγκη και τον υπολοιπο τον περναει με μενα και το παιδι..ΚΥΡΙΑΚΗ κυριως και Σαββατο απογευμα ...και ολααααα τα αλλα τα κανω μονη και με τη βοηθεια καποιων ευεγενικων ξενων...ποσο σε καταλαβαινω Σοφακι..μόνο που εγω τελικα προσφατα έχασα τη δουλεια μου ..Πολυ δυναμη και κουραγιο ευχομαι σε ολες μας και πολυ πολυ αγαπη!!!Μαμα Ευη
>Έλενα η Σοφία δεν έκανε παράπονα για τον άντρα της... Ούτε μας είπε ότι είναι αδιάφορος για την οικογένειά του, απλώς τυχαίνει να εργάζεται πολλές ώρες και λογικό είναι όταν ο μπαμπάς λείπει τόσες ώρες, υπεύθυνος για όλα εντός σπιτιού να γίνεται η μαμά.
Οι μαμάδες που είμαστε υπεύθυνες σχεδόν για τα πάντα μέσα στο σπίτι από τη φροντίδα των παιδιών μέχρι και τη φροντίδα του σπιτιού, μαθαίνουμε να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις πιο εύκολα από τις μαμάδες που μοιράζονται τα πάντα με τους άντρες τους.
Και δεν νομίζω ότι πριν παντρευτεί κάποια γυναίκα, μπαίνει στη διαδικασία να κάτσει να σκεφτεί πόσες ώρες θα δουλεύει ο μέλλοντας σύζυγος, πόσες ώρες θα είναι σπίτι να φυλάει τα παιδιά, πόσες ώρες θα... θα... θα... γιατί τότε δεν μιλάμε για γάμο αλλά για συνεταιρισμό. Και στο κάτω κάτω δουλειά να υπάρχει, γιατί άμα δεν υπάρχει πέφτει πείνα και γκρίνια. Συγνώμη αν κούρασα.
Καλή δύναμη Σοφία
Σταυρούλα Πετροπούλου
>Όταν χρειάζονται δύο για να κάνουν το μωρό, χρειάζονται δύο και για να το μεγαλώσουν...(βγάζω στην άκρη λόγους ανωτέρας βίας όπως η δουλειά και λυπάμαι άλλα δεν μπορώ να δικαιολογήσω τίποτα άλλο).Εγώ είμαι ανύπαντρη μητέρα και μεγάλωσα μόνη τη μικρή, άλλα παράδειγμα φωτεινό μέσα στο κεφάλι μου ο πατέρας μου που τάιζε/άλλαζε/φάσκιωνε με τεράστια ευκολία τα παιδιά του (5 τον αριθμό), έκανε babysitting όποτε χρειαζόταν ΚΑΙ όσες δουλειές του σπιτιού χρειαζόταν επίσης (και όχι μόνο τις "αντρικές" άλλα και σκούπισμα/σφουγγάρισμα/πλύσιμο πιάτων/μαγείρεμα.Δίπλα στη μάνα μου σε όλα, ΜΑΖΙ.
>Ακουω απο φιλες ή γνωστες μου, διαβαζω και εδω ή στο "ελληνιδες μαμαδες" οτι πολλες κοπελες μεγαλωνουν πρακτικα μονες τους τα παιδακια τους. Ειτε γιατι ο μπαμπας δουλευει πολλες ωρες ειτε γιατι δεν θελει/δεν μπορει να ειναι ενεργος. Υπαρχει βεβαια και η κατηγορια του μπαμπα που θελει αλλα η υπερπροστατευτικη μαμα δεν τον αφηνει γιατι τον θεωρει λιγοτερο ικανο απο εκεινη -για να μην πω ανικανο- και στο τελος ομως παλι γκρινιαζει (η μαμα). Κατηγορια για σχολιασμο σε αλλο ποστ!
Ας επιστρεψουμε στην πρωτη περιπτωση και ας υποθεσουμε οτι στην πλειοψηφια τα ζευγαρια αυτα ηταν καμποσο καιρο μαζι ΠΡΙΝ αποφασισουν να κανουν παιδι. Εχω την εξης απορια. Δεν ηξεραν ολες αυτες οι κοπελες τι ανθρωπο εχουν διπλα τους? Δεν εβλεπαν ή δεν ηξεραν οτι αυτος ο ανθρωπος δεν θα συνεισφερει τελικα οσο αυτες θα ηθελαν? Αυτα τα πραγματα φαινονται, πιστευω, απο την αρχη. Απο το ωραριο της δουλειας του, απο συζητησεις, απο τις συνηθειες του κλπ. Και οπως λεει χιουμοριστικα μια φιλη μου, ο αντρας φαινεται απ' τον τροπο που σηκωνεται απ'τον καναπε!!!! Μου ειναι, λοιπον, πολυ δυσκολο να πιστεψω οτι καποιος μπορει να αλλαξει ριζικα επειδη μπηκε ενα μωρο στο σπιτι...
It takes two to tango φιλες μου και δεν πρεπει ποτε να το ξεχναμε αυτο!
Οσο για τη βοηθεια των αγνωστων, αυτο ειναι που ομορφαινει τελικα την ημερα μας πολλες φορες!
>Έχεις πολύ δίκιο! Έτσι είναι!
(ΥΓ Πάρε έναν μάρσιπο να βρεις την υγειά σου!)
>Το μονο που εχω να σου πω ειναι οτι ο γαμος και η κοινη ζωη ειναι για να μοιραζεσαι τα παντα... Λυπαμαι που ολα αυτα τα περνας μονη σου...Μηπως πρεπει να σκεφτεις καποια πραγματα και να αναθεωρησεις...???
>Πολλές φορές έχω νιώσει το ίδιο !