Στο στόχαστρο της μητέρας μου
Γράφω, σβήνω, ξαναγράφω, ξανασβήνω… Μέχρι που έφτασε ο κόμπος στο χτένι…
Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου, με τη μαμα μου ποτε δε τα πηγαιναμε καλα… Το λογο ακομα δε μπορω να τον καταλαβω… Θυμαμαι μεχρι και τα 19 μου ειχαμε μονιμα γκρινια μεσα στο σπιτι -οχι οτι τωρα που ειμαι σε δικο μου δεν εξακολουθει να γκρινιαζει, αλλα οχι σε τετοιο σημειο… Παντα κατι εβρισκε να μου πει ακομα και για τη διαφορα ηλικιας για τον αντρα μου, ακομα μου το χτυπαει και συνεχως γερο τον ανεβαζει, γερο τον κατεβαζει…
Ξερω πως δε προκειται ποτε να το αποδεχτει, αλλα τουλαχιστον να κανει ενα συμβιβασμο, οχι για εμενα αλλα για το εγγονακι της… Τον τελευταίο καιρο ομως παραεχει γινει πολυ το κακο… Ας τα παρουμε απο την αρχη…
Μενω εγκυος και αργησα να της το ανακοινωσω γιατι πολυ απλα φοβομουν την αντιδραση της -να ενα κακο που ειχε και εξακολουθει να εχει: το οτι δεν ειναι συζητησιμος ανθρωπος και εγω για αντιδραση και μονο εκανα τα ακριβως αντιθετα απο αυτα που ηθελε. Αφου της το λεω, κατεβαζει κατι μουτρα και εκανε λες και πεθανε κανεις… Στεναχωρεθηκα γιατι τουλαχιστον περιμενα να συμμεριζοταν τη χαρα μου…
Γενναω, η μανα μου παντα διπλα μου, δεν μπορω να πω και σκεφτομουν οτι επιτελους το αποδεχτηκε… Ελα ομως που σε χρονο dt αλλαζει παλι η μανα μου και παλι απο την αρχη οι γκρινιες…
Τον αντρα μου τον εχω αφησει απεξω απο ολο αυτο γιατι δε θελω να ξερει τι σερνει η μανα μου για τον ανθρωπο μου, αν και ειμαι σιγουρη πως το ξερει οτι ολη την ωρα τον προσβαλλει ειτε σε εμενα, ειτε σε αλλους.
Εξακολουθω τα κιλα της εγκυμοσυνης να τα εχω και τωρα τελευταια μεχρι και εχθες το μονο που μου κοπανουσε οση ωρα ημουν στο πατρικο μου ηταν: και πως εισαι ετσι και θα επρεπε να ντρεπεσαι, εγω στη θεση σου θα κλεινομουν μεσα στο σπιτι και αλλα τετοια κουλα… απλα δεν αντεξα και σηκωθηκα και εφυγα γιατι πολυ απλα δεν την αντεχω να μου μιλαει ετσι, οχι μονο για μενα αλλα και για τον αντρα μου..
Ευτυχως για το παιδι μου δεν εχει πει τιποτα, αλλα εχει καταντησει ψυχοφθορο.. Γενικα δεν ειμαι ανθρωπος να τα παιρνω ολα τοις μετρητοις, ποσο μαλλον απο τη μανα μου, αλλα αυτη τη φορα τα πηρα ολα σοβαρα και απλα δεν αντεξα….
Η μαμα Κ.
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν φίλτρο στη σκέψη άρα και στην έκφραση,συναντάς τέτοιους κάθε μέρα. Όταν αυτοί τυγχάνει να είναι οι γονείς σου ,είναι ακόμα πιο δύσκολο να το αποδεχτείς. Νομίζουν οτι ειναι ειλικρινείς αλλα είναι απλά αγενής και ακούγονται "κακιασμενοι ".Έχουν δε άποψη για τα πάντα και ως παναρμοδιοι ασχολούνται με ολα.Δυστυχισμένοι άνθρωποι που προκαλούν δυστυχία και στους γύρω τους. Αν δε μπορεις να γίνεις "αδιάβροχη" στην συμπεριφορά τους,βάλτους Χ και προχώρα παρακάτω.
Να σε νοιαζει μονο ο αντρας σου και το παιδι σου αυτες δε λεγονται μανες αισχος
Τελικά είμαστε πολλές αλλά σκόρπιες! εγώ εφάρμοσα την μέθοδο ό,τι δεν λύνεται κόβεται και ησύχασα! *Υπόσχομαι να σας γράψω την δική μου ιστορία κάποια στιγμή*
Περναω τα ιδια!!! Τελικα δεν ειμαστε και τοσες λιγες με τοσες "τοξικες μανες" οπως λετε!!! Μια απ τα ιδια!! Για καποια χρονια με ειχε παραπεταξει σε σε συγγενεις.Ξαναπαντρευτικε.Εκανε δευτερο παιδι που το μεγαλωσα εγω.(αα και κρατουσα και το σπιτι γιατι αν δεν επλενα τα πιατα ετρωγα ξυλο απο το πατριο μου-απο τα 8 μεχρι 15)!!!και αλλα..αλλα αλλα...!!! ε εφυγα και ησυχασα(αφου μου εσπασε το κεφαλι πριν 3 χρονια)...οποτε μην ελπιζεις!!!! ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!! μαλλον ζηλευει!!!! (και η δικια μου)...αλλα εμενα του την πεφτει κιολας(του αντρα μου)...τεσπα....υπομονη!!!αλλα βασικα επειδη και εγω σε μια μεταβατικη φαση ειμαι μαλλον και προσπαθω να καταλαβω τι γινεται?!!(και οσο το κανω φρικαρω ακομα πιο πολυ)....απλα μαλλον η υπομονη δεν κανει τιποτα....τετοιους ανθρωπους πρεπει να τους κλεινεις την πορτα και να τους βγαζεις εξω....και ειδικα αν ειναι γονεις!!!! ενας παραπανο λογος!!!! Να χαιρεσαι την οικογενεια σου μεσα απο την καρδια μου!!!
Αααααααα βλεπω δεν ειμαι η μονη τελικα που η μανα της ειναι το "αχτι" της αν μπορω να το πω ετσι!!!!!!!! Ποτε δεν με αγαπησε οσο τον αδελφο μου (παντα το εδειχνε ξεκαθαρα!!!!) Ποτε δεν αποδεχθηκε το γεγονος πως δεν ηθελα να σπουδασω κι οταν καποια στιγμη θελησα απλως δεν με αφησε (ενω για τον αδελφο μου αντιρρηση καμια!!!!!) Ποτε δεν αποδεχθηκε τα παραπανισια κιλα μου κι ακομη μου το κοπαναει συνεχως!!!!! Ποτε δεν αποδεχθηκε το οτι εφυγα απ΄το σπιτι στα 25 μου (και δε θα μπορουσε πλεον να με "εξουσιαζει"!!!!) Ποτε δεν της αρεσε η περιοχη που πηραμε σπιτι (κοντα 2 ωρες δρομο απ΄ το πατρικο μου αλλα εγω ηθελα να ξεφυγω!!!!!) Κι εννοειται..... δεν της αρεσει που δεν πηγαινουμε ποτε εκει παρα ερχεται εκεινη να βλεπει το μωρο (που χαλασε τον κοσμο γιατι δεν του δωσαμε το ονομα του πεθερου!!!!!! κουφο ετσι?????) Την αγαπαω..... δε θελω να παθει το παραμικρο..... ξερω πως δεν θα γινει ποτε η μανα που θα ηθελα ουτε εγω ομως υπηρξα η κορη που ισως εκεινη θα ηθελε (καλυτερα κατ΄ εμε!!!!!) Αλλα βρε παιδια.... ακομη παιρνω βαθιες ανασες για να σηκωσω το τηλεφωνο!!!!! Ακομη αποφευγω τα πολλα-πολλα γιατι θελω να προστατεψω τον εαυτο μου απο την (δυστυχως κακοβουλη επι το πλειστον!!!) κριτικη της!!!!! Στην εγκυμοσυνη κοντεψα να παθω προ-εκλαμψια απο την πιεση απο τη μουρμουρα της!!!!! Οι παλιες μου φιλες που φουσκωναμε μαζι το ξερουνε πολυυυ καλα αυτο!!!!! Στο 2ο (οταν ερθει!!!!) θα το τρεναρω οσο με παιρνει να της το πω για τον ιδιο λογο βεβαια!!!!! Και φυσικα..... ποναει η ψυχη μου που ξερω πως ειναι μονη..... ο αδελφος μου εκτος Αθηνων ο μπαμπας μου εχει πεθανει εδω και 10 χρονια.... την προετρεψα καποτε να ξαναφτιαξει τη ζωη της (κακο ειναι???? νεοτατη ειναι ακομη 60αρα!!!!) κοντεψε να με δειρει!!!!! Ξερω ομως πως οτι περνουσε απο το χερι μου το εχω κανει!!!! Εχουμε μιλησει - εχουμε ξαναμιλησει..... δεεεεεεε..... Δεν αλλαζει ο ανθρωπος..... τελος..... Κι εγω πια.... δεν ξανασχολουμαι..... Ο κοσμος μου ειναι το παιδι μου κι ο αντρας μου!!!!! Η οικογενεια που η ιδια χρονια πριν παραλιγο να καταστρεψει!!!!!
Συμφωνώ απόλυτα όμως!!!!! Με παρηγορει το ότι δεν είμαι η μόνη...!!!