28 εβδομάδων: φουσκωτή μου κοιλιά!
Έχει αρκετές μέρες που η κοιλιά έχει γίνει τεραστίων διαστάσεων. Ειλικρινά δεν ξέρω πού στο καλό θα φτάσει. Βέβαια, δεν διαμαρτύρομαι, ίσα ίσα μ’ αρέσει πολύ. Απλά εύχομαι να έχω 1-2 ρούχα να μου κάνουν μέχρι να έρθει ο καιρός να γεννήσω. Kαι να μη γλιστρήσω σε καμιά κατηφόρα, γιατί με βλέπω να κουτρουβαλώ σαν μπάλα μέχρι κάτω.
Γενικά μια ησυχία στο μέτωπο εγκυμοσύνη. Ενέργεια έχω ΠΟΛΛΗ. Καλό αυτό. Καούρες έχω λίγες. ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ αυτό (αν και θα προτιμούσα να μην έχω καθόλου!). Ραγάδες έχω αρκετές, αλλά δεν βαριέσαι βρε αδερφέ… Πόνους έχω λίγους, κυρίως όποτε θέλω να αλλάξω πλευρό στο κρεβάτι. Νιώθω κάπως σαν να έχω κάνει σπαγκάτο να το πω; Δεν ξέρω… Πονάω εκεί που ενώνονται τα πόδια με τον κορμό, εσωτερικά.
Έχω βρει όμως μια ωραία άσκηση γιόγκα και την κάνω και έχουν κοπάσει οι πόνοι. Είναι τόσο ανακουφιστική (η άσκηση) που έτσι μου έρχεται να την κάνω όπου σταθώ και όπου βρεθώ. Αν δείτε μια έγκυο να πέφτει στα τέσσερα και να τεντώνεται σαν γάτα, εγώ θα είμαι, μην με παρεξηγείτε! (λέγεται cat cow pose και μπορείτε να δείτε πώς γίνεται εδώ! Φίλες εγκυούλες, δοκιμάστε το!)
Και τώρα έρχεται η κρίσιμη ερώτηση: γιατί δεν έχουμε πάρει ακόμα τίποτα για αυτό το μωρό; Κάτι μας κρατάει, δεν ξέρω τι. Χαζεύαμε τις προάλλες με το Μάνο μωρουδιακά και όμως δεν πήραμε ούτε ένα κορμάκι. Περιμένουμε άραγε να πλησιάσει τελείως ο καιρός; Περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι το παιδί να του πάρουμε ρούχα να του ταιριάζουν; Μου κάνει φοβερή εντύπωση. Στην Αθηνά είχα πάθει τέτοιο άγχος με τα ψώνια που ήδη είχα στο σπίτι κρεβάτι, αλλαξιέρα και δεν συμμαζεύεται. Βέβαια, θα μου πείτε «Βρε χαζή, αυτά τα έχεις ούτως ή άλλως από το πρώτο παιδί«. Ναι, είπαμε… από είδη βρεφανάπτυξης είμαστε κομπλέ. Αλλά ένα ρούχο δεν θα του πάρουμε του παιδιού; Γυμνό θα τον έχουμε; Μια ζακετούλα του έχω πάρει όλη και όλη! Το παιδί με τη ζακέτα, χαχα!
Και το άγχος δεν λέει να κοπάσει. Ίσως αυτό φταίει για όλα. Ντρέπομαι πολύ που ζω μια εγκυμοσύνη μέσα στο άγχος. Όλο περίεργες σκέψεις κάνω. Όλο νομίζω πως το μωρό δεν είναι καλά. Αλλά δεν λέω τίποτα σε κανέναν. Να, μόνο σε εσάς τώρα… Σιγά μην αντέξω μέχρι τέλος Αυγούστου για να ξανακάνω υπέρηχο. Με βλέπω να τρέχω με τα αλάτια μετά από μπάνιο στη θάλασσα σε κανένα γιατρό αλαλάζοντας «Δεν τον ακούω, δεν τον ακούω!»
Πρέπει να χαλαρώσω. Ω ναι.
Εντάξει, οι χαλαρές στιγμές μου είναι πολύ απολαυστικές. Είναι εκείνες οι στιγμές που η Αθηνά δεν τσιρίζει (τι μανία αυτά τα δίχρονα με την απαιτητική τσιρίδα!!), που ο Αρχέλαος κουνιέται όσο θα ήθελα, που δεν ζεσταίνομαι πολύ, που δεν έχω καούρες, που δεν έχω δουλειές, που μπορώ απλά να απολαύσω τα παιδάκια μου μέσα και έξω από την κοιλιά.
86 μέρες έμειναν μέχρι την ΠΗΤ. Α σας είπα ότι έχω και ΤΕΡΑΣΤΙΟ άγχος για τον τοκετό; Δεν σας το είπα… Ναι, ναι… Πώς θα γεννήσω; Θα πονέσω; Θα αντέξω;
Και από χθες έχω και νέο άγχος: θηλασμός.
Όχι, όχι. Πρέπει να αυτο-χαστουκιστώ αμέσως. Πόσα άγχη μαζεμένα έχετε, αχάριστη φουσκωτή μαντάμ σε ενδιαφέρουσα; (αυτός είναι ο εαυτός μου που μιλάει στον εαυτό μου) Ντροπή σας, ντροπή σας, ντροπή σας. Πηγαίνετε επιτέλους να κάνετε κανένα μπάνιο στη θάλασσα γιατί δεν σας βλέπω καλά. Συνέλθετε.
Ευχαριστώ εαυτέ. Πού θα πάει, θα συνέλθω!
Αγοράκι μου μέσα στην κοιλιά… Η μαμά σου δεν είναι συνήθως τόσο τρελή. Μια χαρά άνθρωπος είναι, θα έλεγα. Υπόσχεται ότι μόλις γεννηθείς δεν θα είναι γεμάτη άγχος. Πραγματικά, μην αγχώνεσαι. Έχεις κουλ μάνα λέμε… Είναι οι ορμόνες της εγκυμοσύνης, παιδί μου… Αλλά πού να σου εξηγώ τώρα… Όταν και αν με το καλό είναι να γίνεις πατέρας, θα στα εξηγήσω μπας και ρίξω φως στο μυαλουδάκι σου όσον αφορά τις γυναικείες ορμόνες.
Προς το παρόν… κολύμπα ανέμελος!
Σ’ αγαπώ!!
Συν-εγκυούλες μου… πώς είστε;;;
ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΑΓΧΟΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ, ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟ, ΤΙ ΝΑ ΠΩ, ΑΒΥΣΣΟΣ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ..Η ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ, ΔΕΝ ΒΟΛΕΥΟΜΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑΖΩ ΕΝΩ ΤΟ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΦΟΥΛ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΚΟΝΤΕΥΟΥΝ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΩ ΝΕΡΟ ΔΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΠΑΓΩΣΕΙ ΕΝΩ ΠΡΙΝ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΠΑΘΑΙΝΑ ΦΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ ΜΕ ΤΟ ΜΙΣΟ-ΜΙΣΟ..ΠΛΗΡΗΣ ΜΕΤΑΛΑΞΗ ΣΑΣ ΛΕΩ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΑ ΔΙΧΡΟΝΑ.. ΠΟΥ ΝΑ ΔΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑ 8ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΕΝΑ 4ΧΡΟΝΟ (ΑΝΑ 4ΕΤΙΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΩΡΟ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΑΛΛΑ ΛΕΩ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ..) ΠΟΥ ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΑΛΛΑ Ο ΕΝΑΣ ΠΑΤΩΣΕ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΦΑΝΗΚΕ Η ΚΟΙΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΓΚΥΜΟΝΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΑΓΟΡΑΚΙ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΟΧΙ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΣΑΝ ΤΗ ΜΑΜΑ(ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΜΟΛΙΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΟ ΦΥΛΟ ΑΝΑΦΩΝΟΥΝ :ΑΝΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΣ!!!ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΘΡΑΣΟΣ ΑΠΑΝΤΩ :ΓΙΑΤΙ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΑΠΕΤΥΧΑ;) ΕΥΤΥΧΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΜΠΑΝΑΚΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗ ΧΤΑΠΟΔΙΤΣΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΠΛΩΤΕΣ ΚΙ ΑΥΤΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ. ΤΗ ΦΩΝΑΖΩ ΧΤΑΠΟΔΙΤΣΑ ΓΙΑΤΙ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΚΛΩΤΣΑΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ Η ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΖΕΛΕ. ΕΧΩ ΤΡΟΜΕΡΗ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΗΔΗ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΙΚΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΕΧΩ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ..ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΗΜΟΥΝ ΠΙΟ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΣΧΕΔΟΝ. ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΠΗΤ 6-9 ΑΛΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ 38Η ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ. ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ ΜΑΜΑΔΕΣ. ΦΙΛΑΚΙΑ, ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΒΟΥΤΙΕΣ.
Η αντίστροφη μέτρηση λέει 49-43 μέρες για την Π.Η.Τ. Η ζέστη όμως έχει διαφορετική άποψη... Δεν θα μας αφήσει να το απολαύσουμε οι εγκυούλες!! Θέλω να πατήσω ένα κουμπί και να φτάσουμε στα μέσα Αυγούστου!!! Γίνεται;;;
87 more days! ....λεει η εφαρμογή στο κινητο μου και εγω είμαι ένα μάτσο χάλια! πάει η ενέργεια που είχα τις προηγούμενες εβδομαδες πάει η όρεξη πάνε ολα... ισως φταίει η ζέστη.. ίσως η κοιλια που πραγματικά ειμαι περίεργη μέχρι που θα φτάσει... και δεν εφταναν όλα αυτα ήρθε κ η ιωσούλα που κυκλοφορεί αυτες τις μέρες και έδεσε το γλυκο!!! ¨Οσο για το άγχος... άλλο τιποτα! Αγχος και για τον αέρα που αναπνέω.... αλλα που θα πάει... Υπομονη!!!!
ενα εχω να σου πω, ειμαι 37 εβδομάδων κ δεν εχω φτιάξει καν το δωμάτιο της μικρής επειδή δεν τη παλεύω με τη ζέστη-κ βαριέμαι να σου πω την αλήθεια!!!!!αντε να δω ποτε θα τα κάνω όλα!!!!!μόνο τη βαλίτσα μου έφτιαξα προχθες..... καλό υπόλοιπο να έχεις (αν αγχώνεσαι για γέννα κ θηλασμό εσύ που έχεις ήδη ενα παιδί, εμείς τί να πούμε βρε????) :)
ΟΛΙΒΙΑ ΜΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΙ ΕΓΩ!!!!27 ΕΒΔΟΜΑΩΝ ΚΥΗΗΣΗ ΚΑΙ ΤΡΕΛΟ ΑΓΧΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ!!!!
Γεια σου Ολίβια και κορίτσια...24 εβδομάδων και 3 ημερών. Μιλάς για φόβους...εγώ να δεις...τρέμω μήπως δεν τα καταφέρω μέχρι το τέλος, οτι κάτι κακό θα μου συμβεί...Ο γιατρός μου επέτρεψε να κάνω μπάνιο στη θάλασσα, την πέμπτη έχει ο άντρας μου ρεπό και ελπίζω να βρέχει για να μην πάμε...Φοβάμαι να μπω στη θάλασσα, φοβάμαι πως θα προκαλέσω κάποιο πρόβλημα, πως θα μου ρθει αίμα, πώς κάτι κακό συμβεί...
Εχει 35 ημέρες που γέννησα και κάθε φορά νομίζω οτι διαβάζω τις σκέψεις μου.Και εγώ δεν απόλαυσα καθόλου την 2η εγκυμοσύνη μου και ήμουν συνέχεια μέσα στο άγχος με αποκορύφωμα όταν μπήκα 36η εβδομάδα να παρακαλάω τον γιατρό να κάνω καισαρική είτε πρόκληση γιατί δεν άντεχα άλλο.Ο γιατρός μου ήταν ανένδοτος και κάθε φορά με κατσάδιαζε να μην είμαι έτσι.Τελικά γέννησα και όλα καλά.Εγκυούλες μην αγχώνεστε και όλα θα πάνε καλά.Επίσης και εγώ στην κόρη μου είχα ψωνίσει τα πάντα και μόνο τα καλύτερα και ακριβότερα ενω στον γιο πήραμε μόνο κάτι σετάκια με φορμάκια και τιποτα άλλο :)
Ολίβια κι εμενα η κοιλια μου ηταν τεραστεια! Νομιζαν πως ειμαι ετοιμογεννη ενα πραγμα! Εχω δει πολλες στον ενατο με πολυ μικροτερη κοιλια από οτι εγω στον 7ο!!! Φαινεται εμας ειναι απο αυτες τις ευάερες και ευήλιες μήτρες! χαχα :lol: Κατα τα άλλα, μια χαρα! Μην αγχωνεσαι, αλλα παρε και κανενα φορμακι του μωρου να εχει να φορεσει στο μαιευτηριο! Εγω παντως ενω στον Γιωργο, ειχα ετοιμη βαλιτσα απο τον 8ο, στη Ναταλια την εφτιαξα την μερα που πηγαιναμε μαιευτηριο και αν δεν ηταν κοριτσακι να θελω να βγαλω το αχτι μου, δεν νομιζω να επαιρνα και πολλα πραγματα! ;-)
geia sou olibia...egw eimai 8 bdomadwn k 2 imeron.......eimai stin arxi k ola auta pou les ta skeftomai k ta xanaskeftomai...bebaia eixa k mia apoboli opote (fantazomai) oti einai logiko pou agxwnomai.o giatros mou, mou bazei tis fwnes,leei pws prepei na mai iremi.pws na ginei omws????tespa...kali dinami se oles!!!!!
Εδω ειμαι κι εγωωω!!!! 28η εβδομαδα... Συμβαδιζουμε Ολιβια... :) Την Τριτη ζαλιστηκα και εκατσα παλι στ' αυγα μου.... Ειχα αρχισει να ξεχναω οτι ειμαι εγκυος... Και θελω τοσο μα τοσο να κανω ενα σορο πραγματα ή ακομη και τα πιο απλα.... Να μαγειρεψω, να παιξω με το παιδι, αλλα ζαλιζομαι συνεχεια... Πεφτει η πιεση μου απο τη ζεστη... Ετσι ειμαι μονιμος κατω απο εναν ανεμιστηρα μεσα στο σπιτι μεχρι να βραδιασυ και να δροσισει... Κατι σαν τις νυχτεριδες ενα πραμα χιχιχιιχιχιχιχι Η κοιλια μου ειναι χαμηλα και ψιλοενοχλησεις νιωθω χαμηλα στην κοιλια καμια φορα και τσιμπιες... Αν και εχουν περασει 6 χρονια ειμαι λιγο αποστασιοποιημενη... Στο πρωτο μιλαγα συνεχεια για την εγκυμοσυνη, σε αυτο το ξεχναω... Αγορακι κι εγω, ο Σοφοκλης μας... Καλη συνεχεια σε ολες τις εγκυουλες...
Ειμαι 20 εβδομαδων, πρωτομανουλα και αισθανομαι ακριβως τα ιδια. Ολο νομιζω οτι το παιδι μου δεν ειναι καλα. Καθε εβδομαδα παω για υπερηχο για να ησυχαζω. Χτες πηγα, σημερα παλι χαλια ειμαι. Εχω προβλημα με τον υπνο, ολο νομιζω οτι με τη σταση του σωματος ζορισα το μωρο, το "πατησα" και κατι του εκανα. Το πρωι οταν ξυπναω εχω μια ταση να σφιγγω τα ποδια, παλια τεντωνομουν και υατο ειναι αντι τεντωματος, και φοβαμαι μηπως κανω κακο στη μητρα και ειμαι ολο τυψεις, σηκωνομαι με πονακια το πρωι απ'το κρεβατι απ'το σφιξιμο και δεν ευχαριστιεμαι υπνο. Γενικα ο υπνος ειναι βασανο απο τοτε που εμεινα εγγυος, φοβομουν να κοιμηθω καλα μηπως κανω κατι και βλαψω το μωρο! Σ'εμενα δεν ειναι ορμονες, ειναι σταση ζωης, ολο φοβαμαι οτι κατι θα παει στραβα και τρελαινομαι!Εχω κι εγω αγορακι! Εχω τυψεις που δεν χαιρομαι την εγκυμοσυνη μου οσο θα'πρεπε, μες την κατηφεια και την ανησυχια, το μωρακι μου τι ψυχολογια θα'χει; Ελπιζω να καλυτερεψουν τα πραγματα για ολες μας, οσο περναει ο καιρος! Α, και με πεθαινει η λεκανη μου, καποιες φορες δεν μπορω να πατησω τα ποδια μου απο πονο, περναει ομως!
Ολιβιακι μου εγω μαμα δεν ειμαι οπως γνωριζεις αλλα ως δασκαλα σου στην Εκθεση νιωθω μεγαλη περηφανεια γι αυτον τον εξαιρετικο λογο που εκφερεις . Εννοειται πως σε διαβαζω ανελλειπως. πολλα φιλια σε σενα, την Αθηνουλα σου και ενα φιλακι στην κοιλιτσα σου στον επερχομενο Αρχελαο. Keep on the good work και ισως σε στειλω με ψευτικα στοιχεια να δωσεις του χρονου στη θεση κανενος μπουμπουνοκεφαλου μαθητη μου
Χαχαχαχαχαχαχα! Γεια σου Εύη μου θεά!
Γεια σου Ολιβια!! Ναι, το τρίτο τρίμηνο τελικά μάλλον έιναι γεγονός ότι υπερισχύουν οι φόβοι και τα αγχη μας για τον τοκετο και για το "μετα"... Ίσως επειδή σκέφτεσαι να προσπαθήσεις τον φυσιολογικό τοκετο και οπωσδήποτε θα έιναι κάτι πρωτόγνωρο για σένα.οποτε πως να μην αγχωνεσαι λιγουλακι; Έιναι φυσικό όμως..και όταν έρθει η ώρα θα γίνει Αυτό που πρέπει... Εγω γέννησα τον γιο μου με καισαρικη αναγκαστικά στις 32 βδομάδες που σπασανε τα νερά και δεν πρόλαβα να νιώσω ούτε πόνους ούτε τίποτα...τον μόνο πόνο που θυμάμαι έιναι εκείνον που ένιωσα όταν πήγα στην κλινική και μια μαια ήρθε να ελέγξει αν έχω διαστολη... Παναγία μου!! Σκεφτόμουν...έτσι θα έιναι οι πόνοι του φυσιολογικου;; Και πανικοβληθηκα ετσι μετα χαιρομουν η χαζη που θα έκανα καισαρικη...τώρα σε δυο μέρες κλεινω τη 10η βδομάδα της δεύτερης εγκυμοσύνης μου... Σε γενικές γραμμές νιώθω αρκετά χαλαρή αλλα φαντάζομαι ότι Αυτό θα αλλάξει όταν περάσει λίγος ακομα καιρός...δεν έχω αρχίσει να σκέφτομαι τον τοκετο...λέω όταν έρθει εκείνη η ώρα θα δούμε...το μωρο θα βγει με τον ενα η τον άλλο τροπο...εύχομαι μόνο ( η κακουργα) το νέο μου μωρακι να έιναι λιγο πιο ευκολο απο το πρωτο μου που με ζορισε στα παντα, ώστε να έχω τις δυνάμεις να δώσω και στα δυο όλη την στοργη, την φροντίδα και την αγάπη που χρειάζονται...Άντε λοιπόν μετο καλο σε όλες τις εγκυουλες!!!!
Με το καλό Ολίβια να έρθει το αγοράκι σας! Προσπάθησε να μην αγχώνεσαι κ να απολαύσεις τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης σου! Πάντως εχω ακούσει από πολλές μαμάδες τελικά να αγχώνονται περισσότερο στη δεύτερη εγκυμοσύνη ακόμα και αν η πρώτη πήγε πολύ καλά! Ποιός ξέρει ισως τελικά το άγχος της μάνας διπλασίαζεται χιχι! Τον πόνο που αναφέρεις τον είχα κ εγώ απο τον 7ο μηνα, δεν ξέρω αν είναι θέμα φύλου (κ εγώ αγόρι εκανα) ή απλά όταν το παιδί είναι πιο χαμηλά, το οποίο λένε είναι πιο συνηθισμένο στις εγκυμοσύνες με αγόρι! Το παιδί εμπαιδώνται στη λεκάνη κ πάιρνει θέση, το οποίο ειναι πολύ καλό για μια εύκολη κ γρήγορη γέννα! Σου εύχομαι λοιπόν έναν εύκολο τοκετό κ με το καλό το νέο μέλος της οικογένειας σας!
Καλέ, πως γίνεται να έχεις άγχος στο 2ο παιδί, αφού τα έχεις ξανακάνει όλα; Εμένα είναι η πρώτη μου εγκυμοσύνη, που αν εξαιρέσουμε το διαβητη τυπου 2 που έχω και με βασανίζει με διαιτες - ινσουλίνες - απειρες εξετάσεις, δεν εχω τίποτε άλλο, και όλο αφορμές έψαχνα για να στεναχωριέμαι και να αγχώνομαι. Αλλά αυτό ήταν επειδη δεν ήξερα. Και τα 'χω και τα χρονάκια μου (37 είμαι, όχι και γριά, αλλά ούτε μπεμπα) και ξέρεις: Όσο αργεί να κάνει κάποια παιδί και εχει συνηθίσει στην "ανέμελη ζωή", τόσο πιο εύκολα μπουχτίζει και κουράζεται. Αλλά εσύ που τα έχεις ξανακάνει όλα τί αγχώνεσαι για τον τοκετό; Αν δεν κανω λάθος είχες κάνει καισαρική στην Αθηνά, άρα λογικά πάλι καισαρική δε θα κάνεις; Η δεν ισχύει αυτο, οτι μετά από μια καισαρική πρέπει να κάνεις και άλλη; Αν όμως ισχύει, ειναι κάτι που έχεις ξαναπεράσει, αρα δε θα πονάς όπως πονάνε στο φυσιολογικό, μόνο τα ράμματα, έτσι δεν είναι; Τι να πω εγώ που είναι η πρώτη μου φορά, φοβαμαι ΚΑΙ το φυσιολογικό ΚΑΙ την καισαρική , γιατί ούτε τον πόνο μπορώ ούτε τις εγχειρήσεις. Είμαι στην 36 +4, και στην 38 μπαινω Αρεταιειο για καισαρική (διαβητης + 19 κιλα + μεγαλος μπέμπης) και ειμαι πάρα πολύ φοβισμένη. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Εχω μια κοιλάρα από τον 7ο κιόλας που δεν την κουμαντάρω, δεν μπορώ να κοιμηθώ, εχω πρηστεί ολόκληρη, από τη μία θέλω να την ξεφορτωθώ κι από την άλλη φοβάμαι να παω να γεννησω! Αυτό που μάλλον συμβαίνει ειναι τελικά οτι η πείρα δεν παίζει ρόλο, μάλλον επικρατουν οι ορμόνες μας! Φίλη Ολίβια, καλή μας συνέχεια και με το καλό να μας έρθουν οι μπέμπηδες. Και όταν θα διαβάζουμε αυτά που γράφουμε τώρα, θα γελάμε και θα λέμε τι χαζές που είμασταν που αγχωνόμασταν!
φυσιολογικη γεννα με επισκληριδιο.το απολυτο θαυμα.για το θηλασμο η απολυτη συμβουλος.παπαδημα.........στη θεσσαλονικη.εχει παρα πολλες γνωσεις προσωπικη εμπειρια πολυ διαβασμενη, εμενα μου ελεισε τα χερια και μονο απ το τηλεφωνο.ειναι εκει οποτε τη χρειαζεσαι και δινει πραγματικα καλες οδηγιες.με αυτην δουλευω και θηλαζω αποταν το μπουμπουκι μου ηταν 3μιση μηνων.τωρα ειναι 8.δεν ειπαρχει πιο ομορφο απ το θηλασμο......
Σου έχω πει πόσο απίστευτα με συγκινούν αλλά και με κάνουν να γελάω τα κείμενά σου;;;;;; <3
Για τον πόνο που ανεφερες θελω να σου πω οτι το εχω ζησει. και δεν πονουσα μονο εκει αλλα σε ολη τη λεκανη οσο πλησιαζαν οι μερες τοκετου! εφτασα 40η εβδομαδα (θελαμε να παρει βαρος η μικρη αλλα τελικα βγηκε αδυνατη) και παρακαλουσα το γιατρο να κανουμε προκληση διοτι δεν αντεχε αλλο η λεκανη μου (δεν ελεγε και το λουλουδακι μου να βγει)! οταν γεννησα ελεγα επιτελους τερμα αυτο το μαρτυριο! αλλα τελικα αρχισαν παλι οι πονοι μετα απο μερικες μερες......τι ηταν? ανοιγε και εκλεινε η λεκανη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!! δεν εχω ακουσει καμια εγκυο να παραπονιεται για πονους στη λεκανη και στους προσαγωγους κι ελεγα στις μαιες μου γιατι ζω τετοιο μαρτυριο. προετοιμαζεται το σωμα σου για τη γεννα μου απαντουσαν. δεν ξερω αν αυτο επαιξε καποιο ρολο αλλα γεννησα πολυ γρηγορα. πολυ οξυς πονος παντως, δεν ξερω αν αισθανεσαι το ιδιο. Κουραγιο κοριτσακι, καλη συνεχεια!
Δηλαδή Άντα πονούσες και κατά την διάρκεια του τοκετού αλλά και μετά;; Έχω ακριβώς τους πόνους που περιγράφει η Ολίβια και την Κυριακή φτάνω στην ΠΗΤ μου. Με θορύβησε αρκετά το σχόλιό σου μπορώ να πω. Ουφ!! Ελπίζω την ώρα της γέννας να μην νιώθω εκτός όλων των άλλων και αυτές τις σουβλιές εκεί κάτω...θα δείξει! Με το καλό να δεχθείς το αγοράκι σου Ολίβια, κάνε υπομονή και ο καιρός θα περάσει.
Αχ βρε κορίτσια... Και εγώ που περιμένω πως και πως να ξαναμείνω έγκυος για να ευχαριστηθώ αυτή τη φορά μιας και την πρώτη ήμουν όλο άγχος και κακές σκέψεις.... με απογοητεύετε που τη δεύτερη φορά είστε χειρότερα. Όλα θα πάνε καλά Όλιβ, υπομονή
Ολίβια,καταρχήν, συγκινήθηκα...Ιδίως με το τελευταίο πινακάκι...Κατά δεύτερον, έχω τόσο καιρό να γράψω εδώ στις μαμάδες που ίσως συγκινούμαι και από αυτό... Ζω μια πολύ έντονα στρεσογόνα περίοδο και γω (όχι εγκυμοσύνης!!!!) και πήρα απόφαση, αν και νιώθω αποκομμένη, να γράψω... Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ! Συγχαρητήρια για τα νέα του φύλου! Θα είναι τέλεια να έχεις και εναν γιο θα το δείς! Συγχαρητήρια για τα 3 χρόνια του eimaimama και όλες τις ευχές του κόσμου για μια τέλεια γέννα! Ήμουν και γω "ορμονοπαθούσα" στις εγκυμοσύνες μου γιατί είναι και κάποιες που το περνάνε πολύ cool βρε παιδί μου όλο αυτό....Και αυτόν τον πόνο στον σημείο που ανέφερες ιδίως στην τρίτη μου εγκυμοσύνη δεν θα τον ξεχάσω...προς το τέλος νόμισα ότι είχε κατέβει το κεφάλι τόσο χαμηλά και με "εμπόδιζε".. Δράμα! Ένα απίστευτο βάρος! Πιστεύω ότι ήταν και λόγω κιλών αλλά και λόγω αριθμού εγκυμοσύνων...Α! είναι και μένα αγοράκι δεν ξέρω μήπως εχει να κάνει! :)) Όλα θα πάνε καλά! το είχα πει και τότε με το σποράκι ότι σύντομα θα μείνεις έγκυος και δεν έπεσα έξω! :) Να προσέχεις τον εαυτό σου και να απολαύσεις τις τελευταίες "μοναχικές" σας στιγμές με την Αθηνούλα! Είναι τοοοοοοσο διαφορετικά τα πράγματα με 2 παιδιά....(στο διαφορετικά περιλαμβάνεται και το όμορφο, να μην παρεξηγηθώ, απλά να δεν είναι ίδιος ο χρόνος που έχουμε με τα πρώτα βλαστάρια μας...) Με 3 παθαίνεις πολιτισμικό σοκ! :) Μετέπειτα δεν έχω εμπειρία και δεν σκοπεύω να αποκτήσω! :) Καλό βράδυ!!!!
ΟΛΙΒΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΚΑΤΑΝΟΩ ΑΠΟΛΥΤΑ! ΠΡΙΝ 3 ΜΗΝΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ (ΤΟ 2 ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ) Κ ΕΙΧΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ Κ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ!!!! ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΧΩ ΑΓΧΟΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ (ΠΡΙΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ ΑΠΕΚΤΗΣΑ)ΕΙΧΑ ΑΓΧΟΣ ΣΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥ ΜΟΥ, ΛΕΣ Κ ΗΜΟΥΝ ΠΡΩΤΑΡΑ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ Κ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ 2 ΖΟΥΖΟΥΝΙΩΝ ΜΟΥ, ΑΡΙΣΤΕΣ!!! ΕΥΧΟΜΑΙ Κ ΣΕ ΣΕΝΑ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ Κ ΥΠΟΜΟΝΗ Κ ΗΡΕΜΙΑ! ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!!!!!!
Υπομονη Ολιβια! Του χρονου τετοια εποχη θα μας για τα κατορθωματα του γιου σου! φαινετε μακρια κι ομως δεν ειναι.. μια ανασα δρομος.. ο χρονος περναει γρηγορα ακομα και αν μας φαινετε το αντιθετο καμια φορα.. φιλια στα παιδακια σου (μεσ ακαι εξω απο κοιλια)
πωπω ολιβια περναει ο καρος!!πολυ γρηγορα εε?? 28week εσυ 24 εγω!!αντε με το καλοοοο...γιατι βρε παιδι μου τετοιο αγχος??στην αθηνουλα δεν ησουν ετσι..χαλαρωσε λιγο κοριτσακι μου, οοολα καλα θα πανε με τον γιοκα σου κ σενα!!!εγω τι ναπω???με αυτα που εχω περασει..ξερεις..θα επρεπε να ημουνμε ηρεμηστικα..αλλα ενταξει ειμαι καλυτερα απ οτι πιστευα...οσο περναει ο καιρος το αγχος μου μεγαλωνει βεβαια αλλα οκ ολα καλα!!!ευχομαι , ελπιζω, πιστευω ο Θεος να φροντισει κ το μωρακι μου να ειναι υγιεστατο!!!! υπομονη λοιπον ..περναει ο καιρος.. χρονια πολλλααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!να τα εκατοστησει το υπεροχο ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ...