Το δικό μου μικρό θαύμα

H ιστορία της Ιζαμπέλλας

Με τον αντρα μου ειμαστε μαζι σχεδόν 5 χρονια… Παντρευτηκαμε πριν τρία χρονια και εκεινος ηταν παντα cool οσον αφορα το θεμα παιδι… Ο λογος επειδη ειναι 2 χρονια μικροτερος μου και φυσικα ο χρονος δεν τον πιεζε…

Εγω ομως ηθελα διακαως ενα μωρο… και επειδη προσπαθουσαμε ενα χρονο (οχι βεβαια φανατικα) και το μωρο δεν ερχοταν, αποφασισα να παρω τεστ ωορηξιας και ειπα μεσα μου οτι αυτο το χειμωνα θα μεινω εγκυος τελος!!

Η πρωτη προσπαθεια εγινε το Νοεμβρη του 2010 οπου μενω εγκυος με την πρωτη. Ειχα καθυστερηση αλλα δεν εδωσα πολλη σημασια διοτι τον τελευταιο καιρο ηταν συχνο φαινομενο. Οταν ομως εφτασα στη δεκατη μερα καθυστερησης δεν αντεξα και λεω θα το κανω σημερα κιολας το τεστ. Οι γραμμες ηταν τοσο αχνες που λεω μαλλον ειναι ληγμενο καθοτι το ειχα στο σπιτι αρκετο καιρο. Λεω λοιπον του αντρα μου «Νομιζω οτι θα γινεις μπαμπας«

Καθοτι ο αντρας μου ειναι ανθρωπος των χειροπιαστων αποδειξεων μου λεει ενα σκετο «Μπραβο! Κανε μια αιματολογικη και βλεπουμε«

Παω κανω την χοριακη και φυσικα βγαινει θετικη!!! Οι κολλητες μου ουρλιαζαν και εκλαιγαν μαζι με μενα, ο αντρας μου ακομη cool… Μεχρι που ηρθε η μερα να παμε στο γιατρο… Μας δινει λοιπον τον υπερηχο και βλεπω τον αντρα μου να κλαιει σαν μωρο παιδι και να μου λεει «Σε ευχαριστω!«. Λεω απο μεσα μου «Και που να το κρατησεις στα χερια σου.. «

Αποφασισα να γεννησω σε δημοσιο νοσοκομειο, μιας και τα ιδιωτικα μου φαινοντουσαν παντα πεταμενα λεφτα! Ετσι ρωταω ποιος ειναι καλυτερος γιατρος στο Πεπαγνη Ηρακλειου και πηγαινω σε αυτον.

ΠΗΤ ειχα στις 10/8/11

Ο γιατρος μου ηταν φοβερος επιστημονας, αλλα σαν ανθρωπος φοβερα ψυχρος. Το απεδιδα στο γεγονος οτι ειχε παρα πολλες εγκυουλες να παρακολουθει. Ειχα φτασει σε σημειο να μην τον απασχολω με ερωτησεις για να μην τον κουραζω!!! (ναι τοσο βλημα ημουν) ενω φυσικα τον πληρωνα κανονικοτατα. Στους υπερηχους δεν μου εξηγουσε και πολλα, παρολα αυτα εγω προσπαθουσα να ειμαι οσο πιο φιλικη μπορω!

Ολα καλα λοιπον, με αρκετες ανακατωσουρες το πρωτο τριμηνο μονο και μετα δεν καταλαβα καν εγκυμοσυνη (αν εξαιρεσεις το γεγονος οτι ειχα μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ κοιλια 111 cm και ολοι με ρωτουσαν αν περιμενω διδυμα)!! Σε κιλα το καταλαβα μονο καλα!!! Πηρα μονο 5 στον 5ο μηνα!

Φτανω λοιπον στον 8ο, οπου ενα ωραιο βραδυ ξαπλωνω και αρχιζει η κοιλια μου να πετρωνει… Λεω «Μπα, αποκλειεται δεν ειναι καν η ωρα μου!!» Συνεχιζοταν ομως η κατασταση οπου λεω στον αντρα μου «Σηκω να παμε στο νοσοκομειο διοτι κατι δεν παει καλα..«

Παμε στο νοσοκομειο και για κακη μου τυχη ο γιατρος μου ελειπε με αδεια… η κλασσικη μου γκαντεμια… Ολοι οι γιατροι ερχοντουσαν και μου ελεγαν «Παμε για προωρο τοκετο» και εγω ελεγα ευθαρσως «Καρκινακι δεν γενναω!«

Νοσηλευτηκα για μια εβδομαδα και μετα πηγα σπιτακι μου.

Αυτη η αναμονη στο τελευταιο μηνα ειπα πως θα με σκοτωσει… συν η ζεστη… συν οτι κοιμομουν μονη μου διοτι ειχα το κλιματιστικο στους 16 βαθμους παρακαλω, οπου παλι ξυπνουσα μουσκεμα… Ο αντρας μου δεν  αντεχε το κρυο (την αρπαξε κιολας) και εγκατελειψε το συζηγικο μας κρεβατι χαχαχα!!!

Ενα βραδακι λοιπον απο τα πολλα, πεφτω, κοιμαμαι και κατα τις 7 μιση το πρωι νιωθω το μωρο να κινειται πολυ εντονα…. Μαλλον οχι εντονα (αυτο το εκανε παντα ουτως ή αλλως), αλλα περιεργα… Λεω ας παω μια τουαλεττα… Παω και ενιωθα λες και εκανα πιπι μου για μιση ωρα..

Σκέφτομαι «κοιτα αποθεματα που ειχα!!«, σηκωνομαι και πεφτουν οοολα τα νερα στο πατωμα.

Λεω «Κρατησου, no panic«

Φωναζω δειλα δειλα τον αντρα μου «Μωρο μου κοιμασαι;«

«Μμμμμ» απαντηση…

«Ναι αγαπη μου, ομως ξυπνα διοτι σπασανε τα νερα!«

«Ωωωωωχ!» ακουω απο τον κατω οροφο…

Ο γιατρος μου μου ειχε πει οτι «Και να σπασουν τα νερα σου, δεν γεννας μεσα σε μια ωρα«, οποτε λεω και εγω χαλαρα!!! Μαζεψα τα νερα απο το πατωμα, εκανα το μπανιο μου, εφτιαξα τα μαλλια μου, ξεβαψα τα νυχια των χεριων μου (μη με δει το παιδι μου πρωτη φορα με κοραλλι νυχια- των ποδιων τα αφησα!α! Ολα και ολα!), αποτελειωνω τη βαλιτσα μου και μετα πια πηρα το γυναικολογο μου!

Ο αντρας μου εν τω μεταξυ ειπα πως θα γεννησει πριν απο μενα…

Παμε λοιπον στο νοσοκομειο, ερχεται και η μαμα μου… Ο γιατρος με τσεκαρει απο κατω (ποσο αβολο, Θεε μου!!! Δεν φτανουν οι πονοι μας;;;) και μου λεει «Ιζαμπελλα, υπομονη τωρα, διοτι η μικρη κοιταει το ταβανι και πρεπει να κοιταει το πατωμα. Με τις συσπασεις θα περιμενουμε να γυρισει«

Ηξερα οτι η μικρη ειχε παρει θεση απο τον πεμπτο μηνα. Ο γιατρος μου ομως ποτε δεν μου ειπε οτι το μουτρακι της ηταν προς τα πανω διοτι μεχρι τελευταια στιγμη πολλα γινονται! Και μετα θυμηθηκα ενα απο τα πολλα βραδια που καθομουν στο μπαλκονι με τη μαμα μου μπας και λιγο δροσιστω και χαιδευοντας τη κοιλια μου της ελεγα «Ρε μαμα, νιωθω οτι ακουμπαω τα χαρακτηριστικα της μικρης!» και εκεινη μου ελεγε «Η εγκυμοσυνη, παιδι μου, σε εχει βαρεσει στο κεφαλι» (με τη μαμα μου εχουμε αψογη σχεση και μιλαμε παντα ανοιχτα για τα παντα!)

Με βαζουν που λετε σε ενα θαλαμο με αλλες 7 κοπελες οπου ολες ηταν στον 8ο. Καποιες δευτεροτοκες, καποιες πρωτοτοκες. Λεω θα ειμαι οσο πιο κουλ μπορω, διοτι δεν θελω να τρομοκρατησω τις μανουλες..

Λεω του αντρα μου «Πηγαινε σπιτι, διοτι η μερα θα ειναι μακρια» (αααχ λες και τα ξερα η δολια!!!)

Φευγει ο αντρουλης μου (ειχε παει ηδη 3, ημασταν εκει απο τις 8 και μιση), μετα απο δεκα λεπτα αρχιζουν οι συσπασεις… Μετραω δωδεκα λεπτα… «οκ, χαλαρα» Ξαφνικα πεφτουν στα 8 λεπτα… «οκ,ηρεμα»

Σκεφτηκα εχει γουστο να γεννησω και ο δικος μου να ειναι σπιτι και να κοιμαται!! Τον παιρνω τηλεφωνο «Δεν κατηφοριζεις βρε αγαπη μου και κρατα και τιποτα να φαμε!«

Ερχεται μετα απο λιγο με κατι ωραιοτατα σουβλακια! Τα χλαπακιαζω με διαλειμματα διοτι ειχα και συσπασεις στο ενδιαμεσο, χαχαχα!! Και λεω ολα καλα.

Ο ενας γυναικολογος μετα τον αλλον που ερχοταν να με δει μου ελεγε «Αυριο το πρωι θα γεννησεις, να εισαι σιγουρη!«

Σε καθε εναν ελεγα «Καλα, δεν υπαρχει περιπτωση! Αποψε γενναω! Ξεχαστε το!!!!«

Καποια στιγμη λεω της μητερας μου «Θελω να παω τουαλετα«. Παω και εκει αρχισαν τα γλεντια!!! Διοτι δεν ηταν για τουαλεττα αυτο που ενιωθα… πηγαινα για γεννα σιγα σιγα…

Βγαινω εξω και απλα πεφτω με την κοιλουμπα μου στα τεσσερα, η μιση κρεμασμενη απο τους ωμους της μαμας μου και οσο κυρια ημουν ολες τις ωρες για να μην τρομαξω τις κοπελες γυρω μου, ανοιξαν οι βρυσες και αρχισα να μουγκανιζω!!!

Με πανε μεσα για να δουν διαστολη και μου λενε «Παμε μαιευτικη!«

Σε ολα αυτα μεσα ο δικος μου ειχε πανιασει, ιδρωσει και εγω απλα ηθελα μονο τη μαμα μου.. Δεν τον ειχα πλησιασει καθολου, διοτι ελεγα δεν θα μπορεσει να καταλαβει τι περναω αυτη τη στιγμη και επισης εκεινος ειχε πιο τρομαγμενη φατσα απο την δικη μου!! Με εξεταζουν τελικα απο κατω, παω να σηκωθω (που; Με τοοοοοσο βαρος!!!), με σηκωνει ο αντρας μου και με πιανουν οι πονοι στα χερια του απανω! Χτυπιομουν σαν το ψαρι!! Αφου γυρναει και μου λεει εκεινη τη στιγμη «Σου υποσχομαι ποτε ξανα» χαχαχα!!!

Φτανουμε στη μαιευτικη, αποχαιρετω μητερα και συζυγο και μπαινω μεσα για το κλασσικο σπα καθε ετοιμογεννης! Εκει εκανα και καλαμπουρι με τις μαιες! Θυμαμαι μονο τη μια απο ολες που μου λεει «Να θυμασαι τις ανασες!!! Δεν σταματαει ο πονος αλλα οξυγονωνεται το μωρο σου» Μπαινω μεσα στο θαλαμο και το μονο που σκεφτηκα ηταν «Θεε μου, μας αφηνω και τις δυο στα χερια σου!«

Δεν θα μιλησω για τους πονους, ουτε για το οτι δεν εκανα επισκληριδιο… Για αυτο που θα πω ηταν το ΠΟΣΟ εξαιρετικες ηταν οι μαιες μου. Ειχα τρεις απο πανω μου, την Πωλινα, την Αθηνα και την Γεωργια. Ολες εξαισιες! Με βοηθησαν πολυ περισσοτερο απο οτι ο γιατρος μου. Στην ουσια αυτες με ξεγεννησαν! Οταν δε η μικρη δεν ελεγε να βγει, η προταση της μαιας να γυρισω στα 4 ηταν σωτηρια (ω, ναι, καλα διαβαζετε) και τοτε θυμηθηκα το ενα και μοναδικο μαθημα yoga που καταφερα να κανω οπου η φιλη-δασκαλα μου ελεγε οτι μια απο τις καλυτερες μεθοδους γεννας ηταν αυτη η σταση..

Εκανα τις αναπνοες μου μεχρι τελους…. Σκεφτομουν οτι αυτο δεν θα τελειωσει ποτε… Συν οτι κρατιομουν να μην ουλιαξω διοτι η μια απο τις μαιες μου ειπε κατι που για καποιο λογο μου καρφωθηκε στο μυαλο μεσα σε ολη αυτη την παραφροσυνη που ζουσε το σωμα μου και ο εγκεφαλος μου: «Διοχευτεσε τα ουρλιαχτα σου σε σπρωξιματα!«

Ξαφνικα ακουω να λενε «Βλεπω το κεφαλακι της! Τα μαλλακια της ειναι μαυρα!» και λεω «Ωραια, γιατι αυτο θελαμε!!«

Μετα απο ακομα 3 σπρωξιματα ενιωσα τη μεγαλυτερη ανακουφιση στη ζωη μου!! Και μετα ενα ουρλιαχτο-κλαμμα της κορης μου που κυριολεκτικα εσχισε την ησυχια της νυχτας…

Η Ελιζα μου γεννηθηκε 02 Αυγουστου 2011 στις 00:35 (χασαμε και την πρωτομηνια για μιση ωρα!! χααχα) 3.300, ολομπλαβη υστερα απο τοσες ωρες, αλλα ΦΟΒΕΡΑ ενεργητικη (μεταξυ μας ακομη ειναι!χαχαχα)!!

Πανω στην γεννα επαθα κολπιτιδα συν την αιμοραγια με αποτελεσμα να μην μπορει ο γιατρος να μου κανει ξυλοκαινη και φυσικα να νιωσω για αλλη μια φορα τα παντα! Ευτυχως το εριξα στο χιουμουρ και του ελεγα «Γιατρε, τελειωνε εχω και δουλειες!» και «Γιατρε, ασε τις σταυροβελονιες, η μικρη πειναει!«

Καποια στιγμη ολα τελειωσαν… Εγω κοιτουσα σαν μαγεμενη την κορη μου. Δεν εκλαψα…Εκλαψα ομως μολις μπηκε ο αντρας μου μεσα στην αιθουσα και εκλαιγε και εκεινος. Ημασταν γονεις…. Ενα μαγικο ταξιδι αρχιζε… Ενας νεος ερωτας γεννηθηκε… Η Ελιζα μου σημερα ειναι σχεδόν 10 μηνων. Ειναι ακομη καλυτερη απο οτι την ειχα φανταστει και η αγαπη που νιωθω και παιρνω απο εκεινην ειναι η κινητηρια μου δυναμη. Ευχομαι να με αξιωσει ο θεος να της κανω και  ενα αδερφακι!

Εδω θα ηθελα να ευχαριστησω μεσα απο την καρδια μου τον αντρα μου για την τοση αγαπη που μου δειχνει, διοτι ειναι εκπληκτικος συντροφος αλλα και εξαιρετικος πατερας, τη μητερα μου γιατι οφειλω σε εκεινη τα παντα αλλα και γιατι με τον ερχομο της κορης μου καταλαβα ποοοοσο πολυ με αγαπησε και με αγαπαει!

Επισης ενα ΜΕΓΑΛΟ ευχαριστω στις μαιες μου διοτι πραγματικα αυτο που κανουν ειναι λειτουργημα! Γεωργια, Πωλινα και Αθηνα σας ευχαριστω!

Σε ολες της μανουλες ευχομαι υγεια πανω απο ολα για να μπορουν να μεγαλωσουν τα αγγελουδια τους! Σε οσες προσπαθουν να γινουν συντομα μανουλες!!!

Υ.Γ Ο ενας απο τους γιατρους μου ειπε οτι τον διεψευσα και οτι γεννησα νωριτερα απο οτι πιστευε, μαλιστα ελεγε οτι ηταν σιγουρος για αυτο!

«Εμ να τις ακουτε τις μανουλες!!! Εχουμε ενστικτο!» (μην τυχον και αφησω τιποτα να πεσει κατω! χαχαχα)

[divider]

Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας τη δικιά σου ιστορία τοκετού;

Την περιμένουμε στο eimaimama@gmail.com